Γιατί παραμένουμε παθητικοί έναντι μιας αδιέξοδης πολιτικής; του Παν.Γεννηματα

Γνώμες....
Απόψεις.....

Γιατί παραμένουμε παθητικοί έναντι μιας αδιέξοδης πολιτικής;

Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου, 2013 12:18 μμ

Παρά την, με όλα τα επικοινωνιακά μέσα, διατυμπανιζόμενη κοπιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους του μνημονιακού προγράμματος και να επισπεύσει τις διαδικασίες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, η σπείρα της ύφεσης συνεχίζει ακάθεκτη την αποαναπτυξιακή της διαδρομή, υπό την πίεση κυρίως της φορολογικής επιδρομής εναντίον των σταθερώς συρρικνούμενων εισοδημάτων, των πλασματικών αξιών της καταδιωκόμενης ακινήτου περιουσίας και της πραγματικής αδυναμίας του τραπεζικού συστήματος να ανταποκριθεί –στοιχειωδώς έστω- στις οξυνόμενες  καθημερινώς ανάγκες ρευστότητας των επιχειρήσεων.

Γράφει ο  Παναγιώτης Γεννηματάς*
Οι εκτιμήσεις για την φετινή ύφεση, για μια ακόμη φορά, δείχνουν να ξεπερνούν τις αρχικές προβλέψεις της τρόϊκας για ρυθμό συρρίκνωσης 4,5% στο σύνολο του 2013. Η ύφεση κινείται ήδη στο επίπεδο του 5,3%, που προεξοφλεί το ρυθμό  της οικονομικής επιβράδυνσης στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.
Παρ’ όλη την αύξουσα επιβάρυνση που παρουσιάζεται στα βάρη περιουσιών και εισοδημάτων καθώς επίσης και την εκτίναξη της ανεργίας σε επίπεδα που συγκλίνουν προς το 30%, όπως επίσης και παρά την απουσία σοβαρών και ρεαλιστικών επιχειρημάτων υπέρ της άμβλυνσης των σχετικών πιέσεων στο προσεχές ορατό μέλλον, η ελληνική κοινωνία παρουσιάζεται ασυμμέτρως παθητική έναντι των παρατεινόμενων -επ’ αόριστον- αρνητικών προοπτικών της οικονομίας. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί  ότι από τις τελευταίες εκλογές (Μαΐου / Ιουνίου 2012) και μετά,  η κοινωνία έχει πλήρως αποσυνδεθεί από την πολιτική διαδικασία, αφήνοντας τα πολιτικά κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης να βαλτώνουν στα ίδια περίπου ποσοστά πολιτικής επιρροής  των τελευταίων εκλογών.  Θλιβερή εξαίρεση στην στασιμότητα αυτή αποτελεί η διαφαινόμενη (και όχι ανεξήγητη) άνοδος της επιρροής της Χρυσής Αυγής, σε συνδυασμό βεβαίως με την εντυπωσιακή καθήλωση της απήχησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ).
Η απάθεια της κοινωνίας έναντι των ζωτικών προβλημάτων που την απασχολούν και ιδιαιτέρως έναντι της εμφανούς αδυναμίας της οικονομικής διαχείρισης να αποκολληθεί αποτελεσματικώς από  τις εκ του μνημονίου(;) υπαγορευόμενες εσφαλμένες υφεσιακές πολιτικές, αποτελεί φαινόμενο που χρήζει κάποιας απόπειρας επεξήγησης. Προς την κατεύθυνση αυτή οι κατωτέρω αιτιολογίες μπορεί να συμβάλλουν σε μια πληρέστερη προσπάθεια κατανόησης.

Πρώτον: Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία δημογραφικώς γερασμένη. Είναι μια κοινωνία σταθερώς αυξανόμενων συνταξιούχων. Το 30% του πληθυσμού είναι άνω των 60. Η συνολική δημογραφική τάση είναι σταθερώς φθίνουσα. Υπό την πίεση, μάλιστα, της  απογοητευτικής οικονομικής πραγματικότητας , ο συντελεστής γεννήσεων δεν αναμένεται  να βελτιωθεί. Η κοινωνία μας, λοιπόν, βαρύνεται από μια δημογραφική καταδίκη που σε μεγάλο ποσοστό εξηγεί και την συντηρητική αντίδραση των τελευταίων είκοσι ετών σε κάθε ριζοσπαστική αναγεννητική πολιτική πρωτοβουλία.

Δεύτερον: Έναντι της αποτυχημένης πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης της πτωχευτικής συγκυρίας, θα ήταν λογικό να αναμένεται μια δημιουργική πολιτική αντίδραση από τις γενιές μεταξύ των 35 και 60 ετών. Όμως, ακριβώς οι γενιές αυτές είναι ευνουχισμένες από τις προνομιακές εμπειρίες της περασμένης εικοσαετίας. Είναι οι γενιές που απήλαυσαν τα δωρεάν ευεργετήματα του εύκολου πλουτισμού της εποχής των παχέων αγελάδων της ελληνικής και διεθνούς οικονομίας. Ταυτοχρόνως, είναι οι γενιές των υπνωτισμένων της περασμένης εικοσαετίας, οι οποίες και κατελήφθησαν εξ απίνης  από τις μετά το 2007 αναπάντεχες οικονομικές αντιστροφές. Σήμερα, λοιπόν, είτε είναι ηθικώς εξουθενωμένες, από τον οικονομικό τους αιφνιδιασμό, είτε λαθροβιώνουν μέσα στην παραίσθηση και την αυταπάτη για μια εξ ίσου ξαφνική νεκρανάσταση του φαύλου οικονομικοπολιτικού παρελθόντος της ανέμελης διανομής των δανειακών κολλύβων.

Τρίτον:  Η τρίτη εμπειρική διαπίστωση που δεν επιτρέπει, εξ ίσου με τις προηγούμενες, εθνική αισιοδοξία είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι μια ανοικτή κοινωνία εν μέσω ενός κόσμου ανοικτών κοινωνιών. Τα πιο δυναμικά στοιχεία της κοινωνία μας, αυτοί δηλαδή από τους οποίους θα περίμενε ο τόπος να αναλάβουν τη σκυτάλη της νέας αναγεννητικής δημιουργικής προσπάθειας, μπορούν να φύγουν και να εργασθούν στο εξωτερικό. Και αυτό ακριβώς -και ορθότατα- κάνουν. Ήδη έχουν αναχωρήσει περί τις 80.000 εκλεκτού επιστημονικού και εργασιακού εν γένει δυναμικού, το οποίο ασφαλώς αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική οικονομία. Αλλά, όταν οι καλλίτεροι και οι πλέον δυναμικοί, όπως αναμφισβητήτως είναι όσοι μεταναστεύουν, εγκαταλείπουν μια κοινωνία που χειμάζεται, κακοδιοικείται και γερνάει, ποιοι θα αντιδράσουν δυναμικώς και θα σηκώσουν τη σημαία της εσωτερικής αναγέννησης και δημιουργίας;

Πέραν των ανωτέρω, εμπειρικώς διαπιστώσιμων και αναγνωρίσιμων ερμηνειών , λογικό είναι να υποθέσει κανείς ότι η κρίση -παρά την μέχρι στιγμής διαπιστωμένη οξύτητά της- δεν έχει ακόμη εξαντλήσει τα περιθώρια αντοχής της  «πολυσθενικής» ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ότι υπάρχουν ακόμη νησίδες στις τάξεις της, που όχι μόνον δεν έχουν αρχίσει να υποφέρουν αλλά διατηρούν και την άνεση να κερδοσκοπούν. Η ελληνική  οικονομία και κοινωνία έχει μακρό ιστορικό αναλόγων παραδειγμάτων σε δύσκολες για το έθνος εποχές. Σε ενίσχυση της προηγούμενης υπόθεσης έρχεται το -επίσης εμπειρικώς διαπιστώσιμο- γεγονός,  που επιβεβαιώνεται από τις εμπειρίες ευάριθμων επιχειρηματικών κύκλων, μιας περιορισμένης πραγματικής ροπής προς  αναζήτηση εργασίας  από μεγάλο ποσοστό των καταγεγραμμένων στους ιλιγγιώδεις δείκτες ανεργίας. Τούτο με τη σειρά του δεν μπορεί να σημαίνει παρά ότι μεγάλο ακόμη μέρος των -σχετικώς συρρικνωμένων- οικογενειακών προϋπολογισμών διατηρεί σημαντική ικανότητα απορρόφησης μη απασχολούμενων μελών.

Τα ανωτέρω είναι αρκούντως δηλωτικά και επεξηγηματικά της απουσίας πραγματικών πολιτικών πιέσεων προς την κατεύθυνση μιας ριζοσπαστικής πολιτικής αλλαγής. Διαπίστωση, βεβαίως, που μόνον αισιοδοξία δεν μπορεί να εμπνέει σε όσους είδαν ως σήμερα την χρεωκοπία της χώρας ως μια ιστορική ευκαιρία για μια βαθύτερη και ουσιαστικότερη εκσυγχρονιστική μεταβολή.
από koolnews




Ο συγγραφέας είναι παλιός γνώριμος στον Πύργο...
Ο κ.Παναγιώτης Γεννηματάς, ήταν ομιλητής, καλεσμένος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών Ηλείας την 20-02-2011 στον Πύργο με θέμα την Κρίση.....
Συντονιστής ο κ. Γιώργης Τάκης Δόξας....

[ομοίως και ο εισηγητής,πρώην υπουργός κ. Αλέκος Παπαδόπουλος την  13-03-2010]

χαρακτηριστικά στιγμιότυπα και δημοσιεύματα από την ομιλία του Επιτίμου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων...

 

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ 

Παν. Γεννηματάς: Έτσι θα αναπτυχθεί η Ηλεία…

Ανάπτυξη ( 21/02/2011 10:40 )    δήμος: Πύργου

Δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση με ομιλητή τον Παναγιώτη Γεννηματά στον Πύργο.

Καταξιωμένος επιστήμονας και βαθύς γνώστης των οικονομικών δεδομένων ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, μίλησε χθες σε εκδήλωση στον Πύργο για την κρίση.

Σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» εστίασε στην Ηλεία και στις προοπτικές που υπάρχουν για το νομό που διαθέτει τις καλύτερες προϋποθέσεις στην Πελοπόννησο. Και έδειξε το δρόμο λέγοντας πως ο θησαυρός κρύβεται στη γη μας, αλλά δεν είναι απαραίτητα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά η αναγέννηση της αγροτικής οικονομίας.

«Η Ελλάδα μπροστά στην αγωνία της εξόδου από την κρίση» ήταν το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πύργου η Πολιτιστική Λέσχη Τραπεζικών Ν. Ηλείας. Άλλη μια ποιοτική και με μεγάλο ενδιαφέρον ομιλία για την οικονομία με κεντρικό ομιλητή τον κ. Γεννηματά. Με την εμπειρία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αναφέρθηκε γενικότερα στην οικονομική κατάσταση της χώρας και στο πόσο βαθιά είναι η κρίση που βιώνουμε. Μίλησε όμως και για την Ηλεία και τις ελπίδες που υπάρχουν στο μέλλον, εφόσον πραγματικά θέλουμε να έρθει η ανάπτυξη στον τόπο μας.

«Ο νομός έπρεπε να είναι στην πρωτοπορία της ελληνικής ανάπτυξης και αντίθετα κινδυνεύει να υποστεί περαιτέρω τα επίχειρα μιας κρίσης, που επωαζόταν δυστυχώς πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, αλλά τυφλοί και υπνωτισμένοι ακολουθήσαμε στης συγκυρίας το βάραθρο» ανέφερε σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» ο κ. Γεννηματάς.

«Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, ένα σκοτεινό τούνελ, είναι δύσκολο να συντηρήσουμε την ελπίδα. Πρέπει όμως να κάνουμε μια υπερβατική προσπάθεια για να ξαναβάλουμε κάποιες καινούργιες βάσεις της χώρας, μέσα από ιδρώτα και αίμα. Ότι είναι η μεγάλη ελπίδα για την ελληνική αναγέννηση, για μια καινούργια Ελλάδα, ένα καινούργιο κράτος, μια καινούργια οικονομία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά όσοι είναι αποφασισμένοι και μπορούν να φέρουν όπλα αυτή τη στιγμή, πρέπει να ξέρουν ότι αγωνίζονται για τη μεθεπόμενη γενιά.

Θα είναι βαθιά η κρίση, θα έχουμε και χειρότερα, δεν κρύβω την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, αλλά είναι και η μόνη ευκαιρία για μια καινούργια Ελλάδα, για μια χώρα που από φιλότιμο και από εθνική αξιοπρέπεια πρέπει να παλέψουμε μέσα σε αυτές τις αντίξοες περιστάσεις. Αλλά για δύο – τρία ακόμα χρόνια θα ταλαιπωρηθούμε πάρα πολύ. Ελπίζω με τη βοήθεια των ευρωπαίων ετέρων μας, οι οποίοι θέλουν ειλικρινά να μας σώσουν, αρκεί να θέλουμε και εμείς να σωθούμε, σίγουρα η ελπίδα, θα χαράξει βάσιμες προσδοκίες» εξήγησε στην πορεία της κουβέντας μας περιγράφοντας με λίγα λόγια την κατάσταση που επικρατεί και ότι επακολουθεί.

Επανερχόμενος στην Ηλεία τόνισε πως ο νομός πρέπει να ξυπνήσει  και να τραβήξει το δρόμο της ανάπτυξης. «Διότι από όλη την Πελοπόννησο έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις, το έχει αποδείξει στο παρελθόν και πρέπει να αποτελέσει ξανά πρωτοπορία για μια καινούργια αγροτική Ελλάδα. Την Ελλάδα την αγροτική που σκότωσαν τα τελευταία τριάντα χρόνια πρέπει να την ξαναχτίσουν και εδώ είναι το καταλληλότερο έδαφος».

Ρωτήσαμε αν οι εξελίξεις που έχουν να κάνουν με το μαύρο χρυσό, μπορούν να προσφέρουν άνθιση στην οικονομία του τόπου, να δημιουργήσουν νέες προοπτικές για να λάβουμε την εξής απάντηση: «Όταν έχουμε το θησαυρό στα χέρια μας, είναι αυτό το χώμα που πατάμε και το ξέρουμε πολύ καλά και έχουμε και την τεχνογνωσία για να κάνουμε αυτό το χώμα χρυσό, τα άλλα είναι συμπληρωματικά. Αν υπάρχει ακόμα καλύτερα, αλλά είναι υπόθεση της επόμενης εικοσαετίας, δεν είναι του παρόντος. Θα δουλέψουμε με αυτά που έχουμε, με αυτά που μπορούμε τώρα να αναστήσουμε. Αν έρθει και κάτι άλλο να μας βοηθήσει ακόμα καλύτερα. Μη βασιζόμαστε στα μεθαυριανά και χάνουμε τα σημερινά» είπε με ξεκάθαρα ο κ. Γεννηματάς, θέλοντας να μας δείξει το σωστό δρόμο για την Ηλεία.

Τον κ. Γεννηματά προσφώνησε ο Γιώργης Τάκη Δόξας μιλώντας για την πορεία και το έργο του, αλλά και την γνωριμία που είχαν από το παρελθόν, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών κ. Τριανταφυλλόπουλος.

(Του Γιάννη Σπυρούνη, για την εφημερίδα "Πρώτη")