Παν.Γεννηματας, νέο βιβλίο με τίτλο'' Ελλάς: Δύση ή Ανατολή; Ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος

Οι Εκδόσεις ΡΟΕΣ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Παναγιώτη Ν. Γεννηματά

Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;

 Ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος

 
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Τη συζήτηση συντονίζει ο δημοσιογράφος
Αλέξανδρος Βέλιος

Τετάρτη, 24 Απριλίου 2013, ώρα 7:30 μ.μ.
Στην Αίθουσα Λόγου της
ΣΤΟΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, Αθήνα

Αλέκος Παπαδόπουλος
πρώην Υπουργός

Τάκης Θεοδωρόπουλος
συγγραφέας

Ανδρέας Ανδριανόπουλος
πρώην Υπουργός

Κωνσταντίνος Ι. Αγγελόπουλος
δημοσιογράφος

Περικλής Βαλλιάνος
καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λίγα λόγια του συγγραφέα....

Η σημερινή Ελλάδα παραμένει κατ’ ουσίαν απόλυτα εξωευρωπαϊκή και δυσκολεύεται να ευθυγραμμιστεί με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Ο εκδυτικισμός της είναι μιμητικός και προσποιητός. Κατά τον Π. Γεννηματά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κληρονομιά του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, αντιδυτισμός, κρατικομονοπωλιακή οικονομία και ιδεολογία της διαμεσολάβησης) εξακολουθεί να υπερκαθορίζει ως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη «εθνική ταυτότητα» και, στην πραγματικότητα, έχει διαμορφώσει τις ιδεολογικές παραστάσεις και τα συμπεριφορικά αντανακλαστικά της νεοελληνικής κοινωνίας. Η μακροχρόνια συμβίωση με τον Οθωμανό κατακτητή ολοκλήρωσε τη μακραίωνη σκοταδιστική βυζαντινοχριστιανική διαπαιδαγώγηση. Και τούτο παρά το ότι η έκρηξη της ευρωπαϊκής Αναγέννησης αποτελεί κοινή ελληνολατινική υπόθεση. Ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε, εν ονόματι της διαφύλαξης της ανατολικής ορθοδοξίας, σε αποκλεισμό από την πολιτισμική πρωτοπορία της ιστορίας και σε μακροχρόνια οθωμανική καραντίνα.

Ο συγγραφέας, επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, στοιχειοθετεί με εντυπωσιακή ευρυμάθεια την άποψη ότι η ανατολική ορθοδοξία έχει ιστορικά αναδειχθεί ως ιδεολογία της οικονομικής καθυστέρησης, της κοινωνικής υπανάπτυξης και του εσωστρεφούς κοινοτικού βίου. Είναι καιρός –τονίζει– να ξεφύγουμε από τα πρότυπα του Βυζαντίου, το κόστος των οποίων έχει υπάρξει ιλιγγιώδες για τον νεοελληνισμό.

Η πρόκληση της εθνικής υπέρβασης των βυζαντινών καταβολών, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως ανεδαφική και «προδοτική» απέναντι στη διαχρονική «εθνική ταυτότητα», ιστορικά παραμένει επιτακτική. Δεν ζητείται βεβαίως η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μια σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση, ικανή να εξασφαλίσει τη δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι – θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία. Μόνον έτσι –καταλήγει ο Π. Γεννηματάς– θα μπορέσουμε ως έθνος να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα ιστορικής αναγέννησης που προσφέρει σήμερα ο κόσμος

   http: //pangennimatas.blogspot.com

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

           

                       Την Τετάρτη 24 Απριλίου έγινε στην αίθουσα της ΣΤΟΑΣ του ΒΙΒΛΙΟΥ  στην Αθήνα η παρουσίαση του νέου βιβλίου του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ με τίτλο «ΕΛΛΑΣ: ΔΥΣΗ ή ΑΝΑΤΟΛΗ» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ. Για το νέο βιβλίο  του επιτίμου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων   μίλησαν οι:

                          

Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός,

                          Ανδρέας Ανδριανόπουλος, πρώην υπουργός, πρόεδρος του Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Σχέσεων του Κολεγίου  DEREE,

                        Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, δημοσιογράφος, πρώην διευθυντής της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»,

                         Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, τ. πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων,

                         Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας.

                   Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος.

                  

             Οι ομιλητές  τόνισαν την ριζοσπαστικότητα της ιστορικής θεώρησης του συγγραφέα για την μεσαιωνική ιστορία του νεοελληνισμού (Βυζάντιο), στο διάστημα της οποίας ο νεοελληνισμός γεννήθηκε και διαπαιδαγωγήθηκε μέσα σε συνθήκες θεολογικής και ιδεολογικής σύγκρουσης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με την ιστορικά ανερχόμενη Δύση. Η σύγκρουση αυτή έχει σημαδέψει ανεπανόρθωτα μέχρι σήμερα τον νεοελληνισμό και την κοινωνία του νεοελληνικού κράτους κατά τρόπον που δεν της επιτρέπει να σταθεροποιήσει έναν ξεκάθαρο ιδεολογικό και μορφωτικό προσανατολισμό, ικανό να στηρίξει μακροπρόθεσμα μια διατηρήσιμη αναπτυξιακή διαδικασία.

                   Κλείνοντας τη συζήτηση ο συγγραφέας εχαρακτήρισε το έργο του ως «..Δοκίμιο μιας διαφοροποιημένης αφήγησης της ιστορίας του νεοελληνισμού.» Την αφήγηση αυτή, που χαρακτηρίζει μια ριζοσπαστική διαφοροποίηση από την παραδοσιακή γραμμή της τυφλής εθνικοπατριωτικής βυζαντινολατρείας που επικρατεί ως σήμερα στην νεοελληνικήν ιστοριογραφία, ο συγγραφέας θεωρεί σήμερα ως πολιτική προτεραιότητα. Την ώρα που, όπως είπε, το έθνος αποδεικνύεται ανίκανο να χαράξει μια νέα πολιτική εθνικής σωτηρίας και ανασυγκρότησης, μια νέα αναθεωρητική ιστορική αφήγηση του μεσαιωνικού παρελθόντος μας, που θα αποτελεί περιεχόμενο μιας αναγκαίας μορφωτικής επανάστασης, αποτελεί προϋπόθεση για τη ανάδειξη στο προσεχές μέλλον μιας αναγεννησιακής εθνικής πολιτικής. 


  

27 – 5 – 2013

κυρία Χ. Δημακοπούλου

εφημερίδα ΕΣΤΙΑ

Παρουσίαση βιβλίου

ΕΛΛΑΣ: ΔΥΣΗ Ή ΑΝΑΤΟΛΗ;

Ένα σημαντικό βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά για τον «ακοινώνητο εκσυγχρονισμό στο νεοελληνικό κράτος»

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

                Με μία φράση θα λέγαμε ότι το βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή, ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος» (εκδόσεις Ροές, σειρά Δοκίμια, Επίμετρο: Κώστας Λάβδας), είναι ταυτοχρόνως ιστορική ανάλυση και εν μέρει ψυχο-πολιτική καταγραφή. Είναι επίσης και απάντηση σε πολλά ερωτήματα που σχετίζονται με το παρελθόν και το παρόν και που ασφαλώς επεκτείνονται στο μέλλον.

Χρεωκοπημένη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) και της ευρωζώνης, η Ελλάδα, από γεωπολιτικής πλευράς, πάντα ανήκε στον δυτικό κόσμο. Όχι, όμως, χωρίς να αποτελεί ιδιόρρυθμη περίπτωση χώρας που μάλλον δεν γνώριζε αν έπρεπε να είναι μέλος της δυτικής γεωπολιτικής και οικονομικής λέσχης. Και δεν είμεθα καθόλου βέβαιοι ότι η άγνοια αυτή θα συμβάλει στην σημερινή έξοδο της χώρας μας από την κρίση της και αν θα την βοηθήσει να αποφασίσει για το μέλλον της. Διότι, στον υπό εκκόλαψη και διαμόρφωση νέο κόσμο –που το 2020 θα έχει φθάσει τα 7 δισεκατομμύρια ψυχές και η πτωχή πλευρά του θα αναπτύσσεται με ρυθμούς 7% και 10% ετησίως– οι αναπτυγμένες χώρες πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τις πρακτικές και τις συμπεριφορές τους και να επαναθεωρήσουν τα αναπτυξιακά και κοινωνικά τους πρότυπα.

Το ερώτημα που θέτει ο Παναγιώτης Γεννηματάς είναι αν μια τέτοιας εμβέλειας ψυχο-πνευματική μεταβολή μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα. Μία Ελλάδα που ο συγγραφέας θεωρεί θύμα της κληρονομιάς του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, κρατικομονοπωλιακή οικονομία, αντιδυτικισμός, ιδεολογία της διαμεσολαβήσεως), γεγονός που εξακολουθεί να υπερκαθορίζει έως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη εθνική ταυτότητα. «Τα πρότυπα του Βυζαντίου είναι προς αποφυγήν και το κόστος του για τον νεοελληνισμό έχει υπάρξει ιλιγγιώδες. Πρέπει να ξεπεράσουμε την υπνωτική επιρροή που ασκεί επάνω μας η φαινομενική του μεγαλοσύνη,», γράφει ο Παν. Γεννηματάς. Για να συμπληρώσει, ωστόσο, ότι «δεν ζητείται βεβαίως η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μία σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση ικανή να εξασφαλίσει την δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι –θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία».

Όντως, με αυτή την τελευταία παρατήρησή του ο συγγραφέας θέτει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα προς επίλυση στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα. Πρόκειται για την κυρίαρχη κουλτούρα –ή, μάλλον, για να είμεθα πιο ακριβείς, έχουμε να κάνουμε με μια πολιτιστική σύγκρουση, η οποία, κατά την γνώμη μας, δεν είναι μόνον απότοκος της κληρονομιάς του ύστερου Βυζαντίου. Στο νεοελληνικό κράτος, η ύστερη βυζαντινή κληρονομιά συμπληρώθηκε και από ολοκληρωτικές πολιτικές αντιλήψεις, τόσον του φασισμού όσον και του κομμουνισμού, οι οποίες διαμόρφωσαν και την σχετική γραφειοκρατική και αντιδυτικές κουλτούρα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει έτσι να διαφεύγει της προσοχής ότι οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες, που η πολιτική τους αφετηρία έχει ρίζες σε ένα κομμάτι της γερμανικής φιλοσοφίας, δεν παύουν να έχουν και θρησκευτικό χαρακτήρα και να προτείνουν την επί της γης σωτηρία.

Στο επίπεδο αυτό, ο Παν. Γεννηματάς, με μοναδική μαεστρία και βαθειά γνώση της πραγματικότητος, περιγράφει την γέννηση του μεταπολεμικού ελληνικού κρατικού και κοινωνικού μορφώματος και της οικονομικής του πορείας. Ονομάζει δε το κατασκεύασμα αυτό «νέο αστικό συγκρότημα εξουσίας», φέρνοντας στην μνήμη μας ανάλογη έκφραση του Μπερτράν ντε Ζουβενέλ στο βιβλίο του για την «Δικτατορία της Δημοκρατίας». Χαρακτηριστικά, ο συγγραφέας –που είναι και επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων– γράφει τα ακόλουθα:

«Προς την κατεύθυνση αυτή (σ.σ. αστικό συγκρότημα εξουσίας) επινοήθηκαν και εφαρμόστηκαν σατανικής εφευρετικότητας τεχνάσματα διανεμητικής πολιτικής. Στο ευρηματικό και πληθωρικό αυτό χαρτοφυλάκιο μέτρων διανεμητικού χαρακτήρα καταλυτικό ρόλο έπαιξαν οι πάσης φύσεως παροχές δημοσίων προνομίων, κατ’ αρχήν προς τους πολιτικούς επίστρατους της νίκης κατά της κομμουνιστικής ανταρσίας της περιόδου 1946-1949. Δειγματοληπτικά καταγράφουμε τις πάσης φύσεως άδειες μετά δημοσίου προνομίου για φούρνους, λεωφορεία, φορτηγά, ταξί, πρακτορεία στοιχημάτων, περίπτερα, φαρμακεία, λαχεία λαϊκές αγορές, δραστηριότητα εξόρυξης αδρανών υλικών, αλιεία, για καταστήματα ψυχαγωγίας, νυχτερινά κέντρα, πλανόδιο εμπόριο, εκτελωνισμούς και άπειρα παρόμοια. Η καταχρηστική αυτή άσκηση κρατικού διανεμητισμού οδήγησε σε μία κατακερματισμένη σε κατοχυρωμένα μικροσυμφέροντα αντιπαραγωγική οικονομία, η κεφαλαιώδης συμμετοχή της οποίας στην ευθύνη για τη σημερινή δημοσιονομική χρεοκοπία είναι αδύνατο να υπολογιστεί. Η ελεγχόμενη πελατειακή πρόσβαση στο Δημόσιο, στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας εξασφάλιζε την καθεστωτική οχύρωση της μεταπολεμικής ανασφαλούς πολιτείας, ενώ δασμολογικές και φορολογικές απαλλαγές αλλά και υψηλή δασμολογική προστασία στις νέες εντόπιες παραγωγικές προσπάθειες, καθώς και πολιτικά κατευθυνόμενη δια μέσου της Νομισματικής Επιτροπής τραπεζική χρηματοδότηση σε μη αποδοτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες, ανέλαβαν να εγγυηθούν την ανοικοδόμηση μιας λεμφατικής εθνικής παραγωγικής δομής. Εκτός διοικητικών διαδικασιών έμειναν μόνον η οικοδομή, το βιβλίο και η τέχνη. Πράγμα που εξηγεί τη συντριπτική αργότερα υπεροχή της Αριστεράς στους συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας και της πνευματικής ζωής.

»Η κατασκευή της νέας μεταπολεμικής αστικής τάξης υπήρξε πολιτικό εγχείρημα που συναρτήθηκε με τον απόλυτο έλεγχο του κράτους. Η ολοκλήρωση του σχεδίου συντελέστηκε σε περισσότερες φάσεις της μεταπολεμικής ζωής, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του τη σταθερή συνέχεια εφαρμογής της ίδιας διαδικασίας κοινωνικής παραγωγής κρατικά κατασκευασμένου αστισμού και μικροαστισμού κατά τις επόμενες ιστορικές περιόδους, ήτοι της δικτατορίας, της Μεταπολίτευσης, της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως κατά τη λεγόμενη (και σε πείσμα του φιλόδοξου τίτλου της) «εκσυγχρονιστική» περίοδο Κων. Σημίτη (1995-2004). Κατά το διάστημα της φθίνουσας εκσυγχρονιστικής αποδοτικότητας κυβερνήσεων Κων. Σημίτη, η ωρίμανση της οικονομίας σε συνδυασμό με μεγεθυμένους προϋπολογισμούς έργων και κοινοτικών επιδοτήσεων, κυρίως όμως με τη βοήθεια της εκρηκτικής χρηματιστηριακής άνθησης της τριετίας 1996-1999, οδήγησε στην ταχεία εμφάνιση μιας φρανκενσταϊνικής νεοπλουτικής τάξης, χωρίς αποσαφηνισμένη ταξική συνείδηση και με παντελή έλλειψη κοινωνικής και διευθυντικής ευθύνης.

»Το έλλειμμα υπεύθυνης διευθυντικής συνείδησης, η ιστορική παρουσία της οποίας αποτελεί παρεπόμενο μιας σχετικής αυτονομίας της αστικής τάξης απέναντι στο κράτος, στην Ελλάδα αποτελεί καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο σταθερό δεδομένο του δημόσιου βίου. Κατά την πρώτη όμως δεκαετία του 21^ου αιώνα σημείωσε κορύφωση ανάλογη με την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974). Το πολιτικοκοινωνικό αυτό έλλειμμα αποτελεί την κυριότερη ίσως αιτία για την υποπαραγωγικότητα του πολιτικού συστήματος σε στρατηγική αίσθηση και ποιοτικές πολιτιστικές επιλογές. Η απουσία ιθύνουσας επιχειρηματικής δομής με συνειδητή κοινωνική και πολιτική συνυπευθυνότητα συνετέλεσε επίσης στην άνετη αναπαραγωγή των πελατειακών πολιτικών ηθών και στη ραγδαία επέκταση της οικονομικής διαφθοράς σε όλα τα μέτωπα της οικονομίας. Κυρίως όμως ευθύνεται για την ποιοτική έκπτωση του πολιτικού προσωπικού της τελευταίας εικοσαετίας. Η ρευστότητα της κοινωνικής δομής και η αενάως εκ των άνω μοχλευόμενη κοινωνική κινητικότητα αφ’ ενός δεν ευνοεί την αποκατάσταση ποιοτικών κριτηρίων δημόσιας στελεχιακής επιλογής (από τους εκ των άνω χαλκευμένους «επιχειρηματίες»), αφ’ ετέρου ευνοεί την αναπαραγωγή πολιτικού προσωπικού μειωμένης ηθικής και πολιτικής αντίστασης».

Το πώς, λοιπόν, αυτή η κοινωνία θα μπορέσει αν ανταποκριθεί στις κοσμογονικές πολυεπίπεδες προκλήσεις του 21^ου αιώνα αποτελεί ιστορικό ζητούμενο –το οποίο, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον γνωστό ιστορικό Πωλ Κέννεντυ, δεν πρέπει απαραιτήτως να έχει και ευνοϊκή έκβαση. Εκτός και αν…

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

Στο επίκαιρο βιβλίο του «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;», ο συγγραφέας θέτει ένα καυτό για το μέλλον της χώρας ερώτημα: αυτό της πολιτικής ταυτότητας –και ό,τι αυτή συνεπάγεται σε επιλογές και συμπεριφορές

Από: EBR - Δημοσίευση: Δημοσίευση: Δευτέρα, 22 Απριλίου 2013

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Όσοι αναρωτιούνται γιατί η Χρυσή Αυγή οδεύει να γίνει τρίτο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ την ίδια περίοδο λαϊκισμός, βία και ασυναρτησία αποτελούν αδρά χαρακτηριστικά της καθημερινής ζωής στην χώρα μας, ίσως να εύρισκαν πολλές και καλά τεκμηριωμένες απαντήσεις στο τελευταίο βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά, επίτιμου προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Με τίτλο «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή –ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος» (εκδ. Ροές, σειρά «Δοκίμια»), το βιβλίο προσφέρει πολλά ερμηνευτικά κλειδιά για να καταλάβει ο αναγνώστης ποια είναι τα βαθύτερα αίτια της κακοδαιμονίας μιας χώρας, οικονομικώς εξουθενωμένης σήμερα, η οποία, αν επιβιώνει, το οφείλει αποκλειστικά και μόνον στον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και στην δυτική ένταξή της.

Παρόλα αυτά, πολύ σωστά ο Παν. Γεννηματάς επισημαίνει ότι η σημερινή Ελλάδα παραμένει κατ’ ουσίαν απόλυτα εξωευρωπαϊκή και δυσκολεύεται να ευθυγραμμιστεί με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Ο εκδυτικισμός της είναι μιμητικός και προσποιητός.

Αυτό, κατά τον συγγραφέα, οφείλεται στο γεγονός ότι η κληρονομιά του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, αντιδυτισμός, κρατικομονοπωλιακή οικονομία και ιδεολογία της διαμεσολάβησης) εξακολουθεί να υπερκαθορίζει ως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη «εθνική ταυτότητα» και, στην πραγματικότητα, έχει διαμορφώσει τις ιδεολογικές παραστάσεις και τα συμπεριφορικά αντανακλαστικά της νεοελληνικής κοινωνίας. Η μακροχρόνια συμβίωση με τον Οθωμανό κατακτητή ολοκλήρωσε την μακραίωνη σκοταδιστική βυζαντινοχριστιανική διαπαιδαγώγηση –και τούτο παρά το ότι η έκρηξη της ευρωπαϊκής Αναγέννησης αποτελεί κοινή ελληνολατινική υπόθεση. Εν ονόματι της διαφύλαξης της ανατολικής ορθοδοξίας, ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε σε αποκλεισμό από την πολιτισμική πρωτοπορία της ιστορίας και σε μακροχρόνια οθωμανική καραντίνα.

Στην βάση αυτής της τοποθέτησής του, ο συγγραφέας στοιχειοθετεί με εντυπωσιακή ευρυμάθεια την άποψη ότι η ανατολική ορθοδοξία έχει ιστορικά αναδειχθεί ως ιδεολογία της οικονομικής καθυστέρησης, της κοινωνικής υπανάπτυξης και του εσωστρεφούς κοινοτικού βίου. Είναι καιρός, τονίζει, να ξεφύγουμε από τα πρότυπα του Βυζαντίου, το κόστος των οποίων έχει υπάρξει ιλιγγιώδες για τον νεοελληνισμό.

Η πρόκληση της εθνικής υπέρβασης των βυζαντινών καταβολών, όσο και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως ανεδαφική και «προδοτική» απέναντι στην διαχρονική «εθνική ταυτότητα», ιστορικά παραμένει επιτακτική. Βεβαίως, δεν ζητείται η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μια σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση, ικανή να εξασφαλίσει την δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι –θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και σε ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε ως έθνος να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα ιστορικής αναγέννησης που προσφέρει σήμερα ο κόσμος, καταλήγει ο Παν.Γεννηματάς.

Και προσθέτει: «Η κρίση που σήμερα διερχόμαστε πρέπει επιτέλους να αποβεί καθαρτική και εθνεγερτική. Αν το έθνος και η κοινωνία δεν συνεργήσουν με όσους και για όποιους δικούς τους λόγους μάς στηρίζουν εκ των έξω, η Ελλάδα όχι μόνον θα βρεθεί έξω από το ευρώ αλλά θα σαρωθεί και από τα πλημμυρικά κύματα των ανερχόμενων στο ιστορικό προσκήνιο απελεύθερων εθνών που διεκδικούν μια θέση στην νέα ιστορία. Αν απ’ την κρίση δεν πυροδοτηθεί έγκαιρα συνολική οικονομική και μορφωτική εθνεγερσία, η Ελλάδα οδεύει ακάθεκτη σε μια νέα, τηρουμένων των σημερινών αναλογιών, μακροχρόνια τουρκοκρατία».

Σημειώνουμε ότι εξόχως ενδιαφέρον είναι και το επίμετρο του καθηγητή κ. Κώστα Λάβδα, ο οποίος χαρακτηρίζει το βιβλίο «προκλητικό, αποκαλυπτικό μιας παιδείας με απίστευτη ευρύτητα, που ανατέμνει τα ουσιαστικά περιεχόμενα της περιπέτειας του νεοελληνικού πνεύματος»

Ο συγγραφέας είναι παλιός γνώριμος στον Πύργο...
Ο κ.Παναγιώτης Γεννηματάς, ήταν ομιλητής, καλεσμένος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών Ηλείας την 20-02-2011 στον Πύργο με θέμα την Κρίση.....
Συντονιστής ο κ. Γιώργης Τάκης Δόξας....

[ομοίως και ο εισηγητής,πρώην υπουργός κ. Αλέκος Παπαδόπουλος την  13-03-2010]

χαρακτηριστικά στιγμιότυπα και δημοσιεύματα από την ομιλία του Επιτίμου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων...

 

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ 

Παν. Γεννηματάς: Έτσι θα αναπτυχθεί η Ηλεία…

Ανάπτυξη ( 21/02/2011 10:40 )    δήμος: Πύργου

Δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση με ομιλητή τον Παναγιώτη Γεννηματά στον Πύργο.

Καταξιωμένος επιστήμονας και βαθύς γνώστης των οικονομικών δεδομένων ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, μίλησε χθες σε εκδήλωση στον Πύργο για την κρίση.

Σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» εστίασε στην Ηλεία και στις προοπτικές που υπάρχουν για το νομό που διαθέτει τις καλύτερες προϋποθέσεις στην Πελοπόννησο. Και έδειξε το δρόμο λέγοντας πως ο θησαυρός κρύβεται στη γη μας, αλλά δεν είναι απαραίτητα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά η αναγέννηση της αγροτικής οικονομίας.

«Η Ελλάδα μπροστά στην αγωνία της εξόδου από την κρίση» ήταν το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πύργου η Πολιτιστική Λέσχη Τραπεζικών Ν. Ηλείας. Άλλη μια ποιοτική και με μεγάλο ενδιαφέρον ομιλία για την οικονομία με κεντρικό ομιλητή τον κ. Γεννηματά. Με την εμπειρία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αναφέρθηκε γενικότερα στην οικονομική κατάσταση της χώρας και στο πόσο βαθιά είναι η κρίση που βιώνουμε. Μίλησε όμως και για την Ηλεία και τις ελπίδες που υπάρχουν στο μέλλον, εφόσον πραγματικά θέλουμε να έρθει η ανάπτυξη στον τόπο μας.

«Ο νομός έπρεπε να είναι στην πρωτοπορία της ελληνικής ανάπτυξης και αντίθετα κινδυνεύει να υποστεί περαιτέρω τα επίχειρα μιας κρίσης, που επωαζόταν δυστυχώς πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, αλλά τυφλοί και υπνωτισμένοι ακολουθήσαμε στης συγκυρίας το βάραθρο» ανέφερε σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» ο κ. Γεννηματάς.

«Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, ένα σκοτεινό τούνελ, είναι δύσκολο να συντηρήσουμε την ελπίδα. Πρέπει όμως να κάνουμε μια υπερβατική προσπάθεια για να ξαναβάλουμε κάποιες καινούργιες βάσεις της χώρας, μέσα από ιδρώτα και αίμα. Ότι είναι η μεγάλη ελπίδα για την ελληνική αναγέννηση, για μια καινούργια Ελλάδα, ένα καινούργιο κράτος, μια καινούργια οικονομία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά όσοι είναι αποφασισμένοι και μπορούν να φέρουν όπλα αυτή τη στιγμή, πρέπει να ξέρουν ότι αγωνίζονται για τη μεθεπόμενη γενιά.

Θα είναι βαθιά η κρίση, θα έχουμε και χειρότερα, δεν κρύβω την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, αλλά είναι και η μόνη ευκαιρία για μια καινούργια Ελλάδα, για μια χώρα που από φιλότιμο και από εθνική αξιοπρέπεια πρέπει να παλέψουμε μέσα σε αυτές τις αντίξοες περιστάσεις. Αλλά για δύο – τρία ακόμα χρόνια θα ταλαιπωρηθούμε πάρα πολύ. Ελπίζω με τη βοήθεια των ευρωπαίων ετέρων μας, οι οποίοι θέλουν ειλικρινά να μας σώσουν, αρκεί να θέλουμε και εμείς να σωθούμε, σίγουρα η ελπίδα, θα χαράξει βάσιμες προσδοκίες» εξήγησε στην πορεία της κουβέντας μας περιγράφοντας με λίγα λόγια την κατάσταση που επικρατεί και ότι επακολουθεί.

Επανερχόμενος στην Ηλεία τόνισε πως ο νομός πρέπει να ξυπνήσει  και να τραβήξει το δρόμο της ανάπτυξης. «Διότι από όλη την Πελοπόννησο έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις, το έχει αποδείξει στο παρελθόν και πρέπει να αποτελέσει ξανά πρωτοπορία για μια καινούργια αγροτική Ελλάδα. Την Ελλάδα την αγροτική που σκότωσαν τα τελευταία τριάντα χρόνια πρέπει να την ξαναχτίσουν και εδώ είναι το καταλληλότερο έδαφος».

Ρωτήσαμε αν οι εξελίξεις που έχουν να κάνουν με το μαύρο χρυσό, μπορούν να προσφέρουν άνθιση στην οικονομία του τόπου, να δημιουργήσουν νέες προοπτικές για να λάβουμε την εξής απάντηση: «Όταν έχουμε το θησαυρό στα χέρια μας, είναι αυτό το χώμα που πατάμε και το ξέρουμε πολύ καλά και έχουμε και την τεχνογνωσία για να κάνουμε αυτό το χώμα χρυσό, τα άλλα είναι συμπληρωματικά. Αν υπάρχει ακόμα καλύτερα, αλλά είναι υπόθεση της επόμενης εικοσαετίας, δεν είναι του παρόντος. Θα δουλέψουμε με αυτά που έχουμε, με αυτά που μπορούμε τώρα να αναστήσουμε. Αν έρθει και κάτι άλλο να μας βοηθήσει ακόμα καλύτερα. Μη βασιζόμαστε στα μεθαυριανά και χάνουμε τα σημερινά» είπε με ξεκάθαρα ο κ. Γεννηματάς, θέλοντας να μας δείξει το σωστό δρόμο για την Ηλεία.

Τον κ. Γεννηματά προσφώνησε ο Γιώργης Τάκη Δόξας μιλώντας για την πορεία και το έργο του, αλλά και την γνωριμία που είχαν από το παρελθόν, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών κ. Τριανταφυλλόπουλος.

(Του Γιάννη Σπυρούνη, για την εφημερίδα "Πρώτη")