Σαλβατόρε ΑνταμόΒελγοϊταλός τραγουδιστής και συνθέτης.
Γεννημένος την 1η Νοεμβρίου του 1943 στο Κομισό της Σικελίας, μετανάστευσε τέσσερα χρόνια αργότερα με την οικογένειά του στο Βέλγιο, όπου μέχρι και σήμερα ζει. Ο πατέρας του ήταν ανθρακωρύχος. Μπορεί να μην εγκατέλειψε ποτέ την ιταλική του υπηκοότητα, η καρδιά του, όμως, θα ανήκει πάντα στο Βέλγιο, αλλά και στη Γαλλία, που τόσο τον λάτρεψε. Είχε άλλα έξι αδέλφια.
Το 1950 έμεινε για έναν ολόκληρο χρόνο κλινήρης λόγω του ότι προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα. Στις 7 Αυγούστου 1966 ο πατέρας του πνίγηκε. Χριστούγεννα του 1959 ο 16χρονος Ανταμό κερδίζει το βραβείο του Ράδιο-Λουξεμβούργο με το τραγούδι «Si j’osais». Από τότε όλα άρχισαν να συμβαίνουν πολύ γρήγορα. Στα 20ά του γενέθλια τραγούδησε ζωντανά στο Ancienne Belgique στις Βρυξέλλες, έναν από τους πιο διάσημους συναυλιακούς χώρους της Ευρώπης. Αμέσως μετά «άνοιξε» τη συναυλία του Κλιφ Ρίτσαρντς στο παρισινό Olympia.
Η Ευρώπη υποκλίνεται στο νέο της είδωλο. Κι εκείνο αφήνει στην άκρη το μικρό του όνομα, το Σαλβατόρε, και κρατάει μόνο το Ανταμό για να ηχογραφήσει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια του: «Tombe la neige» το ’63, «Vous permettez Monsieur» το ’64, «Les filles du bord de mer» και «Mes mains sur tes hanches» το ’65.
Η επιτυχία τον ταξιδεύει παντού: από την Αφρική στην Ιαπωνία, κι από τη Ρωσία στη Χιλή και την Αργεντινή. «Οταν εμφανίζομαι σε μια χώρα που εξουσιάζεται από ένα δικτάτορα, τραγουδάω για το λαό της, για τα θύματα κι όχι τους θύτες», απαντούσε στους επικριτές του. Τα τραγούδια του δεν ήταν όλα ρομαντικά. Οταν άρχισε ο πόλεμος των Εξι Ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, το 1967, έγραψε το «Inch’Allah», που έγινε τεράστια επιτυχία. Συχνά κατά τη διάρκεια της καριέρας του, έγραφε τραγούδια με αφορμή πολιτικά θέματα, που δεν έγιναν και τόσο γνωστά, όπως για τη Σοβιετική Ενωση, την Ισπανία του Φράνκο, τον Λίβανο, ακόμη και τη Βοσνία. Ηχογράφησε τα τραγούδια του σε διάφορες γλώσσες, όπως αγγλικά, ισπανικά, ιταλικά, γερμανικά και ολλανδικά. Ετσι κατάφερε συνολικά να ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 85 εκατομμύρια αντίτυπα.«Ξέρω ότι ένα τραγούδι δεν πρόκειται να αλλάξει τον κόσμο», παραδέχεται, «τραγουδάω όμως για όλους και για τον καθένα χωριστά. Ο πατέρας μου μου δίδαξε να σέβομαι τον διπλανό μου, γι’ αυτό και κάθομαι ώρες ολόκληρες και υπογράφω αυτόγραφα ώστε να μπορέσω να δω τα πρόσωπα για τα οποία τραγουδάω…».Πολυβραβευμένος μουσικός, δοκίμασε την τύχη του και στον κινηματογράφο, συμπρωταγωνιστώντας με τον Μπουρβίλ στην ταινία «Les Arnaud». Την τελευταία δεκαετία διεκδικεί και τον τίτλο του ερασιτέχνη ζωγράφου. Ισως γιατί η υγεία του δεν του επέτρεπε όποτε ήθελε να τραγουδάει. Το 1984 υποβλήθηκε σε εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς και το 2004 υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Ευτυχώς όχι σοβαρή. Το 2001 κυκλοφόρησε και το πρώτο του μυθιστόρημα «Η ανάμνηση της ευτυχίας
είναι μεγαλύτερη ευτυχία».Δισκογραφία· 1998 Regards 1998 ευχές
· 2001 Par les temps qui courent 2001 Par les temps qui courent
· 2002 Les mots de l'âme (compilation) 2002 Les mots de l'ame (σύνταξη)
· 2003 C'est Ma Vie - L'intégrale 63/75 (compilation) 2003 C'est Ma Vie - L'63/75 integrale (σύνταξη)
· 2003 Zanzibar 2003 Ζανζιβάρη
· 2004 Un soir au Zanzibar 2004 Un Soir "au Ζανζιβάρης
· 2005 Platinum Collection (compilation) 2005 Collection Platinum (σύνταξη)
· 2007 La part de l'ange 2007 La μέρος de l'ange
· 2008 Le bal des gens bien - (Duet) 2008 Le bal des gens bien - (Ντουέτο)
