Άρχισαν οι εγγραφές στα παιδικά τμήματα του Ελληνικού Ωδείου. Νέα τμήματα από τη φετινή χρονιά (

 

Άρχισαν οι Εγγραφές των Παιδικών Τμημάτων στο Ελληνικό Ωδείο Πύργου. Από φέτος λειτουργούν και νέα τμήματα για παιδιά από 4ετών έως 18ετών. Ξεκινώντας με την ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑ για τα παιδιά της Προσχολικής ηλικίας 4-7 ετών που σκοπό έχει τη Μουσική αγωγή στην προσχολική και πρώιμη σχολική ηλικία ώστε τα παιδιά μέσα από τις ποικίλες μουσικές δραστηριότητες, την κίνηση και το παιχνίδι να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να μάθουν να εκφράζονται και να έρθουν κοντά στον κόσμο της Μουσικής με μεγαλύτερη ευχαρίστηση.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ORFF  είναι το νέο Τμήμα για παιδιά 7-15 ετών που έχουν παρακολουθήσει 1-2 χρόνια  μουσική προπαιδεία ή έχουν βασικές γνώσεις μουσικής παιδείας (θεωρίας-οργάνου). Η συμμετοχή σε μια ορχήστρα Orff, έχει σαν στόχο να δώσει την ευκαιρία στο κάθε παιδί να πειραματιστεί, να αυτοσχεδιάσει, να κατανοήσει όλα τα βασικά στοιχεία της μουσικής (ακουστικά και οπτικά), να εκτελέσει απλές όσο και σύνθετες μουσικές δημιουργίες.
Υπεύθυνη Μουσικής Προπαιδείας και Ορχήστρας Orff :                    Μαρία Ασημακοπούλου,  Καθηγήτρια Μουσικής & Πιάνου.
Τα παιδιά από 7-9 ετών προετοιμάζονται φωνητικά στο ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ώστε ανάλογα με τις δυνατότητες και την εξέλιξή τους, όταν φτάσουν στην ηλικία των 9 ετών να είναι έτοιμα να εισαχθούν στο  τμήμα της Παιδικής Χορωδίας.

ΑΚΡΟΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ

Οι μαθητές που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην Παιδική Χορωδία του Ωδείου έχουν την δυνατότητα να λάβουν μέρος στις ακροάσεις που πραγματοποιούνται κάθε Δεύτερα και Πέμπτη 18:00-20:00. Στην ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ  συμμετέχουν παιδιά από 9-17 ετών. Τα παιδιά γυμνάζουν τις φωνές τους με κατάλληλες ασκήσεις, έρχονται σε επαφή  και καλλιεργούν  το χορωδιακό τραγούδι, ταξιδεύουν στο μαγικό κόσμο του ρυθμού και της μελωδίας, νοιώθοντας έτσι την χαρά της δημιουργίας, της επικοινωνίας και του ομαδικού πνεύματος. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζονται να συμμετέχουν σε συναυλίες, εκδηλώσεις και φεστιβάλ.
Υπεύθυνη Προπαρασκευαστικού Τμήματος και Παιδικής Χορωδίας :   Κατερίνα Ψαρρά - Καθηγήτρια Φωνητικής.
Μια ακόμη δραστηριότητα για τα παιδιά είναι το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 4-18 ετών. Ένας άριστος τρόπος έκφρασης των παιδιών είναι το θέατρο. Το Θεατρικό εργαστήρι δίνει τη δυνατότητα σ' αυτά να δημιουργήσουν με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο... Περιλαμβάνει πολλές ευχάριστες δραστηριότητες για τα παιδιά όπως  : Αυτοσχεδιασμός, Θεατρικό Παιχνίδι, Κατασκευές, Κουκλοθέατρο, Μελέτη Θεατρικών Έργων, Ασκήσεις Συγκέντρωσης - Χαλάρωσης κ.α. 
Υπεύθυνη Θεατρικού Εργαστηρίου : Ρούλα Ξαρχάκου.

Αγάπη για τη Μουσική... Φροντίδα για το Παιδί & τον Σπουδαστή!

Πληροφορίες - Εγγραφές κάθε μέρα 10:30 - 12:30, 15:30 - 20:30
& Σάββατο 10:00 - 13:00. 28^ης Οκτωβρίου 38, Πύργος -  τηλ.: 26210 33179

Κονδύλια από την αναθεώρηση του ΕΣΠΑ

Η Ηλεία να διεκδικήσει ......
Κονδύλια από την αναθεώρηση του ΕΣΠΑ

13/09/13 

Από το σύνολο της άσκησης της αναθεώρησης του ΕΣΠΑ εξασφαλίζονται τα 1,2 δισ. ευρώ που απαιτούνται για την ενίσχυση των αυτοκινητοδρόμων και τα 380 εκατ. ευρώ για τα μέτρα κοινωνικής στήριξης (210 εκατ. ευρώ για την κοινωφελή εργασία και 170 εκατ. ευρώ για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς).

Επίσης, συνολικά 570 εκατ. ευρώ σε κοινοτική συμμετοχή, σε σύνολο 20,5 δισ. ευρώ, μετακινούνται από πρόγραμμα σε πρόγραμμα για να αντιμετωπιστούν καλύτερα οι ανάγκες της χώρας.

Αυτά γνωστοποιούνται με ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας στην οποία σημειώνεται ότι «κανένα έργο δεν χάνεται εξαιτίας της αναθεώρησης» και ότι «όσα έργα δεν ολοκληρωθούν στο πλαίσιο της τρέχουσας προγραμματικής περιόδου, θα υλοποιηθούν στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ 2014– 2020».

Η επιλογή αυτή, όπως αναφέρει το υπουργείο, πέραν του ότι διασφαλίζει την απρόσκοπτη συνέχιση των έργων, θα επιτρέψει στη χώρα μας να απορροφήσει άμεσα πόρους από το νέο ΕΣΠΑ, με σκοπό να στηριχθεί η πραγματική οικονομία, η ρευστότητα και η απασχόληση τα έτη 2014 και 2015.

Η αναθεώρηση των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων είναι αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ενώ οι αρχές που την διέπουν είναι οι ακόλουθες:

- Εξασφαλίζεται η χρηματοδότηση για την κατασκευή των συγχρηματοδοτούμενων αυτοκινητοδρόμων που θα συμβάλει σημαντικά στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και στη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Με τον τρόπο αυτόν καλύπτεται, όπως είχε ανακοινωθεί από τον Απρίλιο του 2013, το όποιο χρηματοδοτικό κενό των έργων.

- Επιταχύνεται ο ρυθμός απορρόφησης των πόρων και της διοχέτευσής τους στην πραγματική οικονομία και στην κοινωνία.

- Κατευθύνονται πόροι για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών, για την ανάσχεση της ανεργίας, για τη στήριξη του κοινωνικού ιστού, με δράσεις όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, η κοινωφελής εργασία, το voucher απασχόλησης, κ.α.

- Ενισχύονται Επιχειρησιακά Προγράμματα και άξονες προτεραιότητας που παρουσιάζουν υψηλές επιδόσεις και έχουν ανάγκη υποστήριξης με πρόσθετους πόρους, εξασφαλίζοντας έτσι μεγαλύτερη επιτάχυνση και εξάλειψη του ενδεχόμενου μελλοντικών απωλειών.

Τμήμα ειδήσεων defenecnet.

H Νομισματική Εξουσία

 H Νομισματική Εξουσία  

 

30 Αυγούστου 2013 στις 12:58 μ.μ.

  "Δώσε μου την εξουσία να εκδίδω νόμισμα και σου χαρίζω την εξουσία να ψηφίζεις νόμους" 

      Η ρήση αυτή αποδιδόμενη σε παλαιό τραπεζίτη εκφράζει εναργέστατα την τεράστια σημασία, που κατέχει η  "νομισματική εξουσία"  στο όλο σύστημα των εξουσιών. Το περιεχόμενο και η άσκηση των συντεταγμένων εξουσιών επηρεάζονται πράγματι σημαντικότατα από τη νομισματική εξουσία. Εντούτοις το όλο ζήτημα είναι αρκετά υποβαθμισμένο σε νομικό επίπεδο. Κατά το ισχύον Σύνταγμα (άρθρ. 80 παρ.2: νόμος ορίζει τα σχετικά με την κοπή ή την έκδοση νομίσματος. Η ερμηνευτική δήλωση του ίδιου άρθρου ορίζει, ότι η παραπάνω παράγραφος δεν κωλύει την συμμετοχή στης Ελλάδας στις διαδικασίες της οικονομικής και νομισματικής ένωσης στο ευρύτερο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 28. Η άμεση "επί του νομίσματος" νομισματική εξουσία είναι η εξουσία έκδοσης νομίσματος η οποία αναλύεται σε τρείς μερικότερες εξουσίες, την εξουσία παραγωγής (κοπής, εκτύπωσης) κυκλοφορίας και διαχείρισης του νομίσματος. Η «επί του νομίσματος» εξουσία διαφέρει από την έμμεση "εκ του νομίσματος" εξουσία δηλαδή τη γνωστή μεγάλη δύναμη, που πηγάζει από τη κατοχή χρήματος (χρηματική δύναμη) με την οποία είναι δυνατή η εξαγορά πραγμάτων αλλά και συνειδήσεων.  
     Η νομισματική εξουσία ανήκει στο κράτος, είναι δημόσια εξουσία. Ιστορικά η  νομισματική εξουσία συνδέθηκε με την ανεξαρτησία, της πόλης στην αρχαιότητα, του εθνικού κράτους στη σύγχρονη εποχή. Η έκδοση νομίσματος αποτελούσε πάντοτε βασική έκφραση της εθνικής κρατικής κυριαρχίας. Το «εθνικό νόμισμα» συνδέεται με την εθνική κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία κάθε χώρας. Η παραχώρηση της εξουσίας έκδοσης νομίσματος, που συντελείται με την προσχώρηση σε νομισματική ένωση περισσοτέρων κρατών αναγκαία ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα κυρίως στις χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στις καίριες αποφάσεις που αφορούν την οικονομική και νομισματική πολιτική.  Η παραχώρηση της νομισματικής εξουσίας σε εξωτερικά κέντρα ισοδυναμεί χωρίς καμιά απολύτως υπερβολή, με την παράδοση των «κλειδιών της χώρας». Οποιαδήποτε απόφαση, η υλοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής, που οπωσδήποτε έχει ανάγκη χρηματικών κονδυλίων, δεν εξαρτάται πλέον από τα κατά το Σύνταγμα αρμόδια κρατικά όργανα, αλλά από εκείνους, που κινούν τα νομισματικά νήματα. Έτσι το πολίτευμα «εικονικοποιείται» και είναι κατ΄ όνομα μεν Δημοκρατία, κατ΄ουσία δε «χρηματοκρατία».
Η είσοδος σε νομισματική ένωση κυρίως για τα μικρά κράτη μπορεί να αποδειχθεί πράξη συνετή, μόνον αν πρόκειται για ένωση που βασίζεται στις αρχές της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης, της Ισοτιμίας και του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας ενός εκάστου κράτους, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκε στις αρχές η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια «ειλικρινή και δίκαιη» ένωση κρατών η νομισματική και οικονομική ένωση μπορεί τελικά να οδηγήσει και στη πολιτική ένωση (πχ η γερμανική Zollvereinigung, όπου συνέτρεχαν ασφαλώς και πολλές άλλες προϋποθέσεις). Στην αντίθετη περίπτωση το μέλλον του μικρού κράτους δεν φαίνεται ευοίωνο

Ανδρέας Δημητρόπουλος
Καθηγητής Νομικής Αθηνών 
Πρόεδρος της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος

Από τη βράβευση του πρ.Δημάρχου,γιατρού Παν.Αθανασόπουλου

 ο Πρόεδρος με μέλη της Οργάνωσης Ηλείας

 Ο Πρόεδρος με τον Συντονιστή Δ Ελλάδος

 από την ομιλία στον Πύργο .....17. 18.12.2011                                                                  ΕΚΔΗΛΩΣΗ με τον κ.ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νομικής Αθηνών και Πρόεδρο της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος στο Λάτσειο Μέγαρο Πύργου [ με τη στήριξη της Λέσχης , του Δήμου Πύργου και του Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας] με θέμα΄Σύγχρονες εξελίξεις και πορεία στο μέλλον στη σκιά της κρίσης΄

H Νομισματική Εξουσία

 

 

 H Νομισματική Εξουσία  

 

30 Αυγούστου 2013 στις 12:58 μ.μ.

  "Δώσε μου την εξουσία να εκδίδω νόμισμα και σου χαρίζω την εξουσία να ψηφίζεις νόμους" 

      Η ρήση αυτή αποδιδόμενη σε παλαιό τραπεζίτη εκφράζει εναργέστατα την τεράστια σημασία, που κατέχει η  "νομισματική εξουσία"  στο όλο σύστημα των εξουσιών. Το περιεχόμενο και η άσκηση των συντεταγμένων εξουσιών επηρεάζονται πράγματι σημαντικότατα από τη νομισματική εξουσία. Εντούτοις το όλο ζήτημα είναι αρκετά υποβαθμισμένο σε νομικό επίπεδο. Κατά το ισχύον Σύνταγμα (άρθρ. 80 παρ.2: νόμος ορίζει τα σχετικά με την κοπή ή την έκδοση νομίσματος. Η ερμηνευτική δήλωση του ίδιου άρθρου ορίζει, ότι η παραπάνω παράγραφος δεν κωλύει την συμμετοχή στης Ελλάδας στις διαδικασίες της οικονομικής και νομισματικής ένωσης στο ευρύτερο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 28. Η άμεση "επί του νομίσματος" νομισματική εξουσία είναι η εξουσία έκδοσης νομίσματος η οποία αναλύεται σε τρείς μερικότερες εξουσίες, την εξουσία παραγωγής (κοπής, εκτύπωσης) κυκλοφορίας και διαχείρισης του νομίσματος. Η «επί του νομίσματος» εξουσία διαφέρει από την έμμεση "εκ του νομίσματος" εξουσία δηλαδή τη γνωστή μεγάλη δύναμη, που πηγάζει από τη κατοχή χρήματος (χρηματική δύναμη) με την οποία είναι δυνατή η εξαγορά πραγμάτων αλλά και συνειδήσεων.  
     Η νομισματική εξουσία ανήκει στο κράτος, είναι δημόσια εξουσία. Ιστορικά η  νομισματική εξουσία συνδέθηκε με την ανεξαρτησία, της πόλης στην αρχαιότητα, του εθνικού κράτους στη σύγχρονη εποχή. Η έκδοση νομίσματος αποτελούσε πάντοτε βασική έκφραση της εθνικής κρατικής κυριαρχίας. Το «εθνικό νόμισμα» συνδέεται με την εθνική κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία κάθε χώρας. Η παραχώρηση της εξουσίας έκδοσης νομίσματος, που συντελείται με την προσχώρηση σε νομισματική ένωση περισσοτέρων κρατών αναγκαία ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα κυρίως στις χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στις καίριες αποφάσεις που αφορούν την οικονομική και νομισματική πολιτική.  Η παραχώρηση της νομισματικής εξουσίας σε εξωτερικά κέντρα ισοδυναμεί χωρίς καμιά απολύτως υπερβολή, με την παράδοση των «κλειδιών της χώρας». Οποιαδήποτε απόφαση, η υλοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής, που οπωσδήποτε έχει ανάγκη χρηματικών κονδυλίων, δεν εξαρτάται πλέον από τα κατά το Σύνταγμα αρμόδια κρατικά όργανα, αλλά από εκείνους, που κινούν τα νομισματικά νήματα. Έτσι το πολίτευμα «εικονικοποιείται» και είναι κατ΄ όνομα μεν Δημοκρατία, κατ΄ουσία δε «χρηματοκρατία».
Η είσοδος σε νομισματική ένωση κυρίως για τα μικρά κράτη μπορεί να αποδειχθεί πράξη συνετή, μόνον αν πρόκειται για ένωση που βασίζεται στις αρχές της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης, της Ισοτιμίας και του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας ενός εκάστου κράτους, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκε στις αρχές η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια «ειλικρινή και δίκαιη» ένωση κρατών η νομισματική και οικονομική ένωση μπορεί τελικά να οδηγήσει και στη πολιτική ένωση (πχ η γερμανική Zollvereinigung, όπου συνέτρεχαν ασφαλώς και πολλές άλλες προϋποθέσεις). Στην αντίθετη περίπτωση το μέλλον του μικρού κράτους δεν φαίνεται ευοίωνο

Ανδρέας Δημητρόπουλος
Καθηγητής Νομικής Αθηνών 
Πρόεδρος της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος

Από τη βράβευση του πρ.Δημάρχου,γιατρού Παν.Αθανασόπουλου

 ο Πρόεδρος με μέλη της Οργάνωσης Ηλείας

 Ο Πρόεδρος με τον Συντονιστή Δ Ελλάδος

 από την ομιλία στον Πύργο .....17. 18.12.2011                                                                  ΕΚΔΗΛΩΣΗ με τον κ.ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νομικής Αθηνών και Πρόεδρο της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος στο Λάτσειο Μέγαρο Πύργου [ με τη στήριξη της Λέσχης , του Δήμου Πύργου και του Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας] με θέμα΄Σύγχρονες εξελίξεις και πορεία στο μέλλον στη σκιά της κρίσης΄

Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

.9.2013 | 16:07 Είμαστε όλοι Ολύμπιοι. Από τη Γεωργία Ζούνη. Σκέψεις πάνω στο άρθρο του Ανδρέα Ζαμπούκα: «Αρχαία Ολυμπία: Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!» ΣΧΟΛΙΑ (0) 65 Magnify Image Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

ΓΝΩΜΕΣ, ΑΡΘΡΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΟ LIFΟ.GR 2.9.2013 | 16:07 Είμαστε όλοι Ολύμπιοι. Από τη Γεωργία Ζούνη. Σκέψεις πάνω στο άρθρο του Ανδρέα Ζαμπούκα: «Αρχαία Ολυμπία: Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!» ΣΧΟΛΙΑ (0) 65 Magnify Image Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

κ α λ ό
      μ ή ν α .............

Μολυβιάτης: Τα χρήματα του ταμείου είναι ιερά...

Μολυβιάτης: Τα χρήματα του ταμείου είναι ιερά

Πρώτη καταχώρηση: 01/09/2013 - 07:29

Συνέντευξη στον Σωτήρη Σταθόπουλο
Ο πρώην πρόεδρος του ειδικού ταμείου εκτάκτων αναγκών που δημιουργήθηκε προκειμένου να συμβάλει στις ζημιές που προκλήθηκαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 σε συνέντευξη του στο Real.gr αφήνει αιχμές για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τα χρήματα η κυβέρνηση Παπανδρέου: «Τα χρήματα έπρεπε να διατεθούν μόνο για το σκοπό για τον οποίο τα προόριζαν οι δωρητές» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο Πέτρος Μολυβιάτης παραθέτει αναλυτικά στοιχεία για τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν εκείνοι την περίοδο και χαρακτηρίζει άδικη την κριτική που δέχεται το ταμείο και τονίζει: «Είναι άδικη η κριτική που δέχεται το ταμείο»
Διαβάστε αναλυτικά την συνέντευξη

Πόσα ήταν τελικά τα χρήματα που παράδωσε το ΔΣ του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών;
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου και εγώ, ως πρόεδρός του, υποβάλαμε την παραίτησή μας στις 8 Οκτωβρίου 2009 στη νέα κυβέρνηση που είχε προκύψει από τις εκλογές. Το υπόλοιπο του λογαριασμού του Ταμείου, την ημέρα εκείνη στην Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν 131.692.410,03 ευρώ. Από το ποσό αυτό είχαμε αποφασίσει να διατεθούν 80.000.000 ευρώ για έργα υποδομών στις πυρόπληκτες περιοχές.
Σημειώνω ότι για τη λειτουργία του Ταμείου δεν εδαπανήθη ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα των δωρητών. O πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. προσέφεραν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά χωρίς καμμία απολύτως αμοιβή και τη γραμματειακή υποστήριξη παρείχε το Υπουργείο Οικονομικών. Δε σας κρύβω ότι με ιδιαίτερη ικανοποίηση είδα ότι η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής ανεγνώρισε πλήρως το έργο μας.
Πράγματι, στο πρόσφατο πόρισμά της που δόθηκε στη δημοσιότητα αναφέρει ότι «το ΕΤΑΕΑ κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του παρείχε με διαφανείς διαδικασίες και άνευ γραφειοκρατικών περιορισμών και καθυστερήσεων τα χρήματα για την ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων περιοχών. Είναι ενδεικτικό ότι τα μισά χρήματα του Ταμείου δόθηκαν κατά τα δύο πρώτα χρόνια από την ίδρυσή του».
Από την στιγμή που παραιτηθήκατε εσείς και τα μέλη του ΔΣ σας ενημέρωσε κανένας κυβερνητικός παράγοντας για το που πήγαν τα χρήματα του ταμείου;
Για την πορεία του Ταμείου μετά την παραίτησή μου γνωρίζω και εγώ μόνο όσα έχουν ανακοινωθεί επισήμως κατά καιρούς. Θα ήθελα όμως να τονίσω ότι τα χρήματα αυτά είναι ιερά διότι προέρχονται από τη γενναιοδωρία του ελληνικού λαού και πρέπει να διατίθενται αποκλειστικά και μόνο για το σκοπό για τον οποίο τα προόριζαν οι δωρητές.

Ποιος ήταν ο σκοπός του ταμείου και που διατέθηκαν οι πόροι που συγκεντρώθηκαν, όσο ήσασταν εσείς Πρόεδρος του ΔΣ;
Ο κύριος σκοπός του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών (ΕΤΑΕΑ) ήταν η ανοικοδόμηση ή η επισκευή των σπιτιών που εκάηκαν από τις πυρκαγιές του 2007 και η αντιμετώπιση ορισμένων επειγουσών αναγκών (αντιπλημμυρικά έργα, ζωοτροφές κ.λπ.).
Ο σκοπός αυτός πιστεύω ότι επετεύχθη πλήρως, αφού ικανοποιήθηκαν όλες οι αιτήσεις που είχαν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Δηλαδή μέσα σε ενάμισυ χρόνο ανοικοδομήθηκαν ή επισκευάστηκαν 1.158 σπίτια και 802 αγροτικά κτίσματα (αποθήκες, στάβλοι κ.λπ.) εντελώς δωρεάν και όχι με δανεισμό.
Για την εκπλήρωση των σκοπών αυτών το Ταμείο εδαπάνησε 76.622.018,04 ευρώ υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας και τακτικής ενημερώσεως της κοινής γνώμης, της Βουλής και των δωρητών. Από το ποσό αυτό, τα 37.355.627,04 ευρώ διετέθησαν για το νομό της Ηλείας που είχε υποστεί και τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Χάρη στη γενναιοδωρία 90.000 περίπου δωρητών, κυρίως από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό, το Ταμείο είχε συγκεντρώσει 198.018.545,99 ευρώ και με τους τόκους 10.295.882,80 ευρώ το συνολικό ποσό έφτασε τα 208.314.428,07 ευρώ.

Γίνεται όμως και κριτική για το «Ταμείο Μολυβιάτη...»
Η κριτική που ασκείται από την Επιτροπή της Βουλής και αναπαράγεται από τον τύπο αφορά σαφέστατα την διαχείριση του Ταμείου μετά το 2010. Εγώ όμως όπως σας είπα είχα παραιτηθεί από τον Οκτώβριο του 2009 και δεν είχα πλέον καμιά σχέση με το Ταμείο το οποίο άλλωστε καταργήθηκε τελείως το 2011 και την διαχείριση των χρημάτων του ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών. Και όμως και για την περίοδο αυτή γίνεται λόγος για Ταμείο Μολυβιάτη. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται σκόπιμα ή όχι. Ξέρω όμως ότι δεν είναι δίκαιο.
Πηγή: Real.gr

Νοσ/μείο Πύργου και πάλι στο απόσπασμα!H Δωρεά «ΨΥΧΑΛΙΝΟΥ»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από 10.3.2013 στο blog

1. Εκτελεστές: Διοίκηση Νοσοκομείου, ΜΑΤ Δένδια, Δήμος, φορείς  και μεγαλοπαράγοντες Πύργου, Υπουργείο Υγείας και 6η Υ.Π., εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο, καταληψίες, τοπικός «σιωπηλός» και φίλιος Τύπος

Του Σωτήρη Σωτηρόπουλου*

        Μετά από την μακρά ένοχη σιωπή όλων των αρμόδιων και υπεύθυνων γύρω από το μέγα σκάνδαλο της μεγάλης Δωρεάς Ξανθής Ψυχαλίνου – Γιαννοπούλου, που άφησε όλη την περιουσία της δεκάδων εκατομμυρίων Ευρώ, προ 14 ετών (!!!), για άμεση εκποίηση προς κάλυψη των τεράστιων αναγκών του Νοσοκομείου Πύργου, ξαφνικά τώρα έρχεται στη επικαιρότητα με την ευκαιρία της συνετής και πολιτισμένης παράδοσης στο Νοσοκομείο, της διαβόητης πλέον «βίλας Ψυχαλίνου» στο Παλ. Φάληρο που είχε καταλάβει το περασμένο καλοκαίρι ομάδα Πολιτών (και χρησιμοποίησε ως πολυχώρο κοινωνικών δράσεων).

         Εμείς που πρώτοι αποκαλύψαμε προ 2,5 ετών τις τεράστιες διοικητικές και ποινικές ευθύνες όλων των Διοικήσεων του Νοσοκομείου από το 1999 μέχρι σήμερα, τις ένοχες διαπλοκές και εμπλοκές μεγαλοπαραγόντων του Πύργου (δικηγόρων, βουλευτών κλπ), τις σκόπιμες και πονηρές διαθέσεις κάποιων να «ιδιοποιηθούν» την τεράστια περιουσία «Ψυχαλίνου», την εγκληματική αδιαφορία εδώ και δυο χρόνια των Υπουργών Υγείας και της 6^ης Υγειονομικής Περιφέρειας, βρισκόμαστε τώρα σε θέση μάχης και πάλι μέχρις ότου δικαιωθεί ο αγώνας μας και να τιμηθέι δεόντως η μεγάλη διβριώτισσα ευργέτις.

Αφορμή για το σημείωμα αυτό έδωσε η είδηση «Αποχώρησαν προ ημερών τα μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Πολιτών Π. Φαλήρου από το κτήριο της Νηρηίδων 32 που ανήκει στο νοσοκομείο του Πύργου . Όπως αναφέρουν σε επιστολή τους προς το IONION FM η κατάληψη της οδού Νηρηίδων 32, έγινε τον Ιούλιο του 2012 από μέλη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης Πολιτών Π. Φαλήρου, με σκοπό να στεγάσουν τις δράσεις…». Ευχάριστη η είδηση και ίσως πάλι εμείς βοηθήσαμε με επιστολή μας προς στους καταληψίες, στην ομαλή εξέλιξη (πράγμα το οποίο τόνισε στο ΙΟΝΙΟΝ FM ο εκπρόσωπος των «καταληψιών» κ. Μπαλής, αλλά αποσιωπήθηκε) και θα ήταν όνειδος για τον κοινωνικό μας πολιτισμό να επενέβαιναν τα κατασταλτικά ΜΑΤ του Δένδια, όπως είχε ζητήσει η «υπνώττουσα» και συνεχώς ψευδόμενη και συγκαλύπτουσα Διοικήτρια του  Νοσοκομείου κ. Φιλιπποπούλου…

         Πλην, το θέμα της «βίλας Ψυχαλίνου» που έρχεται τώρα στην επικαιρότητα από τα φίλια τοπικά μέσα ΜΜΕ (χωρίς κι αυτά, να αναφέρονται στο σύνολο του θέματος) και αποσιωπάται αιδημόνως από όλα τα υπόλοιπα αργυρώνητα και «μπερλουσκονικά» ΜΜΕ του Νομού μας, είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα, όλο το αλληλοδιαπλεκόμενο σύστημα του Νομού μας για δικούς τους λόγους αντιστέκονται και «κουκουλώνουν» γιατί ή έχουν βάλλει (ή ανέμεναν να βάλουν) το δάκτυλο στο μέλι ή είναι συνένοχοι στο σκάνδαλο. Το τραγικό είναι ότι ακόμη - ακόμη και εκείνοι που έπρεπε να πρωταγωνιστούν (Σύλλογοι Γιατρών και εργαζομένων του Νοσοκομείου, Ιατρικός Σύλλογος, Δήμος Πύργου, Πολιτιστικοί Σύλλογοι Πυργίων, Εμπορικοί Σύλλογοι, Επιμελητήριο, Μητρόπολη Ηλείας και άλλοι φορείς της πόλης, αλλά και απλοί πολίτες )  αδιαφορούν περιέργως ή έχουν πάρει τις αποστάσεις τους από το θέμα.  Γιατί άραγε;

       Και μείναμε εμείς μόνοι μας (το «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΒΡΗΣ», ένας έγκριτος δικηγόρος ενεργός πολίτης ο κ. Μιχόπουλος και μια μεγάλη ελληνίδα γυναίκα η αείμνηστη πλέον Κική Λαδέα-Κοτσομύτη -που αν δεν υπήρχε, το θέμα θα είχε ενταφιαστεί)   «να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα». Και σας βεβαιώνουμε ότι θα το βγάλουμε, με όποιο κόστος και όποιες θυσίες χρειαστούν.

Γιατί, ΔΩΡΕΑ ΨΥΧΑΛΙΝΟΥ, δεν είναι μόνο η «βίλα του Παλ. Φαλήρου», είναι:

• Και τα 3 οικόπεδα – «φιλέτα» 2,5 περίπου στρεμμάτων στη θέση «Λάπατο»
• Και το οικόπεδο της οδού Κανάρη στην καρδιά του Πύργου
• Και τα υπόλοιπα από τα 23 εκατομμύρια Δραχμές (από τα βιβλιάρια καταθέσεων σε Τράπεζες) που ανήκουν στο Νοσοκομείο, και δεν τα πήραν οι φορείς ή οι ιδιώτες δικαιούχοι (εδώ ενδεχομένως, να έχουν … «αναληφθεί» αυτά με «μαϊμού» υπογραφές!!)
• Είναι και οι διοικητικές, πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες των εντεταλμένων διαχειριστών της δωρηθείσας κινητής και ακίνητης περιουσίας αλλά και όλων των  Προέδρων και Διοικητικών Συμβουλίων που δεν εξεπλήρωσαν την επιθυμία της δωρήτριας και άφησαν να ρημάξει η περιουσία και να υποπολλαπλασιαστεί η αξία της
• Είναι και η αυθαίρετη καταπάτηση από το 1993 από το Δήμο Πύργο των δύο οικοπέδων, χωρίς να δίνουν τα χρωστούμενα μίσθια στο Νοσοκομείο.
• Είναι και οι δεοντολογικές και κοινωνικές ευθύνες όλων εκείνων που αφήνουν τον χειμαζόμενο υγεινομικά ηλειακό λαό χωρίς στοιχειώδη περίθαλψη από το Νοσοκομείο τους.

      Αυτά και σε άλλα πολλά, θα κληθούν να απαντήσουν και να λογοδοτήσουν όλοι οι παραπάνω καταγγελλόμενοι, εκεί που πρέπει και όπως πρέπει. Εμείς εκ καθήκοντος, θα το πολεμήσουμε με τις μικρές μας δυνάμεις και θα έχουμε βέβαια αποτελέσματα.

Ας, μην εφησυχάζουν οι επιλήσμονες και ένοχοι. Γιατί, «Ναι. Υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο»…

Σωρήρης Σωτηρόπουλος

Πρόεδρος του «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΔΙΒΡΗΣ»

(ιατρός, εκδότης του περιοδ. «ΔΙΒΡΗ» και πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» - μειλ: sotxsot@gmai.com)

Απο Πρωινή Ενημέρωση 

Από '' ακροκέραμα.'' Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2012 Μανωλοπούλειο Νοσοκομείο Πύργου: υπάρχει ελπίδα να αναστηθεί; Καλόγριες από κίτρινο πηλό αχαϊκού εργαστηρίου, πιθανότατα του Ηρακλή Ψυλιάκου, ήταν τα ακροκέραμα του νοσοκομείου. Η αριστερή είναι από μεταγενέστερη συμπλήρωση Οι σεισμοί του Μαρτίου του 1993 μετέτρεψαν το παλαιό κτήριο σε ερείπια. Πολλά διακοσμητικά στοιχεία βρέθηκαν μέσα στα λίγα δευτερόλεπτα της σεισμικής δονήσεως στο έδαφος. Κάποια όμως έμειναν κολλημένα στη θέση τους Τα εναπομείναντα στη στέγη ακροκέραμα συνυπάρχουν με χόρτα Οι μικρές καλόγριες είχαν βαφτεί κόκκινες. Ο πηλός όμως βγήκε ξανά στην επιφάνεια, καθώς πολλές έλιωσαν από τις βροχές και τις χαλαζοπτώσεις που πλήττουν συχνά την περιοχή   Άντεξαν τους καιρούς και τους σεισμούς. Θα τα σεβαστούν τα συνεργεία της αναστήλωσης; Το παλαιό νοσοκομείο του Πύργου, στη δυτική άκρη της πόλεως, οικοδομήθηκε το 1886 με χορηγία των οικογενειών Αθανασίου Μανωλοπούλου και του πεθερού του Ιωάννη Βαλτεσινιώτη ή Κανδηλιέρα. Πιθανότατα τα σχέδια του κτηρίου έγιναν από τον  Ερνέστο Τσίλλερ. Το 1902 ονομάστηκε «Μανωλοπούλειον Δημοτικόν Νοσοκομείον Πύργου». Το 1936 έγιναν εργασίες ανακαινίσεως, με μικρές προσθήκες εξωτερικά. Επεμβάσεις, ανακαινίσεις και επισκευές έγιναν και τη δεκαετία του 1960, με την οικονομική συνεισφορά κυρίως  των Ηλείων των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Σημαντική παρέμβαση ήταν η τοποθέτηση τσιμεντένιας πλάκας στον όροφο.  Η σιδηροδοκός επάνω αριστερά ήταν ενίσχυση μετά από ζημιές παλαιότερου σεισμού. Σε αυτή την κατάσταση βρέθηκε το κτήριο το Μάρτιο του 1993, όταν απαιτήθηκε η εκκένωσή του από ασθενείς και προσωπικό Από το δίδυμο σεισμό της 26ης Μαρτίου 1993, που είχε επίκεντρο την ίδια την πόλη του Πύργου, οι πέτρες ξεχώρισαν μεταξύ τους, ωστόσο έμειναν στη θέση τους Μαρμάρινο κορινθιακό επίκρανο της εισόδου Το όνομα του δωρητή γραμμένο επάνω από την είσοδο του κτηρίου Τη μνημειακή είσοδο με τους πεσσούς και τα επίκρανα από μάρμαρο συμπλήρωνε το αέτωμα με τα εντυπωσιακά πήλινα ακρωτήρια, που δυστυχώς δεν υπάρχουν πια. Τη δεκαετία του 1980 προστέθηκαν τα απαίσια φωτιστικά. Ούτε στην ίδια ευθεία δεν κατόρθωσαν να τα βάλουν! Επί εκατόν δέκα χρόνια το Μανωλοπούλειο υπήρξε ο ναός της υγείας για χιλιάδες ασθενείς του Πύργου και της ευρύτερης περιοχής Χορταριασμένα τα μαρμάρινα σκαλοπάτια Τη δεκαετία του 1980 έγινε επέκταση του νοσοκομείου, με την προσκόλληση στο αρχικό νεοκλασσικό κτήριο μίας άκρως ακαλαίσθητης τσιμεντένιας προσθήκης, η οποία απέκρυψε σε μεγάλο βαθμό το παλαιό κτήριο από την πόλη. Οι σεισμοί του Μαρτίου 1993 επέφεραν εκτεταμένες ζημιές: τμήματα της στέγης έπεσαν επάνω στους πανικόβλητους ασθενείς και το νοσοκομείο εκκενώθηκε αμέσως. Ήταν τόσο σοβαρές οι ζημιές, ώστε αρχικά η αναστήλωση κρίθηκε ασύμφορη. Έτσι το κτήριο έμεινε εγκαταλελειμμένο επί δεκαοκτώ χρόνια, έρμαιο των σεισμών και των καιρικών συνθηκών. Η στέγη κατέπεσε εντελώς παρασύροντας τμήματα των γείσων, ενώ επάνω στα μπάζα του ορόφου φύτρωσε μία συκιά, της οποίας τα κλαδιά προεξείχαν από το ύψος της στέγης.  Μπαίνοντας στο εσωτερικό, υπήρχε ένας μεγάλος πίνακας του δωρητή Μανωλόπουλου. Τώρα υπάρχει ένα πλήρες οικοσύστημα! Ο διάδρομος στα αριστερά της εισόδου Ο διάδρομος στα δεξιά της εισόδου. Τα μπάζα κάθησαν επάνω στην τσιμεντένια πλάκα του ορόφου και με τα χρόνια δημιουργήθηκε βλάστηση Μεταξύ των ευεργετών και των δωρητών συγκαταλέγονται τα γνωστότερα οικογενειακά ονόματα του Πύργου «Pyrgos Hospital. Erected in honor of the men and women whose generosity and devotion helped make possible the reconstruction of this hospital» Η αναμνηστική πλάκα για τους δωρητές Ηλείους του εξωτερικού, ιδίως από τις ΗΠΑ και την Αυστραλία Ευτυχώς οι αναμνηστικές πλάκες έχουν διατηρηθεί ανέπαφες μέχρι σήμερα. Θα είναι ασέβεια στη μνήμη των δωρητών εάν δεν διατηρηθούν στην αρχική τους θέση Χόρτα μεγαλώνουν έξω από την είσοδο του γραφείου του διευθυντού του Παθολογικού Κόγχη από τις τόσο χαρακτηριστικές των κτηρίων του Ερνέστου Τσίλλερ Όλος ο χορταριασμένος διάδρομος του ορόφου Το 2002 παραχωρήθηκε μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο στο ΙΚΑ, ώστε να στεγάσει όλες τις υπηρεσίες του στην περιοχή. Ανίκανο να πράξει ο,τιδήποτε προς τη σωτηρία του, το Ελληνικό Δημόσιο παραχώρησε το ερειπωμένο κτήριο στο Δήμο Πύργου με απόφαση του Υπουργού Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη, την Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2006. Από το παράθυρο διακρίνεται η ζωντανή πόλη και το τσιμέντο των αναστηλωτικών εργασιών Στο ημιυπόγειο οι εργασίες έχουν προχωρήσει αρκετά: το αρμολόγημα έχει αφαιρεθεί και έχουν μπει οι σωλήνες για τις τσιμεντενέσεις. Στην τσιμεντένια οροφή ίχνη της πυρκαγιάς που προκάλεσαν οι κλέφτες μετάλλων Από τότε πέρασαν και άλλα χρόνια απραξίας, λεηλασίας, αναποφασιστικότητας και μετρίων προτάσεων για το μέλλον του. Τελικά η δημοτική αρχή, μετά την κατάθεση ενός πολύ φιλόδοξου σχεδίου αναπλάσεως των πλέον σημαντικών κτηρίων στα δυτικά της πόλεως, μόλις φέτος ξεκίνησε τις αναστηλωτικές εργασίες, με συγχρηματοδότηση του ΕΣΠΑ. Πρόσφατα ο Υφυπουργός Παιδείας και Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας εξήγγειλε τη συνεργασία με την Εθνική Πινακοθήκη, ώστε στους χώρους του Μανωλοπουλείου να στεγαστεί παράρτημα της Πινακοθήκης, αντίστοιχο με αυτά του Ναυπλίου και της Κέρκυρας. Αριστερά η λιθοδομή χωρίς το αρμολόι. Δεξιά ο τοίχος όπως τον κατάντησαν οι σεισμοί και οι βροχές Η λιθοδομή του κτηρίου έτοιμη να δεχθεί τη σιδερένια ενίσχυση και τις ενέσεις τσιμέντου Το κατώτερο τμήμα του τοίχου Σπασμένα τα ακροκεραμάκια, σαν νεκρά πουλιά στο έδαφος Είναι άγωστο τι απέγιναν τα γερά ακροκέραμα της στέγης: ρίχτηκαν στο έδαφος, συγκεντρώθηκαν για να επανατοποθετηθούν ή κατέληξαν σε καμμιά μάντρα; Ο χώρος γύρω από το κτήριο είναι διάσπαρτος από θραύσματα σαν αυτά Κεραμικά του 19ου μέσα στα μπάζα του 21ου αιώνα Ένα ανακαινισμένο νεοκλασσικό όμως δεν είναι μόνο οι ενισχυμένοι με τσιμέντο και φρεσκοβαμμένοι πέτρινοι τοίχοι του. Είναι πρωτίστως τα μάρμαρα και τα κεραμικά του, αυτά που του προσδίδουν χαρακτήρα και ομορφιά. Χωρίς αυτά, το νεοκλασσικό δεν διαφέρει και πολύ από ένα μοντέρνο τσιμεντένιο κτήριο. Επιπλέον η ανακαίνιση ενός κτήριου που χαρακτηρίζεται από το κράτος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, θα έπρεπε να το απαλλάξει από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των μεταγενεστέρων προσθηκών, ώστε να δημιουργηθεί γύρω του ο απαραίτητος για την ανάδειξή του ελεύθερος χώρος. Δίδυμα παράθυρα που διατηρούν ακόμη τους ψευδοπαραστάτες, τα πήλινα επίκρανα και το γείσο τους. Τα συμμετρικά τους έχουν απογυμνωθεί από τον πλαστικό διάκοσμο και έχουν επιχρισθεί με τσιμέντο Πήλινο επίκρανο των διδύμων παραθύρων, καλυμμένο από παχύ στρώμα ασβέστη. Τα τρία εικονιζόμενα ήταν τα μόνα σωζόμενα κατά τη στιγμή της φωτογράφησης Τα αντίστοιχα των ανωτέρω παράθυρα χωρίς τον πλαστικό διάκοσμο, αλλά με το πρώτο στρώμα τσιμέντου Από την εξέλιξη των αναστηλωτικών εργασιών τον περασμένο Μάιο Άποψη της προσόψεως του κτηρίου. Η αναστήλωση δίνει κάποιες ελπίδες ότι θα σωθεί ένα από τα σημαντικότερα κτήρια του Πύργου. Πόσο ποιοτική θα είναι όμως αυτή; νΦωτογραφία παλαιοτέρων ετών, όπου εικονίζονται τα ακρωτήρια του αετώματος και τα επίκρανα των ψευδοπαραστατών Η κατάσταση μερικής καταρρεύσεως στην οποία περιήλθε το νοσοκομείο

Share

1 σχόλιο:

1. 
   Sotiris Sotiropoulos11 Μαρτίου 2013 - 6:24 μ.μ.

   Κύριε Τριανταφυλλόπουλε
   Μένω καταπληκτος με το φωτογραφικό υλικό του "Μανωλοπούλειου" και τον θησαυρό που έχουν φορτωθεί τα ερείπια
   Σας συγχαίρω, ειλικρινά. Συγκινήθηκα και κυρίως απο τις σωζόμενες πλάκες των δωρητών (μεταξύ των οπόιων και του απωτερου συγγενούς μου και συνεπωνυμου εκ Διβρης Σωτ. Σωτηροπουλου, που ήταν και πρόεδρος της Φιλαρμονικής Πυργου)
   Είδατε που πήγαν τα λεφτά της ευεργετιδας Ψυχαλινου. Τουλάχιστον δεν τα διέθεταν για να αναστηλωθει το αρχιτεκτονικό κόσμημα του Μανωλοπούλειου;
   Σας ευχαριστω για τη ξενάγηση
   Σωτ Σωτ ΔΙΒΡΗ

   Απάντηση