H Νομισματική Εξουσία
30 Αυγούστου 2013 στις 12:58 μ.μ.
"Δώσε μου την εξουσία να εκδίδω νόμισμα και σου χαρίζω την εξουσία να ψηφίζεις νόμους" Η ρήση αυτή αποδιδόμενη σε παλαιό τραπεζίτη εκφράζει εναργέστατα την τεράστια σημασία, που κατέχει η "νομισματική εξουσία" στο όλο σύστημα των εξουσιών. Το περιεχόμενο και η άσκηση των συντεταγμένων εξουσιών επηρεάζονται πράγματι σημαντικότατα από τη νομισματική εξουσία. Εντούτοις το όλο ζήτημα είναι αρκετά υποβαθμισμένο σε νομικό επίπεδο. Κατά το ισχύον Σύνταγμα (άρθρ. 80 παρ.2: νόμος ορίζει τα σχετικά με την κοπή ή την έκδοση νομίσματος. Η ερμηνευτική δήλωση του ίδιου άρθρου ορίζει, ότι η παραπάνω παράγραφος δεν κωλύει την συμμετοχή στης Ελλάδας στις διαδικασίες της οικονομικής και νομισματικής ένωσης στο ευρύτερο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 28. Η άμεση "επί του νομίσματος" νομισματική εξουσία είναι η εξουσία έκδοσης νομίσματος η οποία αναλύεται σε τρείς μερικότερες εξουσίες, την εξουσία παραγωγής (κοπής, εκτύπωσης) κυκλοφορίας και διαχείρισης του νομίσματος. Η «επί του νομίσματος» εξουσία διαφέρει από την έμμεση "εκ του νομίσματος" εξουσία δηλαδή τη γνωστή μεγάλη δύναμη, που πηγάζει από τη κατοχή χρήματος (χρηματική δύναμη) με την οποία είναι δυνατή η εξαγορά πραγμάτων αλλά και συνειδήσεων.
Η νομισματική εξουσία ανήκει στο κράτος, είναι δημόσια εξουσία. Ιστορικά η νομισματική εξουσία συνδέθηκε με την ανεξαρτησία, της πόλης στην αρχαιότητα, του εθνικού κράτους στη σύγχρονη εποχή. Η έκδοση νομίσματος αποτελούσε πάντοτε βασική έκφραση της εθνικής κρατικής κυριαρχίας. Το «εθνικό νόμισμα» συνδέεται με την εθνική κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία κάθε χώρας. Η παραχώρηση της εξουσίας έκδοσης νομίσματος, που συντελείται με την προσχώρηση σε νομισματική ένωση περισσοτέρων κρατών αναγκαία ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα κυρίως στις χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στις καίριες αποφάσεις που αφορούν την οικονομική και νομισματική πολιτική. Η παραχώρηση της νομισματικής εξουσίας σε εξωτερικά κέντρα ισοδυναμεί χωρίς καμιά απολύτως υπερβολή, με την παράδοση των «κλειδιών της χώρας». Οποιαδήποτε απόφαση, η υλοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής, που οπωσδήποτε έχει ανάγκη χρηματικών κονδυλίων, δεν εξαρτάται πλέον από τα κατά το Σύνταγμα αρμόδια κρατικά όργανα, αλλά από εκείνους, που κινούν τα νομισματικά νήματα. Έτσι το πολίτευμα «εικονικοποιείται» και είναι κατ΄ όνομα μεν Δημοκρατία, κατ΄ουσία δε «χρηματοκρατία».
Η είσοδος σε νομισματική ένωση κυρίως για τα μικρά κράτη μπορεί να αποδειχθεί πράξη συνετή, μόνον αν πρόκειται για ένωση που βασίζεται στις αρχές της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης, της Ισοτιμίας και του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας ενός εκάστου κράτους, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκε στις αρχές η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια «ειλικρινή και δίκαιη» ένωση κρατών η νομισματική και οικονομική ένωση μπορεί τελικά να οδηγήσει και στη πολιτική ένωση (πχ η γερμανική Zollvereinigung, όπου συνέτρεχαν ασφαλώς και πολλές άλλες προϋποθέσεις). Στην αντίθετη περίπτωση το μέλλον του μικρού κράτους δεν φαίνεται ευοίωνο
Ανδρέας Δημητρόπουλος
Καθηγητής Νομικής Αθηνών
Πρόεδρος της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος
Από τη βράβευση του πρ.Δημάρχου,γιατρού Παν.Αθανασόπουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου