ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ 

«Μα στερνός, στο σαστισμένο πλήθος, κάπου σε μιαν άκρη,

Ένας που ήσυχα κοιτάζει βουρκωμένος απ' το δάκρυ,

Μ' άλαλο θυμό και πόνο μια αυτά πού 'κλεψαν θαμάζει,

Μια σιχαίνεται τον κλέφτη σύψυχα κι ανατριχιάζει

Ω! που ζώντας και που σκόνη, δίχως σχώριο να γροικήση,

Ν' ακλουθιέται η αχορτασιά του η ιερόσυλη με μίση,
Και η εκδίκηση ως τον τάφο και πιο πέρα, το όνομά του
Να το κυνηγά, στο πλάγι του μωρόδοξου Ηροστράτου,
Και σε φύλλα λεκιασμένα και γραμμές που καίνε ας γίνη
Ατελείωτα να στράφτουν εμπρηστές ναών κι Ελγίνοι,
Καταδικασμένοι αιώνια στο ίδιο ανάθεμα κι οι δυο τους,
Που ίσως στο στερνό θε να 'βρης και τον πιο χειρότερό τους,
Έτσι ας στέκουν, να τους βλέπουν τα μελλούμενα τα χρόνια,
Άγαλμα άσειστο, με βάση μοναχή, την καταφρόνια».
(μετάφραση Στέφανου Μύρτα)

Ο Λόρδος Μπάιρον εκφράζει την οργή του με αυτούς τους στίχους για το έγκλημα του Έλγιν και τα κλεμμένα μάρμαρα...αγανάκτηση...θλίψη βαθειά...οργή ... αποδοκιμασία...περιφρόνηση... είναι τα συναισθήματα του Φιλλέληνα Λόρδου για τους ''κλέφτες''...περισσότερο και από τους ίδιους του Έλληνες πονά και στηλιτεύει την κλοπή των μαρμάρων.. .

 συμβολή στον πολύχρονο αγώνα μας για την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιοτήτων

ΜΑΡΜΑΡΑ ΣΕ ΕΞΟΡΙΑ
Σας είδα να ποζάρετε στον σκοτεινό ουρανό
Στο Βρετανικό μουσείο
Λαχταρώντας τον γαλάζιο ουρανό
Της Ακρόπολης στην Αθήνα.
Βλέπω τους Λάπηθες και τους Κένταυρους
Την Καρυάτιδα του Ερεχθείου
Κομμάτια απ’ τα Προπύλαια
Και κατεστραμμένες σκηνές των Θεών.
Ω Θεοί μου και Θεές μου!
Δεχτήκατε επίθεση από τον Έλγιν
Πουληθήκατε από έναν σουλτάνο της εποχής
Τώρα ήθελα εγώ να σας απαγάγω
Να γίνω κλέφτης αυτών που μου ανήκουν.
Ο βανδαλισμός ονομάστηκε προστασία
Φήμες λένε ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να σας
συντηρήσουν
Λες και το ορφανοτροφείο είναι καλλίτερη τροφός
Από τη φυσική μητέρα

ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝ

-Σεμνά δεντράκια των Βασσών και τί χαζολογάτε; Τά μάθατε απ' τον κόσμο τα στερνά; Η νέα πανούκλα ολοταχώς ο πόλεμος που ασθμαίνει κι ο Ικτίνος στη Φιγάλεια του καφενέ ακαμάτης. -Κοπέλλες του Άδυτου ορφανές ποιά θέρμη σάς πονάει; -Ο συντριμμός του Σκεπαστή στη συννεφιά η καλύπτρα βραγιές του αγέρα του θεού σπέρματα λιθωμένα.

(Ανδρίτσαινα, 20.4.2001)

*

---

π. Παναγιώτης Καποδίστριας: Ορθοστασία, ποιήματα. Ζάκυνθος 2001