stadion: Μπορούμε και θέλουμε να αλλάξει κάτι;

Το πολιτικό μας σύστημα έχει την εντύπωση και την εκτίμηση, ότι η αλλαγή του κλίματος στην Ευρώπη και η επιδείνωση της κρίσης που μεταφέρεται από χώρα σε χώρα, είναι ευνοϊκή για αυτό. Όποια αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική εκτιμά ότι θα χαλαρώσει τους ρυθμούς μείωσης των ελλειμμάτων, θα προσφέρει χρονικά περιθώρια και θα τυπωθεί νέο χρήμα. Γι' αυτό ο κυρίαρχος σκοπός και στόχος της κυβέρνησης που σχηματίστηκε, καθώς και η κυρίαρχη απαίτηση είναι η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Αλλά, παράλληλα είναι γνωστό, ότι τα εργασιακά θέματα, όπως ο κατώτατος μισθός, οι εργασιακές συμβάσεις και άλλα παρόμοια είναι ανέφικτα αν δεν προχωρήσουν κάποιες στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις που χρόνια εξαγγέλλονται, αλλά ποτέ δεν υλοποιούνται.

Κάθε καθυστέρηση είναι φανερό ότι επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Είναι βέβαιο ότι χαλαρότεροι ρυθμοί δημοσιονομικής προσαρμογής για την Ελλάδα είναι ευπρόσδεκτοι, όμως το κυρίαρχο πρόβλημα παραμένει διαρκώς και είναι ότι εμείς τις αλλαγές πρέπει να τις κάνουμε και κάθε καθυστέρηση δεν καλυτερεύει τα πράγματα, αλλά τα χειροτερεύει. Με την ανεργία να μεγαλώνει συνεχώς, τους κατώτατους μισθούς να μειώνονται επίσης συνεχώς, τα εργασιακά δικαιώματα να εξανεμίζονται, αυτοί που δεν έμειναν άνεργοι να εργάζονται χωρίς να πληρώνονται και οι επιχειρήσεις να καταρρέουν και να κλείνουν κατά χιλιάδες.

Ο ιδιωτικός τομέας καταρρέει, αλλά το πελατειακό κράτος αμύνεται και προστατεύεται. Οργανωμένα συμφέροντα μέσα και έξω από το κράτος υπερασπίζονται με πάθος τα προνόμια και τις απολαβές τους. Έτσι διαμορφώθηκε η σκληρή αντίθεση ανάμεσα σε αυτούς που δεν θέλουν να χάσουν τίποτα από όσα κέρδιζαν στο παρελθόν και σε αυτούς που τα έχασαν όλα. Οι θύτες θρηνούν μαζί με τα θύματα και καταγγέλλουν τους ξένους και τα μνημόνια.

Δεν θα αναφερθώ στις αλλαγές που μας επιβάλλουν και οι οποίες έχουν ένα καταλυτικό κόστος σε βάρος εργαζομένων, επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών. Δεν θα αναφερθώ ούτε σε μέτρα, όπως η κατάργηση των περιττών φορέων και οργανισμών του Δημοσίου ή το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, που σκοντάφτουν στο πολιτικό κόστος. Θα ήθελα μόνο να αναφερθώ σε μερικές ενέργειες που όφειλαν να έχουν γίνει και δεν έγιναν, οι οποίες δεν θίγουν κανέναν εργαζόμενο επαγγελματία ή επιχειρηματία, παρά μόνο συντεχνίες, προνόμια και οργανωμένα συμφέροντα.

Χρόνια τώρα στην Ελλάδα και όχι μόνο λόγω κρίσης, θα μπορούσαν να έχουν γίνει μερικές απλές ενέργειες αν υπήρχε πολιτική βούληση, που σίγουρα θα είχαν αποτρέψει πολλά από τα σημερινά δεινά. Για παράδειγμα :

Η Ηλεκτρονική παρακολούθηση εκτέλεσης του προϋπολογισμού
Η Ηλεκτρονική πολεοδομία
Η εκκαθάριση των Μητρώων ασφαλισμένων, η επιστροφή των αχρεωστήτως εισπραχθέντων και η απόδοση ευθυνών σε όσους τα ενέκριναν και όσους τα εισέπραξαν.
Το Δημόσιο περιουσιολόγιο
Το Δημόσιο κτηματολόγιο
Η αξιολόγηση του Δημόσιου τομέα
Το κεντρικό πληροφοριακό σύστημα για τα νοσοκομεία
Η επαρκής και εύρυθμη λειτουργία της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης
Το σύστημα των ηλεκτρονικών προμηθειών
Το Εθνικό Ληξιαρχείο
Η διασύνδεση των τεσσάρων Μητρώων του πολίτη, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Αριθμός Δημοτολογίου και Αστυνομική Ταυτότητα.
Η αποτελεσματική εφαρμογή της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών για όλους ανεξαιρέτως.
Η εφαρμογή ηλεκτρονικού πόθεν έσχες για όλους.
Η απογραφή και η αυτόματη ενημέρωση των αποθεμάτων των νοσοκομειακών αποθηκών.

Τα μέτρα αυτά, που όπως αναφέραμε δεν κοστίζουν τίποτα για τους εργαζόμενους, τους επιχειρηματίες και τους επαγγελματίες, δεν αναφέρονται και δεν διεκδικούνται από κανέναν. Όμως, αυτά είναι μέτρα που μειώνουν την γραφειοκρατία, αντιμετωπίζουν την διαφθορά και καταπολεμούν την διαπλοκή και τη σπατάλη. Είναι αυτά που μειώνουν και τα ελλείμματα.

Και αφού δεν αλλάζει τίποτα η κοινωνία πληρώνει ολοένα και βαρύτερο φόρο.

Αλλά το παιχνίδι της καθυστέρησης και της συναλλαγής είναι καιρός να σταματήσει.