Αρχαία Ολυμπία: Αθάνατη λάμψη
Πλάι στο σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο της αρχαίας
Ελλάδας, μια χούφτα χωριά, ένα σπάνιο δάσος, φαράγγια κοιλάδες και
καταρράκτες σε περιμένουν. Σε ένα μυθικό τόπο που σε κερδίζει, χωρίς καν
να αγωνιστεί!
Πλάι στο σημαντικότερο θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο της αρχαίας
Ελλάδας, μια χούφτα χωριά, ένα σπάνιο δάσος, φαράγγια κοιλάδες και
καταρράκτες σε περιμένουν. Σε ένα μυθικό τόπο που σε κερδίζει, χωρίς καν
να αγωνιστεί!
Αρχαία και φύση σε πρωταθλητισμό ομορφιάς στην Ολυμπία.
«Αρχαία Ολυμπία», λες κι αυτό φτάνει. Ολοι οι προβολείς πάνω της, όπως της αρμόζει. Αυτή το φως πάντα και γύρω της όλος ο υπόλοιπος κόσμος να περιστρέφεται. Στη... σκιά της ανθίζουν κουτσουπιές και σπάρτοι, μεγαλώνουν ελιές, στήνονται και ξεστήνονται ολόκληρα χωριά. Κυκλοφορούν περήφανοι για τον τόπο τους άνθρωποι που δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Οργανώνουν φεστιβάλ, λαμπαδηδρομίες και τελετές αφής, διανοίγουν πεζοπορικές διαδρομές, κάνουν ποδηλατάδες και αναδασώσεις, καθαρίζουν τα δάση και τα φαράγγια τους, έτσι που να πλαισιώνουν ήπια και άξια τον αρχαίο τόπο. Να ημερεύουν την ένταση της λάμψης της. Οταν κοιτάς κατάματα το φως για ώρα άλλωστε, τυφλώνεσαι. Νόμος.
Ο ναός του Δία, το πιο σημαντικό οικοδόμημα της αρχαίας Ολυμπίας.
«Εχω την εντύπωση ότι βρίσκομαι σε κάποιο κόσμο παραμυθιού. Κάθε γωνιά, κάθε σπιθαμή της Ολυμπίας έχει τη δική της ιστορία». Πόσες φράσεις, σαν εκείνη του Κουμπερτέν, του αναβιωτή των Ολυμπιακών Αγώνων, μπορεί να αποστηθίσει ένα μυαλό; Πόσες πληροφορίες; Πόσα ονόματα, χρονολογίες, μεγάλες στιγμές; Πόση Ολυμπία, με λίγα λόγια;
Το σπουδαιότερο ιερό του αρχαίου κόσμου, αφιερωμένο στον Δία. Η κοιτίδα των Ολυμπιακών Αγώνων. 776 π.Χ. οι πρώτοι, 393 μ.Χ. οι τελευταίοι. 1896 η αναβίωσή τους. Ο κότινος, η ιερή εκεχειρία, η ευγενής άμιλλα: από αυτήν γεννήθηκαν οι λέξεις. Οι έννοιες βασικά - το ολυμπιακό ιδεώδες. Ολα μα όλα τόσο οικεία, καταχωρημένα στο υποσυνείδητο θαρρείς από πάντα.
Μας έπιασε η Άνοιξη στο χωριό Φολόη!
Τα αγάλματα που στόλιζαν το αέτωμα του ναού του Δία.
Εντάξει, αυτά θα σ' τα πουν και οι πινακίδες. Τις πέτρες άκου. Κάθε χώρος έχει άλλα να σου πει. Πιπεράτες λεπτομέρειες από την καθημερινότητα των αθλητών, συγκινητικές αγωνιστικές στιγμές, ιδανικά ξεχασμένα από καιρό. Φημισμένες είναι και η Στοά της Ηχούς (ή Επτάηχος Στοά, αφού ο ήχος επαναλαμβανόταν 7 φορές) και η Κρύπτη, η είσοδος στο Στάδιο της Ολυμπίας, από όπου περνούσαν αθλητές και ήρωες. Το τεράστιο Στάδιο, στα πόδια του Κρόνιου λόφου, δίχως την εντυπωσιακή κατασκευή που ίσως περίμενες και δίχως τα πεύκα που τον περιέβαλλαν πριν από τις φωτιές του 2007, αλλά με όλη τη δυναμική της αξίας του και τη μεγαλοπρέπεια της απλότητάς του προκαλεί εύκολα δέος. 45.000 θεατές κάθονταν στις χωμάτινες κερκίδες ζητωκραυγάζοντας, καθώς στον αθλητικό χώρο παρήλαυναν οι πρωταθλητές. Τουρίστες σήμερα διασχίζουν τρέχοντας το στάδιο ως φόρο τιμής και, μα τον Ολύμπιο Δία, τους καταλαβαίνεις.
Καφενείο «Η Αγάπη», στο Κούμανι.
Ο Ερμής του Πραξιτέλη, που κρατά το βρέφος Διόνυσο αγκαλιά, είναι ο πρώτος λόγος που θα έρθεις στο μουσείο της Ολυμπίας, όχι ο μοναδικός. Το μουσείο είναι από τα καλύτερα του κόσμου, με ευρήματα από την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού έως και τον 6ο-7ο αι. μ.Χ., μια πληροφορία που καθόλου τυπική δεν είναι κι όταν δεις τα προϊστορικά μικροαντικείμενα θα καταλάβεις και τον λόγο δηλαδή. Αν και όχι με τη φήμη του Ερμή, διάσημα και μεγαλοπρεπή είναι και τα υπόλοιπα αγάλματα και γλυπτά του. Η Νίκη του Παιωνίου, τα αγάλματα από τα αετώματα του ναού του Δία και η αναπαράστασή του κλέβουν τις πρώτες εντυπώσεις, σε ένα μουσείο που θα κυκλώσεις πολλές φορές, παρά την έκταση των 12 αιθουσών.
Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Ολυμπίας.
Αγώνων. Ετσι, όλο το παζλ ενώνεται στο μυαλό σου κι ένα κάρο ενδιαφέρουσες ιστορίες απασχολούν τη σκέψη σου για μέρες. Τίποτα, τίποτα. Να άνοιγες τα μάτια μόνο κι όλα να ζωντάνευαν... να στήνονταν γύρω σου σαν τη μακέτα στην είσοδο του μουσείου. Κι ας ήσουν ένας απλός δούλος, που θα καθάριζε τα σανδάλια κάποιου Ολυμπιονίκη.
Εκεί λοιπόν που λες ότι «όλα τα είδα κι άλλο τίποτα δεν χρειάζεται», το βλέμμα σκαλώνει αδιάφορα στον οικισμό, την Ολύμπια των ντόπιων. Ησυχη, γαλήνια όταν δεν έχει πούλμαν, προσεγμένη. Με τα φολκλόρ μαγνητάκια της βέβαια και τα χρυσοχοεία και τους αμφορείς και τα μπλουζάκια «Τhis is Sparta» ως οφείλει ένας τόσο δημοφιλής στους ξένους τόπος (και δη στους κρουαζιερόφιλους του Κατακόλου), αλλά και με τον πεζόδρομο με τα πλατάνια και την ολάνθιστη μοβ γλυσίνα, τον ιστορικό σιδηροδρομικό σταθμό και το μηχανοστάσιο, τα εστιατόρια και τα ξενοδοχεία.
Έτοιμη να λάμψει μες τη νύχτα η Λάμπεια.
Το οροπέδιο ορίζεται από τον ποταμό Ερύμανθο και τον Ηλειακό Λάδωνα, ο οποίος έχει τη θέση του στους μύθους του Ηρακλή, αφού εκεί λέγεται ότι κατάφερε να αιχμαλωτίσει τον Ερυμάνθιο κάπρο. Εδώ, επίσης, λέει ο μύθος, ζούσε ο Κένταυρος Φόλος (ο μοναδικός συμπαθής κένταυρος μαζί με τον Χείρωνα), ο οποίος σκοτώθηκε κατά λάθος από τα δηλητηριασμένα βέλη του φίλου του, Ηρακλή, όταν ο δεύτερος «καθάρισε» τους υπόλοιπους Κενταύρους.
Το γεφύρι της Αχλαδινής στον Ερύμανθο.
κι ακολουθείς δασικούς δρόμους και μονοπάτια βαδίζοντας στο πράσινο χορτάρι ή τα πεσμένα φύλλα, όπως κάνουν δεκάδες ποδηλατικοί σύλλογοι και μεμονωμένοι φίλοι του δάσους. Εκτός από το δάσος όμως πλήθος μονοπατιών υπάρχει στην περιοχή με πιο ενδιαφέρον το Μ3 στον ρου του Ερύμανθου, που όμως δεν είναι σηματοδοτημένο και δύσκολα θα ολοκληρώσεις χωρίς βοήθεια. Το Κέντρο Ενημέρωσης δεν λειτουργεί αυτό τον καιρό μα ότι χρειαστείς θα το μάθεις στα χωριά ή από την εθελοντική ομάδα νέων που δραστηριοποιείται στην περιοχή (Νίκος Σιάκκουλης, τηλ.: 6978400540).
Ο καταρράκτης της Σουφάλας, στη Νεμούτα.
Τρία χωριά έχουν το προνόμιο να βρίσκονται μέσα στο δάσος, μα η Φολόη έχει και το όνομα! Τα άλλα είναι το Κούμανι και η Νέα Πέρσαινα. Απλά χωριουδάκια με φιλόξενους ανθρώπους και μερικά ιδιαίτερα αξιοθέατα που αξίζει να αναζητήσεις. Φτάσε ως τη Νεράιδα, που κέρδισε επάξια το όνομά της καθώς βρίσκεται πλάι στην απίθανη ρεματιά του Ενιππέα (αν και η τοπική παράδοση αναφέρεται στη νεαρή Αύρα, που αυτοκτόνησε για να γλιτώσει από τον έρωτα του αγά του Λάλα). Εκεί, αντί για το στοιχειό της Αύρας θα δεις τον αναστηλωμένο μπαρουτόμυλο του Ψαρού, που συμμετείχε στον Αγώνα του 1821 σε... είδος μαζί με τους θρυλικούς μπαρουτόμυλους της Δημητσάνας.
Μη νομίζεις, ο ουρανός φαίνεται γιατί οι δρύες της Φολόης έχουν ρίξει τα φύλλα τους!
Στην άλλη πλευρά του κεντρικού δρόμου τώρα, στην επικράτεια του Ερύμανθου, του καθαρότερου των όλων όπως ανέφερε ο Παυσανίας, βρίσκονται τα χωριά Αχλαδινή και Νεμούτα. Στη πρώτη θα πας για το πέτρινο γεφύρι που στεφανώνει τον Ερύμανθο, το σύνορο με την Αρκαδία, ενώ στην δεύτερη θα πρέπει να αφιερώσεις λίγο περισσότερο χρόνο.
Είκοσι επτά καταρράκτες ζώνουν το χωριό - έκπληξη κι αμέτρητες παλιές βρύσες το περικυκλώνουν. Η ρεματιά του Χαρατσαρίου, εκείνη του Αμπουλα και ο μεγάλος Ερύμανθος κλέβουν όλες τις εντυπώσεις καθώς εκεί βρίσκονται οι περίφημοι καταρράκτες. Ανάλογα τον χρόνο που διαθέτεις, θα απολαύσεις υπέροχα περπατήματα με τη βοήθεια των νέων του χωριού που αναδεικνύουν τον τόπο τους (βλ. Νίκο Σιάκκουλη παραπάνω), ενώ πολύ εύκολα θα βρεις μόνος σου τον εντυπωσιακό Ερύμανθο και θα βρεις δύο από τους εντυπωσιακότερους καταρράκτες.
Κατηφόρισε έως το ποτάμι και τη σιδερένια γέφυρα κι αμέσως στρίψε αριστερά στον χωματόδρομο. Το δεξί παρακλάδι θα σε φέρει μπρος στον καταρράκτη της Σουφάλας ενώ το αριστερό στην όχθη όπου με λίγο περπάτημα θα εντοπίσεις απέναντι εκείνον του Αΐ Γιάννη. Το περιβάλλον του Ερύμανθου είναι μαγευτικό και όπως θα καταλάβεις, το καλοκαίρι δεν θα είσαι μόνος!
Ολη αυτή η ωραιότατη βόλτα στην περιοχή της Φολόης και η διαδρομή προς τα βουνά της Δίβρης πια, που απογειώνει τη θέα, σε φέρνει σε μια καταπληκτική τοποθεσία που σε κάνει να ξεχνάς πού βρίσκεται (όχι ότι συνειδητοποιούσες τόσες ώρες...). Εκεί εμφανίζεται η Λάμπεια (παλιά Δίβρη) κοντά στα όρια Ηλείας – Αχαΐας - Αρκαδίας. Κτισμένη στα 900 υψόμετρο, στον 111 Πατρών - Τρίπολης, έχει όλα εκείνα τα συστατικά που κάνουν ένα χωριό να ξεχωρίζει: ονομαστό ελατόδασος, πέτρινα σπίτια, βουνά, νερά, κάνα δυο ξενώνες και μερικά ταβερνάκια που φημίζονται για τα κρεατικά και τα τυροκομικά τους.
Η ιστορική κωμόπολη πάντοτε σε ακμή και με δράση στον απελευθερωτικό αγώνα, πατρίδα των πολιτικών Στεφανόπουλου, Πετραλιά, Παναγούλη και Ζαφειρόπουλου, απλώνεται σε 7 μαχαλάδες μέσα στους οποίους λέγεται ότι κρύβονται 40 πηγές με νερό κρύσταλλο και 52 εκκλησίες! Δύσκολο να επιβεβαιώσεις τον αριθμό, όσες θα δεις όμως είναι τουλάχιστον όμορφες και αποτελούν μια καλή εισαγωγή πριν από την επίσκεψη στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοπηγής ή Ανω Μονή Δίβρης που κατοικείται από έναν μοναχό και θεωρείται ότι λειτούργησε κρυφό σχολειό.
Κάτω από το χωριό βρίσκεται και η Κάτω Μονή Δίβρης μέσα στην οποία διατηρείται επίσης τοιχογραφία του Αγίου Χριστοφόρου του Κυνοκέφαλου! Παρότι επικρατεί η άποψη πως ο άγιος με το κεφάλι σκύλου προέρχεται από το έθνος των Σκυλοκεφάλων που αναφέρεται από τον Ησίοδο και τον Ηρόδοτο, οι ντόπιοι (κυρίως του Αντρωνιού) ως κτηνοτρόφοι και βοσκοί αρέσκονται στην εκδοχή που θέλει στην περιοχή σκυλοτροφείο κυνηγόσκυλων και τσοπανόσκυλων!
Οπως και να έχει, πολύ πριν ο άγιος γίνει προστάτης των οδηγών, ήταν όπως λένε των χωραφιών, ενώ για τους καθολικούς των οδοιπόρων. Οδοιπόρος κι εσύ, κι αν είσαι και φιλόζωος; Βρήκες τον άγιό σου!
Όλγα Χαραμή
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας
από ΕΘΝΟΣ.gr
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
.....
Η Μέθοδος Χρονολόγησης διά τών Ολυμπιάδων
Η χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων, αρχικά, δεν ήτο ενιαία στην Αρχαία Ελλάδα. Κάθε Πόλις-Κράτος είχε τον δικό της τρόπο να τοποθετεί χρονικά ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός. Για τον σκοπό αυτόν, πολλές φορές έχουν χρησιμοποιηθή και σημαντικά αστρονομικά γεγονότα, όπως οι εκλείψεις τού Ηλίου.
Στην Αρχαία Αθήνα, αρχικώς, χρονολογούσαν με ενιαίο τρόπο τα ιστορικά γεγονότα επί τή βάσει τού Καταλόγου τών Επωνύμων Αρχόντων. Έτσι, επί παραδείγματι, αναφέρεται, ότι ο Πεισίστρατος έγινε Τύραννος τών Αθηνών επί Άρχοντος Κωμέου. Τούτη η αναφορά, με την βοήθεια και άλλων πληροφοριών, οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι αυτό το σημαντικό ιστορικό γεγονός έλαβε χώραν στην Αθήνα το έτος 560 π.Χ., κατά την χριστιανική χρονολόγηση.
Στην Αρχαία Σπάρτη, χρονολογούσαν επί τή βάσει
τού καταλόγου τών πρώτων Εφόρων.
Οι Ρωμαίοι χρονολογούσαν από το έτος κτίσεως τής Ρώμης ( έτος 753 π.Χ. ).
Γίνεται, λοιπόν, φανερό, ότι ο διαφορετικός τρόπος χρονολόγησης τών ιστορικών γεγονότων στα διάφορα μέρη τής Αρχαίας Ελλάδος εδημιουργούσε και προβλήματα συνεννόησης μεταξύ τών ανθρώπων.
Αργότερα, ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός, το οποίο απεδέχθησαν όλοι οι Έλληνες στην Αρχαία Ελλάδα ως χρονικό σημείο αναφοράς για την χρονολόγηση τών ιστορικών γεγονότων, ήτο η πρώτη γραπτή χρονική αναφορά για την πραγματοποίηση τών Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία με την ευθύνη τού Κράτους τής Ήλιδος.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, που ετελούντο στην Ολυμπία προς τιμήν τού Διός, πατέρα τών θεών, άρχισαν, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, πολύ πριν από τον 8ο αιώνα π.Χ., και ιδρυτής τους στην Μυθολογία αναφέρεται ο Ηρακλής. Αλλά η πρώτη γραπτή καταχώριση Ολυμπιακών Αγώνων έγινε για τους Αγώνες τού έτους 776 π.Χ. Η καταγραφή έγινε τον 5ο αιώνα π.Χ., από τον Σοφιστή, Ιππία τον Ηλείο, ο οποίος πρώτος συνέταξε κατάλογο τών νικητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί καταγράφεται ως πρώτος Ολυμπιονίκης ο Ηλείος δρομέας Κόροιβος. Οι Αγώνες τότε περιελάμβαναν ένα μόνον Αγώνισμα: τον δρόμο ενός σταδίου ( 192,28 μέτρα).
Ο νικητής στο αγώνισμα αυτό έδινε και το όνομά του στους συγκεκριμένους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αργότερα, μετά από 52 χρόνια, προσετέθησαν και άλλα αγωνίσματα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, επραγματοποιούντο κάθε 4 έτη, και για την ακρίβεια κάθε 49 ή 50 μήνες εναλλάξ, δεδομένου ότι, όπως είπαμε παραπάνω, μία πλήρης οκτωχρονιά ( εννεαετηρίς ) είχε 99 μήνες ( 8Χ12 =96 μήνες και 3 εμβόλιμους μήνες =99 μήνες =49+50).
Ο μήνας τού Κράτους τής Ήλιδος, κατά τον οποίον ετελούντο οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ήτο την μία φορά ο Απολλώνιος , και την επόμενη φορά ο μήνας Παρθένιος.
Με άλλα λόγια, οι Αγώνες ετελούντο το Καλοκαίρι προς το Φθινόπωρο (Αύγουστος–Σεπτέμβριος): “ γίνεται δε ο αγών ποτέ μεν δια μθ΄ μηνών, ποτέ δε δια ν΄, όθεν και ποτέ μεν τώ Απολλωνίω μηνί, ποτέ δε τώ Παρθενίω επιτελείται » ( « Πραγματοποιούνται, λοιπόν, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, την μία φορά μεν μετά από 49 μήνες, την άλλη δέ μετά από 50 μήνες, και γι’ αυτό την μία φορά τελούνται κατά μήνα Απολλώνιον, την άλλη φορά δέ κατά μήνα Παρθένιον», Σχολιαστής Πινδάρου , Ολυμπ. 5.35 ).
Όταν έφθανε η εποχή τών Ολυμπιακών Αγώνων, οι Ηλείοι εκήρυσσαν την Ιερή Εκεχειρία ( παύση τών πολέμων και τών εχθροπραξιών), στέλνοντας πρέσβεις με αυτό το μήνυμα σε όλες τις Πόλεις-Κράτη τής Ελλάδας (Παυσανίας 5.20.1, όπου υπάρχει και το κείμενο τής Ιερής Εκεχειρίας επάνω στον Δίσκο τού Ιφίτου, Παυσανίας 5.4.5 – 6, Πλουτ. Λυκ.1.1 και 23.2 , Θουκ. 5.49).
Στους Αγώνες μπορούσαν να πάρουν μέρος μόνον γνήσιοι Έλληνες και ελεύθεροι πολίτες, δηλαδή, όπως μας πληροφορεί ο Ιστοριογράφος Ηρόδοτος, δεν μπορούσαν να πάρουν μέρος βάρβαροι ( δηλ . μή ΄Ελληνες ): « ού βαρβάρων αγωνιστέων είναι τον αγώνα αλλά Ελλήνων » ( Ηρόδ.5.22).
Από τα μέσα τού 5ου Π.Χ. αιώνος στους Ολυμπιακούς Αγώνες παρουσίαζαν έργα τους μεγάλοι συγγραφείς, καλλιτέχνες, ποιητές, ρήτορες, όπως ο Ηρόδοτος, ο Λυσίας, ο Ιππίας ο Ηλείος, ο Γοργίας, κ.ά.
Έτσι, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν αποκτήσει πλέον πανελλήνια απήχηση και αίγλη. Και, ως πανελλήνιο σημαντικό και περιοδικό ( ανά τέσσαρα έτη) ιστορικό γεγονός, μπορούσε να χρησιμοποιηθή για την χρονολόγηση άλλων γεγονότων.
Το χρονικό διάστημα τών τεσσάρων ετών, που ακολουθούσε από την πραγματοποίηση τών Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι και την επόμενη διοργάνωση ονομαζότανε: Ολυμπιάς.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες τού 776 π.Χ., απετέλεσαν, λοιπόν, την χρονική αφετηρία επί τη βάσει τής οποίας οι Ηλείοι και αργότερα όλοι οι Έλληνες χρονολογούσαν πλέον τα επόμενα ιστορικά γεγονότα.
Η τετραετία από τους Αγώνες τού 776 μέχρι την παραμονή τής πραγματοποιήσεως τών επομένων ( δεύτερων στην σειρά) Ολυμπιακών Αγώνων ονομάσθηκε 1η Ολυμιάς.
Η 2η Ολυμπιάς αναφέρεται στο χρονικό διάστημα
από τους δεύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες τού έτους 772 π.Χ. ( κατά την χριστιανική χρονολόγηση), μέχρι την πραγματοποίηση τών τρίτων στην σειρά Ολυμπιακών Αγώνων τού 768 κ.ο.κ. Έτσι, αρίθμιζαν όλες τις Ολυμπιάδες: 1η Ολυμπιάς, 2η, 3η, 4η, 5η Ολυμπιάς κλπ.
Για τον προσδιορισμό μάλιστα τών ενδιαμέσων ετών μεταξύ δύο Ολυμπιάδων, χρησιμοποιείται η έκφραση, όπως: « Το 2ο έτος τής πρώτης Ολυμπιάδος», που σημαίνει το έτος 775, καθ’ ότι το πρώτο έτος τής πρώτης Ολυμπιάδος είναι το έτος πραγματοποίησης τών πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων τού 776.
Επίσης: το 2ο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος σημαίνει: έχει περάσει μία πλήρης Ολυμπιάς ( η 1η= 4 έτη) και δύο ακόμη έτη από τους 2ους Ολυμπιακούς Αγώνες, άρα 6 έτη από την έναρξη τής 1ης Ολυμπιάδος. Συνεπώς, το 2ο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος= 777-6=771. Αλλοιώς: οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 772 ( 776-4=772). Πρώτο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος είναι το 772, άρα το 2ο έτος τής 2ης Ολυμπιάδος είναι το 771(772-1=771).
Πολλά σημαντικά ιστορικά γεγονότα στην Αρχαία Ελλάδα μάς παραδίδονται με χρονολόγηση επί τή βάσει τής αρίθμησης τών Ολυμπιάδων. Έτσι, Αρχαίοι Έλληνες Ιστορικοί, όπως ο Ερατοσθένης, ο Απολλόδωρος, ο Διόδωρος κλπ, στηριζόμενοι στην χρονολόγηση επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων, μάς παρέδωσαν πραγματικές και αξιόπιστες χρονολογικές μελέτες ιστορικών γεγονότων τής Αρχαίας Ελλάδος.
Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο παραδείγματα από την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία:
1) Παραδίδεται στις αρχαίες γραπτές πηγές, ότι η Ναυμαχία τής Σαλαμίνος συνέβη κατά το πρώτον έτος τής 75ης Ολυμπιάδος ( Ολυμπιάς 75,1).
Για να υπολογίσουμε το έτος πραγματοποιήσεως τής ιστορικής αυτής ναυμαχίας, κατά την χριστιανική χρονολόγηση( πρό Χριστού , μετά Χριστόν), προβαίνουμε στους εξής υπολογισμούς:
α) Όταν συνέβη η ναυμαχία, είχαν παρέλθει 74 πλήρεις Ολυμπιάδες και ένα ακόμη έτος από την 75η Ολυμπιάδα.
β) υπολογίζουμε το πλήθος τών ετών, που περιλαμβάνουν οι 74 Ολυμπιάδες και προσθέτουμε το ένα ακόμη έτος: 74Χ4+1=297 έτη.
γ) Το 297 το αφαιρούμε από το 777 (αφού, όπως έχουμε σημειώσει, το πρώτο έτος τής 1ης Ολυμπιάδος είναι το 776). Είναι, λοιπόν, 777-297=480 π.Χ., κατά την χριστιανική χρονολόγηση.
Δηλαδή, η ναυμαχία τής Σαλαμίνος έλαβε χώραν το έτος 480 π.Χ., κατά την χριστιανική χρονολόγηση.
2) παραδίδεται από τον Έλληνα Ιστορικό, Ηρόδοτο, ότι η Μάχη τού Μαραθώνος μεταξύ Ελλήνων και Περσών έλαβε χώραν κατά το 3ο έτος τής 72ης Ολυμπιάδος ( Ολυμπιάς 72,3).
Με όμοιους, όπως ανωτέρω, υπολογισμούς, προκύπτει ότι το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός συνέβη κατά το έτος: 490 π.Χ. κατά την χριστιανική χρονολόγηση ( 71Χ4+3=287, 777-287=490).
Εάν σήμερα συνεχίζαμε να χρονολογούμε επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων, με 1η την Ολυμπιάδα τού Κοροίβου ( 776 π.Χ.), το έτος που διανύουμε ( 2006 μ.Χ. κατά την χριστιανική χρονολόγηση) θα το αριθμούσαμε ως το 2ο έτος τής 696ης Ολυμπιάδος, ή 2.782 μ.Ο.( μετά την πρώτην Ολυμπιάδα).
Βέβαια, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στον Ιερό τόπο τής Ολυμπίας εκράτησαν, όπως γνωρίζουμε, επί 1.169 συνεχή έτη ( από το 776 π.Χ. μέχρι το 393 μ.Χ. , σύνολο 293 ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ), και δεν κατέρευσαν από μόνοι τους.
Τους κατήργησε το 393 μ.Χ. «με φωτιά και τσεκούρι » ο Ισπανός Flavius Theodosius ή Θεοδόσιος Α΄, Αυτοκράτορας τής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο επονομασθείς « Μέγας »(!) , ένα έτος ακριβώς πριν πεθάνει, δρομολογώντας έτσι το « πολιτιστικό έργο» τής «νέας Τάξης πραγμάτων», που επιβλήθηκε με την νέα θρησκεία, και το οποίο υλοποιήθηκε με απίστευτες καταστροφές στην Ελλάδα, με εξανδραποδισμούς, βασανιστήρια, εκτελέσεις και δολοφονίες χιλιάδων ελλήνων που πίστευαν στην αρχαία ελληνική θρησκεία, με τήν καταστροφή τής Βιβλιοθήκης τής Αλεξάνδρειας , και γενικά με τον βανδαλισμό, και την μετατροπή σε ερείπια αμέτρητων « ειδωλολατρικών » ναών, έργων τέχνης και άλλων μνημείων στην Ελλάδα!
Χρόνια μετά την κατάκτηση τής Ελλάδος από τους Ρωμαίους, επιβλήθηκε στην Ελλάδα η χρονολόγηση από κτίσεως Ρώμης ( 753 π.Χ.), η οποία συνυπήρχε με την χρονολόγηση επί τή βάσει τών Ολυμπιάδων (776 π.Χ.) και με την χρονολόγηση «από Διοκλητιανού»( 284 μ.Χ.).
Η χρονολόγηση από την γέννηση τού Χριστού επεβλήθη τον 6ο αιώνα μ.Χ., και την εισηγήθηκε ο Σκύθης μοναχός στην Ρώμη, Διονύσιος ο Μικρός, το 532 μ.Χ. –
ΠΗΓΗ:
Άγγελος Λιβαθινός: Το Ημερολόγιο τών Αρχαίων Ελλήνων.
About these ads
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου