ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Ο επετειακός μήνας
22α Φεβρουαρίου "ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ"
Οι Πρόσκοποι όλου του κόσμου κάθε χρόνο την 22α Φεβρουαρίου γιορτάζουν την ''Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης'', στη μνήμη των γενεθλίων του ιδρυτή του Προσκοπισμού,που είναι κοινή με αυτή της συζύγου του, ιδρυτού του Οδηγισμού και είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Φιλία, Ειρήνη και Συναδέλφωση των λαών της γης,όμως πάνω από όλα να θυμηθούν και να επαναβεβαιώσουν,νεώτεροι και παλιοί, την προσφορά τους τον συνάνθρωπο.
Παγκόσμια Ημέρα Σκέψης!… Μάλλον πρόκειται για τη πιο σημαντική από τις διάσπαρτες σ’ όλο το έτος Παγκόσμιες Ημέρες, αφού είναι η κατ’ εξοχήν αρμόζουσα γιορτή στο «έλλογο όν», όπως αρέσκεται να αυτοαποκαλείται ο άνθρωπος. Αλλά και για την πιο ανέξοδη, αφού δε γιορτάζεται ούτε με λουλούδια ούτε με γλυκά, ούτε με άλλα δώρα. Αρκεί και μόνο να σκεφτούμε ελεύθερα, απεριόριστα, ανεπηρέαστα …
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε ότι το υπαρξιστικό «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω» ισχύει ανάλογα με το τι και το πώς σκέφτομαι…
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε ότι και το αντίστροφο, το«Υπάρχω, άρα σκέφτομαι», ισχύει ανάλογα με το περιεχόμενο που δίνομε στο «υπάρχω», από το πώς βλέπουμε την ποιότητα ζωής…
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε ότι, αν ζούμε σαν αγοραστικές και καταναλωτικές μηχανές, σαν πεπτικοί σωλήνες ή σαν άκριτα μόρια της κοινωνικής μάζας, προφανώς δεν «υπάρχομε» ως «άνω θρώσκοντες» άνθρωποι…
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε αν η ζωή μας είναι γεμάτη από σκέψεις χωρίς πράξεις! Και αν τα αιτία της απραξίας μας είναι υποκειμενικά ή αντικειμενικά.
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε αν η ζωή μας είναι γεμάτη από πράξεις χωρίς σκέψεις…
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε τι ισχύει για μας: Το σκέφτομαι και αποφασίζω ή αποφασίζω χωρίς να σκέφτομαι; Το σκέφτομαι και ψηφίζω (γράφω, μιλώ, ψωνίζω… ) ή ψηφίζω (γράφω, μιλώ, ψωνίζω… ) χωρίς να σκέφτομαι ;
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε τι πραγματικά θέλουμε στη ζωή, γιατί ζούμε, για ποιους ζούμε, με ποιους δεν πρέπει να ζούμε, τι δίνουμε, τι μας δίνουν, τι θα έπρεπε να δίνουμε και να μας δίνουν, τι κόσμο θέλουμε, τι κάνουμε για να τον αλλάξουμε, τι κάνουμε για να τον διατηρήσουμε…
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε σαν τους Πυθαγόρειους, που κάθε βράδυ έκαναν αυτοκριτική: «τι έκανα, τι δεν έκανα τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;»
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε πόσο σκεπτικιστές είμαστε απέναντι σε βεβαιότητες και πόσο βέβαιοι απέναντι σε σκεπτικισμούς…
Να βγάλουμε στην επιφάνεια σ κ έ ψ ε ι ς ανομολόγητες, βασανιστικές, έμμονες∙ σκέψεις θετικές ή αρνητικές. Να τις καθίσουμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου η στην έδρα του δικαστή μας…
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε ποια η ευθύνη μας για τη γύρο κρίση: πολιτική, οικονομική, οικολογική, ηθικοπνευματική, κοινωνική∙ για τη δημιουργία της και το ξεπέρασμά της….
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε τι πραγματικά χρειάζονται οι τόσες συσκέψεις, διασκέψεις και συνδιασκέψεις των μεγάλων, όταν δεν δίνουν ουσιαστικές λύσεις στα μεγάλα και καθημερινά προβλήματα, όπως η ανεργία των νέων.
Να σ κ ε φ τ ο ύ μ ε όπως ο Ναζίμ Χικμέτ: «Αν δεν καείς εσύ, αν δεν καώ εγώ, πώς θα γίνουν τα σκοτάδια λάμψη;» Ή όπως Ν. Καζαντζάκης; « Εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω»...
Σημ. Πρόκειται για Προσκοπική και Οδηγική επέτειο που γιορτάζεται κάθε χρόνο από το 1926, σε ανάμνηση της γέννησης του ιδρυτή του προσκοπισμού Λόρδου Μπέιντεν Πάουελ (Baden Powell). Την ημέρα αυτή τα μέλη της Παγκόσμιας Προσκοπικής Κίνησης στρέφουν τις σκέψεις τους στο νόημα της ύπαρξης του Προσκοπισμού αναζητώντας τρόπους πραγματοποίησης της βασικής αρχής των Προσκόπων: «Ο Πρόσκοπος είναι Φίλος προς κάθε άνθρωπο και Αδελφός προς κάθε Πρόσκοπο». Η γιορτή της σκέψης όμως παίρνει ευρύτερες προεκτάσεις. Ιδιαίτερα σήμερα , που η σύμπτωσή της με τις αλυσιδωτές κοινωνικές εκρήξεις και πτώσεις των δικτατόρων στις αραβικές χώρες κάνει πιο ηχηρό και καταληπτό το βαρύ μηνυματικό της φορτίο!…
ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ.
Στην θύμηση του Ιδρυτού του Παγκόσμιου Προσκοπισμού,
του Lord Baden Powell of Gilwell, που σήμερα γιορτάζουμε,
σας θυμίζω, το τελευταίο μήνυμα του Ιδρυτού μας.
« Αγαπητέ μου Πρόσκοπε
Αν είδες ποτέ το έργο « Πήτερ Παν », θα θυμάσαι πως ο Αρχηγός των κουρσάρων έκανε συχνά την στερνή του προσευχή κι’ ετοιμαζότανε για το θάνατο, επειδή νόμιζε πως μπορεί άμα έλθει η ώρα του να πεθάνει, να μην υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος να προσευχηθεί.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε μένα. Κι’ έτσι, αν και δεν βρίσκομαι στην τελευταία ώρα της ζωής μου, πρέπει να κάνω αυτό το καθήκον μια από αυτές τις ημέρες και θέλω να σου στείλω μια ξέχωρη λέξη για αποχαιρετισμό,
Σκέψου πως τα λόγια αυτά είναι τα τελευταία που θα ακούσεις από μένα, γι αυτό μελέτησε τα καλά.
Έζησα μια ευτυχισμένη ζωή και η επιθυμία μου είναι να ζήσει ο καθένας σας επίσης ευτυχισμένα.
Πιστεύω πως ο Θεός μας φέρνει σ’ αυτόν τον χαρούμενο κόσμο για να είμαστε ευτυχισμένοι και να χαιρόμαστε την ζωή. Η ευτυχία δεν αποκτάται με τα πλούτη, ούτε η χαρά από την επιτυχία στην σταδιοδρομία σου ή από την επιείκεια στον εαυτό σου.
Ένα βήμα προς την ευτυχία και τη χαρά είναι να κάνεις τον εαυτό σου γερό και δυνατό τώρα που είσαι παιδί και να χαρείς την ζωή. Η μελέτη της φύσεως θα σου δείξει με πόσα υπέροχα και θαυμαστά πράγματα γέμισε ο Θεός τον κόσμο για να τον χαρείς. Ευχαριστήσου με όσα μπορείς να πάρεις από την μελέτη αυτή και να επωφεληθείς περισσότερο από αυτή. Βλέπε πάντα από την καλή όψη τα πράγματα όλα και όχι από την σκοτεινή τους πλευρά.
Αλλά ο πραγματικός τρόπος για να αισθανθείς την ευτυχία είναι το να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους.
Προσπάθησε να αφήσεις τον κόσμο αυτό λίγο καλλίτερο από ότι τον βρήκες και όταν έλθει η ώρα σου να πεθάνεις, μπορείς να πεθάνεις ευτυχής, αισθανόμενος πως οπωσδήποτε δεν σπατάλησες τον καιρό σου άδικα, μα έκαμες ότι καλλίτερο μπορούσες να κάνεις με τις δυνάμεις σου.
« ΕΣΟ ΕΤΟΙΜΟΣ » κατ’ αυτό τον τρόπο να ζήσεις ευτυχής και να πεθάνεις ευτυχής, κρατώντας γερά πάντοτε την Προσκοπική σου Υπόσχεση, ακόμα κι’ όταν θα πάψεις να είσαι παιδί, και ο Θεός μακάρι να σε βοηθήσει να το κατορθώσεις.
BADEN POWELL
Αφορμή για τους μη γνώριζοντες; Η Παγκόσμια Προσκοπική Ημέρα Σκέψης και Φιλίας με ευκαιρία την ημερομηνία γέννησης (έτος 1857) του ιδρυτή της Προσκοπικής Κίνησης Robert Baden-Powell.
Το 1907, ένας Άγγλος στρατηγός που έζησε πολλά χρόνια στην Ασία και την Αφρική και κατάλαβε ότι τα παιδιά μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα αν τους δείξουν εμπιστοσύνη, οργάνωσε μια κατασκήνωση στο Μπράουνσι για 20 παιδιά. Στην εποχή εκείνη, αυτό ήταν πολύ πρωτότυπο, είχε μεγάλη επιτυχία και ήταν το πρώτο βήμα για την ίδρυση του Προσκοπισμού που από τότε απλώθηκε σε όλο τον κόσμο.
Ο Άγγλος αυτός στρατηγός που γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 22 Φεβρουαρίου του 1857 και έγινε ο πρώτος Πρόσκοπος, λεγόταν Μπέϊτεν Πάουελ
Οι πρόσκοποι τον λένε μεταξύ τους Β.Ρ. (Μπι-Πι) και στο πρόσωπο του αναγνωρίζουν τον άνθρωπο που έμαθε σε εκατομμύρια παιδιά να χαμογελούν αδελφωμένα.
Εγραψε πολλά βιβλία για να βοηθήσει όσους τον ακολούθησαν και το 1910 οργάνωσε προσκοπισμό και για τα κορίτσια, τον Οδηγισμό.
Ο Προσκοπισμός στην Ελλάδα ιδρύθηκε το 1910 από τον καθηγητή της Σωματικής Αγωγής Αθανάσιο Λευκαδίτη. Σ' ένα ταξίδι του στο Λονδίνο είδε στο δρόμο ένα πρόσκοπο και τον ρώτησε τι είναι. Ένα παιδί που είναι έτοιμο να βοηθήσει τους άλλους και να κάνει μια καλή πράξη" απάντησε αμέσως ο μικρός. Αυτό ήταν η αφορμή να ξεκινήσει η Προσκοπική Κίνηση στην πατρίδα μας.
Τα Λυκόπουλα, ύστερα από αρκετές προσπάθειες, ξεκίνησαν το 1931 στην 3η Ομάδα Αθηνών και αμέσως καινούργιες Αγέλες ξεπετάχτηκαν στις μεγαλύτερες Ελληνικές πόλεις. Σήμερα, το μονοπάτι είναι γερά χαραγμένο και το ακολουθούν χέρι-χέρι χιλιάδες παιδιά.
22 Φεβρουαρίου
Σάββατο, 9 Μαρτίου 2013
