ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ, 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1976:Το Αιώνιο Ταξίδι στο Παγκόσμιο ΦΩΣ…

 Ο Τάκης Δόξας, πεζογράφος και ποιητής, γεννήθηκε στον Πύργο το 1913 όπου έζησε και πέθανε την 30η Οκτωβρίου του 1976.

Κορυφαία πνευματική μορφή του Πύργου και όλης της Ελλάδος είναι ο ποιητής και πεζογράφος Τάκης Δόξας. Το πραγματικό όνομα του ήταν Παναγιώτης Λαμπρινόπουλος. Η οικογένεια των Λαμπρινόπουλων καταγόταν από τη Βυτίνα και έδωσε το 19ο αιώνα βουλευτές της Αρκαδίας και της Αχαϊοήλιδος.    Στην περίοδο της κατοχής, μαθητές του Γυμνασίου Πύργου ίδρυσαν το σύλλογο «Πυργιώτικος Παρνασσός», ο οποίος σκοπό είχε την διοργάνωση διαγωνισμών ποίησης κ.ά. Την Άνοιξη του 1942 ο Πυργιώτικος Παρνασσός εξέδωσε το περιοδικό «Οδυσσέας», ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους κυκλοφόρησε το δεύτερο τεύχος. Σημαντικός ήταν ο ρόλος του Τάκη Δόξα, ο οποίος έφερε σε επαφή τα μέλη του συλλόγου με το Μητροπολίτη Ηλείας Αντώνιο για την παραχώρηση του τυπογραφείου, ώστε να διευκολυνθεί η έκδοση του περιοδικού
Σπούδασε στη Σχολή Συνεταιριστών στην Αθήνα και διορίστηκε στο Πρωτοδικείο Πύργου. Από το 1954 πήρε τη θέση του διευθυντή της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Πύργου, θέση που κράτησε σχεδόν ως το θάνατό του.

Κατά τη θητεία του η βιβλιοθήκη αναδείχθηκε σαν πνευματικό κέντρο της περιοχής, προσφέροντας σπουδαίο έργο στα γράμματα και στην πνευματική ανάπτυξη του τόπου. Εκτός από τα έργα του που κυκλοφόρησαν σε βιβλία, δημοσίευσε πολλά άρθρα σ’ εφημερίδες και περιοδικά, ανάπτυξε πλούσια πνευματική δραστηριότητα στο χώρο της επαρχίας, έδωσε διαλέξεις και οργάνωσε πολλές φιλολογικές εκδηλώσεις, με στόχο την πολιτιστική ανάπτυξη της περιοχής.

Ανέβασε τα θεατρικά έργα «Ο άνδρας της» (1944) και «Κατοχή» (1948) και διηύθυνε τα τοπικά περιοδικά «Βήμα των νέων», «Οδυσσέας» και «Βωμός».Διακρίθηκε ως διηγηματογράφος και δοκιμιογράφος και το 1957 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο Πελοποννησιακής Πεζογραφίας από την Ακαδημία Αθηνών.

Έργα του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, αγγλικά, ιταλικά και τουρκικά ,ενώ η ποιητική του σύνθεση «Φως της Ολυμπίας» απαγγέλεται κατά την έναρξη δύο Ολυμπιακών αγώνων.
Κυριότερα έργα του
Η σονάτα των ίσκιων, Πικρή εποχή, Ταξίδι χωρίς ήλιο, Ροδοσταμιά ,Μικροζωές ,Στη χώρα του Αυγεία, Λευκοί δρόμοι, Επαρχία σ ’αγαπώ, Μαρία Πολυδούρη, Ηλειακή γραμματολογία ,Το χρονικό του Πύργου, Άνθρωποι και ανθρωπιά.

Ο Τάκης Δόξας και μετά το θάνατό του συνέχισε την προσφορά του στη βιβλιοθήκη που πολύ αγάπησε, αφού με διαθήκη του άφησε την προσωπική του βιβλιοθήκη αποτελούμενη απο 6466 τόμους βιβλίων στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πύργου.

 

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ

                                                                                            του ΤΑΚΗ ΔΟΞΑ

Απ’ τα ποταμίσια χείλη του Αλφειού

απ’ τον ασπρογάλανο κόρφο της Αρεθούσας

Μεσ’ απ’ του Δία το πέτρινο μάτι,

μεσ’ απ’ τα πληγωμένα μάρμαρα

που φέγγει του Ίωνα και του Δωριέα η ψυχή,

κι απ’ τα κιονόκρανα

που δένει ο ήλιος τα κουρασμένα του άλογα,

απ’ τα πλεγμένα δάχτυλα του πεύκου και της δάφνης

εδώ,

σε τούτη την παρθενική μήτρα της Ολυμπίας

που δεν άλλαξε, δε μολεύτηκε δε θα πεθάνει ποτέ,

εδώ θα ξαναγεννηθεί το Φως.

Σπίθα του Θεού

κρυμένη στη στάχτη της καρδιάς του Κουμπερτέν

που θα τη θεριέψει με την ανάσα της η Καλλιπάτειρα

η Ελληνίδα μάνα

Μάνα κάθε ανθρώπου.

Λαμπάδα απ’ το κερί του χρόνου και του μύθου

στιλπνό είδωλο στιλπνός Χριστός

που μυρίζει μοσχολίβανο κι αίμα αθώου ζώου,

το Φως μεστό χρυσό σταφύλι

παραδομένο στα χέρια του Ερμή.

Από ‘δω θα φύγει ο Άγγελος.

Θα λύσει τα πέδιλά του τα σπηρούνια του τα πάθη του

θα ρωτήσει ποιοι αγωνίστηκαν τελευταίοι στο Στάδιο

ποιοι πήραν το κότινο απ’ τους ευπατρίδες της νίκης

Και θα τρέξει.

Έξω απ’ το ιερό στήθος της Άλτης

έξω απ’ την Ολυμπία και την Ελλάδα

σ’ όλη τη γη σ’ όλη τη θάλασσα

παντού όπου υπάρχει αγάπη

παντού όπου υπάρχει πόνος

παντού όπου υπάρχει υποκρισία

παντού όπου υπάρχει μίσος

παντού όπου υπάρχει φωτιά

στο χρυσάφι στη φτώχια στα μέτωπα στη ζωή

στα νεκροταφεία

για να φέρει το μεγάλο μήνυμα…

Ερμή

μη σε τρομάξουν

οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες

οι απειλές με τα βούκινα

οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,

μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι!

Μάζεψε κάτω από τη σάλπιγγά σου τους λαούς

όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι

ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκλα

και τάισέ τους με το σταφύλι σου

ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη

κι όπως θα γίνουν ξέγνιαστοι κι ονειροπαρμένοι,

όπως θα κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό

σκύψε στην καρδιά του και πες τους

Πες τους

να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία.

Χιλιάδες χιλιάδες χιλιάδες έφηβοι
σμάρια από κορμιά άσπρα μαύρα κίτρινα ,

να πάνε να ξεπλυθούν κοντά στην Παλαίστρα

κι απ’ το χτες απ’ το σήμερα απ’ το αύριο,

ν’ αλείψουν με λάδι την ψυχή και το νου τους

κι’ ύστερα

να μπουν απ’ την ορθάνοιχτη πύλη στο Στάδιο

για να πολεμήσουν.

Όχι στη σφαγή και στην πυρκαγιά

όχι με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει

όχι με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου απ’ τον άνθρωπο

όχι για νέους νεκρούς νέους σακάτηδες νέους δυστυχισμένους,

μα για την πυγμή και το ακόντιο

για το πήδημα το δίσκο το δρόμο την πάλη

για το τέθριππο

για την Αρετή,

δίπλα στον Κάστορα ή τον Αντίπατρο

το Διαγόρα ή τον Αλκιβιάδη

που θα σμίξει τον αρχαίο κόσμο με των τωρινό

με τον αυριανό με τον αιώνιο

και θα νικήσει τον Άρη άλλη μια φορά

την τελευταία.

Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία

Ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους

Κι απόνα στεφάνι αγριλιά

Ελληνικής Ειρήνης

Ειρήνης όλου του κόσμου.

1. 

   ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΑΞΙΔΙ 30 Οκτωβρίου 1976
   Θα ‘ταν γύρω στις 7.30 το πρωί. Πύργος Ηλείας, 30 Οκτωβρίου 1976. Η Απόλυτη Σιωπή. Τα πάντα νέκρωσαν. Οι Άνθρωποι – Το Σπιτικό – Οι Φίλοι σε όλη την Ελλάδα και το Εξωτερικό. Η Απόλυτη Σιωπή του Σκοταδιού (ή του Φωτός). Το μόνο που μας ξάφνιασε ήταν η κραυγή του αγαπημένου του γάτου Φασαρία! Μία γατίσια κραυγή που χάθηκε δια παντός- ίσως μαζί του..
   

   Πριν από τριάντα έξι (36) χρόνια «έφυγε» από κοντά μας «ο Ερημίτης του Πύργου». Ο ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ: ο Σύζυγος της Ειρήνης, ο Πατέρας του Αντρέα και του Γιώργη, ο Φίλος των χιλιάδων (ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό) φίλων, ο Αγωνιστής της ελεύθερης σκέψης και του λόγου, ο Πολεμιστής των (ελάχιστων) εχθρών του, ο Δάσκαλος της τέχνης και του πνεύματος, το φτωχό (και φωτισμένο) παιδί μιας πενταμελούς οικογένειας με πατέρα φούρναρη και μητέρα μοδίστρα. Από εκείνη την φτωχική σοφίτα της οδού Ερμού (στον Πύργο της Ηλείας) άπλωσε τα φτερά του και πέταξε σε όλες τις μορφές της τέχνης. Ανθρώπινος – Λεύτερος – Δημιουργικός και καθημερινά απλός γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στον Πύργο της Ηλείας.
   Τα χρόνια πέρασαν. Τριάντα έξι (36) ολάκερα χρόνια! Κι ο ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ είναι κοντά Μας και μαζί Μας. Μια σημαντική πνευματική και κοινωνική προσωπικότητα, που με το πολύμορφο έργο του αποτελεί σημείο Μνήμης για τους «παλαιούς» και Αφετηρία Σκέψης και προβληματισμού για τους «νεότερους». Συνεχίζει το αιώνιο ταξίδι του στο Παγκόσμιο ΦΩΣ: της Δημιουργίας, της Αλήθειας, της Ανθρώπινης Αλληλεγγύης και Προσφοράς. Με σεβασμό κι αγάπη παραμένει στην καρδιά και στην ψυχή μας… Ήταν και παραμένει Μεγάλος!
   
   του Γιώργη Δόξα, 28/10/2012
   
   
   

   «Ο Τάκης Δόξας είναι μια ελπίδα στην Τέχνη μας»

   04/11/2013 - 13:38
   

   | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

             Θοδωρής Λάμπρος
   

   • thlabros@hotmail.com

      Με αυτήν την φράση χαρακτήρισε ο μεγάλος Έλληνας συγγραφέας Γιάννης Σκαρίμπας τον Ηλείο συγγραφέα και ποιητή Τ. Δόξα. Τον συγγραφέα που αγάπησε όσο κανένας άλλος την πόλη που γεννήθηκε τον Πύργο Ηλείας, τους ανθρώπους του και την νεολαία για την οποία έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη.
   Εκατό χρόνια έκλεισαν από την γέννηση του Ηλείου ποιητή και συγγραφέα. Οι παρακάτω γραμμές για την ζωή και το έργο του Ηλείου συγγραφέα αφιερώνονται στον γιο του Γιώργη Τάκη Δόξα που συνεχίζει τον αγώνα του πατέρα του για την πνευματική ανάταση και ανάπτυξη της Ηλείας.
        Ο Τάκης Δόξας το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Παναγιώτης Λαμπρινόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο το 1913. Ο πατέρας του υπήρξε βοηθός φούρναρη στους φούρνους του Νταϊρόπουλου στον Πύργο και η μητέρα του Καλλιόπη Κωστοπούλου υπήρξε μοδίστρα. Ορφανεμένος πρόωρα άρπαξε μόνος του την ζωή αποφασισμένος να παλέψει και να κερδίσει τον σκληρό της αγώνα. Τα εγκύκλια μαθήματά του τα διδάχτηκε στον Πύργο. Στην συνέχεια σπούδασε στην σχολή Συνεταιριστών της πρωτεύουσας και μετά την αποφοίτηση του εργάστηκε ως δικαστικός υπάλληλος. Ακολούθως, διορίστηκε διευθυντής της δημοτικής Βιβλιοθήκης Πύργου. Παρόλα αυτά η Τέχνη τον ήθελε δικό της και το αποτέλεσμα ήταν να της δοθεί ψυχή και σώματι.
   Το έργο του
   
   Στα Γράμματα πρωτοεμφανίστηκε νέος ακόμα, τελειόφοιτος του τότε Γυμνασίου, στο περιοδικό «Εβδομάς». Στα 19 του χρόνια τύπωσε το πρώτο του βιβλίο που είχε τίτλο: «Ιδιες πάντα ιστορίες». Σε αυτό του το βιβλίο ο νεαρός Δόξας έδειξε το ταλέντο του και έδωσε με ανάγλυφο τρόπο εικόνες από την καθημερινή ζωή της πόλης του Πύργου και των μαθητικών του χρόνων. Στη συνέχεια έδωσε την «Απολογία του Καμπούρη (1936), δεύτερη σειρά με διηγήματα, μέσα από τα οποία έδωσε πάλι εικόνες από την παλιά καλή εποχή του Πύργου που τόσο αγάπησε.
   Ένα χρόνο αργότερα ο Ηλείος συγγραφέας εκδίδει την μελέτη του για την πονεμένη Καλαματιανή ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη με αγάπη, ευσυνειδησία και κριτικό πνεύμα όπως έγραψε ο Μιχάλης Περάνθης.
   Μετά το διήγημα ήρθε το δοκίμιο, θα ακολουθούσε η ποίηση, η νουβέλα καθώς και το μυθιστόρημα. Ο Τ. Δόξας είχε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του που ήταν απόρροια του αδιαφιλονίκητου ταλέντου του, της συνεχούς μελέτης και της προσπάθειας για καλλιέργεια και δημιουργική προσφορά.
   Την χρονιά του πολέμου και την ώρα που η Ελλάδα έγραφε λαμπρές σελίδες στην ιστορία της με το έπος του 40, ο Ηλείος συγγραφέας έγραφε δοκίμιο με τίτλο «Η Εσωτερική Τέχνη» το οποίο είναι μια εξομολόγηση και μια έκφραση του εσωτερικού του κόσμου. Την σκληρή εποχή της κατοχής ο συγγραφέας σαφώς επηρεασμένος από την δυστυχία και τις συνθήκες διαβίωσης του Ελληνικού λαού, θα γράψει το θεατρικό «Κατοχή» και τα διηγήματα που θα γραφτούν εκείνη την εποχή εκφράζουν την αγανάκτηση των αδικοσκλαβωμένων Ελλήνων, την τιτανική τους προσπάθεια να σταθούν στα πόδια τους και τον αγώνα τους για την ελευθερία. Ταυτόχρονα μέσα απ’ αυτά τα διηγήματα σκιαγραφεί και τον δικό του ψυχικό κόσμο.
   Στα έργα του «Η Ροδοσταμιά» (1957) και «Οι Μικροζωές» (1965) περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τον τόπο όπου ζει. Είναι ένα ψυχογράφημα των ανθρώπων της Ηλειακής γης καθώς και ολόκληρης της Ελληνικής Περιφέρειας, απεικονίζοντας τις τότε καταστάσεις και συνθήκες της επαρχιώτικης ζωής.
   Άλλα σημαντικά έργα που αποτελούσαν σταθμό για τον ποιητή Τάκη Δόξα ήταν η «Ηλειακή Γραμματολογία» που υπήρξε πρότυπο για παρόμοιες προσπάθειες και το «Φως της Ολυμπίας» που βρήκε μεγάλη απήχηση στο ευρύ κοινό, συμπυκνώνει όλες τις υψηλές αξίες του Ολυμπισμού και απαγγέλλεται από το 1964 στην Τελετή Αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Εκδόθηκε έξι φορές (1960, 1964, 1966, 1968, 1972 και 1976).
   
   Ο άνθρωπος Τάκης Δόξας
   Ο Ελληνολάτρης Τάκης Δόξας δεν έμεινε ποτέ αδρανής ούτε εφησύχασε. Στάθηκε όρθιος, ανήσυχος, ξάγρυπνος και έδειξε το πνευματικό του ανάστημα και το ασυμβίβαστο του χαρακτήρα του απέναντι σε ό, τι νόμιζε πως δεν ήταν συμφέρον για τον τόπο και για τον λαό. Ασυμβίβαστος και έντιμος έδωσε τον τίμιο αγώνα του για την δημοκρατία.
   Ο Τ. Δόξας στάθηκε κοντά σε κάθε νέο που είχε πνευματικές ανησυχίες, που τον ξεχώριζε για το ταλέντο του, που φιλοδοξούσε να ασχοληθεί με τον Λόγο και την Τέχνη. Ο συντοπίτης του Ανδρέας Μπούτσικας έγραψε:
   «Ο Τ. Δόξας είχε ένα προσόν: βοηθούσε τους νέους. Τους έβλεπε με στοργή. Ποτέ δεν τους απογοήτευσε όταν διάβαζε τα πρωτόλειά τους. Ο λόγος του και στην χειρότερη περίπτωση ήταν ζεστός, παραινετικός, ενθαρρυντικός».
   
   Εγραψαν για τον Τάκη Δόξα
   Πολλές ήταν οι προσωπικότητες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών αλλά και απλοί άνθρωποι που έγραψαν για τον άνθρωπο, ποιητή και συγγραφέα Τάκη Δόξα. Παραθέτουμε μερικούς απ’ αυτούς.
   
   
   Αλέκα Κατσέλη – Ηθοποιός:
   «Άξιος λογοτέχνης, ευαίσθητος άνθρωπος και φίλος»
   
   Δημήτρης Σταμέλος – Λογοτέχνης
   «Ο Τάκης Δόξας φρόντισε ξεχωριστά εμάς τους νεότερους, έγραψε για την δουλειά μας με θέρμη, με ενθουσιασμό και αυτό ήταν στοιχείο ενδυνάμωσης στον αγώνα μας»
   
   Τάσος Αθανασιάδης – Συγγραφέας
   «Πάντα τιμούσε την παρουσία του στα γράμματά μας, με το ήθος και την αθόρυβη πνευματική δραστηριότητά του»
   
   Χρήστος Δάγλαρης – Ηλείος ποιητής
   «Ο Τάκης Δόξας ήταν ένας φάρος φωτεινός, ένα αστέρι, ένα ορόσημο και σ’ όλους τους τομείς της τέχνης ξεχώρισε»
   
   Αριστείδης Καλαντζάκος – Τέως Υπουργός
   «Ένας υπέροχος άνθρωπος που αγωνίστηκε όλη του την ζωή με σεμνότητα για την πνευματική άνοδο της πατρίδας μας»
   
   Μάρκος Σπανός – Λευκωσία – Κύπρος
   «Μια ζωή αφιερωμένη στην τέχνη γεμάτη δύσκολους δρόμους, προβληματισμούς και θυσίες, του υπέροχου αυτού ανθρώπου και οραματιστή».
   από ΠΡΩΤΗNEWS
   
   
   

Τάκης Δόξας : "Πέρα στο ξέφωτο η Ολυμπία, ξάγρυπνη μερόνυχτα πλέκει για τον καθένα τους κι απόνα στεφάνι αγριλιά ελληνικής ειρήνης, ειρήνης όλου του κόσμου"

Published by admin on Τετ, 01/15/2014 - 19:08

του Νίκου Βέρρα
            Την περασμένη χρονιά, το 2013, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου λογοτέχνη Τάκη Δόξα. Αποφάσισα να κάνω αυτό το αφιέρωμα για να μάθουν και άλλοι, μαζί και με μένα, για τη ζωή, το έργο και την προσωπικότητα ενός ανθρώπου που γέμισε με φως την Ηλεία. Την Ηλεία που υποφέρει κάτω από το βάρος της κρίσης αλλά και της έλλειψης ανάπτυξης. Μια περιοχή που σκορπίζει φως σε όλο τον κόσμο, αναρωτιέμαι, γιατί μέσα στην ίδια την χώρα δεν μπορεί να σταθεί επάξια στα πόδια της; Ίσως είναι οι συγκυρίες…ίσως και η έλλειψη ύπαρξης της πνευματικότητας!
            Στην Ελλάδα φτάσαμε σε σημείο να θεωρούμε πιο σωστό την τεμπελιά, το βόλεμα και την μη σοβαρότητα και γίναμε λαός χωρίς φώς και πνευματικότητα. Οι νέοι μας μετατράπηκαν σε αγρίμια όπου στα σχολεία το διάβασμα και ο στόχος της μόρφωσης και της δημιουργίας προσωπικότητας, παραγκωνίστηκαν από τις διάφορες μόδες της εποχής. Ένα απλό θα πω: η φιλία γίνεται πια μέσω των κοινωνικών δικτύων και του διαδικτύου. Και αναφέρομαι κυρίως στους νέους γιατί αυτοί θα σκιαγραφήσουν το μέλλον στην τέχνη, στη ζωή και στην κοινωνία μας. Σε μια εποχή που όλα χάνουν την λάμψη και πολλές φορές και την ουσία τους, είναι καλό να θυμόμαστε ανθρώπους που σκόρπισαν φως περνώντας.
            Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν ο συγγραφέας και ποιητής Παναγιώτης Λαμπρινόπουλος ή Τάκης Δόξας όπως τον ξέρουμε όλοι μέχρι και σήμερα. Ο Τάκης Δόξας, με το κομψό ύφος του στο γραπτό λόγο, το ακονισμένο μυαλό του, το κριτικό του πνεύμα και την μεγάλη αγάπη που είχε για την ιδιαίτερη πατρίδα τον Πύργο και γενικότερα την Ηλεία. Γεννήθηκε στον Πύργο το 1913 και πέθανε το 1976. Στην πορεία της ζωής του τον σημαντικότερο ρόλο έπαιξε ο Πύργος. Πολλά από τα έργα του περιέγραφαν μέρη της πρωτεύουσας της Ηλείας και άλλα μέρη από όλη την Ολυμπιακή γη.
             Σπούδασε στην Σχολή Συνεταιριστών της Αθήνας και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στον Πύργο όπου δούλεψε ως γραμματέας στα Δικαστήρια. Βέβαια το ταλέντο στη γραφή φάνηκε από μικρή ηλικία καθώς μόλις στις τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει στο περιοδικό της εποχής ¨Εβδομάς¨. Σε ηλικία 19 χρόνων κατάφερε να τυπώσει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «ίδιες πάντα ιστορίες» και με διηγήματα για περιεχόμενο, φάνηκε πόσο τον έλκυε ο κόσμος των Γραμμάτων αλλά και πόσο πολύ αγαπούσε την πόλη του. Με ιστορίες που πλάθονταν στους δρόμους του Πύργου όπου τα σπίτια της εποχής άφηναν βαριά τη σκιά τους στη φαντασία, έφτιαχνε τα πρώτα του κείμενα.
             - ο Τάκης Δόξας παραλαμβάνει το βραβείο το 1965
             Αργότερα, το 1936, έγραψε το βιβλίο «απολογία του Καμπούρη» όπου πάλι μέσα από διηγήματα σκιαγραφούσε ανθρώπους της παλιάς εποχής του Πύργου. Μετά από λίγα χρόνια η σκιά του πολέμου πλανάται πάνω από όλη τη χώρα και δεν άργησε η στιγμή της κατοχής. Μέσα σε δύσκολους καιρούς ο Τάκης Δόξας θα γράψει το δοκίμιο «η εσωτερική τέχνη» όπου μέσα από τις σελίδες κάνει την προσωπική του εξομολόγηση. Θα γράψει λίγο αργότερα το θεατρικό έργο «Κατοχή» μέσα από το οποίο εκφράζονται όλα τα συναισθήματα και η κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία έχοντας από ¨πάνω¨ τους τα μάτια και τα όπλα του κατακτητή.
            Στα επόμενα χρόνια θα κάνει ¨σιωπή¨ από τη γραφή και θα επιστρέψει το 1949 όπου τελείωνε μια αιματηρή περίοδος. Θα γράψει τη «Σονάτα των ίσκιων» και φαίνεται πόσο διαφορετικός είναι αλλά και πόσο ανανεώθηκε εκφραστικά. Στη συνέχεια θα δώσει στο φώς της δημοσιότητας τη συλλογή «Πικρή Εποχή» όπου περιγράφονται πολλά από την Γερμανική Κατοχή όπως το απόσπασμα :

«Θα πήγαινε και για το ζουμί. Κάθε απόγιομα μοίραζαν στο Γ΄ δημοτικό σχολείο μια μερίδα φαί στους απόρους. Εκεί πέρα γινόταν μια μακριά ουρά από το στόμα του καζανιού ίσαμε το Θεό.[…] Κάπου- κάπου έπεφτε κανένας από την ορθοστασία και την πείνα.[…] Το φαί των πεθαμένων περίσσευε, και το μοίραζαν οι μάγεροι τους, για κόλυβα…»
           Σταθμός για την Ηλεία ήταν και παραμένει το βιβλίο του «Η Ηλειακή Γραμματολογία». Στα επόμενα χρόνια συνέχισε τη δράση του στα Γράμματα μέσα όμως από διαλέξεις που έκανε και όπως συνέβαινε και με τα όσα έγραφε, έθιγε πολλά θέματα όπως πατριωτικά, κοινωνικού προβληματισμού, τέχνης, αγάπης και ανθρωπιάς.
              - χειρόγραφη υπογραφή του απο το 1938 σε ένα διήγημα
           Στα σκοτεινά χρόνια της δικτατορίας ο Δόξας έδωσε τίμιο αγώνα για τη Δημοκρατία μέσα από τα γραπτά του. Όπως σε μία περίπτωση που έγραψε το βιβλίο «Στη χώρα του Αυγεία» με σαφείς αιχμές κατά του καθεστώτος. Φοβόταν ότι δεν θα τον άφηναν να το κυκλοφορήσει. Με βοήθεια φίλων κατάφερε και το κυκλοφόρησε έστω σε κύκλους κοντινούς σε αυτόν. Σε σκοτεινούς καιρούς ο Δόξας έγραψε το σπουδαίο «Φως της Ολυμπίας» και κυκλοφόρησε το 1960. Έμελλε το αριστούργημα αυτό να μείνει φάρος σκορπίζοντας την ιδέα, την έννοια και την σπουδαιότητα της Ολυμπίας.
Απόσπασμα από το Φως της Ολυμπίας :
           «Ερμή, μη σε τρομάξουν οι θύελλες οι σαρκασμοί οι σκληρές μνήμες οι απειλές με τα βούκινα οι πόλεμοι που ήρθαν ή που κονταροδείχνουν,
             Ερμή μη σε τρομάξουν οι άνθρωποι! Μάζεψε κάτου απ΄ τη σάλπιγγά σου τους λαούς όπου κι αν είναι όποιοι κι αν είναι ήρωες νικημένοι κακούργοι σκιές κόκκαλα και ταϊσέ  τους με το σταφύλι σου ρόγα τη ρόγα μέθυσέ τους με την αγάπη κι όπως θα γίνουν ξέγνοιαστοι κι ονειροπαρμένοι, όπως θα γυρίσουν πρώτη φορά όλοι μαζί να κοιτάξουν κατάματα τον ουρανό σκύψε στην καρδιά τους και πες τους….πες τους να ξεκινήσουν όλοι για την Ολυμπία».
             Με πολλά βραβεία κερδισμένα επάξια και με έργο μεγάλο, έφυγε το 1976, αφήνοντας στις επόμενες γενιές το μύθο και τα περιέργεια της ανακάλυψής του. Γιατί σίγουρα ακούγοντας για τον Τάκη Δόξα θέλεις να μάθεις όλο και πιο πολλά. Και μαθαίνοντας οι νεότεροι για τέτοιες προσωπικότητες έχουμε να πάρουμε πολλά διδάγματα.
πληροφορίες και φωτογραφίες δόθηκαν απο τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Πύργου και απο τα Κρατικά Αρχεία Νομού Ηλείας

 - ένα απο τα πολλά βραβεία. το μετάλλιο απο το βασιλιά Γεώργιο Β
 - αυθεντικό χειρόγρφο απο τη δεκαετία του 1950
 - επιστολή του γιού του ποιητή Παλαμά προς τον Δόξα
 - οι πένες του
 - τα γυαλιά του
από follow ilia

ΕΤΑΙΡΙΑ ΗΛΕΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ «ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ»: Βασικός στόχος η κοινωνική, πολιτιστική και ιστορική ανύψωση του τόπου

25/02/2014 - 14:15

| ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΙΣΤΟΡΙΑ

ΠΡΩΤΗ ΝΙΟΥΖ

Ένας σπουδαίος ποιητής που τίμησε σε όλη την διάρκεια της ζωής του τον τόπο που τον γέννησε, την Ηλεία ήταν ο Τάκης Δόξας. Ο ποιητής που έγραψε «Το Φως της Ολυμπίας» και τόσα άλλα ποιήματα, τα περισσότερα των οποίων ήταν αφιερωμένα για την αγαπημένη του πατρίδα.
Σήμερα 38 χρόνια από τον θάνατό του, το όραμά του για μια Ηλεία που θα πρωτοστατεί στον χώρο των γραμμάτων, των τεχνών, της ιστορίας και του πολιτισμού φαίνεται πως παίρνει σάρκα και οστά μετά τις συντονισμένες προσπάθειες του υιού του Γιώργου Δόξα όπου μαζί με μια ομάδα πνευματικών ανθρώπων της περιοχής ίδρυσαν την Εταιρία Ηλειακών Μελετών «Τάκης Δόξας». Ο κ. Γιώργος Δόξας μίλησε στην «ΠΡΩΤΗ» για αυτό το φιλόδοξο όπως τόνισε εγχείρημα τονίζοντας ότι αν ο βασικός στόχος αυτής της προσπάθειας που είναι η κοινωνική, πολιτιστική και ιστορική ανύψωση του τόπου γίνει πράξη, τότε η Εταιρία θα έχει ρόλο ύπαρξης και θα βάλει το δικό της λιθαράκι στην κοινωνική και πολιτιστική ανάταση του τόπου.  Όπως ανέφερε «Δέχθηκα ένα τηλεφώνημα για να γίνει μια πνευματική εταιρία με την Επωνυμία Τάκης Δόξας. Τον Δεκέμβριο του 2012 στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Πύργου μαζεύτηκαν καμιά 50ρια άνθρωποι από διάφορες περιοχές της Ηλείας.
Εκεί αποφασίστηκε να γίνει μια Εταιρία Ηλειακών Μελετών, πολιτισμού και δράσης Τάκης Δόξας. Εγώ τόνισα ότι δεν μπορούμε να μείνουμε απλά στην Επωνυμία Τάκης Δόξας αλλά να πάμε ένα βήμα ποιο πέρα. Η πρόταση η δική μου που είναι σαφής και ξεκάθαρη είναι ότι ειδικά σε περιόδους που η Ελλάδα είναι σε πλήρη οικονομικό και κοινωνικό αναβρασμό, εάν υπάρξει με την καλή έννοια ένας ξεσηκωμός, όχι πολιτικός αλλά κοινωνικός και πολιτισμικός, τότε αυτό το εγχείρημα θα έχει ευρύτερη και ουσιαστική δράση – προσφορά για τον τόπο. Πέρασε ένας περίπου χρόνος και πριν ένα μήνα κατατέθηκε το καταστατικό αυτής της εταιρίας και πήρε έγκριση από την Νομαρχία, την εφορία και έχει μάλιστα και ΑΦΜ.
 Στο καταστατικό αναφέρεται ότι ένα μέλος της Οικογένειας Δόξα θα είναι ισόβιο στο εννεαμελές Δ.Σ. και πρότειναν το δικό μου. Έγινε μια επιλογή εννέα ατόμων. Αυτά είναι οι κ.κ. Νίκος Δουφεξής, Βάσος Μικελόπουλος, Γιώργος Κουρκούτας, Νίκος Λαμπρόπουλος, Γιάννης Νικολόπουλος, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Φάνης Παπαδόπουλος, Ανδρέας Καπογιάννης και Επαμεινώνδας Κωνσταντακόπουλος. Εκεί ορίστηκε πρόεδρος ο κ. Νίκος Δουφεξής και αντιπρόεδρος ο κ. Βάσος Μικελόπουλος. Κατόπιν μοιράστηκαν διάφορες αρμοδιότητες σε αυτή την προσωρινή διοικούσα επιτροπή όπως Έφορος Επικοινωνίας, Έφορος Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, Έφορος Εκδηλώσεων, Πρόνοιας και Έφορος Περιβάλλοντος.
«Η Ηλεία πρέπει να καταστεί φάρος πολιτισμού»
 Συνεχίζοντας ο κ. Δόξας αναφέρθηκε στις προτάσεις που κατέθεσε προς την προσωρινή διοικούσα επιτροπή ώστε η Εταιρία Ηλειακών Μελετών «Γιώργος Δόξας» να έχει ρόλο ύπαρξης και να υλοποιήσει στους βασικούς της στόχους.
   Όπως ανέφερε « Η Εταιρία Ηλειακών θα πρέπει να κάνει σημαντικά πράγματα μεταξύ των οποίων τα εξής:
 Πρότεινα την ίδρυση ενός πολιτιστικού μουσείου Ηλείας. Δηλαδή να βρεθεί ένας χώρος όπου κει να χωρέσουν όλοι οι πνευματικοί δημιουργοί που πέρασαν απ’ τον τόπο μας από το 1821 μέχρι σήμερα. Δημιουργοί σε όλο το φάσμα της τέχνης από μουσικούς μέχρι συγγραφείς. Από γλύπτες μέχρι ζωγράφους. Να πάρει ο καθένας το δικό του τετραγωνικό μέτρο με την φωτογραφία, το βιογραφικό του και το αντίστοιχο πνευματικό του έργο.
 Πρότεινα να γίνει κάτι που είναι άμεσα συνδεδεμένο με τις πολιτικές και κοινωνικές δράσεις του νομού μας. Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο Νίκος Μπελογιάννης προέρχεται από τα έγκατα της Ηλείας. Δηλαδή να κάναμε ένα μουσείο κοινωνικής και πολιτικής ιστορίας της Ηλείας. Αυτά τα δυο που πρότεινα είναι άμεσα συνδεδεμένα ώστε η καινούργια και απερχόμενη γενιά να μάθει αυτός ο τόπος τι ανέδειξε, τι φιλοξένησε και τι περιείχε στα σωθικά του.
Το τρίτο θέμα που πρότεινα είναι η διοργάνωση κάθε χρόνο μια εβδομαδιαίας εκδήλωσης με τίτλο «Κάθε χρόνο μαζί στην Ηλεία» που είτε λεγόταν Βάρδα, είτε Αμαλιάδα, είτε Βάρδα, είτε Πύργος, κλπ, ντόπιοι και ομογενείς να κάνουν συναθροίσεις με βασικό στόχο να αναζωογονήσουμε τα ήθη, έθιμα, τον αρχαίο πολιτισμό και την τοπική ιστορία του τόπου μας.
 Το τέταρτο θέμα που πρότεινα ήταν να γίνονται μαθήματα ενημερωτικά στην Ηλεία με τίτλο «Δεν ξεχνάμε το παρελθόν». Με ομιλίες, σεμινάρια, τοπικές εκδρομές, διαδίκτυο, η νέα γενιά να μάθει το παρελθόν της Ηλείας που είναι το ιστορικό, το πολιτιστικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, το εμπορικό και το βιομηχανικό. Επίσης πρότεινα πέρα από την έντονη και συστηματική φιλανθρωπική δράση χωρίς να βγαίνουμε στις εφημερίδες και να το διαλαλούμε, να κάνουμε το καλό για τον συνάνθρωπο.
 Επίσης πρότεινα να πραγματοποιούνται στην Ηλεία κάτι που έχει τεράστια δυναμική στο Παγκόσμιο τουρισμό. Διοργάνωση διεθνών και Ελληνικών συνεδρίων, σεμιναρίων, συμποσίων με τίτλο «Στην Ηλεία του φωτός και των Αγώνων».
 Τέλος πρότεινα να κάνουμε μια ετήσια διοργάνωση ενός φόρουμ στην Αρχαία Ολυμπία για νέους απ’ όλο τον κόσμο με τον τίτλο «Η πόλη των νέων ιδεών».
Θα αφορά νέους ανθρώπους που είναι νέοι δημιουργοί. Είτε ασχολούνται με τον πολιτισμό, το περιβάλλον, το επιχειρείν. Θα είναι μια ελεύθερη συνδιάσκεψη ανθρώπων που ο καθένας θα κατηγοριοποιηθεί.
Η Εταιρία θα πρέπει να έχει μια διαστρωμάτωση αντικομματική, αντιπολιτική για να δείξει στους άλλους ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν κέφι, όρεξη, έμπνευση, όραμα ώστε μέσα από μια συστηματοποίηση ενεργειών και δράσεων αυτός ο τόπος να ανέβει προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Η Ηλεία θα πρέπει να αποτελέσει φάρο πολιτισμού. Η Διοικούσα Επιτροπή θα πρέπει να μεταφέρει τα παραπάνω μηνύματα. Ελπίδα μου είναι να μπουν στην εταιρία Ηλειακών Μελετών Τάκης Δόξας κι άλλοι άνθρωποι που θα θέλουν να προσφέρουν μέσα από μια άδολη, έντιμη προσφορά και απ’ όλους τους κοινωνικούς χώρους. Οφείλει να διευρυνθεί με άτομα εντός και εκτός Ηλείας. Η Εταιρία δεν είναι απλά για τον Δόξα. Σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε σνομπίστες σε σχέση με ένα κόσμο που πάει στα καφενεία ή στις καφετέριες και δεν ξέρει ποιο είναι το λογοτεχνικό, ιστορικό, κοινωνικό παρελθόν αυτού του τόπου». Ολοκληρώνοντας ο κ. Δόξας αναφέρθηκε σε ένα σημαντικό όπως τόνισε δημοσίευμα Αθηναϊκής εφημερίδας για τον πατέρα του που ανέφερε τα εξής:
«Ο Τάκης Δόξας ήταν σύμβολο, ήταν μια εποχή. Ένας ωραίος κόσμος με λάμψη και ακτινοβολία που καταυγάζει ακόμη στον καθημερινό μας ορίζοντα».
Ένα μήνυμα διαχρονικό που δείχνει το μεγαλείο του ανθρώπου Τάκη Δόξα.
...........................................................................................

ΜΝΗΜΗ και ΦΩΣ/Ο  ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ ΜΕ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ και ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ του ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ-ΠΟΙΗΤΗ

 

Μνήμη Τάκη Δόξα την περασμένη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2017.  Πριν από  41 χρόνια ο συγγραφέας και ποιητής της γενιάς του ’30, άφηνε την επίγεια ζωή της πίκρας, των μαρτυρίων, της μοναξιάς και των  ανεκπλήρωτων  πόθων, για να μετοικήσει στην αιωνιότητα. Για εκεί όπου τον έχει τάξει το πεπρωμένο του…

Απλά και δεητικά βρεθήκαμε οι λίγοι αιώνιοι φίλοι και πνευματικοί κληρονόμοι του, στον απέριττο τάφο του με τον ξύλινο σταυρό και την θεριεμένη αγριλιά της ποίησής του…    

Δειλινό φθινοπώρου, με τις γκρίζες  ανταύγειες να θάλπουν στο μικρό επιτάφιο σύμπαν του… Με το άναμα των κεριών  της πίστης και της μνήμης άρχισε η Τρισάγια μνημιακή δέηση του ιερέα υπέρ ανάπαυσης και αιώνιας μνήμης του και ξαφνικά ένα σμάρι πουλιών του φθινοπώρου, φώλιασε στην πυκνόφυλλη αγριλιά κι άρχισε το κελάηδημά του σαν σιγόντο στην ψαλμωδία του ιερωμένου.

Ηταν  μια απερίγραπτη και ανερμήνευτη δοξολογία, συγκινητική και μοναδική. Τα πουλιά σταμάτησαν το κελάηδησμά τους μόλις τελείωσε η μνημόσυνη ευχή κι έφυγαν όπως ήρθαν αιφνιδιαστικά και σχεδόν αόρατα.

Ηταν οι απεσταλμένοι υμνωδοί των αγγέλων της αθανασίας από τη χώρα των μακάρων όπου 41 χρόνια τώρα ενοικεί ο μουσηγέτης Τάκης Δόξας, που αγαπούσε τις συναυλίες των πουλιών, την ομορφιά της Ολυμπιακής γης, τους θεϊκούς ύμνους, και τις καρδιές των ανθρώπων...

Στο ησυχαστήριο  του ερημήτη του Πύργου , τα πουλιά του φθινοπώρου,  έφεραν στα φτερά τους την ψυχή Του, πανωθέ μας  αγάλλουσα και ασπέρουσα για την παρουσία μας και την προσευχή μας.

Μας ξάφνιασε και μας συγκλόνισε βαθιά…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΥΡΓΟΣ ΗΛΕΙΑΣ 31/10/2017

ΟΤΟΕ: Νέα 24ωρη πανελλαδική απεργία την Πέμπτη

Προχώρησε σε σύσταση Ενιαίου Ταμείου Υγείας Τραπεζοϋπαλλήλων

2

 

Νέα 24ωρη απεργία για την Πέμπτη 25 Οκτωβρίου αποφάσισε η ΟΤΟΕ για το σύνολο των τραπεζοϋπαλλήλων της χώρας. Η συνδικαλιστική οργάνωση που πραγματοποίησε 24ωρη απεργία την Τετάρτη αποφάσισε την συνέχισή της, για την Πέμπτη, ημέρα κατά την οποία συζητείται στη Βουλή η τροπολογία, με την οποία επιχειρείται η ένταξη των Ταμείων Υγείας των τραπεζοϋπαλλήλων στον ΕΟΠΥΥ.

«Πρόκειται για μια τροπολογία-λαιμητόμος της Υγείας των Τραπεζοϋπαλλήλων και των οικογενειών τους με μοναδικό σκοπό τη ληστεία των αποθεματικών τους και την εξυπηρέτηση συμφερόντων», αναφέρει σχετική ανακοίνωση. Παράλληλα, η ΟΤΟΕ ενεργώντας στα πλαίσια του Νόμου 4075/2012 προχώρησε στην σύσταση του Ενιαίου Ταμείου Υγείας Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΥΤ) σύμφωνα και με την αναλογιστική μελέτη βιωσιμότητας, που έχει καταθέσει ήδη στην Κυβέρνηση και στην Εθνική Αναλογιστική Αρχή.

«Είναι φανερό ότι με αυτή την κυβερνητική ενέργεια αλλά και με όσα άλλα περιλαμβάνονται στα περιβόητα μέτρα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο κλάδος των τραπεζοϋπαλλήλων στοχοποιείται μεθοδευμένα και απροκάλυπτα, με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα σχέδια της Τρόικας για τις Τράπεζες», επισημαίνει η ΟΤΟΕ στην ανακοίνωση της.

 ΠΑΝΤΡΑΠΕΖΙΚΗ 24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
με ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ
ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Την ώρα που η ΟΤΟΕ ενεργώντας στα πλαίσια του Ν. 4075/2012 (που ψήφισε η Ελληνική Βουλή μόλις πριν έξι μήνες) προχώρησε στην σύσταση του Ενιαίου Ταμείου Υγείας Τραπεζοϋπαλλήλων (ΕΤΥΤ), σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη βιωσιμότητας, που έχει καταθέσει ήδη στην Κυβέρνηση και στην Εθνική Αναλογιστική Αρχή, έρχεται μια τροπολογία – λαιμητόμος της Υγείας των Τραπεζοϋπαλλήλων και των οικογενειών τους με μοναδικό σκοπό την ληστεία των αποθεματικών τους.

Είναι φανερό ότι με αυτή την κυβερνητική ενέργεια αλλά και με όσα άλλα περιλαμβάνονται στα περιβόητα μέτρα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο κλάδος των Τραπεζοϋπαλλήλων στοχοποιείται μεθοδευμένα και απροκάλυπτα, με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα σχέδια της Τρόικας για τις Τράπεζες.

Η ΟΤΟΕ ΑΠΑΝΤΑ αποφασιστικά με κήρυξη:

24ωρης Πανελλαδικής Απεργίας στις Τράπεζες την Τετάρτη 24/10/12 και την ίδια ημέρα διοργανώνει Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Σίνα 16, στις 11 το πρωί με τη συμμετοχή εργαζομένων και συνταξιούχων και συνεδρίαση της Ε.Γ. της ΟΤΟΕ την Τετάρτη (ημέρα της Απεργίας) για να αποφασίσει κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Καλούμε όλες τις δυνάμεις του κλάδου στον αγώνα υπεράσπισης της υγείας, που έχτισαν με σκληρούς αγώνες και μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές όλα τα προηγούμενα χρόνια.

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Από αυτόν τον Αρμαγεδώνα που πλήττει τον Κλάδο Υγείας δεν θα γλιτώσει κανείς. Είναι θέμα λίγου χρόνου με το επιχείρημα της ανταγωνιστικότητας και της μείωσης των εισφορών από πλευράς των Τραπεζιτών, αλλά και των αναδιαρθρώσουν που συντελλούνται στον τραπεζικό κλάδο, αφού θα κλείσουν την στρόφιγγα της οικονομικής αιμοδοσίας τους, να ενταχθούν και τα υπόλοιπα Ταμεία Υγείας των Τραπεζοϋπαλλήλων στον ΕΟΠΥΥ, έναν φορέα πλήρως χρεοκοπημένο και εξαρχής καταδικασμένο, που βρίθει από παθογένειες όπως διαπιστώνουμε καθημερινά.
ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ότι, τα Ταμεία Υγείας των Τραπεζοϋπαλλήλων δεν έχουν κοινωνικό πόρο ούτε κρατική επιχορήγηση, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχουν επιβαρύνει ποτέ τον κρατικό προϋπολογισμό, αφού τα κεφάλαιά τους διαμορφώνονται αποκλειστικά από τις ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών.
Αντίθετα, οι τραπεζοϋπάλληλοι με τις υψηλές ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλουν και με την συνεπή φορολόγησή τους, στηρίζουν χρόνια το Δημόσιο Σύστημα Υγείας.

Δεν τους φτάνει η καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων Υγείας μετά το κούρεμα των ομολόγων, τώρα επιχειρούν «να αδειάσουν» ότι έχει απομείνει για να κλείσουν πρόσκαιρα μια τρύπα στον ΕΟΠΥΥ.

Η ΟΤΟΕ προειδοποιεί ότι αν ολοκληρωθεί στη Βουλή η κυβερνητική ασέλγεια σε βάρος της Υγείας του κλάδου των τραπεζοϋπαλλήλων, των συνταξιούχων και των οικογενειών τους, ο αγώνας θα έχει αρχή και άγνωστο τέλος, γιατί θα σηματοδοτεί την έναρξη μιας συνολικής αντιπαράθεσης του κλάδου για όλα τα θέματα που αφορούν στους εργαζόμενους στις Τράπεζες και μάλιστα στην πιο κρίσιμη στιγμή για την Οικονομία.


Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι,

Καλούμε την Κυβέρνηση να αναλογισθεί τις ευθύνες της και να αποσύρει ΤΩΡΑ την τροπολογία της Ντροπής, που υπονομεύει την έννοια του Κράτους δικαίου και το μετατρέπει σε κράτος – δήμιο νομίμων δικαιωμάτων.

Καλούμε τα Κόμματα και τους Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να μην δεχτούν να ψηφίσουν την τροπολογία, με την οποία Ταμεία Υγείας χωρίς κοινωνικό πόρο και χωρίς κρατική ενίσχυση, φορτώνονται στο κράτος για να εξυπηρετηθούν συμφέροντα.

Δηλώνουμε ότι ο αγώνας μας θα συνεχιστεί:

Σε πολιτικό – συνδικαλιστικό – νομικό και ευρωπαϊκό επίπεδο

με στόχο τη δικαίωση των νόμιμων απαιτήσεων του κλάδου στο ευαίσθητο αυτό θέμα της Υγείας.

Μοναδική λύση παραμένει η ολοκλήρωση του Ενιαίου Ταμείου Υγείας, για όλους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους των Τραπεζών, με όλα τα Ταμεία που λειτουργούν σήμερα στις Τράπεζες, με τη μορφή Ν.Π.Ι.Δ. χωρίς καμία οικονομική ή άλλη συμμετοχή του Κράτους.
Ο στόχος αυτός είναι εφικτός και επιβάλλεται να υλοποιηθεί στις σημερινές συνθήκες, που διευρύνονται συνεχώς τα αδιέξοδα των πολιτικών επιλογών στον τομέα της υγείας και θα δώσουμε όλοι μαζί οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στις Τράπεζες υπέρ πάντων αγώνα για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Πρέπει να κατανοήσουμε ΟΛΟΙ ότι με τα θέματα της Υγείας δεν παίζουμε. Η μάχη που ξεκίνησε εδώ και μήνες θα συνεχιστεί δυναμικά σε όλα τα επίπεδα και οι όποιες αποφάσεις παρθούν, θα στοχεύουν στο να στείλουμε όλοι μαζί το μήνυμα της ΕΝΟΤΗΤΑΣ και της ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, που αποτελεί τη μοναδική προϋπόθεση για να έχουν επιτυχία οι προσπάθειές μας.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι στις Τράπεζες θα ΒΡΕΘΟΥΜΕ την Τετάρτη 24/10/12 στην απεργία και στη συγκέντρωση, την ίδια ημέρα, στις 11 η ώρα, στην ιστορική Σίνα 16

Η μαζική συμμετοχή των τραπεζοϋπαλλήλων στην απεργία, στέλνει μήνυμα αντίδρασης και αποφασιστικότητας σε αυτά που σχεδιάζουν σε βάρος μας και επηρεάζουν τις ζωές όλων μας!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 24/10/12
ΣΤΙΣ 11.00 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΗ ΣΙΝΑ 16

17 Οκτωβρίου Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας

Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε την 17^η Οκτωβρίου «Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας» το 1993.
Ο ΟΗΕ και πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις καλούν την παγκόσμια κοινότητα σε επαγρύπνηση για την εξάλειψη της φτώχειας και μας υπενθυμίζουν τις προσπάθειες για την επίτευξη ενός από τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», του φιλόδοξου προγράμματος του ΟΗΕ για τη μείωση της φτώχειας στο μισό ως το 2015.
Με βάση έκθεση του ΟΗΕ, ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από τη φτώχεια, ενώ 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
Στη χώρα μας, το 20% του πληθυσμού απειλείται σήμερα από τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, έναντι 15% που είναι ο μέσος κοινοτικός όρος. Η Κομισιόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι απειλούνται από τη φτώχεια κοινωνικές ομάδες, όπως οι άνεργοι, οι μονογονικές και πολύτεκνες οικογένειες και οι ηλικιωμένοι.
Σύμφωνα με υπολογισμούς της Ε.Ε, το όριο της φτώχειας ενός μονομελούς νοικοκυριού αντιστοιχεί σε ετήσιο εισόδημα 4.800 ευρώ, ενώ για ένα 4μελές νοικοκυριό ανέρχεται στα 10.800 ευρώ (τιμές 2002).

Σχετικοί Δικτυακοί ΤόποιUN - International Day for the Eradication of Poverty

11 Οκτωβρίου..Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης] --Διεθνής Ημέρα Κοριτσιού )

Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης)

Η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης) γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Πέμπτη κάθε Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Επιτροπής για την Πρόληψη της Τύφλωσης, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.
Στόχος των δύο οργανώσεων, να στρέψουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον στο πρόβλημα της τύφλωσης και τις επιπτώσεις του στον πάσχοντα και το περιβάλλον του. Οι δύο οργανώσεις «τρέχουν» το φιλόδοξο πρόγραμμα «2020: Δικαίωμα στην Όραση», με σκοπό τον δραστικό περιορισμό των τυφλών ως το 2020.

Στατιστικά Στοιχεία:

• Κάθε 5 δευτερόλεπτα ένας συνάνθρωπός μας τυφλώνεται και κάθε ένα λεπτό ένα παιδί.
• Σε 40-45 εκατομμύρια ανέρχονται οι τυφλοί σε όλο τον κόσμο.
• 135 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μειωμένη όραση.
• Το μεγαλύτερο ποσοστό των τυφλών ζει στις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, όπου δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε οφθαλμίατρο (στο Κονγκό αντιστοιχούν 2 οφθαλμίατροι ανά 8 εκατομμύρια κατοίκους), ενώ δεν κυκλοφορούν φθηνοί φακοί, κολλύρια και σκελετοί γυαλιών.
• Στη χώρα μας το πρόβλημα της τύφλωσης δεν είναι έντονο. Η αναλογία τυφλών δεν ξεπερνά τους 23 ανά 100.000 κατοίκους, ενώ από το κράτος επιδοτούνται 25.603 άτομα (2004). Η σοβαρότερη αιτία τύφλωσης στην Ελλάδα είναι ο διαβήτης.
  
  
  
  
  
  

Διεθνής Ημέρα Κοριτσιού

Οι διακρίσεις και η βία κατά των κοριτσιών σε διάφορα μέρη του κόσμου ώθησαν τον ΟΗΕ να ανακηρύξει την 11η Οκτωβρίου ως Διεθνή Ημέρα Κοριτσιού (International Day of Girl Child). Καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 19 Δεκεμβρίου 2011 και γιορτάζεται για πρώτη φορά το 2012.
Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού είναι επικεντρωμένη στις προσπάθειες για τον τερματισμό των γάμων σε παιδική ηλικία, μια θεμελιώδης παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής ενός κοριτσιού.
Πρόσφατες εκτιμήσεις της UNICEF δείχνουν ότι περίπου 70 εκατομμύρια νεαρές γυναίκες ηλικίας 20-24 ετών (σχεδόν η μία στις τρεις) παντρεύτηκαν πριν από την ηλικία των 18 ετών, με τα 23 εκατομμύρια εξ αυτών να έχουν παντρευτεί πριν από τα 15. Παγκοσμίως, σχεδόν 400 εκατομμύρια γυναίκες ηλικίας 20-49 ή πάνω από το 40% παντρεύτηκαν σε παιδική ηλικία.
Ο γάμος σε παιδική ηλικία βάζει σε κίνδυνο τα κορίτσια για πρώιμη και ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή τους. Οι μητρικοί θάνατοι που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό είναι ένα σημαντικό ποσοστό της θνησιμότητας κοριτσιών ηλικίας 15-19 ετών σε όλο τον κόσμο, που αντιστοιχεί σε περίπου 50.000 θανάτους κάθε χρόνο. Επιπλέον, τα κορίτσια μεταξύ 10 και 14 ετών διατρέχουν πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό από τις γυναίκες ηλικίας 20 έως 24 ετών...

Περιήγηση στα Ελληνικά Μουσεία

Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και συνεπώς από όλα τα έθνη του κόσμου. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον» κατά το ρητό του Πρωταγόρα. Αδέσμευτο , αυθαίρετο και ατίθασο , αλλά και αληθινά ελεύθερο , ορθώνεται το «εγώ» των Ελλήνων. Χάρις σε αυτό σκεφθήκανε πηγαία, πρώτοι αυτοί , όσα εμείς αναγκαζόμαστε σή
μερα να σκεφθούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρις σε αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια εκείνων που είδαν πριν από αυτούς. Χάρις σε αυτό η σχέση τους με το σύμπαν , με τα πράγματα και τους ανθρώπους δεν μπαγιατεύει , αλλά είναι πάντα νέα , δροσερή και το κάθε τι , χάρις σε αυτό το «εγώ» αντιχτυπάει σαν πρωτοφανέρωτο στην ψυχή τους.

 

 

.. Άνθρωποι, λαοί, έθνη χωρίς ιστορία, χωρίς ρίζες, χωρίς θησαυρίσματα κληρονομιάς, από τη μια μεριά και χωρίς στόχους, ιδανικά, προοπτική και οράματα για το αύριο, από την άλλη, δε μπορούν να σταθούν και να ευημερήσουν στο διάβα του χρόνου και των ποικίλων αλλαγών και εξελίξεων. Η κληρονομιά ηθών, εθίμων, παραδόσεων, ευγενών ενθυμήσεων κρατά το οικοδόμημα του πολιτισμού μας και συνάμα μια δυναμική για να χτίσουμε το αύριο καλύτερα από το χθες, δίνει τη νέα ώθηση για δημιουργικές ενασχολήσεις και ευεργετικότερες αναδιαρθρώσεις.»
Μακ. Χριστοδουλος.

 

Κινδυνεύει ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα απο τις φωτιές/Πληροφορίες-περιγραφή Ναού/ Τα «χνάρια» της Μελίνας Μερκούρη στην Ηλεία

Επείγον. ...Κινδυνεύει ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα απο τις φωτιές

Επείγουσα έκκληση από την Ηλεία για εναέρια μέσα.
Κινδυνεύει ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα

Τρίτη, 21/08/12

Επείγουσα έκκληση από την Ηλεία με έγγραφο που εστάλη στις 15.00 από την Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας.Στο έγγραφο που απευθύνεται στο Γ.Γ Πολιτικής Προστασίας και τον Υπουργό Δημοσίας Τάξης απευθύνεται έκκληση έγκαιρης και αποφασιστικής αντιμετώπισης του κινδύνου που είναι ορατός και άμεσος, η φωτιά που μαίνεται στον Νομό Μεσσηνίας, στην περιοχή Αυλώνα, δηλαδή στα όρια του Νομού Ηλείας, να «περάσει» στο Νομό μας και με αποτέλεσμα να υπάρχει άμεσος κίνδυνος καταστροφής του οικοσυστήματος του ποταμού Νέδα, του δάσους των Πλατανιών και του ναού του Επικούρειου Απόλλωνα και βεβαίως και κατοικημένων περιοχών στον Νομό Ηλείας.

Η Π.Ε Ηλείας ζητά την άμεση αποστολή εναέριων μέσων, καθώς και την ενίσχυση των πυροσβεστικών δυνάμεων της Ηλείας.

Όλες αυτές οι ενέργειες τονίζεται στο έγγραφο πρέπει να γίνουν άμεσα ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος που προαναφέρθηκε.

Από την πλευρά της, η Περιφερειακή Ενότητα Ηλείας, βρίσκεται σε απόλυτη ετοιμότητα για ότι της ζητηθεί, ώστενα συνδράμει στο έργο κατάσβεσης από την Πυροσβεστική Υπηρεσία.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ :

Δύο λόγια για Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα:

Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνος βρίσκεται στις Βάσσες της Φιγάλειας της Αρκαδίας, κοντά στα σύνορα του νομού με την Μεσσηνία.Είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους ναούς της αρχαιότητας και αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας.

Πηγή: citypress

από DeepGreece Club

Επικουρειος Απολλων - Apollo Temple 

Share on facebook

Apollo Temple in Arcadia

Ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας (17 χιλιόμετρα απ' την Ανδρίτσαινα) είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας, με μια απόκρυφη πτυχή που κάποιοι ισχυρίζονται ότι αποτελεί τα θεμέλιά του...

Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίαςκαι βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό με την πανανθρώπινη σημασία και συνάμα ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο το 1986.

Ο κλασικός ναός είναι θεμελιωμένος πάνω στο φυσικό βράχο του όρους Κωτιλίου σε ειδικά διαμορφωμένο γήπεδο. Η τοποθεσία του ναού ονομαζόταν στην αρχαιότητα Βάσσες (μικρές κοιλάδες) και φιλοξενούσε από τον 7ο αιώνα π.Χ. ιερό του Απόλλωνος Βασσίτα που είχαν ιδρύσει οι γειτονικοί Φιγαλείς, οι οποίοι λάτρευαν τον θεό με την προσωνυμία Επικούριος δηλαδή βοηθός, συμπαραστάτης στον πόλεμο ή στην αρρώστια. Ο πρώτος ναός γνώρισε και μεταγενέστερες φάσεις, γύρω στο 600 και γύρω στο 500 π.Χ., από τις οποίες σώζονται πολυάριθμα αρχιτεκτονικά μέλη.

Ο αρχαίος περιηγητής Παυσανίας που τον επισκέφθηκε, θαμπώθηκε από την ομορφιά του και τον κατέταξε δεύτερο μετά της Τεγέας σε κάλλος και αρμονία. Ο ναός ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους κλασικούς ναούς της αρχαιότητας γιατί δεν εμφανίζει ανατολικομεσημβρινό προσανατολισμό αλλά είναι κατασκευασμένος με διεύθυνση από βορά προς νότο λόγω οικονομίας του χώρου ή για λατρευτικούς λόγους που συνδέονται με τις παραδόσεις των Αρκάδων μιας και άλλοι ναοί της περιοχής φέρουν ίδιο προσανατολισμό .

Ο ναός συνδυάζει αρχαϊκά, κλασικά και παραδοσιακά αρκαδικά χαρακτηριστικά. Έτσι προσφέρει ένα ελκυστικό μείγμα του παλιού και του νέου, του αγροτικού και του εκλεπτυσμένου. Η επιμήκης περίπτερη δομή (39,87x16,13 μέτρα) είναι κατασκευασμένη κυρίως από γκρίζο ασβεστόλιθο τοπικής προέλευσης. Η εξωτερική κιονοστοιχία του εξάστηλου ναού ακολουθεί έναν εξαιρετικά αυστηρό δωρικό ρυθμό (οι μετόπες δεν είναι λαξευμένες).

Όμως στο εσωτερικό, έξοχης ποιότητας γλυπτική συνταιριάζεται με έναν πιο περίτεχνο αρχιτεκτονικό ρυθμό. Το εμπρόσθιο τμήμα του πρόναου και του οπισθόδομου με δύο κίονες εν παραστάσει (in antis) αναδιατυπώνουν το δωρικό ρυθμό. Χαρακτηρίζεται λοιπόν ως ναός δωρικός, δίστυλος εν παραστάσει περίπτερος.

Αντιθέτως στον σηκό μια σειρά εντοιχισμένων ιωνικών κιόνων στέκονται απέναντι σε χαμηλούς τοίχους στήριξης. Στο νότιο τμήμα όπου βρίσκεται το άδυτο, οι δύο τελευταίοι ιωνικοί κίονες του σηκού στέκονται στο μακρινό άκρο λοξών τοίχων, ενώ ανάμεσά τους βρίσκεται ένας κορινθιακός κίονας, μόνος στο κέντρο του ναού.

Το κιονόκρανο του κίονα αυτού αποτελεί «το αρχαιότερο σωζόμενο δείγμα και θεωρείται πρότυπο για όλα τα "Κορινθιακά" μνημεία του ελληνικού, ρωμαϊκού και μεταγενέστερων πολιτισμών» .

Η διακόσμηση είναι αξιοσημείωτη ειδικά λόγω των διαφορετικών υλικών που χρησιμοποιούνται: οι τοίχοι, οι βάσεις και οι κίονες είναι από ασβεστόλιθο, τα ιωνικά κιονόκρανα και το κορινθιακό κιονόκρανο είναι από μάρμαρο Δολιανών όπως και οι λαξευτές μετόπες της εξωτερικής ζωφόρου του κυρίως ναού, οι βάσεις της ιωνικής ζωφόρου στο εσωτερικό του τεμένους, τα ερείσματα και τα κεραμίδια της οροφής.

---

H Ζωφόρος 

Στις αρχές του 19ου αιώνα η ζωφόρος ανασκάφηκε από τα ερείπια και δόθηκε προς πώληση. Τελικά αγοράστηκε από την βρετανική κυβέρνηση...

Στην αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική η ζωφόρος κοσμούσε το εξωτερικό του ναού αλλά στις Βάσσες η ζωφόρος περιέτρεχε το εσωτερικό του σηκού. Η ζωφόρος αναπαριστά δύο θέματα: τη μάχη ανάμεσα στους Έλληνες, με αρχηγό τον Ηρακλή (διακρίνεται από τη λεοντή του) και τις Αμαζόνες και τη μάχη μεταξύ Λαπιθών και Κενταύρων.

Το δεύτερο ήταν συχνό θέμα στην αρχαιοελληνική τέχνη και εμφανίζεται στις μετόπες του Παρθενώνα. Εδώ οι γυναίκες των Λαπιθών απεικονίζονται να κρατούν σφιχτά τα μικρά παιδιά τους καθώς προσπαθούν να αντισταθούν στους Κενταύρους.

---

Αν και η απόδοση αυτής της ζωφόρου είναι ανομοιογενής στην ποιότητα, δραματική ζωηρότητα και βίαιη κίνηση διέπουν το όλο σχέδιο. Τα υπερβολικά στροβιλιζόμενα ενδύματα των Λαπιθών γυναικών και των Αμαζόνων απηχούν και ενισχύουν την αίσθηση της κίνησης που χαρακτηρίζει τις ίδιες τις μορφές.

Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών ορισμένοι μελετητές παραλλήλισαν τη σύνθεση με στοιχεία του μπαρόκ. Τη ζωφόρο ίσως φιλοτέχνησε ο γλύπτης Παιώνιος, δημιουργός της περιφημης Νίκης που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας.

---

Ανασκαφές 

 

Το εξωτερικό του ναού πριν την τοποθέτηση του στεγάστρου

Ο ναός παρέμεινε σε χρήση κατά τα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια όπως φαίνεται από τις επιδιορθώσεις που δεχόταν η κεραμοσκεπή. Με την κατάρρευση της στέγης λόγω της φθοράς των ξύλινων δοκαριών της επήλθε η πρώτη σημαντική καταστροφή. Η ανθρώπινη επέμβαση ήταν ένας άλλος φθοροποιός παράγοντας. Το 1765 ο ναός ταυτίσθηκε επιτυχώς το 1765 από το Γάλλο αρχιτέκτονα J. Bocher. Το 1812 διενεργήθηκαν οι πρώτες συστηματικές ανασκαφές από τους: J. Foster, C. R. Cockerell, K. H. von Hallerstein, G. Gropius, J. Linckh, O. M. Stackerlberg, και P. O. Brondsted και έφεραν στο φως τις πλάκες της ζωφόρου και το κορινθιακό κιονόκρανο.

Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στη Ζάκυνθο, με τη συγκατάθεση του Βελή πασά, που είχε δωροδοκηθεί για το σκοπό αυτό. Το 1814 η ζωφόρος αγοράστηκε με εντολή του Αγγλου αντιβασιλιά πρίγκηπα Γεωργίου και το 1815 κατέληξε στο Βρετανικό Μουσείο. Ο Άγγλος διανοούμενος Christian Muller χαρακτήρισε την υφαρπαγή των μνημείων πράξη βανδαλισμού, αντίστοιχη με αυτή του λόρδου Έλγιν .

Το 1902 έγινε συστηματική ανασκαφή της περιοχής από την πρώτη Αρχαιολογική Εταιρία Αθηνών υπό τους αρχαιολόγους Κ. Κουρουνιώτη Κ. Ρωμαίο και Π. Καββαδία. Περαιτέρω ανασκαφές έλαβαν χώρα το 1959, 1970 και 1975-80 υπό την διεύθυνση του Ν. Γιαλούρη. Το 1975 δημιουργήθηκε η Επιτροπή Συντηρήσεως του Ναού του Επικουρίου Απόλλωνος με καθήκοντα τον προγραμματισμό και τη σύνταξη μελετών συντήρησης και αναστήλωσης. Το 1982 η Επιτροπή ανασυστάθηκε και το Υπουργείο Πολιτισμού ανέλαβε την αποκατάσταση του μνημείου.

Το σαθρό έδαφος στο οποίο είναι χτισμένος, οι ψυχρές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή και το ασβεστολιθικό υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένος, επέβαλαν τη μόνιμη κάλυψη του με στέγαστρο από το 1987. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό του υπουργείου το στέγαστρο, το αντισεισμικό ικρίωμα και οι άλλες εγκαταστάσεις θα απομακρυνθούν μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων επεμβάσεων.

---

Η Άλλη Ιστορία…

Το 652 π.χ. οι Σπαρτιάτες κυριέυουν τη Φιγάλεια και οι κάτοικοι της την εγκαταλείπουν. Απευθύνονται στο μαντείο των Δελφών για να μάθουν πως θα ανακτήσουν τη πόλη τους. Η απάντηση που τους δόθηκε ήταν ότι έπρεπε να πολεμήσουν τους Σπαρτιάτες αφού προσλάμβαναν 100 πολεμιστές από το γειτονικό Ορέσθειο. Οι Φιγαλείς επιστρέφοντας στη πατρίδα τους για να ευχαριστήσουν το θεό Απόλλωνα αφιέρωσαν ναό που έχτισαν σε ένα φυσικό πλάτωμα στη πλαγιά του "ΚΩΤΙΛΙΟΥ" και τον ονόμασαν "ΕΠΙΚΟΥΡΙΟ".

---

Μέχρι και τα ρωμαϊκά χρόνια ο ναός χρησιμοποιούταν κανονικά και μόνο η βίαιη επιβολή του χριστιανισμού σταμάτησε τη λειτουργία του.

---

Η Άλλη Πλευρά της Ίδιας ιστορίας ...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ:"ΕΡΕΥΝΩ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ"

Ο συγγραφέας παρουσιάζει μία θεωρία για τον Ναό του Επικουρείου Απόλλωνος και προκαλεί για την επιβεβαίωσή της.

Ο Κύριος Στυλιανός Πετράκης υποστηρίζει πως ο Ναός κατασκευάστηκε κατά τέτοιον τρόπο διαμορφώθηκε-λαξεύτηκε σε κεκλιμένο βράχο, όπου τοποθετήθηκαν από τους αρχαίους τεχνίτες του, ένα στρώμα αργίλου, ένα στρώμα με βότσαλα θαλάσσης, ούτως ώστε να τεθεί η βάση του Ναού επάνω από αυτή την διαστρωμάτωση. Ώστε να περιστρέφεται περί του άξονά του και να ακολουθεί την μετάπτωση των Ισημεριών (δηλαδή έχει μία ολίσθηση 50′ και 2" της μοίρας).

---

Γράφει λοιπόν ο Κύριος Πετράκης :

«...Θα ήθελα να διατυπώσω τη γνώμη μου για τη σκοπιμότητα και τη λειτουργική του ναού του Επικουρείου Απόλλωνα, που βρίσκεται κοντά στην Ανδρίτσαινα στην Αρκαδία. Τότε το 1972 πήγα να μελετήσω τον προσανατολισμό, του άξονα του Ναού. Επειδή δεν κρατούσα πυξίδα, όπως ξανάγραψα, έμεινα και βγήκαν τα άστρα. Προέκτεινα τον άξονα του Nαoύ όπως παριστάνεται από τις ορθογώνιες πλάκες του ανώμαλου τώρα δαπέδου προς τον ουρανό και συνάντησα τον σημερινό πολικό αστέρα το α της Μικρής 'Άρκτου. Είχε λοιπόν ένα θαυμάσιο προσανατολισμό από νότο προς Βορρά. 'Όμως παρατήρησα, ότι ο Ναός έχει υποστεί μεγάλη φθορά, καθιζήσεις στο δάπεδο και στα νότια σκαλοπάτια, οι κίονες έχουν φύγει από την κατακόρυφο και μάλιστα ένας στην Νοτιοανατολική γωνία έχει σπάσει σαν να είχε πάθει μια στρέψη από μετατόπιση ή από μια ολίσθηση προς Νότο ολόκληρου του Ναού. Δεν μπορούσα να εξηγήσω τη μεγάλη αυτή κατασκευαστική φθορά του Ναού.

Εκεί στο Ναό συνάντησα τον κ. Πρίγκουρη, διευθυντή τότε της βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας και του είπα το σκοπό μου και τι βρήκα πάνω στον Ναό και τις παρατηρήσεις μου. Του έδωσα συνάντηση για το βράδυ και μου είπε. Εδώ και τέσσερα χρόνια κάποιος Αμερικανός αρχαιολόγος ο Κούπερ κάνει πηγάδια γύρω στα θεμέλια του ναού για να δει την στερεότητα των, για να τον αναστηλώσει κάποιο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο. Βρήκε, μου είπε, ότι τα θεμέλια στην ανατολική πλευρά κάθονται, σε βάθος δύο περίπου μέτρων, πάνω σε επίπεδο λαξευμένου βράχου.
Συνάντησε τούνελ στα θεμέλια, βότσαλα θαλασσινά, και όπως γράφει κ. Θάνος Παπαθανόπουλος στο τεύχος 29 Δεκεμβρίου 1988 του περιοδικού. «Αρχαιολογία» στα θεμέλια υπάρχει ένα στρώμα από κιτρινοκόκκινο πηλώδες χώμα σε όλη την έκταση.

Στη νότια πλευρά ο Κούπερ βρήκε ότι ο ναός έχει φύγει από τη θέση του και κάθεται πάνω σε αναρρίμματα, μπάζα. Το σχέδιο της αναστήλωσης εγκαταλείφθηκε. Παρουσιάστηκε λοιπόν σε μένα ένα δύσκολο πρόβλημα. Πώς έφυγε ο ναός από τα θεμέλιά του και όμως ο άξονάς του να δείχνει τον βορρά, ο ναός είναι έτοιμος ύστερα από μερικές εκατοντάδες χρόνια να σωριαστεί καθώς βρίσκεται στην πλαγιά του υψώματος προς δυσμάς σε ένα βάραθρο. Διάβασα πολλά για το ναό, αλλά σύγχρονα πλούτιζα τις γνώσεις μου γύρω από την άγνωστη για μας σοφία των κατασκευαστών των αρχαίων ναών και μνημείων όπως έγραψα σε προηγούμενο κεφάλαιο.
Μου είπε πάλι ο κ. Πρίγκουρης, όταν βρισκόμαστε πάνω στο ναό, ότι δεξιά του Ναού, βλέποντας προς Βορράν και σε μια ψηλότερη κορυφή της οροσειράς υπάρχει ένας άλλος ναός που και κείνος έχει τον άξονά του προς Βορρά. Οι σύγχρονοι μελετητές και οι αρχαιολόγοι λένε ότι ο ναός έχει υποστεί αυτή τη φθορά από τους σεισμούς και τις λεηλασίες από τους διάφορους αρχαιοκάπηλους. Όμως όλα αυτά δεν δικαιολογούν την περίεργη μετατόπιση και στρέψη του Ναού και τις καθιζήσεις στο δάπεδο.

Αλλά ας έλθουμε τώρα στην αστρονομία. 'Έχουμε βρει πάλι από τους αρχαίους ότι ο Πολικός Αστέρας, δηλαδή το σημείο του Ουρανού που συναντά η προέκταση του άξονα της γης, στην εποχή των πυραμίδων ήταν ένας άλλος αστέρας. 'Ήταν το Α του αστερισμού του Δράκοντα. Παραδεχόμαστε, και είναι σωστό, ότι ένεκα της μετάπτωσης των Ισημεριών ο Βόρειος Πόλος του Ουρανού που μπορεί να μην είναι πάνω σε αστέρα μετακινείται και σε διάστημα 26.000 ετών διαγράφει ένα μικρό κύκλο με κέντρο τον πόλο της εκλειπτικής. Πόλος της εκλειπτικής είναι ένα σταθερό σημείο του Ουρανού που βρίσκεται αν φέρουμε τη κάθετο από τον 'Ήλιο προς την εκλειπτική. Την περίοδο των 26.000 ετών την έλεγαν οι αρχαίοι Πλατωνική περίοδο. Δεν διάβασα όμως ακόμη κάτι σχετικό με τις αστρονομικές εργασίες του Πλάτωνα και των μαθητών του. 'Όποιος τις γνωρίζει μπορεί να μου γράψει.

Η μετάπτωση των Ισημεριών κατά 50,2 δεύτερα λεπτά της μοίρας κάθε χρόνο προξενεί την συστολή του χρόνου και τη μετατόπιση των ζωδίων ανάμεσα στους αστερισμούς. Δηλαδή το ζώδιο του Κριού μπήκε στον αστερισμό των Ιχθύων.

Εμείς σήμερα παραδεχόμαστε ότι ο 'Ίππαρχος ο Ρόδιος, δηλαδή από το νησί Ρόδο το 200 π.Χ. ανακάλυψε τη μετάπτωση των Ισημεριών. Αν όμως μελετήσουμε τους Ορφικούς ύμνους και ιδιαίτερα τον ύμνο του Απόλλωνα και τον Πλάτωνα θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι πολύ παλαιότερα οι αρχαίοι εγνώριζαν το φαινόμενο και μας το αποτύπωσαν στο Ναό του Επικουρείου Απόλλωνα. Δηλαδή έκαναν δύο Ναούς που να βρίσκονται στον ίδιο μεσημβρινό. Ο ένας είναι ο Ναός του Επικουρείου Απόλλωνα στις Βάσσες Ηλείας και ο άλλος είναι πολύ ψηλότερα στην κορυφή του βουνού Κωτυλίου που τον είχαν σαν πιλότο, σαν αφετηρία.

Οι άξονες και των δύο Ναών είχαν προσανατολισμό προς Βορρά. Την χρονολογία της κατασκευής των ο γήινος μεσημβρινός, όπως και σε κάθε χρονολογία, είχε σαν προέκταση στον Ουρανό τον Ουράνιο Μεσημβρινό. Αλλά όμως με το πέρασμα των αιώνων, ο μεν γήινος Μεσημβρινός παραμένει ο ίδιος, δηλαδή ο προσανατολισμός προς Βορράν των κιόνων του Ερεχθείου και των κάθετων κιόνων του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα κλπ. δηλ. δεν αλλάζει, ενώ ο Ουράνιος Μεσημβρινός επειδή μεταβάλλεται ο Βόρειος Πόλος του ουρανού αλλάζει προς τα αριστερά κάθε έτος 50,2 δευτερόλεπτα της μοίρας. 'Έτσι πήγε από το Ά του αστερισμού του Δράκοντα στο Ά του αστερισμού της Μικρής 'Άρκτου.

Πώς τώρα θα καταδείξουμε πάνω στην επιφάνεια της γης και πώς θα κάνουμε μια κατασκευή για να το μετρήσουμε; Απλούστατα, να βάλουμε ολόκληρο το Ναό του Επικουρείου Απόλλωνα να στρέφεται περί ένα κατακόρυφο υπόγειο άξονα στη Νοτιοανατολική γωνία του και να ολισθαίνει πάνω σε μια κλίνη που να έχει κλίση προς Νότο. Να υπολογίσουμε με ακρίβεια το βάρος του Ναού ώστε η γωνία στροφής κάθε έτος να είναι ίση με τη μετάπτωση των Ισημεριών.

Και τα δύο αυτά θέματα τα έλυσαν οι σοφοί κατασκευαστές του Ναού. Διάλεξαν λοιπόν οι ιερείς του Απόλλωνα στον ορεινό όγκο στις Βάσσες ένα πέτρωμα από σχιστόλιθο που να έχει κλίση προς Νότο και στην πλαγιά του κοντά στην κορυφογραμμή, αφού ισοπέδωσαν με ελαφρά κλίση το πέτρωμα, έβαλαν τα υλικά για την ολίσθηση και εκεί πάνω τοποθέτησαν πολλές πλάκες και σε πολλές στρώσεις. Οι μεγάλες πέτρινες πλάκες και οι στρώσεις συνδέονται μεταξύ των με ανοξείδωτους σιδερένιους συνδετήρες. Στο άνοιγμα που άφηνε στο σίδερο έχυναν μόλυβδο για να κρατά τους κραδασμούς. Αυτό το σίδερο και το μολύβι ήταν η αιτία να πάθει ο Ναός μεγάλες καταστροφές από τους βεβήλους. Τέτοιες συνδέσεις βλέπουμε στο δάπεδο του Ναού της Προναίας Αθηνάς στο θόλο όπως τον λέμε στους Δελφούς στα σκαλοπάτια του Θησείου και αλλού.

Έκαμαν λοιπόν μια κλίνη, ένα στρώμα που θα περιστρεφόταν γύρω από ένα πέτρινο κατακόρυφο άξονα που θα ήταν βαθιά χωμένος στο πέτρωμα και θα βρισκόταν στην Νοτιοανατολική γωνία των θεμελίων. Εκεί επάνω σε όλο αυτό το κατασκεύασμα έβαλαν τις 36 κολόνες του Ναού με τη στέγη του αν είχε. Ο Ναός θα είχε οπτική επαφή με τον άλλο Ναό που βρίσκεται δεξιά βλέποντας προς Βορράν στην κορυφή του Κωτυλίου και θα βρισκόταν και οι δύο στον ίδιο Μεσημβρινό. Με άλλα λόγια η πυξίδα από το Ναό του Απόλλωνα με σκόπευση προς τον άλλο ναό πιλότο – σημαδούρα θα έδειχνε μηδέν. Ευχάριστο και πολύ ικανοποιητικό για ένα ερευνητή είναι να στέκεται στην Δυτική πόρτα ενός αναστηλωμένου από τους Ενετούς ιερού κορυφής των Μινωϊτών και να παίρνει τη σκόπευση προς το παραθυράκι της κόγχης του ιερού και να βρίσκει ακριβώς 90 μοίρες. Είναι το εκκλησάκι του εορτάζοντος και σήμερα ναού του Αη-Γιάννη στα 'Άπτερα Χανίων.

Ο άξονας του Ναού, όπως διαγράφεται από τις πλάκες του δαπέδου ήταν προσανατολισμένος προς Βορράν. Μα και σήμερα μετά από 2.500 χρόνια πάλι βλέπει το Βορρά έστω και να στρέφεται. Υπολογίζω ότι αν μετρήσουμε τη γωνία του άξονα του Ναού και της διεύθυνσης προς τον Ναό του Κωτυλίου θα βρούμε 33 μοίρες. 'Όλα αυτά τα πράγματα τα έγραψα και τα παράστησα με σχήματα και στην επιτροπή αναστήλωσης του Ναού και στη Μαθηματική Εταιρεία Πατρών, αλλά τiποτε. Η μελέτη και η προώθηση της αρχαίας σοφίας δεν είναι έργο μόνο των Αρχαιολόγων και Αρχιτεκτόνων, δεν είναι μόνο η μελέτη του κάλλους και της αρμονίας αλλά και η βαθιά σκοπιμότητα και λειτουργική. Γι' αυτό χρειάζεται ένα μεγάλο πλήθος ειδικών επιστημόνων που να έχουν προσαρμοστεί στη σοφία των αρχαίων.

Παρακαλώ τους φοιτητές του Μαθηματικού τμήματος στο Πανεπιστήμιο Πατρών να αφήσουν για μια μέρα τις καφετέριες και τις ντισκοτέκ και αφού διαβάσουν καλά το κεφάλαιο αυτό να πάνε έστω και με τους καθηγητές των πάνω στο Ναό να μελετήσουν να μάθουν και να με επαληθεύσουν. 'Έχουν λέει, ερευνητικές ομάδες. Ναι, να ερευνούμε κάτι σωστά. Κάτι που να ανταποκρίνεται στα πράγματα....»

---

 Μετά από όλα αυτά, αποφασίσαμε να ελέγξουμε αυτούς τους ισχυρισμούς και θα επανέλθουμε με τεκμηριωμένες διαπιστώσεις και έρευνα. Το επόμενο άρθρο που θα αφορά στο Ναό του επικούρειου Απόλλωνα, θα είναι εκρηκτικό♦... stay tuned.

---

Martin McDaren

Πηγές:
"Archaeological Society"
"Archaeological Foundation of Greece"
"The Classic Greece"
"The Arcadian Civilization"
"Olympia.gr"
 Σ. Μ. Πετράκης “ΕΡΕΥΝΩ ΒΡΙΣΚΩ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ”
"freehellenes.org"
"schizas.com"
"visaltis.blogspot"
"Wiki"

Τα «χνάρια» της Μελίνας Μερκούρη στην Ηλεία

• Δευτέρα, 03 Μαρτίου 2014 13:37
• Γράφτηκε από τον/την NewsRoom

Μάρτιος 1994 – Μάρτιος 2014: Είκοσι χρόνια από τον θάνατο της «τελευταίας Ελληνίδας θεάς»
Τα μεγάλα έργα στο νομό που φέρουν τη σφραγίδα της
Του Χρήστου Βορλόκα
Αν η Μελίνα Μερκούρη δεν «λύγιζε» από την αρρώστια της τον Μάρτη του 1994, η σφραγίδα της σε έργα πολιτισμού στην Ηλεία θα ήταν πολύ πιο έντονη, όπως είχε εκμυστηρευτεί σε ανύποπτο χρόνο στον γράφοντα ένας από τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν μαζί και συμπορεύτηκαν στην πολιτική, ο αείμνηστος υπουργός Γιάννης Σκουλαρίκης.

Ήταν Κυριακή 6 Μαρτίου 1994 όταν η Μελίνα, μετά από άνιση μάχη με τον καρκίνο, στο νοσοκομείο «Memorial» της Νέας Υόρκης, «πέταξε» στην αιωνιότητα. Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, αρκούν μόνο τρία μεγάλα έργα πολιτισμού στο νομό Ηλείας για να αντιληφθεί κανείς ότι η Μελίνα των αγώνων, η πρωτοπόρα και ένθερμη διεκδικήτρια της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, άφησε το δικό της ανεξίτηλο στίγμα και στα πολιτιστικά πράγματα του τόπου μας. Η «Πρωινή» φέρνει στο προσκήνιο σήμερα αυτή τη διακριτική όσο και ουσιαστική προσφοράς της Μελίνας Μερκούρη στην Ηλεία, μια προσφορά που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό.
Η σωτηρία του Επικούριου Απόλλωνα
Οι αντίξοες καιρικές συνθήκες στην περιοχή του ναού του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες, ανάμεσα Ανδρίτσαινα και Φιγαλεία, με το έντονο κρύο και τα χιόνια τον χειμώνα είχαν σαν αποτέλεσμα τη μεγάλη καταπόνηση του μνημείου που συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Η σωτηρία του ναού, έγινε πράξη με απόφαση της τότε υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη. Συγκεκριμένα το 1982 έγινε στο υπουργείο Πολιτισμού η ανασύσταση της επιτροπής συντήρησης του ναού του Επικούριου Απόλλωνα η οποία είχε συσταθεί το 1975 αλλά είχε αδρανοποιηθεί. Σχεδόν αμέσως μετά την ανασύσταση της επιτροπής άρχισε συστηματικά το πολύ δύσκολο και απαιτητικό έργο συντήρησης, αναστήλωσης και αποκατάστασης του μνημείου, το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η Μελίνα Μερκούρη έβαλε την υπογραφή της και για το έργο προστασίας του ναού από τις επιδράσεις των καιρικών φαινομένων, έτσι το 1987 πραγματοποιήθηκε η κατασκευή του ειδικού στεγάστρου το οποίο υφίσταται και σήμερα, ενώ προβλέπεται να απομακρυνθεί όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες.    
Στο μουσείο της Ολυμπίας
Μια μόνο φορά στη θητεία της ως υπουργός Πολιτισμού η Μελίνα Μερκούρη είχε επισκεφθεί την Ολυμπία, στις 7 Φεβρουαρίου 1982, ημέρα Κυριακή. Ήταν ωστόσο μια ξεχωριστή και λαμπερή παρουσία που έμεινε για πολλά χρόνια στη μνήμη όσων την συνάντησαν εκεί. Τότε, έκοψε την κορδέλα των εγκαινίων στο νέο αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας, παρουσία μεγάλων προσωπικοτήτων του πνεύματος και της τέχνης, όπως ο κορυφαίος ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης, ο ακαδημαϊκός και μετέπειτα πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών καθηγητής Μιχαήλ Σακελαρίου, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές αρχιτεκτονικής Σόλων Κυδωνιάτης και Μανόλης Κορρές, ο σκηνοθέτης και σύντροφος της Μελίνας Ζυλ Ντασέν, ο γενικός έφορος αρχαιοτήτων Νίκος Γιαλούρης κ.α. Παρουσία του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Γιάννη Σκουλαρίκη και του τότε υφυπουργού Οικονομικών Δημήτρη Γεωργακόπουλου, η Μελίνα εγκαινίασε το μουσείο και επιθεώρησε τη νέα έκθεση των αρχαίων ευρημάτων.
Στην ομιλία της, τότε, η Μελίνα Μερκούρη είχε κάνει κάποιο λογοπαίγνιο για το άβατο της Ολυμπίας στις γυναίκες κατά την αρχαιότητα, λέγοντας: «Ο αρχαίος νόμος, απαγόρευε σ’ όλες τις παντρεμένες γυναίκες, εκτός από την ιέρεια της θεάς Δήμητρας, να μπουν στην Άλτη κατά την περίοδο των αγώνων. 1589 χρόνια μετά την κατάργησή τους, η μοίρα το ’φερε μια παντρεμένη γυναίκα να είναι υπουργός Πολιτισμού της Ελληνικής κυβέρνησης και με την ιδιότητα αυτή να εγκαινιάζει σήμερα το έργο αυτό που βρίσκεται κάτω από την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θέλω να πιστεύω ότι το πνεύμα των προγόνων μας, αυτό το ευέλικτο και πάντα προσαρμοσμένο στις συνθήκες των καιρών πνεύμα, δεν θα αισθάνεται προσβεβλημένο. Προσωπικά αισθάνομαι τιμή και συγκίνηση…».
Η Μελίνα Μερκούρη έφυγε τότε από την Ολυμπία, δίνοντας την υπόσχεση ότι θα μεριμνήσει για την ολοκλήρωση της έκθεσης, χρηματοδοτώντας και την αποκατάσταση του περίφημου αγάλματος της Νίκης του Παιωνίου, το οποίο παρέμεινε για μερικά ακόμη χρόνια στο παλαιό μουσείο μέχρι να αποκατασταθεί. Φυσικά δεν στάθηκε μόνο σ’ αυτό, αφού χρηματοδότησε την συνέχιση του ανασκαφικού έργου τόσο στην Ολυμπία όσο και στην Αρχαία Ήλιδα (με την επιμέλεια του Ν. Γιαλούρη), η οποία άρχισε σιγά - σιγά να αναδεικνύεται σε σημαντικό αρχαιολογικό χώρο. Η χρηματοδότηση συνέχισης των ανασκαφών αποτελεί μια καθοριστική πολιτική πράξη της Μελίνας, καθώς σημαντικά ακόμη ευρήματα, όπως τμήμα της κνήμης του Απόλλωνα από το δυτικό αέτωμα του ναού του Δία, πήραν τη θέση τους στο μουσείο.
Το θέατρο «Απόλλων» του Πύργου
Εγκαταλελειμμένο από το 1960, το δημοτικό θέατρο «Απόλλων» του Πύργου, κτίσμα του 19^ου αιώνα, κρίθηκε διατηρητέο από το υπουργείο Πολιτισμού με απόφαση της Μελίνας Μερκούρη. Ο τότε δήμαρχος Πύργου, ο αείμνηστος  Μιχάλης Ξυστρής, είχε δημόσια δηλώσει ότι χωρίς την καθοριστική στάση της Μελίνας Μερκούρη το αρχιτεκτονικό στολίδι του Πύργου που σχεδίασε ο Ερνέστος Τσίλερ θα έμενε μισοερειπωμένο. Παρά την έλλειψη κονδυλίων τότε, η Μελίνα έδωσε την υπόσχεσή της στον Μιχάλη Ξυστρή, σε κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί του, ότι θα χρηματοδοτήσει αρχικά το έργο στερέωσης του θεάτρου, ώστε αυτό να μην καταρρεύσει. Η ίδια, η οποία λάτρευε καθετί που είχε σχέση με το θέατρο, ενέκρινε την οριστική μελέτη το 1987 και αμέσως άρχισαν οι εργασίες. Η όλη εργολαβία περιελάμβανε επίσης, με βάση τη μελέτη του αρχιτέκτονα Γιάννη Πετρόπουλου, την προσθήκη του φουαγιέ και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Για την χρηματοδότηση του έργου αξιοποιήθηκαν διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα και το συνολικό κόστος έφτασε τα 177 εκατ. δραχμές.
Φυσικά δεν έλειψαν και άλλα μικρότερα έργα με τη «σφραγίδα» της Μελίνας, όπως αποκατάσταση βυζαντινών μνημείων (Ελεούσα και Παναγία Καθολική), που είχαν υποστεί ζημιές από τους σεισμούς του 1988 στο Βαρθολομιό, έργα ανάδειξης και σήμανσης μικρότερων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων, κ.α. Ακόμη στάθηκε στο πλευρό της Ολυμπίας, στον αγώνα κατά της εμπορευματοποίησης της Ολυμπιακής Φλόγας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, ενώ στήριξε οικονομικά δεκάδες πολιτιστικούς συλλόγους της Ηλείας.
Ρίγη συγκίνησης με τον χαμό της…
Στο άκουσμα του θανάτου της Μελίνας Μερκούρη, μια εικοσαετία πριν, οι Ηλείοι ένιωσαν ιδιαίτερη συγκίνηση. Σχεδόν όλα τα δημοτικά συμβούλια του νομού, σε κλίμα συγκινησιακά φορτισμένο τήρησαν ενός λεπτού σιγή και ενέκριναν ψηφίσματα στη μνήμη της Μελίνας.
Για μέρες η «Πρωινή» δημοσίευε, μετά τον θάνατό της, ψηφίσματα και συλλυπητήρια τηλεγραφήματα από φορείς της Ηλείας. Κάποιοι πολίτες δημοσίευαν ποιήματα που έγραψαν για να αποχαιρετήσουν την δυναμική πολιτικό και καλλιτέχνιδα. Αρκετοί ήταν οι πολιτιστικοί σύλλογοι του νομού που με ψηφίσματά τους προσέφεραν αντί στεφάνων χρήματα για το μεγάλο όραμα της Μελίνας, την ανέγερση του νέου μουσείου της Ακρόπολης. Το γεγονός ότι σήμερα συζητείται διεθνώς και μάλιστα έντονα το ζήτημα που η ίδια ήγειρε, αυτό της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, αποδεικνύει ότι η Μελίνα Μερκούρη δίκαια ασκούσε τόσο μεγάλη επιρροή στον Ελληνικό λαό και ορθώς υπήρξε μια μεγάλη μορφή της σύγχρονης πολιτικής αλλά και πολιτιστικής ζωής της Ελλάδας.
Η πολιτική ιστορία της χώρας μας είναι βέβαιο ότι θα της δώσει μια εξέχουσα θέση στις σελίδες της, ως μια δυναμική προσωπικότητα με τεράστια προσφορά στον πολιτισμό μας.
από ΠΡΩΙΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 

 

Παγκόσμια Ημέρα Αρχιτεκτονικής

Η Παγκόσμια Ημέρα Αρχιτεκτονικής γιορτάζεται κάθε χρόνο την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου, μαζί με την Παγκόσμια Ημέρα Κατοικίας. Η πρωτοβουλία ανήκει στη Διεθνή Ένωση Αρχιτεκτόνων (UIA) με 1.300.000 μέλη παγκοσμίως και στοχεύει στην ανάδειξη του έργου του αρχιτέκτονα, που είναι κομβικής σημασίας για την αστική ανάπτυξη.

Παγκόσμια Ημέρα Κατοικίας

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατοικίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του ΟΗΕ, για να υπενθυμίσει στη διεθνή κοινότητα ότι η διαβίωση σε μία αξιοπρεπή κατοικία είναι δικαίωμα όλων. Εορτάζεται την πρώτη Δευτέρα κάθε Οκτωβρίου

• Η αστική συγκέντρωση παρέχει κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντολογικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη διασπορά.
• Οι πόλεις μπορούν να ανταπεξέλθουν καλύτερα στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
• Οι πόλεις παρέχουν καλύτερες συνθήκες υγείας.
• Η αστικοποίηση μπορεί να εμποδίσει μορφές περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
• Η αστικοποίηση βοηθά στην αύξηση των δεικτών γονιμότητας, παρέχοντας καλύτερες υπηρεσίας υγείας στις γυναίκες

Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» εορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου. Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990, για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν.

Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τους ηλικιωμένους, το 2000 ζούσαν σε όλο τον πλανήτη 600 εκατομμύρια άνθρωποι ηλικίας άνω των 60 ετών. Υπολογίζεται ότι μέχρι το 2025, ο αριθμός αυτός θα έχει φτάσει το 1,2 δισεκατομμύρια, ενώ το 2050 θα έχει ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια.

Στη χώρα μας, η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία αναφέρει ότι ο πληθυσμός ηλικίας άνω των 60 ετών ξεπερνούσε το 2004 τα 2.547.000 άτομα, με τις γυναίκες να είναι περισσότερες από τους άνδρες.

Όπως αναφέρουν ΟΗΕ και ΠΟΥ, η Παγκόσμια Μέρα Ηλικιωμένων έχει στόχο να αναγνωρισθεί η συμβολή των ηλικιωμένων στην κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη, και τούτο διότι στη σύγχρονη εποχή οι ηλικιωμένοι παίζουν έναν ολοένα σημαντικότερο ρόλο, μέσω του εθελοντικού έργου τους, της μετάδοσης των εμπειριών και των γνώσεών τους, της βοήθειας που δίνουν στα παιδιά τους, αναλαμβάνοντας να φροντίζουν τα εγγόνια τους, αλλά και της αυξανόμενης συμμετοχής τους στην αγορά εργασίας.

Μελέτες έχουν δείξει ότι ο μέσος χρόνος σε λεπτά που διαθέτουν οι ηλικιωμένοι για να φροντίσουν όσους συγγενείς τους έχουν ανάγκη κυμαίνεται από 201 λεπτά στις ηλικίες 65-74 ετών έως 318 λεπτά στις ηλικίες 75 ετών και άνω. Αντιθέτως, οι νεώτεροι άνθρωποι αφιερώνουν μόλις 50 λεπτά για να φροντίσουν κάποιον που τους έχει ανάγκη, καθώς δεν μπορούν να διαθέσουν περισσότερο χρόνο.

Αυτού του είδους η συμβολή των ηλικιωμένων στη σύγχρονη κοινωνία μπορεί να εξασφαλισθεί μόνον εάν οι ηλικιωμένοι διατηρούν ένα ικανοποιητικό επίπεδο υγείας και μια καλή ποιότητα ζωής, τονίζουν οι δύο διεθνείς οργανισμοί.