Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Η Ευρώπη χρειάζεται τα αρχαία ελληνικά, ασχέτως με το τι απαιτούν κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η Ευρώπη χρειάζεται τα αρχαία ελληνικά, ασχέτως με το τι απαιτούν κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες

Ήθελα να μάθω αρχαία ελληνικά. Στο σχολείο μου, ωστόσο, μου είπαν ευγενικά ότι εκεί τα αρχαία ελληνικά είχαν πεθάνει και θα έπρεπε να πάω αλλού για να τα μάθω – αν επέμενα πραγματικά. Δεν θα προτιμούσα να μάθω μια άλλη ζωντανή γλώσσα αντ’ αυτού; Η απάντησή μου ήταν πώς όχι, προτιμούσα αυτό το νεκρό πυρσό πολιτισμού και ανθρωπισμού, αλλά δεν είχα επιλογή.

Φρανκ Ένγκελ*

Δημοσίευση: 19/09/2013 - 12:14

Έχει λοιπόν ανοίξει τώρα μια συζήτηση γύρω από την αφαίρεση των αρχαίων ελληνικών από τη διδακτέα ύλη των ελληνικών σχολείων. Φιλόλογοι σε όλη την Ευρώπη δίνουν αγώνα για να διατηρήσουν ζωντανή τη διδασκαλία των δύο σπουδαίων κλασικών γλωσσών, της ελληνικής και της λατινικής. Παλεύουν σε αντίξοες συνθήκες. Πώς να αντιταχτούν στην επέλαση των «μοντέρνων» στοιχείων της σχολικής διδασκαλίας και σε μια στρατιά αδαών που κηρύσσουν ότι οι γλώσσες, για να έχουν σήμερα συνάφεια με τη διδακτέα ύλη, πρέπει να εξασκούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Πώς να σταθούν απέναντι σε αυτό το χείμαρρο αντιξοοτήτων αν η ίδια η Ελλάδα εγκαταλείψει τη γλώσσα που αποτελεί το θεμέλιο του επιστημονικού, νομικού και καλλιτεχνικού λόγου τον οποίο είμαστε σήμερα σε θέση να αρθρώσουμε;

Ήθελα να μάθω αρχαία ελληνικά. Στο σχολείο μου, ωστόσο, μου είπαν ευγενικά ότι εκεί τα αρχαία ελληνικά είχαν πεθάνει και θα έπρεπε να πάω αλλού για να τα μάθω – αν επέμενα πραγματικά. Δεν θα προτιμούσα να μάθω μια άλλη ζωντανή γλώσσα αντ’ αυτού; Η απάντησή μου ήταν πώς όχι, προτιμούσα αυτό το νεκρό πυρσό πολιτισμού και ανθρωπισμού, αλλά δεν είχα επιλογή. Οπότε επέλεξα κάτι ζωντανό, το οποίο ήταν διαθέσιμο, αλλά πάντοτε μου έλειπαν τα αρχαία ελληνικά. Με ενοχλούσε το γεγονός ότι ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Δημόκριτος, ο Σοφοκλής και όλοι οι άλλοι δεν θα ήταν «άμεσα» προσβάσιμοι σε έμενα.

Μετά από χρόνια, ξεκίνησα να μαθαίνω νέα ελληνικά. Μια γλώσσα στην οποία δεν μπορεί κανείς να έχει δομημένη πρόσβαση χωρίς αναφορά, συνεχή αναφορά, στην αρχαία γλώσσα των Ελλήνων. Τα ελληνικά πήραν τους κανόνες τους, απέκτησαν τη μορφή τους, σχεδίασαν τους ήχους τους, τα γράμματα και τα νοήματά τους, χιλιάδες χρόνια πριν. Τα ελληνικά, αν και διαφοροποιημένα, παραμένουν μια ενιαία γλώσσα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τα ελληνικά έχουν μια γλωσσολογική συνέχεια για πάνω από 3000 χρόνια. Κανένας λογικός διαμορφωτής πολιτικής δεν θα ήθελε να διαγράψει αυτή την πραγματικότητα από το ελληνικό σχολικό πρόγραμμα.

Όποιος επιδιώκει να αποκτήσει επαρκή γνώση της γλώσσας του Καβάφη έχει ανάγκη να καταλάβει τη δομή της γλώσσας του Ομήρου. Αυτός που αναζητά να αντιληφθεί τη γλώσσα του Καζαντζάκη πρέπει να βασιστεί στη λογική του Περικλή. Ίσως αυτό είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό από ένα φυσικό ομιλητή των νέων ελληνικών. Αλλά επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω: όλοι οι άλλοι που θέλουν κατανοήσουν και να μάθουν να χειρίζονται τα νέα ελληνικά θα επωφεληθούν πολύ από τα ελληνικά του παρελθόντος.

Μαθηματικά, φιλοσοφία, πολιτική και τέχνες ριζώθηκαν πρώτα στην αρχαία Ελλάδα. Οι ιδρυτές του σύγχρονου ελληνικού κράτους πήραν ώθηση για τον αγώνα τους την ικανότητά τους να παραθέτουν αποσπάσματα από το πρωτότυπο από την Οδύσσεια, την Πολιτεία και το Φιλοκτήτη. Ήταν η γλώσσα στην οποία δόθηκε νόημα στην ύπαρξή μας. Τα αρχαία ελληνικά είναι μια γλώσσα μέσω της οποίας η Ελλάδα συνεχίζει να εμπνέει την Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτοί που θέλουν να στερήσουν από τους μαθητές των ελληνικών σχολείων αυτή την κληρονομιά και αυτές τις προοπτικές θα απέκοπταν την Ελλάδα από τις ρίζες της. Καμία συζήτηση στο facebook σε Greeklish δεν θα μπορούσε να αναπληρώσει μια τέτοια απώλεια.

Οι Έλληνες μαθητές πρέπει να συνεχίσουν να διδάσκονται την αρχαία ελληνική. Θα έμοιαζε σουρεαλιστικό αν οι Έλληνες μαθητές στη χώρα από την οποία προήλθε η γλώσσα θα έπρεπε να έχουν την ίδια τύχη με εμένα – να τους στερηθεί η πρόσβαση σε αυτό που καταρχάς έκανε το λαό τους σπουδαίο. Η αρχαία ελληνική γλώσσα δεν θα πρέπει να γίνει όμηρος μιας στείρας πολιτικής συζήτησης πάνω στο κράτος, τη θρησκεία και την πολιτιστική κληρονομιά. Αν πρέπει υψηλόβαθμα (και αμφιλεγόμενα) πρόσωπα της Ορθόδοξης Εκκλησίας να στρέφονται κατά αριστερών βουλευτών ας συγκρουστούν για πολιτικά ζητήματα. Όχι για μια γλώσσα που έχει υπάρχει εκπαιδευτικό πλεονέκτημα για αιώνες.

* Ο κ. Φρανκ Ενγκελ είναι ευρωβουλευτής, μέλος του Χριστιανικού Κοινωνικού Λαϊκού Κόμματος (CSV), επικεφαλής της ομάδας ευρωβουλευτών του Λαϊκού Κόμματος του Λουξεμβούργου.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Παιδεία και Αρχαία Ελληνικά

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΥ ακαδημαϊκού, ομότιμου καθηγητή Φιλοσοφίας

Η επικοινωνία με τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στην ίδια τη γλώσσα τους αποτελεί εξαίσια πνευματική απόλαυση, με βαθύτατη παιδευτική επενέργεια

Η παιδεία σήμερα υπέχει οξύτατα προβλήματα, και προς αξιοποίηση των νέων δυνατοτήτων και προς ικανοποίηση των νέων αναγκών, των συνυφασμένων προπάντων με τη γοργότατη πρόοδο των θετικών επιστημών και της τεχνικής. Δεν έπαυσε όμως η παιδεία να έχει ως κύριο σκοπό τη διάπλαση του νέου ανθρώπινου πλάσματος σε ηθικοπνευματικά συγκροτημένο άνθρωπο, ικανό για τον αυτοκαθορισμό της ζωής του με τρόπο άξιο. Και δεν συμβαίνει σε καμιά χώρα να μην αποσκοπεί επίσης η παιδεία τη συντήρηση και την ανάπτυξη του ιδιαίτερου πνευματικού πολιτισμού και της ιδιαίτερης γλώσσας του λαού της.
Η παιδεία του ελληνικού λαού σήμερα έχει ορισμένα χαρακτηριστικά βαρυσήμαντα. Και για την ηθικοπνευματική διάπλαση των μαθητών και για τη συντήρηση και ανάπτυξη του εθνικού πολιτισμού, διαθέτει μέγα πλούτο εκπαιδευτικών αγαθών υπέρτατης αξίας, με οικουμενική ακτινοβολία. Εννοούμε τα έργα της ελληνικής γραμματείας, αρχαίας προπάντων, αλλά και μεταγενέστερης, ή και τα έργα της ελληνικής τέχνης, αρχαίας και βυζαντινής. Εξ άλλου, η γλώσσα, ως όργανο και ως αντικείμενο της ελληνικής παιδείας σήμερα, είναι και μητρική γλώσσα των μαθητών και σύγχρονη φάση μιας εξαίρετης γλώσσας με ηλικία χιλιετιών και με ανταύγεια οικουμενική επίσης.
Πρόβλημα καίριο άρα της ελληνικής παιδείας, εκτός από άλλα, είναι, πώς θα εμπεδωθεί η επικοινωνία των σημερινών Ελλήνων με το μοναδικό αυτό πλούτο ελληνόγλωσσων πνευματικών αγαθών, και πώς θα καλλιεργηθεί η σημερινή γλώσσα του ελληνικού λαού, ώστε να αποκτήσει άκρα επάρκεια.
Χρειαζόμαστε κατ' εξοχήν σήμερα, στην πολύτροπη και ταχύρρυθμη κοινωνία μας, πολυδύναμη γλώσσα με άρτια λειτουργικότητα, ώστε να παρέχει ευχέρεια για έκφραση, αυθόρμητη σχεδόν, με ακρίβεια και σαφήνεια, στον καθημερινό βίο, ή και να συμβάλλει στη γνήσια πνευματική διάπλαση των ανθρώπων, και ακόμη να μην υστερεί στην υπηρεσία της επιστήμης, της τεχνολογίας, της γραφειοκρατίας.
Επιβάλλεται, άρα, η πολυφρόντιδη καλλιέργεια της σημερινής γλώσσας του ελληνικού λαού προς επάρκειά της πολλαπλή, και πρέπει να επιτελείται με πρόσφορο τρόπο, σύμφωνα και προς τις υποδείξεις της γλωσσολογίας και της παιδαγωγικής. Μεγάλη όμως αρωγή έχει να δεχθεί η απαραίτητη αυτή καλλιέργεια, πιστεύομε, από την οικείωση των σημερινών Ελλήνων, σε κάποιο βαθμό έστω, με τις προγενέστερες φάσεις της ελληνικής γλώσσας.
Η επικοινωνία με τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων στην ίδια τη γλώσσα τους αποτελεί εξαίσια πνευματική απόλαυση, με βαθύτατη παιδευτική επενέργεια. Σε πολύ μικρότερο βαθμό έχει παρόμοιο αποτέλεσμα η επικοινωνία διαμέσου των μεταφράσεων, όπου χάνεται σε μέγα βαθμό η απαράμιλλη μορφή των κλασικών αυτών κειμένων, η συντελεστική του απενανάληπτου κάλλους και της νοηματικής τους πυκνότητας, καθώς και της ενάργειας και βαθυσημίας τους.
Εξ άλλου, η αττική προπάντων γλώσσα, η τρισένδοξη αυτή και ιστορικά σημαντικότατη φάση της ελληνικής γλώσσας, αποτελεί καθεαυτήν έξοχο παιδευτικό αγαθό, με την πνευματικότατη συγκρότησή της, όπου συναιρούνται υποδειγματικά η λογική δομή και η αισθητική χάρη.
Η σημερινή κατάσταση της Μέσης Παιδείας στη χώρα μας, καθώς η διδασκαλία των έργων των αρχαίων Ελλήνων από το πρωτότυπο περιορίζεται σε μόνα τα Λύκεια, εκτός από τα γνωστά πρακτικά μειονεκτήματα, έχει και ηθικό ελάττωμα, ιδιαίτερα έκδηλο για μία δημοκρατική χώρα, όπου η υποχρεωτική εκπαίδευση των παιδιών του λαού σταματάει πριν από τη μαθητεία τους σε Λύκεια. Με αυτήν δηλαδή χωρίζονται οι αυριανοί πολίτες σε δύο κατηγορίες: αυτούς που γνώρισαν ώς κάποιο βαθμό την εθνική γλώσσα τους ολόκληρη και γεύθηκαν τους πνευματικούς θησαυρούς της εθνικής τους κληρονομιάς από το πρωτότυπο, και αυτούς που μόλις αξιώθηκαν να γνωρίσουν κάπως τη σημερινή μόνο φάση της εθνικής γλώσσας τους και να γευθούν απλώς σε αφυδατωμένη μορφή τους εθνικούς τους πνευματικούς θησαυρούς.
Μέλημα της εκπαιδευτικής πολιτικής πρέπει να είναι το παρόν και το μέλλον του ελληνικού λαού. Πιστεύομε, όμως, ότι η ζωή του και η προκοπή του, και σήμερα και στο μέλλον, ωραΐζεται και πλουτίζεται και στηρίζεται από την όσο το δυνατόν πιο γνήσια επικοινωνία με τα κλασικά έργα της ελληνικής γραμματείας, πρόσφορα και να τον καταστήσουν ικανό για δημιουργική προσαρμογή προς καινούργιες συνθήκες εργασίας και ζωής. Επίσης πιστεύομε, ότι πολύτιμο στοιχείο εθνικής αυτογνωσίας των Ελλήνων, και μάλιστα όσων ζουν διασπαρμένοι σε μακρινές χώρες της υφηλίου, είναι η γνώση της ελληνικής γλώσσας. Για τους Ελληνες της διασποράς προπάντων, η γνώση, έστω σε κάποιο βαθμό, και της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, ή και ορισμένων χωρίων από τα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, αποτελεί αυθεντικό στοιχείο εθνικής ταυτότητας, αλλά συχνά και τίτλο ευγένειας προς τους ξένους.
Πιστεύομε ακόμη ότι ο ελληνικός λαός είναι θεματοφύλαξ των έργων της κλασικής ελληνικής γραμματείας, με ειδική ευθύνη απέναντι ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και ως στόχο απώτερο βλέπομε την ανάδειξη της χώρας μας σε περίβλεπτο σπουδαστήριο της Οικουμένης για τα ελληνικά γράμματα, πολύτιμα και ανυπέρβλητα ως αγαθά παιδείας, με αξία πανανθρώπινη. Ας σημειωθεί, ότι οραματισμό παρόμοιο είχε και ο διάσημος αρχηγός προπολεμικά του δημοτικισμού Δ. Γληνός.
Προτείνομε, λοιπόν, σήμερα, προς συμπλήρωση όσων θέσπισε η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση πριν από ένδεκα χρόνια.
Οι μαθητές ήδη των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού να μαθαίνουν, παρέμβλητα σε κάποιο μάθημά τους, αποφθέγματα σε αρχαία ελληνική γλώσσα, όπως «μηδέν άγαν», «μέτρον άριστον» ή και ιστορικές φράσεις με αποφθεγματική αξία στην ίδια γλώσσα, όπως «μολών λαβέ», «πάταξον μεν, άκουσον δε», «βάρβαροι μεν, άνθρωποι δε».
**Στο Γυμνάσιο να συνεχισθεί με τον ίδιο ρυθμό η θεσπισμένη από το 1976 διδασκαλία των έργων της κλασικής ελληνικής γραμματείας από μεταφράσεις δόκιμες. Παράλληλα, όμως, επί μία ή δύο ώρες την εβδομάδα να διδάσκονται οι μαθητές από την πρώτη ήδη τάξη του Γυμνασίου με τον πιο επαγωγό τρόπο στοιχεία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και ορισμένα κατάλληλα κείμενα ή έστω αποσπάσματα κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στο πρωτότυπο.
**Ευεργετική θα είναι η άμεση αυτή γνωριμία με τη γλώσσα και τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων και για όσους μαθητές θα συνεχίσουν και για όσους δεν θα συνεχίσουν να μαθητεύουν ύστερα από το Γυμνάσιο. Η γυμνασιακή αυτή σπουδή της αρχαίας γλώσσας, πολύ αποδοτική στην ηλικία των δώδεκα έως δεκαπέντε ετών, θα έχει αρκετά προετοιμάσει τους πρώτους, ώστε να επαρκέσει γι' αυτούς η επί τρία έτη διδασκαλία στο Λύκειο της αρχαίας γλώσσας και των αρχαίων κειμένων, η ανεπαρκέστατη μάλλον σήμερα. Και οι δεύτεροι, εξ άλλου, θα έχουν αποκτήσει κάποια γνωριμία, έστω μικρή, με τον αρχαίο ελληνικό λόγο, αδροχάρακτη όμως στη μνήμη τους, όπως όλες οι μαθήσεις του Γυμνασίου, ώστε μάλιστα οι πιο αισθαντικοί μεταξύ τους και να εμψυχώνονται σε οριακές στιγμές της ζωής τους από τον απόηχό του μέσα τους.
Με τη συμπλήρωση αυτή, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1976 θα υπηρετεί ακόμη πιο θετικά την παιδεία του ελληνικού λαού. Πρέπει, εξάλλου, πιστεύομε, και να βοηθηθεί με αξιοποίηση των ανεκτιμήτων, αφάνταστων άλλοτε, μορφωτικών δυνατοτήτων, όσες ενέχουν το ραδιόφωνο και η τηλεόραση. Αξίζει να προστεθούν στο πρόγραμμά τους διδασκαλία σε κατάλληλη μορφή και με πρόσφορη μέθοδο στοιχείων της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και παρουσίαση από άξιους εκφωνητές μικρών, ειδικά επιλεγμένων, κειμένων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο έχουν σοβαρή αποστολή, όχι δηλαδή την όποια τέρψη των ακροατών και τηλεθεατών ή την προβολή του έστω έξοχου ταλάντου κάποιων καλλιτεχνών, και προπάντων όχι τη μεγάλη ακροαματικότητα καθεαυτήν, αλλά τη γνήσια παιδεία, εξωσχολικά, του ελληνικού λαού, προς εξύψωση της στάθμης της πνευματικής του αισθαντικότητας και της εθνικής αυτογνωσίας του.

"Η αρχαία Ελληνική γλώσσα είχε ανωτερότητα και εξακολουθεί να έχει απέναντι σε όλες τις νεώτερες γλώσσες και, γιατί όχι, απέναντι σε όλες τις λατινικές, γερμανικές ή σλαβικές. Αυτό το εργαλείο είναι το τελειότερο πνευματικό εργαλείο που σφυρηλάτησε ποτέ η ανθρώπινη νόησις".

M. Ventris (Άγγλος αρχιτέκτονας και μελετητής των κλασικών γραμμάτων)

Άρχισαν οι εγγραφές στα παιδικά τμήματα του Ελληνικού Ωδείου. Νέα τμήματα από τη φετινή χρονιά (

Άρχισαν οι Εγγραφές των Παιδικών Τμημάτων στο Ελληνικό Ωδείο Πύργου. Από φέτος λειτουργούν και νέα τμήματα για παιδιά από 4ετών έως 18ετών. Ξεκινώντας με την ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑ για τα παιδιά της Προσχολικής ηλικίας 4-7 ετών που σκοπό έχει τη Μουσική αγωγή στην προσχολική και πρώιμη σχολική ηλικία ώστε τα παιδιά μέσα από τις ποικίλες μουσικές δραστηριότητες, την κίνηση και το παιχνίδι να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να μάθουν να εκφράζονται και να έρθουν κοντά στον κόσμο της Μουσικής με μεγαλύτερη ευχαρίστηση.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ORFF είναι το νέο Τμήμα για παιδιά 7-15 ετών που έχουν παρακολουθήσει 1-2 χρόνια μουσική προπαιδεία ή έχουν βασικές γνώσεις μουσικής παιδείας (θεωρίας-οργάνου). Η συμμετοχή σε μια ορχήστρα Orff, έχει σαν στόχο να δώσει την ευκαιρία στο κάθε παιδί να πειραματιστεί, να αυτοσχεδιάσει, να κατανοήσει όλα τα βασικά στοιχεία της μουσικής (ακουστικά και οπτικά), να εκτελέσει απλές όσο και σύνθετες μουσικές δημιουργίες.
Υπεύθυνη Μουσικής Προπαιδείας και Ορχήστρας Orff : Μαρία Ασημακοπούλου, Καθηγήτρια Μουσικής & Πιάνου.
Τα παιδιά από 7-9 ετών προετοιμάζονται φωνητικά στο ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ώστε ανάλογα με τις δυνατότητες και την εξέλιξή τους, όταν φτάσουν στην ηλικία των 9 ετών να είναι έτοιμα να εισαχθούν στο τμήμα της Παιδικής Χορωδίας.

ΑΚΡΟΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ

Οι μαθητές που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην Παιδική Χορωδία του Ωδείου έχουν την δυνατότητα να λάβουν μέρος στις ακροάσεις που πραγματοποιούνται κάθε Δεύτερα και Πέμπτη 18:00-20:00. Στην ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ συμμετέχουν παιδιά από 9-17 ετών. Τα παιδιά γυμνάζουν τις φωνές τους με κατάλληλες ασκήσεις, έρχονται σε επαφή και καλλιεργούν το χορωδιακό τραγούδι, ταξιδεύουν στο μαγικό κόσμο του ρυθμού και της μελωδίας, νοιώθοντας έτσι την χαρά της δημιουργίας, της επικοινωνίας και του ομαδικού πνεύματος. Με αυτόν τον τρόπο προετοιμάζονται να συμμετέχουν σε συναυλίες, εκδηλώσεις και φεστιβάλ.
Υπεύθυνη Προπαρασκευαστικού Τμήματος και Παιδικής Χορωδίας : Κατερίνα Ψαρρά - Καθηγήτρια Φωνητικής.
Μια ακόμη δραστηριότητα για τα παιδιά είναι το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 4-18 ετών. Ένας άριστος τρόπος έκφρασης των παιδιών είναι το θέατρο. Το Θεατρικό εργαστήρι δίνει τη δυνατότητα σ' αυτά να δημιουργήσουν με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο... Περιλαμβάνει πολλές ευχάριστες δραστηριότητες για τα παιδιά όπως : Αυτοσχεδιασμός, Θεατρικό Παιχνίδι, Κατασκευές, Κουκλοθέατρο, Μελέτη Θεατρικών Έργων, Ασκήσεις Συγκέντρωσης - Χαλάρωσης κ.α.
Υπεύθυνη Θεατρικού Εργαστηρίου : Ρούλα Ξαρχάκου.

Αγάπη για τη Μουσική... Φροντίδα για το Παιδί & τον Σπουδαστή!

Πληροφορίες - Εγγραφές κάθε μέρα 10:30 - 12:30, 15:30 - 20:30
& Σάββατο 10:00 - 13:00. 28^ης Οκτωβρίου 38, Πύργος - τηλ.: 26210 33179

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Κονδύλια από την αναθεώρηση του ΕΣΠΑ

Η Ηλεία να διεκδικήσει ......
Κονδύλια από την αναθεώρηση του ΕΣΠΑ

13/09/13

Από το σύνολο της άσκησης της αναθεώρησης του ΕΣΠΑ εξασφαλίζονται τα 1,2 δισ. ευρώ που απαιτούνται για την ενίσχυση των αυτοκινητοδρόμων και τα 380 εκατ. ευρώ για τα μέτρα κοινωνικής στήριξης (210 εκατ. ευρώ για την κοινωφελή εργασία και 170 εκατ. ευρώ για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς).

Επίσης, συνολικά 570 εκατ. ευρώ σε κοινοτική συμμετοχή, σε σύνολο 20,5 δισ. ευρώ, μετακινούνται από πρόγραμμα σε πρόγραμμα για να αντιμετωπιστούν καλύτερα οι ανάγκες της χώρας.

Αυτά γνωστοποιούνται με ανακοίνωση του υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας στην οποία σημειώνεται ότι «κανένα έργο δεν χάνεται εξαιτίας της αναθεώρησης» και ότι «όσα έργα δεν ολοκληρωθούν στο πλαίσιο της τρέχουσας προγραμματικής περιόδου, θα υλοποιηθούν στο πλαίσιο του νέου ΕΣΠΑ 2014– 2020».

Η επιλογή αυτή, όπως αναφέρει το υπουργείο, πέραν του ότι διασφαλίζει την απρόσκοπτη συνέχιση των έργων, θα επιτρέψει στη χώρα μας να απορροφήσει άμεσα πόρους από το νέο ΕΣΠΑ, με σκοπό να στηριχθεί η πραγματική οικονομία, η ρευστότητα και η απασχόληση τα έτη 2014 και 2015.

Η αναθεώρηση των Επιχειρησιακών Προγραμμάτων είναι αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ενώ οι αρχές που την διέπουν είναι οι ακόλουθες:

- Εξασφαλίζεται η χρηματοδότηση για την κατασκευή των συγχρηματοδοτούμενων αυτοκινητοδρόμων που θα συμβάλει σημαντικά στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και στη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας. Με τον τρόπο αυτόν καλύπτεται, όπως είχε ανακοινωθεί από τον Απρίλιο του 2013, το όποιο χρηματοδοτικό κενό των έργων.

- Επιταχύνεται ο ρυθμός απορρόφησης των πόρων και της διοχέτευσής τους στην πραγματική οικονομία και στην κοινωνία.

- Κατευθύνονται πόροι για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών, για την ανάσχεση της ανεργίας, για τη στήριξη του κοινωνικού ιστού, με δράσεις όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, η κοινωφελής εργασία, το voucher απασχόλησης, κ.α.

- Ενισχύονται Επιχειρησιακά Προγράμματα και άξονες προτεραιότητας που παρουσιάζουν υψηλές επιδόσεις και έχουν ανάγκη υποστήριξης με πρόσθετους πόρους, εξασφαλίζοντας έτσι μεγαλύτερη επιτάχυνση και εξάλειψη του ενδεχόμενου μελλοντικών απωλειών.

Τμήμα ειδήσεων defenecnet.

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

H Νομισματική Εξουσία

30 Αυγούστου 2013 στις 12:58 μ.μ.

"Δώσε μου την εξουσία να εκδίδω νόμισμα και σου χαρίζω την εξουσία να ψηφίζεις νόμους"

Η ρήση αυτή αποδιδόμενη σε παλαιό τραπεζίτη εκφράζει εναργέστατα την τεράστια σημασία, που κατέχει η "νομισματική εξουσία" στο όλο σύστημα των εξουσιών. Το περιεχόμενο και η άσκηση των συντεταγμένων εξουσιών επηρεάζονται πράγματι σημαντικότατα από τη νομισματική εξουσία. Εντούτοις το όλο ζήτημα είναι αρκετά υποβαθμισμένο σε νομικό επίπεδο. Κατά το ισχύον Σύνταγμα (άρθρ. 80 παρ.2: νόμος ορίζει τα σχετικά με την κοπή ή την έκδοση νομίσματος. Η ερμηνευτική δήλωση του ίδιου άρθρου ορίζει, ότι η παραπάνω παράγραφος δεν κωλύει την συμμετοχή στης Ελλάδας στις διαδικασίες της οικονομικής και νομισματικής ένωσης στο ευρύτερο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 28. Η άμεση "επί του νομίσματος" νομισματική εξουσία είναι η εξουσία έκδοσης νομίσματος η οποία αναλύεται σε τρείς μερικότερες εξουσίες, την εξουσία παραγωγής (κοπής, εκτύπωσης) κυκλοφορίας και διαχείρισης του νομίσματος. Η «επί του νομίσματος» εξουσία διαφέρει από την έμμεση "εκ του νομίσματος" εξουσία δηλαδή τη γνωστή μεγάλη δύναμη, που πηγάζει από τη κατοχή χρήματος (χρηματική δύναμη) με την οποία είναι δυνατή η εξαγορά πραγμάτων αλλά και συνειδήσεων.
Η νομισματική εξουσία ανήκει στο κράτος, είναι δημόσια εξουσία. Ιστορικά η νομισματική εξουσία συνδέθηκε με την ανεξαρτησία, της πόλης στην αρχαιότητα, του εθνικού κράτους στη σύγχρονη εποχή. Η έκδοση νομίσματος αποτελούσε πάντοτε βασική έκφραση της εθνικής κρατικής κυριαρχίας. Το «εθνικό νόμισμα» συνδέεται με την εθνική κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία κάθε χώρας. Η παραχώρηση της εξουσίας έκδοσης νομίσματος, που συντελείται με την προσχώρηση σε νομισματική ένωση περισσοτέρων κρατών αναγκαία ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνικής ανεξαρτησίας και εθνικής κυριαρχίας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μεγάλα προβλήματα κυρίως στις χώρες οι οποίες δεν διαθέτουν δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης στις καίριες αποφάσεις που αφορούν την οικονομική και νομισματική πολιτική. Η παραχώρηση της νομισματικής εξουσίας σε εξωτερικά κέντρα ισοδυναμεί χωρίς καμιά απολύτως υπερβολή, με την παράδοση των «κλειδιών της χώρας». Οποιαδήποτε απόφαση, η υλοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής, που οπωσδήποτε έχει ανάγκη χρηματικών κονδυλίων, δεν εξαρτάται πλέον από τα κατά το Σύνταγμα αρμόδια κρατικά όργανα, αλλά από εκείνους, που κινούν τα νομισματικά νήματα. Έτσι το πολίτευμα «εικονικοποιείται» και είναι κατ΄ όνομα μεν Δημοκρατία, κατ΄ουσία δε «χρηματοκρατία».
Η είσοδος σε νομισματική ένωση κυρίως για τα μικρά κράτη μπορεί να αποδειχθεί πράξη συνετή, μόνον αν πρόκειται για ένωση που βασίζεται στις αρχές της Δημοκρατίας, της Αλληλεγγύης, της Ισοτιμίας και του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας ενός εκάστου κράτους, όπως τουλάχιστον εμφανίστηκε στις αρχές η Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια «ειλικρινή και δίκαιη» ένωση κρατών η νομισματική και οικονομική ένωση μπορεί τελικά να οδηγήσει και στη πολιτική ένωση (πχ η γερμανική Zollvereinigung, όπου συνέτρεχαν ασφαλώς και πολλές άλλες προϋποθέσεις). Στην αντίθετη περίπτωση το μέλλον του μικρού κράτους δεν φαίνεται ευοίωνο

Ανδρέας Δημητρόπουλος
Καθηγητής Νομικής Αθηνών
Πρόεδρος της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος

Από τη βράβευση του πρ.Δημάρχου,γιατρού Παν.Αθανασόπουλου

ο Πρόεδρος με μέλη της Οργάνωσης Ηλείας

Ο Πρόεδρος με τον Συντονιστή Δ Ελλάδος

από την ομιλία στον Πύργο .....17. 18.12.2011 ΕΚΔΗΛΩΣΗ με τον κ.ΑΝΔΡΕΑ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟ καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Νομικής Αθηνών και Πρόεδρο της Ενωσης Ενεργών Πολιτών Ελλάδος στο Λάτσειο Μέγαρο Πύργου [ με τη στήριξη της Λέσχης , του Δήμου Πύργου και του Δικηγορικού Συλλόγου Ηλείας] με θέμα΄Σύγχρονες εξελίξεις και πορεία στο μέλλον στη σκιά της κρίσης΄

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

H Νομισματική Εξουσία

30 Αυγούστου 2013 στις 12:58 μ.μ.

Από τη βράβευση του πρ.Δημάρχου,γιατρού Παν.Αθανασόπουλου

ο Πρόεδρος με μέλη της Οργάνωσης Ηλείας

Ο Πρόεδρος με τον Συντονιστή Δ Ελλάδος

Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

.9.2013 | 16:07 Είμαστε όλοι Ολύμπιοι. Από τη Γεωργία Ζούνη. Σκέψεις πάνω στο άρθρο του Ανδρέα Ζαμπούκα: «Αρχαία Ολυμπία: Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!» ΣΧΟΛΙΑ (0) 65 Magnify Image Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

ΓΝΩΜΕΣ, ΑΡΘΡΑ, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΣΤΟ LIFΟ.GR 2.9.2013 | 16:07 Είμαστε όλοι Ολύμπιοι. Από τη Γεωργία Ζούνη. Σκέψεις πάνω στο άρθρο του Ανδρέα Ζαμπούκα: «Αρχαία Ολυμπία: Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!» ΣΧΟΛΙΑ (0) 65 Magnify Image Διάβασα κι εγώ το άρθρο του κ. Ζαμπούκα για το χωριό μου, την Αρχαία Ολυμπία («Το ισχυρότερο brand name στον κόσμο, πουλάει παντόφλες...!») και a priori δηλώνω πως συμφωνώ με την εικόνα που περιγράφει. Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως το κείμενο για την Ολυμπία λέει αλήθειες που πληγώνουν εμάς τους Ολύμπιους (Ολύμπιος λέγεται ο κάτοικος της Αρχαίας Ολυμπίας), γιατί κατά βάση είναι σωστό στις επισημάνσεις του και ιδιαίτερα στα αίτια (χάσαμε τη σύνδεση με την πολιτιστική μας κληρονομιά) που συνέβαλαν να έχουμε φτάσει στην εικόνα που περιγράφει ο συγγραφέας του. Όμως αυτή η εικόνα μού φέρνει στο μυαλό και κάποιες άλλες -γνώριμες σε όλους, είμαι σίγουρη- εικόνες: Είδα νέο, απολυμένο του Δημοσίου, να οδύρεται πως δεν πρόκειται να βρει αλλού δουλειά, λες και στο πιστοποιητικό γεννήσεώς του κάτω από το χρώμα ματιών έγραφε: Εργοδότης=Ελληνικό Δημόσιο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα άλλο νέο με ταλέντο να λέει: «δεν θα γίνω τσαγκάρης αν και μ’ αρέσει, γιατί το επάγγελμα έχει πεθάνει». Ο Μανόλο Μπλάνικ που κατασκευάζει και πουλά το ένα ζευγάρι περί τα 1500 ευρώ τσαγκάρης δεν είναι; Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα οδηγό να πετά πλαστικό ποτήρι σε πευκόφυτο δρόμο. Δεν ήταν Ολύμπιος. Είδα πολλά άτομα να γίνονται «νέοι επιχειρηματίες» σε αντικείμενα που δεν ξέρουν ή το σημαντικότερο δεν τους αρέσουν απλά και μόνο επειδή βγήκαν κάτι «αναπτυξιακά» προγράμματα. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα μανάδες να μην θέλουν τα παιδιά τους να γίνουν «γκαρσόνια» σε μια χώρα με τόση ανεργία νέων, όταν σε όλο τον κόσμο η εξυπηρέτηση πελατών έχει αναγνωριστεί ως πρωταρχικός πυλώνας βιωσιμότητας επιχειρήσεων και κοινωνιών γενικότερα. Δεν ήταν Ολύμπιες. Είδα φοιτητές να ζητούν πιστοποιητικά παρακολούθησης προτού έρθουν σε ημερίδες, λες και δεν βλέπουν ότι το Δημόσιο που τα ζητούσε μας αφήνει χρόνους, και κυρίως κάνοντας καταφανές πως η πραγματική γνώση δεν είναι το βασικό κίνητρο για τη συμμετοχή τους σε εκπαιδευτικές εμπειρίες. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα φίλους πολλούς να φεύγουν στο εξωτερικό και τώρα να θέλουν πάλι να γυρίσουν πίσω μιας και δεν είχαν πριν φύγουν προετοιμαστεί για την κατάσταση και τη ζωή τους εκεί (αν θες δες σχετική ανάρτησή μου εδώ). Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα να προτείνουν την κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής από τα Γενικά και Τεχνικά Λύκεια σε μια εποχή που ο αναλφαβητισμός τείνει να είναι συνώνυμο της μη εξοικείωσης με τους Η/Υ, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά ο Καθηγητής Χαλικιάς στην ΑΣΟΕΕ. Δεν ήταν Ολύμπιοι. Είδα και τον φορέα Τουρισμού της χώρας να προτρέπει να είμαστε σωστοί πολίτες όχι γιατί είναι το αυτονόητο αλλά για να μας επισκέπτονται τουρίστες. Δεν είναι σίγουρα Ολύμπιος. Είδα και βλέπω καθημερινά πολλές τέτοιες εικόνες που δείχνουν το πώς φτάσαμε ως εδώ, και είμαι σίγουροι πως κι εσείς θα έχετε τόσες πολλές να απαριθμήσετε που θα μπορούσαμε να κάνουμε trending topic ένα πιθανό hashtag στο Τουίτερ (τί λέτε για το #myfatgreekdrama;). Εμείς οι Ολύμπιοι αναγνωρίζουμε το τέλμα που έχουμε φτάσει και το συζητάμε χρόνια. Αποσπασματικά, ίσως και να κάνουμε κάποιες προσπάθειες μεμονωμένα ή κατά μικρές ομάδες, χωρίς φυσικά στρατηγικό πλάνο αφού στη Στρατηγική λέμε «για να βρεις πού θες να πας πρέπει πρώτα να δεις πού βρίσκεσαι» και κυρίως να δεις ποιος είσαι. Πείτε πως είμαστε ένα χωριό σε φάση Ανάλυση Παρούσας Κατάστασης. Το πόσο θα διαρκέσει αυτή η φάση και κυρίως το εάν καταφέρουμε να βγούμε από το τέλμα είναι φυσικά άγνωστο και -όπως σωστά τονίζει το άρθρο- πρέπει να βασίζεται σε εμάς και μόνο εμάς. Συνηθίζω να λέω πως το μόνο που συνδέει τους νεοέλληνες με τους αρχαίους ημών προγόνους είναι η προσμονή της σωτηρίας από τον «από μηχανής θεό» (αν και η διαφορά κι εδώ είναι πως οι αρχαίοι τον περίμεναν μόνο στις τραγωδίες, όχι στην πραγματική τους ζωή). Όπως και να χει, βγούμε ή δεν βγούμε από την κρίση, δεν θα πρέπει κατά τη γνώμη μου -κι αυτός είναι ο μόνος λόγος που γράφω τις σκέψεις αυτές δημόσια- να στιγματιστεί μια μικρή κοινωνία από συμπεριφορές και νοοτροπίες που έχουν θρέψει την χώρα δεκαετίες τώρα. Η εύκολη λύση είναι να αναγνωρίζουμε λάθη και αρνητικά των άλλων, το δύσκολο είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι κατά βάση ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΛΥΜΠΙΟΙ στη συμπεριφορά και τη νοοτροπία μας, κατά το προσφιλές μότο στην Κρίση «Είμαστε όλοι Έλληνες» (Todos somos Griegos). Και η συνειδητοποίηση αυτή κάθε άλλο παρά άγονη θα είναι. Τότε ίσως και «να ξυπνήσουμε» για να μην χρειαστεί «να μετακομίσουμε» από την Ελλάδα και όχι μόνο από την περιοχή, όπως γλαφυρά περιγράφει ο συγγραφέας του κειμένου. ===== Η Γεωργία Ζούνη διδάσκει Τουριστικό Μάρκετινγκ σε μεταπτυχιακά προγράμματα του Πανεπιστημίου Πειραιώς και του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, και είναι συνιδρυτής του Opentourism. Πηγή: www.lifo.gr

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

κ α λ ό
μ ή ν α .............

Μολυβιάτης: Τα χρήματα του ταμείου είναι ιερά...

Μολυβιάτης: Τα χρήματα του ταμείου είναι ιερά

Πρώτη καταχώρηση: 01/09/2013 - 07:29

Συνέντευξη στον Σωτήρη Σταθόπουλο
Ο πρώην πρόεδρος του ειδικού ταμείου εκτάκτων αναγκών που δημιουργήθηκε προκειμένου να συμβάλει στις ζημιές που προκλήθηκαν από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 σε συνέντευξη του στο Real.gr αφήνει αιχμές για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τα χρήματα η κυβέρνηση Παπανδρέου: «Τα χρήματα έπρεπε να διατεθούν μόνο για το σκοπό για τον οποίο τα προόριζαν οι δωρητές» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο Πέτρος Μολυβιάτης παραθέτει αναλυτικά στοιχεία για τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν εκείνοι την περίοδο και χαρακτηρίζει άδικη την κριτική που δέχεται το ταμείο και τονίζει: «Είναι άδικη η κριτική που δέχεται το ταμείο»
Διαβάστε αναλυτικά την συνέντευξη

Πόσα ήταν τελικά τα χρήματα που παράδωσε το ΔΣ του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών;
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου και εγώ, ως πρόεδρός του, υποβάλαμε την παραίτησή μας στις 8 Οκτωβρίου 2009 στη νέα κυβέρνηση που είχε προκύψει από τις εκλογές. Το υπόλοιπο του λογαριασμού του Ταμείου, την ημέρα εκείνη στην Τράπεζα της Ελλάδος, ήταν 131.692.410,03 ευρώ. Από το ποσό αυτό είχαμε αποφασίσει να διατεθούν 80.000.000 ευρώ για έργα υποδομών στις πυρόπληκτες περιοχές.
Σημειώνω ότι για τη λειτουργία του Ταμείου δεν εδαπανήθη ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα των δωρητών. O πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. προσέφεραν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά χωρίς καμμία απολύτως αμοιβή και τη γραμματειακή υποστήριξη παρείχε το Υπουργείο Οικονομικών. Δε σας κρύβω ότι με ιδιαίτερη ικανοποίηση είδα ότι η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής ανεγνώρισε πλήρως το έργο μας.
Πράγματι, στο πρόσφατο πόρισμά της που δόθηκε στη δημοσιότητα αναφέρει ότι «το ΕΤΑΕΑ κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του παρείχε με διαφανείς διαδικασίες και άνευ γραφειοκρατικών περιορισμών και καθυστερήσεων τα χρήματα για την ανασυγκρότηση των πυρόπληκτων περιοχών. Είναι ενδεικτικό ότι τα μισά χρήματα του Ταμείου δόθηκαν κατά τα δύο πρώτα χρόνια από την ίδρυσή του».
Από την στιγμή που παραιτηθήκατε εσείς και τα μέλη του ΔΣ σας ενημέρωσε κανένας κυβερνητικός παράγοντας για το που πήγαν τα χρήματα του ταμείου;
Για την πορεία του Ταμείου μετά την παραίτησή μου γνωρίζω και εγώ μόνο όσα έχουν ανακοινωθεί επισήμως κατά καιρούς. Θα ήθελα όμως να τονίσω ότι τα χρήματα αυτά είναι ιερά διότι προέρχονται από τη γενναιοδωρία του ελληνικού λαού και πρέπει να διατίθενται αποκλειστικά και μόνο για το σκοπό για τον οποίο τα προόριζαν οι δωρητές.

Ποιος ήταν ο σκοπός του ταμείου και που διατέθηκαν οι πόροι που συγκεντρώθηκαν, όσο ήσασταν εσείς Πρόεδρος του ΔΣ;
Ο κύριος σκοπός του Ειδικού Ταμείου Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών (ΕΤΑΕΑ) ήταν η ανοικοδόμηση ή η επισκευή των σπιτιών που εκάηκαν από τις πυρκαγιές του 2007 και η αντιμετώπιση ορισμένων επειγουσών αναγκών (αντιπλημμυρικά έργα, ζωοτροφές κ.λπ.).
Ο σκοπός αυτός πιστεύω ότι επετεύχθη πλήρως, αφού ικανοποιήθηκαν όλες οι αιτήσεις που είχαν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά. Δηλαδή μέσα σε ενάμισυ χρόνο ανοικοδομήθηκαν ή επισκευάστηκαν 1.158 σπίτια και 802 αγροτικά κτίσματα (αποθήκες, στάβλοι κ.λπ.) εντελώς δωρεάν και όχι με δανεισμό.
Για την εκπλήρωση των σκοπών αυτών το Ταμείο εδαπάνησε 76.622.018,04 ευρώ υπό συνθήκες πλήρους διαφάνειας και τακτικής ενημερώσεως της κοινής γνώμης, της Βουλής και των δωρητών. Από το ποσό αυτό, τα 37.355.627,04 ευρώ διετέθησαν για το νομό της Ηλείας που είχε υποστεί και τις μεγαλύτερες καταστροφές.
Χάρη στη γενναιοδωρία 90.000 περίπου δωρητών, κυρίως από την Ελλάδα αλλά και από το εξωτερικό, το Ταμείο είχε συγκεντρώσει 198.018.545,99 ευρώ και με τους τόκους 10.295.882,80 ευρώ το συνολικό ποσό έφτασε τα 208.314.428,07 ευρώ.

Γίνεται όμως και κριτική για το «Ταμείο Μολυβιάτη...»
Η κριτική που ασκείται από την Επιτροπή της Βουλής και αναπαράγεται από τον τύπο αφορά σαφέστατα την διαχείριση του Ταμείου μετά το 2010. Εγώ όμως όπως σας είπα είχα παραιτηθεί από τον Οκτώβριο του 2009 και δεν είχα πλέον καμιά σχέση με το Ταμείο το οποίο άλλωστε καταργήθηκε τελείως το 2011 και την διαχείριση των χρημάτων του ανέλαβε το υπουργείο Οικονομικών. Και όμως και για την περίοδο αυτή γίνεται λόγος για Ταμείο Μολυβιάτη. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται σκόπιμα ή όχι. Ξέρω όμως ότι δεν είναι δίκαιο.
Πηγή: Real.gr