Παρουσίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

[    Παρουσίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), (διεθνής ονομασία International Monetary Fund "IMF"), είναι ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών και προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί. Το ΔΝΤ ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1945 στην Ουάσιγκτον, πρωτεύουσα των ΗΠΑ κατόπιν συνομολόγησης 29 Χωρών που είχαν συμβάλει στο 80% του κεφαλαίου. Η ίδρυση του Οργανισμού αυτού είχε προπαρασκευαστεί κατά τη Διεθνή Νομισματική και Χρηματοδοτική Συνδιάσκεψη που συνήλθε στο Μπρέτον Γουντς, του Νιού Χαμσάιρ των ΗΠΑ, ενάμισι χρόνο πριν, από 1ης Ιουλίου μέχρι 22 Ιουλίου του 1944. Έδρα του Οργανισμού ορίσθηκε η Ουάσιγκτον ως πρωτεύουσα της χώρας με το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής.Η ίδρυση του ΔΝΤ αποφασίστηκε στη Συνδιάσκεψη του Μπρέτον Γουτζ, στις 22 Ιουλίου του 1944. Αρχιτέκτονες της δημιουργίας του ήταν ο διεθνούς φήμης άγγλος οικονομολόγος Τζον Μέιναρντ Κέινς, υπέρμαχος της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, και ο βοηθός υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Χάρι Γουάιτ. Η δημιουργία του υπάκουσε στην ανάγκη για τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση του κόσμου. Στις 27 Δεκεμβρίου του 1945 εγκρίθηκε το καταστατικό του και την 1η Μαρτίου του 1947 άρχισε η λειτουργία του, με πρώτο διευθυντή τον βέλγο Καμίγ Γκιτ. Το ΔΝΤ και το «δίδυμο αδερφάκι του», η Παγκόσμια Τράπεζα, δημιουργήθηκαν από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και σήμερα αριθμούν 184 μέλη. Για διάφορους λόγους, δεν συμμετέχουν η Βόρειος Κορέα, η Κούβα, το Λίχτενσταϊν, η Ανδόρα, το Μονακό, το Τουβαλού και το Ναούρου.

Κύριος σκοπός του εν λόγω οργανισμού είναι η προώθηση της διεθνούς νομισματικής συνεργασίας μεταξύ των κρατών-μελών με ισόρροπη ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Για τον σκοπό αυτό προωθούνται συγκεκριμένα μέτρα, ή οσάκις κρίνεται αναγκαίο αποφασίζονται ιδιαίτερα μέτρα, μεταξύ των οποίων είναι:

1.     Η ενιαία διαδικασία ομαλής προσαρμογής εκάστου κράτους μέλους στις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

2.     Διεθνείς διαβουλεύσεις σε περιπτώσεις σημαντικών αλλαγών των ακολουθουμένων συναλλαγματικών πρακτικών.

3.     Επιβολές ορισμένων περιοριστικών συναλλαγματικών μέτρων και τέλος

4.     Άρση των παραπάνω περιοριστικών μέτρων κατόπιν διαπιστωμένης βελτίωσης οικονομικής θέσης του συγκεκριμένου κράτους-μέλους.

Ανώτατο διοικητικό όργανο του ΔΝΤ είναι το λεγόμενο «Συμβούλιο των Διοικητών» στο οποίο εκπροσωπείται κάθε κράτος μέλος μ΄ ένα Διοικητή και έναν αναπληρωματικό για πέντε συνεχή έτη. Το Συμβούλιο αυτό συνέρχεται μία φορά ετησίως στη λεγόμενη "Τακτική Σύνοδο". Κατά τη διάρκεια της συνόδου αυτής εγκρίνονται τα πεπραγμένα του Οργανισμού, εκλέγονται νέοι διευθυντές, ενώ λαμβάνονται διάφορες αποφάσεις όπως π.χ. τυχόν αλλαγή ισοτιμιών, περί εισόδου νέων μελών, κ.λπ.

Πολλές από τις εξουσίες του Συμβουλίου των διοκητών έχουν σήμερα μεταβιβαστεί στο Εκτελεστικό Συμβούλιο που αποτελεί τον αμέσως υφιστάμενο όργανο του ΔΝΤ. Ο Διοικητικός Διευθυντής του Συμβουλίου προΐσταται του Εκτελεστικού Συμβουλίου καθώς και όλου του προσωπικού του Οργανισμού που υπολογίζεται περίπου στα 4000 άτομα από 180 και πλέον χώρες. Σημειώνεται ότι το Εκτελεστικό Συμβούλιο ασχολείται κυρίως με θέματα τρέχουσας φύσεως του Οργανισμού αφού για τα σημαντικότερα επιλαμβάνεται αυτό τούτο το Συμβούλιο των Διοικητών.

Μέλη του ΔΝΤ γίνονται δεκτά μόνο ελεύθερες και κυρίαρχες χώρες. Το 2000 τα μέλη του ΔΝΤ αριθμούσαν 182 χώρες. Στα συστήματα παρακολούθησης των οικονομιών, συνεισφέρουν στατιστικά δεδομένα χωρίς να είναι μέλη του ΔΝΤ, οι Παλαιστινιακές Αρχές, το Χονγκ Κονγκ όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για την Ευρωζώνη και η Eurostat για όλη την ΕΕ.

Οποιαδήποτε χώρα μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος του ΔΝΤ. Η αίτηση θα εξεταστεί πρώτα από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, το οποίο θα υποβάλει έκθεση στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ με εισηγήσεις. Οι εισηγήσεις αφορούν το μερίδιο που αναλογεί (quota) στο υποψήφιο μέλος, τον τρόπο πληρωμής της συνδρομής, και άλλους όρους και προϋποθέσεις για ένταξη. Αφού το Διοικητικό Συμβούλιο εγκρίνει την έκθεση, η αιτούσα χώρα οφείλει να λάβει τα απαραίτητα νομικά μέτρα σύμφωνα με τη δική της νομοθεσία ώστε να μπορέσει να υπογράψει τη σχετική συμφωνία με το ΔΝΤ και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως μέλος.

Το μερίδιο (quota) ενός μέλους του ΔΝΤ καθορίζει τη συνδρομή που πρέπει να πληρώνει, το βάρος της ψήφου του, την πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις από το ΔΝΤ, και το μερίδιό του σε Special Drawing Rights. Ένα μέλος δεν μπορεί μονομερώς να αυξήσει το μερίδιό του - η οποιαδήποτε αύξηση πρέπει πρώτα να εγκριθεί από το Εκτελεστικό Συμβούλιο. Για παράδειγμα, το 2001 δεν επιτράπηκε στην Κίνα να αυξήσει το μερίδιό της όσο επιθυμούσε, ώστε να παραμείνει στο επίπεδο της μικρότερης οικονομίας των G7 (Καναδάς). Έκτοτε, η συνεισφορά της έχει αυξηθεί μόνο ελαφρώς.

Από το 2006 διεξάγεται συζήτηση για αλλαγές στον τρόπο ψήφισης, ώστε να γίνεται πιο δίκαια

Η βασική αποστολή του ΔΝΤ είναι να παρέχει τεχνική και οικονομική βοήθεια σε χώρες που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Χώρες-μέλη που έχουν πρόβλημα με το ισοζύγιο πληρωμών μπορούν να ζητήσουν δάνεια και βοήθεια στη διαχείριση της εθνικής τους οικονομίας. Για να δοθεί η βοήθεια απαιτείται συνήθως από τις χώρες αυτές να προβούν σε μεταρρυθμίσεις (οι οποίες αναφέρονται σε μερικές περιπτώσεις ως "συναίνεση της Ουάσινγκτον"). Αυτές οι μεταρρυθμίσεις συνήθως απαιτούνται γιατί χώρες με σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία μπορούν να δημιουργήσουν οικονομικές, νομισματικές και πολιτικές πρακτικές οι οποίες να οδηγήσουν οι ίδιες το σύστημα σε κρίση. Για παράδειγμα, χώρες με τεράστια ελλείμματα προϋπολογισμού, ανεξέλεγκτο πληθωρισμό, αυστηρό έλεγχο τιμών, ή ιδιαίτερα υπερτιμημένο ή υποτιμημένο νόμισμα διατρέχουν τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν στο μέλλον σοβαρό πρόβλημα με το ισοζύγιο πληρωμών. Έτσι, τα προγράμματα αυτά έχουν ως στόχο, να διορθώσουν τις συνθήκες που οδήγησαν στην οικονομική κρίση και όχι απλώς να χρηματοδοτήσουν την έλλειψη υπεύθυνης στάσης στα οικονομικά.Όταν η βοήθεια συνίσταται από δάνεια, αυτά συνήθως δίνονται σε δόσεις, καθεμιά από τις οποίες δίνεται υπό την προϋπόθεση ότι έχουν επιτευχθεί συγκεκριμένοι στόχοι.

Η προσέγγιση του ΔΝΤ έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις. Σύμφωνα με πολλούς υποστηρικτές του ΔΝΤ, κάποιες από αυτές τις επικρίσεις είναι αποτέλεσμα του ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν καλά τις λειτουργίες και τους στόχους του ΔΝΤ, και αυτό οφείλεται στην έλλειψη διαφάνειας εντός του ΔΝΤ, καθώς και στην περίπλοκη φύση του διεθνούς οικονομικού συστήματος γενικότερα. Οι εισηγήσεις για βελτίωση αυτής της κατάστασης περιλαμβάνουν τη μείωση των οικονομολόγων, οι οποίοι - πολλοί φοβούνται - ότι χρησιμοποιούν τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου ως πειραματόζωα. Από την άλλη, κάποιοι φοβούνται ότι οι αλλαγές αυτές που προτείνονται εισάγουν θέματα που είναι περισσότερο πολιτικά παρά οικονομικά και τα οποία έχουν ήδη οδηγήσει σε οικονομικές κρίσεις. Σύμφωνα με τον Ούλριχ Μπεκ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχει ως πρωταρχικό στόχο την αποτροπή μια παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Ο ρόλος των δύο οργανισμών του Μπρέτον Γουντς έχει αμφισβητηθεί από μερικούς από τα τέλη της ψυχροπολεμικής περιόδου. Οι επικριτές ισχυρίζονται ότι αυτοί που κατευθύνουν την πολιτική του ΔΝΤ εσκεμμένα στήριξαν καπιταλιστικές στρατιωτικές δικτατορίες που πρόσκεινταν φιλικά σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες. Οι επικριτές ισχυρίζονται επίσης ότι το ΔΝΤ είναι σε γενικές γραμμές απαθές ή και εχθρικό στις απόψεις τους για δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και εργατικά δικαιώματα. Η αντιπαράθεση αυτή έχει συμβάλει στη δημιουργία του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Άλλοι ισχυρίζονται ότι το ΔΝΤ δεν έχει αρκετή ισχύ για να δημοκρατικοποιήσει κυρίαρχα κράτη, αν και αυτό δεν εντάσσεται ούτως ή άλλως στους δεδηλωμένους στόχους του, οι οποίοι είναι να συμβουλεύει και να προωθεί την οικονομική σταθερότητα. Το επιχείρημα υπέρ του ΔΝΤ είναι ότι η οικονομική σταθερότητα αποτελεί πρόδρομο της δημοκρατίας.

Δύο επικρίσεις από οικονομολόγους είναι ότι η οικονομική βοήθεια δίδεται πάντοτε υπό διάφορες προϋποθέσεις (conditionalities), περιλαμβανομένων των Προγραμμάτων Διαρθρωτικής Προσαρμογής (Structural Adjustment Programs). Οι προϋποθέσεις, υποστηρίζεται, παρεμποδίζουν την κοινωνική σταθερότητα και επομένως και τους δεδηλωμένους στόχους του ΔΝΤ, ενώ τα Προγράμματα Διαρθρωτικής Προσαρμογής οδηγούν σε αύξηση της φτώχειας στις χώρες που δέχονται τη βοήθεια.

Κατά κανόνα, το ΔΝΤ και οι υποστηρικτές του είναι υπέρμαχοι της μονεταριστικής προσέγγισης. Αυτό έχει ως συνέπεια ότι εκείνοι που ανήκουν στη σχολή σκέψης της προσφοράς(supply-side economics) διαφωνούν ανοικτά με το ΔΝΤ. Το ΔΝΤ υποστηρίζει συχνά την υποτίμηση νομισμάτων, την οποία η σχολή της προσφοράς θεωρεί ότι αυξάνει τον πληθωρισμό. Επίσης, συνδέουν την ψηλή φορολογία των προγραμμάτων λιτότητας με συρρίκνωση της οικονομίας.

Η υποτίμηση του νομίσματος συνιστάται από το ΔΝΤ σε κυβερνήσεις χωρών των οποίων η οικονομία βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Οι οικονομολόγοι που δίνουν έμφαση στην προσφορά ισχυρίζονται ότι οι κεϋνσιανές πολιτικές του ΔΝΤ είναι καταστροφικές για την οικονομική ευημερία.

Από την άλλη, το ΔΝΤ μερικές φορές υποστηρίζει "προγράμματα λιτότητας", τα οποία συνεπάγονται αύξηση των φόρων ακόμη και όταν η οικονομία είναι αδύνατη, με στόχο να παρέχουν έσοδα στην κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το έλλειμμα προϋπολογισμού, κάτι που είναι αντίθετο με την κεϋνσιανή πολιτική. Αυτές οι πολιτικές επικρίθηκαν από τον Τζόζεφ Ε. Στίγκλιτς, πρώην οικονομολόγο και αντιπρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας, στο βιβλίο του Globalization and Its Discontents. Ο Στίγκλιτς υποστήριξε ότι, στρεφόμενο σε μια πιο νομισματική προσέγγιση, το ΔΝΤ δεν έχει πλέον έγκυρο στόχο, αφού σχηματίστηκε για να παρέχει κονδύλια σε χώρες για να υλοποιήσουν κεϋνσιανή αποκατάσταση των πληθωριστικών μεγεθών.

Πρόσφατα, η Ελλάδα, λόγω της πρωτόγνωρης οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει, αναγκάστηκε να καταφύγει στο μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ, το οποίο από κοινού με την Τρόικα προέβη στη χορήγηση μεγάλων ποσών δανείων στη χώρα, έναντι της λήψης δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων μέσω του Μνημονίου που έπληξαν ανεπανόρθωτα τους Έλληνες πολίτες, επιφέροντας μάλιστα όλες τις γνωστές ραγδαίες πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές ανακατατάξεις και προκαλώντας πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση. Δε μένει παρά να περιμένουμε τις μελλοντικές εξελίξεις στη χώρα ώστε να αξιολογήσουμε εν τέλει την επίδραση σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο των πολιτικών του Μνημονίου και των χρηματοδοτήσεων που λήφθησαν από το ΔΝΤ. Πολιτικών οι οποίες ωστόσο έχουν ήδη δεχθεί ποικίλες και σφοδρές επικρίσεις. Και όχι άδικα.

Από το εβδομαδιαίο forum της ΕΝΩΣΗΣ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
[29] 8/24-11-2011 Εισήγηση Ίλιας Αθανασάκη, Δικηγόρου

Δάσος Φολόης – Κάπελης

                                                                                                                                                                Το μοναδικό, επίπεδο δάσος της Ελλάδας, έκτασης 218.000 στρεμμάτων, αποτελείται από σπερμοφυή βελανιδιά και είναι ενταγμένο στο δίκτυο NATURA 2000 λόγω της σπουδαιότητας του, η οποία εκτιμάται από την αρχαιότητα.
Βρίσκεται στην ορεινή Ηλεία στα σύνορα Αρκαδίας Αχαΐας στους ΝΔ πρόποδες του όρους Ερυμάνθου. Συνορεύει ανατολικά με τον ποταμό Ερύμανθο, δυτικά με το χωριό Σιμόπουλο και νότια με τα χωριά Νεμούτα, Λάλα και Δούκα. Διοικητικά ανήκει στους Δήμους Λασιώνος και Φολόης και στα όρια των Δήμων Λαμπείας, και Ωλένης σε υψόμετρο 600-630 μέτρων. Πήρε το όνομα του από την μυθολογία και τον βασιλιά των Κενταύρων Φόλο, φίλο του Ηρακλή.
Σε όλο το οροπέδιο κυριαρχεί η ευθύκορμη βελανιδιά (δρυς), την οποία ο λαός της περιοχής ονόμασε Κάπελη, που σημαίνει πυκνό δάσος ή άφθονο δάσος. Η Κάπελη λέγεται και «μπαλκόνι της Ηλείας». Από τα ψηλότερα βουνά φαίνεται σαν μεγάλο αλώνι με ακτίνα δέκα χιλιομέτρων, ενώ από τα χαμηλότερα σαν δρεπάνι. Είναι ένα από τα σπανιότερα δάση, μοναδικό στα Βαλκάνια. Οι βελανιδιές του είναι ψηλές, άλλες ευθείς σαν κυπαρίσσια και άλλες χοντρές πολύκλωνες σαν «βασίλισσες του δάσους». Κάτω από τον ίσκιο τους ευδοκιμεί μόνο η φτερίνα και τα σφερδούκλια. Η Κάπελη παλαιότερα ήταν όλη ενωμένη. Τώρα πλέον αποτελείται από την λεγόμενη από τους ντόπιους Αντρωνέϊκη, την οποία χωρίζει μεγάλη χαράδρα με την Κουμανέϊκη και την Γιαρμενέϊκη.
Εδώ πηγάζει ο Πηνειός ποταμός η Πηνειακός Λάδωνας και σχηματίζεται το φαράγγι γύρω από το Αντρώνι, που χαρακτηρίζεται ως οικότοπος μεγάλης ιστορικής και οικολογικής αξίας. Λέγεται ότι εδώ ο Ηρακλής έριξε δίχτυ για να πιάσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο. Ο περίπατος στο φαράγγι καθώς και στο δάσος ζωντανεύει τους μύθους για τους Κενταύρους.
Κοντά στις κατοικημένες περιοχές και στις χαράδρες συναντάμε καστανιές, πλατάνια, πουρνάρια, αριές, κουμαριές, ρείκια, σπάρτα, καρυδιές, οπορωφόρα δέντρα και ορεινότερα σφάκα.
Δυστυχώς μεγάλα κομμάτια του δάσους κόπηκαν και εκχερσώθηκαν από καταπατητές για να γίνουν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και για να εκμεταλλευτούν την ξυλεία.
Στην πλούσια πανίδα της, κατά την αρχαιότητα και μέχρι το 1950, είχε αγριογούρουνα, ζαρκάδια, ελάφια, ρήσους, ικτίνους. Σήμερα συναντάμε λαγούς, κουνάβια, αλεπούδες, τσακάλια,    νυφίτσες, σκαντζόχοιρους και χελώνες.
Από ορνιθοπανίδα συναντάμε πέρδικες, μπεκάτσες, φάσες, κίσες, κούκους, τρυγώνια, τσαλαπετεινούς, κορυδαλλούς, δρυοκολάπτες, αετούς, οξιές, αετομάχια, ξεφτέρια και κουκουβάγιες. Έχει ποικιλία ζωυφίων και μάλιστα από τις κατώτερες συνομοταξίες των εντόμων και ερπετών όπως οχιές, αστρίτες, δεντρογαλιές, αστριτοχές, σαΐτες, σαύρες, γαϊδουρομουστέλες, και χελώνες.

Η Κάπελη είναι άνυνδρη και ξηρή το καλοκαίρι. Διατηρείται μόνο από την υγρασία, η οποία συντηρείται στο έδαφος λόγω της πυκνότητας των δέντρων που δεν αφήνουν τον ήλιο να περάσει. Πολλοί αριθμημένοι δασικοί δρόμοι διασχίζουν την Κάπελη που προσφέρεται για ιππασία και ποδηλατοδρομία. Στην περιοχή «Λάκα-πούσι» δεντροφυτεύτηκε έκταση 100 στρεμμάτων πριν 20 χρόνια ώστε να χρησιμεύσει για παραγωγή νέων φυτών. Η περιβαλλοντική ποιότητα του δάσους επιβεβαιώνεται από την αξιολόγηση ως σημαντική περιοχή για τα πουλιά της Ελλάδος (ΣΠΠΕ). Έχει απογραφεί με την οδηγία 92/43 του συμβουλίου της Ε.Ε. για την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων της άγριας πανίδας και της αυτοφυούς χλωρίδας.               

Καταρράκτες Νεμούτας- Φαράγγι Ερυμάνθου

Καταρράκτες Χαρατσαρίου: Ένας «νέος θησαυρός» φυσικής ομορφιάς για Ηλεία!

Ερύμανθος ο μυθικός - 12/03/2013 

Video από την ομώνυμη εκπομπή της ΕΤ1

Rafting Ερύμανθος Γ - Ορ. Αρκαδία

Πρόκειται για μία από τις ωραιότερες διαδρομές rafting. Τοπίο που κόβει την ανάσα καθώς εναλλάσσεται συνεχώς. Χαρακτηριστικό του είναι τα ετερογενή πετρώματα που σχηματίζουν χαμηλά στενά φαράγγια αλλά και το παραμυθένιο δάσος της Κάπελης, το μοναδικό σπερμοφυές δάσος στην Ελλάδα. Η διαδρομή μας ξεκινάει κάτω από το χωριό Βιδιάκι και χαρακτηρίζεται ως εύκολη-μέτρια σε δυσκολία. Κατεβαίνοντας τον ποταμό οδηγούμαστε στην καρδιά του δάσους περνώντας από στενά σωληνωτά περάσματα. Η αίσθηση μας είναι ότι κάνουμε πιο δύσκολη διαδρομή από αυτή που πραγματικά είναι. Καταλήγουμε στην γέφυρα της Ελαίας μετά από περίπου 2,5 ώρες, γαληνεμένοι από το παρθένο αυτό μέρος.

από Trekking Hellas

 Ποταμός Λούσιος Μονή Προδρόμου

Επίσκεψη του συλλόγου «Ωλονός» στα αξιοθέατα της Νεμούτας

Την Κυριακή 22 Αυγούστου 2010, μέλη του διοικητικού συμβουλίου του νεοσύστατου συλλόγου Προστασίας της Φύσης και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Φολόης και Ερυμάνθου με την επωνυμία «ΩΛΟΝΟΣ», αποτελούμενα από τον πρόεδρο κ. Ηλία Τουτούνη, από τον Β΄ αντιπρόεδρο κ. Κώστα Παπαντωνόπουλο, από τον γεν. γραμματέα κ. Νίκο Σιάκκουλη, από το μέλος, την κυρία Ρόη Αντωνοπούλου και από τον πρώην πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Φολόης κ. Αποστόλη Κωστόπουλο, επεσκέφθηκαν τους καταρράκτες, τους νερόμυλους τις εκκλησίες και τις παραδοσιακές βρύσες της Νεμούτας.

Κατά την επίσκεψη με την υπόδειξη του κ. Σιάκκουλη, ακλουθήσαμε τις διαδρομές προς τους όμορφους, αλλά άγνωστους στο ευρύ κοινό καταρράκτες της περιοχής. Στην αρχή της διαδρομής μας συναντήσαμε τον εγκαταλελειμμένο νερόμυλο του Καψή. Ένα παλιό και πανέμορφο μισογκρεμισμένο κτίριο, χωμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση και στ’ άγρια χόρτα. Τίποτα από αυτά δεν θύμιζε τις παλιές δόξες αυτού του μύλου, όπου για εκατοντάδες χρόνια σίτιζε τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Ο χρόνος και η φθορά έχουν πάρει τα υνία και οδηγούν αυτά το υπέροχο και γεμάτο αναμνήσεις μνημείο προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Μετά από την πρώτη μας απογοήτευση κατευθυνθήκαμε μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι προς τον καταρράκτη «Χωνιά». Ο καταρράκτης αυτός ήταν η συνέχεια δύο διαδοχικών καταρρακτών μάλιστα ο πρώτος εξ αυτών είναι τυφλός, δηλαδή, πέφτει το νερό σε μια μεγάλη τρύπα (εσωτερικός καταρράκτης) και διαδοχικά χύνεται στην κοίτη του ποταμού όπου συνεχίζεται η ροή του προς τον επόμενο.

Απέναντι από τον καταρράκτη και προς την πλευρά της Νεμούτας βρίσκονται τα ερείπια του κάστρου της «Οξιάς». Ένα ιστορικά άγνωστο κάστρο που φαίνονται μόνο οι θεμέλιοι λίθοι, αλλά γεμάτο με αρκετούς θρύλους και παραδόσεις, που προσδιορίζουν την ύπαρξή του. Μετά από ένα χιλιόμετρο περίπου πορεία δίπλα στην κοίτη του Ερυμάνθου, συναντήσαμε τους μύλους και την νεροτριβή του «Αγιάννη». Επίσης φωτογραφήσαμε τους μύλους, τις νεροτριβές (σ.σ. στην περιοχή βρίσκεται μια λιθόκτιστη νεροτριβή, κατ’ εκτίμηση του λαογράφου κ. Ηλία Τουτούνη μοναδική στο είδος της που διασώζεται στην Πελοπόννησο και ίσως σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ αργοσβήνει στην πλήρη εγκατάλειψη της πολιτείας), το υδροκινούμενο ελαιοτριβείο του Ψαρρά, πηγές απέραντου κάλλους, και αρκετά παλαιά εκκλησάκια που έχουν κατά καιρούς δεχθεί τις άχαρες παρεμβάσεις διαφόρων κατοίκων προς διάσωση. Επίσης κάτω από το εκκλησάκι του Αγιάννη βρίσκονται ακόμη δύο πανέμορφοι καταρράκτες, οι ονομαστοί «Καταρράκτες του Αγιάννη». Απέναντι στην άλλη όχθη του ποταμού Ερύμανθου, ή Ντοάνα ή Ντάλομι, καταλήγει ο καταρράκτης της «Σουφάλας», ένας καταρράκτης απείρου κάλλους, με μια μικρή λιμνούλα.

Επόμενη επίσκεψη ήταν προς την πλευρά της Γορτυνίας σε μια διαδρομή μισή ώρα με το αυτοκίνητο σ’ ένα χωματόδρομο προς τους βράχους βρήκαμε το προσκύνημα «Της Κατάθεσης της Τιμίας Ζώνης». Ένα φανταστικό τοπίο, με το προσκύνημα να βρίσκεται κτισμένο μέσα σε μια τεράστια σπηλιά. Κατά μαρτυρία του κ. Σιακκουλή, το προσκύνημα αρχικώς ανήκε στην ενορία της Νεμούτας, ενώ πριν αρκετά χρόνια παραχωρήθηκε στην ενορία της Χώρας Γορτυνίας.

Η σύνδεση της Αρκαδίας με την Ηλεία κάτω από την Νεμούτα γινόταν με την γέφυρα του Σεϊντάγα. Σήμερα δεν υπάρχει η γέφυρα, έχει αντικατασταθεί από μια μεταλλική τύπου «Μπέλεϋ». Στο πόδι της γέφυρας προς την Νεμούτα φαίνονται ακόμη και σήμερα τα ίχνη της γέφυρας του Λαλαίου Τουρκαλβανού Σεϊντάγα. Στο απέναντι μέρος της γέφυρας βρίσκεται το ταβερνάκι του κ. Νίκου Πέτσα. Εκεί προσφέρονται όλα ψητά της ώρας ακόμη και ντόπια καπνιστή και ψητή πέστροφα, από το πεστροφείο του Ερυμάνθου.

Επίσης κάτω από την Αχλαδινή (Ντάρτιζα) στον ποταμό Ερύμανθο υπήρχε ένα γεφύρι, το ονομαστό Πρινογιόφυρο ή Πουρνογιόφυρο, σήμερα δεν υπάρχει, έχει αντικατασταθεί και αυτό με μια σιδερένια γέφυρα. Εκεί είχε πραγματοποιηθεί επίσκεψη την περασμένη άνοιξη του προέδρου κ. Ηλία Τουτούνη με τον υπεύθυνο τύπου του συλλόγου κ. Γεώργιο Μαρκόπουλο και το μέλος κ. Γεώργιο Καραχάλιο.

Bίντεο με φωτογραφίες από το οδηπορικό

Τα τοπία ειδυλλιακά, πανέμορφα και μοναδικά στην Πελοπόννησο. Πραγματικά ειδυλλιακό το περιβάλλον στις πηγές και στις νερομάνες, στα ένυδρα φαράγγια και στις ποταμορεματιές, με τα καθαροφλοίσβιστα νερά και με τα δασιά φυλλώματα, μπορούσαν να εμπνέουν ποιητές, να κεντρίζουν ζωγράφους, να οιστριαλατούν καλλιτέχνες, σε περίτεχνες και ομορθόθωρες, σε αλεξιμόδες και αγέραστες σε φυσικόπνοες και αγαπότροπες, ανθρωποδοξαστικές και θεοϋμνικές δημιουργίες. Πικρή διαπίστωση όλων των μελών του συλλόγου είναι η εγκατάλειψη των μνημείων, η μη ανάδειξη των καταρρακτών αλλά και την δυσκολία προσπέλασης σ’ αυτά. Επίσης σ’ ένα εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη που εορτάζει στις 29 Αυγούστου, κατά μαρτυρία του κ. Σιακκουλή ότι είναι κτίσμα του 17ου αιώνα και έχουν γίνει κακόβουλες παρεμβάσεις και έχουν αλλοιώσει το μνημείο. Κατά την αυτοψία και από την εμπειρία που διαθέτουμε διαπιστώσαμε ότι επαλειμμένα κατά καιρούς έχουν ασβεστώσει το εσωτερικό του ναού (σ.σ. ίσως κάτα από το ασβεστοκονίαμα να κρύβονται αγιογραφίες), η σκεπή του έχει επισκευασθεί πρόσφατα απο λαμαρίνες (τσιγκόφυλλα), και στο δάπεδο του έχει γίνει επίστρωση με αδρανή υλικά και τσιμέντο.

Ο Σύλλογος Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς ¨ΩΛΟΝΟΣ¨ σε συνεργασία με τους εμπλεκόμενους φορείς θα επιδιώξει με κάθε τρόπο ν’ αναδείξει, να συντηρήσει, να καταστήσει προσπελάσιμα και να διαφημίσει, στο ευρύ κοινό τα όμορφα, φυσικά ιστορικά και λαογραφικά μνημεία του τόπου μας.

Το άρθρο είναι ελεύθερο για δημοσίευση.

Τα βίντεο είναι ερασιτεχνικά τραβηγμένα με handycam

Καταράκτες Νεμούτας-Ορεινή Ηλεία

Αναρτήθηκε από K.Ladas

Ένας μικρός παράδεισος στην Ορεινή Ηλεία, 8,8 χιλιόμετρα Ανατολικά του Λάλα.

Η Νεμούτα βρίσκεται κοντά στον ποταμό  Ερύμανθο, παραπόταμο του Αλφειού.
παραπέμπουμε 
 http://kostasladas.blogspot.gr/

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΝΥΜΦΕΣ!!!..Νότια της Αρχαίας Ολυμπίας, στα όρια των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας..βρίσκεται το φαράγγι της Νέδας...Στο βαθύσκιωτο φαράγγι, το γεμάτο πλατάνια, αγριοβελανιδιές, συκιές, κουμαριές και πουρνάρια που διασχίζει το ποτάμι, οι συντρόφισσες της Άρτεμης, της Αφροδίτης και του Πάνα στους χορούς και τα τραγούδια, οι θυγατέρες του Δία Αιγιόχου του θεού της θύελλας, οι νύμφες, θαρρείς και θα ξεπεταχτούν μπροστά σου καθώς βαδίζεις μέσα στα νερά του ποταμού ή τα φιδογυριστά μονοπάτια που τον ακολουθούν στις όχθες του...Ναϊάδες ή νύμφες, τα ξωθιά της λαϊκής μας παράδοσης, οι νεράιδες, πανέμορφες νεαρές γυναικείες μορφές με θεϊκή καταγωγή που δεν ήταν αθάνατες αλλά ζούσαν πάρα πολλά χρόνια κοντά στις πηγές και στα ποτάμια και τρέφονταν με αμβροσία. Προστάτιδες της νιότης, των παρθένων και των αρραβωνιασμένων....Μία από αυτές, η Νέδα έδωσε τ΄ όνομά της στο ποτάμι...Γοητευτικό και απρόβλεπτο, πότε ορμητικό, πότε γαλήνιο κυλά και χάνεται σε βαθιές σπηλιές και θέλει τόλμη να το ακολουθήσεις στη σκοτεινή πορεία του....Σε ενθουσιάζει με τους υπέροχους καταρράκτες του που εμφανίζονται ξαφνικά πίσω από μια στροφή, σχηματίζοντας μικρές λιμνούλες με τουρκουάζ κρυστάλλινα νερά που σε καλούν να βουτήξεις μέσα τους....Σε καλεί ν΄αφουγκραστείς μαζί του τη βαυκαλιστική μουσική του κελαρύσματος των νερών του, και των κελαηδισμάτων των πουλιών.
Να γίνεις ένα με τη φύση σ΄ένα οργιαστικό παιχνίδι των αισθήσεων, μέσα σε ένα παρθένο τοπίο χωρίς ανθρώπινες επεμβάσεις με συχνές εναλλαγές, πλούσια βλάστηση, διαυγή νερά, μυρωδιές κι ακούσματα που σε τυλίγουν.....(Χ).από Σκέψεις Σοφών

 . . . . . . . . . .

Στις όχθες του ποταμού Ενιπέα στην ορεινή Ηλεία

Αναρτήθηκε από K.Ladas

Οδοιπορικό Μηλιές-Νεράιδα

Κείμενο: Κωνσταντίνος Μπιλάλης

Φωτό: Κώστας Λαδάς 

Συνεχίζοντας την όμορφη βόλτα μας στην περιοχή του οροπεδίου της Φολόης, φτάσαμε σε ένα μικρό, γραφικό χωριό. Το όνομα αυτού, Μηλιές. Πρόκειται για ένα χωριό πολύ λίγων κατοίκων, ως επί το πλείστον καλλιεργητών και κτηνοτρόφων. Βρίσκεται στους πρόποδες της Φολόης, σε υψόμετρο 570 μέτρα, 25 χιλιόμετρα βόρεια της Αρχαίας Ολυμπίας και 5 χιλιόμετρα δυτικά του Λάλα.  Αυτό που χαρακτηρίζει τις Μηλιές είναι η ηρεμία που μεταφέρει στον επισκέπτη και κάνοντας μία βόλτα στους, τρεις όλους κι όλους, δρόμους – ρούγες του χωριού νιώθεις να ξεχνάς τα προβλήματα που είχες μεταφέρει μαζί σου από την πόλη. Ο κάτοικος που θα σε χαιρετήσει, τα αναπαλαιωμένα πετρόχτιστα και οι μυρωδιές από τα τζάκια, σε μεταφέρουν στην εποχή που ο δρόμος ήταν χωμάτινος  και όλοι κυκλοφορούσαν με
τα γαϊδουράκια τους για να πάνε στις καλλιέργειές τους. Αφού ήπιαμε ένα καφεδάκι στο καφενείο, με ανανεωμένη την ενέργειά μας, ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό που είχε προγραμματίσει ο οδηγός μας.

Σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου, πηγαίνοντας δυτικά, είναι η αρχή του ποταμού Ενιπέα. 

 

Αναβλύζοντας από τα φαράγγια που δημιουργούνται ανάμεσα στα χωριά Μηλιές, Δούκα και Λάσδικα, κατηφορίζει για να ενωθεί με την κοίτη του ποταμού Αλφειού και να καταλήξει στο Ιόνιο Πέλαγος. Στους ντόπιους είναι γνωστός με το όνομα Αύρα, Άβρα ή Άβουρα. Το όνομα του Ενιπέα προέρχεται από την ελληνική μυθολογία και τον ομώνυμο ήρωα. Επρόκειτο για ένα πολύ όμορφο παραποτάμιο θεό, τον οποίο ερωτεύθηκε η Τυρώ, κόρη του Σαλμωνέα, βασιλιά της Ήλιδας. Κατά τον Όμηρο, ο θεός δεν ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της κόρης και ο Πωσειδώνας, όντας ερωτευμένος μαζί της, εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία. Πήρε την μορφή του Ενιπέα και πλάγιασε μαζί της στις εκβολές του ποταμού. Οι τοπικοί θρύλοι αναφέρουν ότι ο Ενιπέας εμφανίζεται ακόμη και σήμερα και λούζει τα μαλλιά του στις όχθες του ποταμού.

Η πυκνή βλάστηση με τους πλάτανους και τους κισσούς, τα απόκρημνα φαράγγια με τις σπηλιές τους και τα άγρια αρωματικά βότανα που διαχέουν το άρωμά τους σε όλη την περιοχή, συνθέτουν ένα άγριο και επιβλητικό σκηνικό. Πολύ πιθανόν, αυτός να είναι και ο λόγος, που αυτό το παρθένο τοπίο είναι τόσο πλούσιο σε θρύλους για Νεράιδες και Ξωτικά. Ιδιαίτερα δε, γύρω από τις νεροτριβές για τα υφαντά που υπήρχαν παλαιότερα. Οι ιστορίες αυτές παραμένουν ζωντανές στις μέρες μας από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά και είναι πολλοί που ορκίζονται ότι έχουν δει κάποιο από αυτά τα πλάσματα, κάποιες νύχτες, με γεμάτο φεγγάρι. Στις εκδηλώσεις, μάλιστα, που γίνονται στις όχθες του ποταμού τα καλοκαίρια, έχουν ειπωθεί αρκετές από αυτές τις ιστορίες. Ίσως να μην είναι τυχαίο, ότι το επόμενο χωριό μετά τις Μηλιές και δίπλα στον ποταμό, ονομάζεται Νεράιδα!

  

Κοντά στις πηγές του ποταμού και δίπλα στις όχθες του, είναι χτισμένο και το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Τώρα πλέον είναι ανακαινισμένο και δεν φαίνονται τα χρόνια που έχουν περάσει από πάνω του. Έχει πολύ σημαντική ιστορία, όμως, καθώς κατά την επανάσταση του 1821, ήταν ένας από τους συχνούς σταθμούς του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Όποτε περνούσε για να πάει στην Ζάκυνθο να συναντηθεί με τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς και να συζητήσουν τα θέματα του αγώνα, σταματούσε στην Αγία Παρασκευή για να προσευχηθεί και περάσει τη νύχτα του. Αξιοθέατο που σώζεται ακόμη είναι και ο νερόμυλος - μπαρουτόμυλος, που με το μπαρούτι που παρήγαγε, τα γύρω χωριά κατάφεραν να αντισταθούν στους Τούρκους. Σημαντικό είναι να αναφερθεί, ότι ο δρόμος που ακολουθούσαν για τη προώθησή του, περνούσε μέσα από τα φαράγγια και έτσι ήταν δύσκολο να καταφέρουν να τους ανακόψουν.

Η δική μας πορεία μέσα από το ποτάμι αντίθετα,  ήταν άκρως αναζωογονητική και καθηλωτική ορισμένες φορές. Οι εικόνες που εμφανίζονταν απανωτά μπροστά μας ήταν βγαλμένες από πίνακες των καλύτερων ζωγράφων. Ακολουθώντας, λοιπόν, καρέ – καρέ την μαγεία του ποταμού,  φτάσαμε στην τοποθεσία που οι ντόπιοι ονομάζουν «θεογέφυρο». Σε αυτό το σημείο οι βράχοι που πλαισιώνουν την κοίτη ενώνονται και σχηματίζουν μία σήραγγα λίγων μέτρων. Τα λίγα μέτρα όμως έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με την υπέρτατη ομορφιά των περίεργα διαμορφωμένων σταλαγμιτών, της μόνιμης βροχής από την οροφή και των κατάφυτων τοιχωμάτων του εσωτερικού. Δεν γνωρίζουμε την προέλευση του ονόματος «θεογέφυρο» αλλά σίγουρα το μυαλό του επισκέπτη θα αναλύσει τα συνθετικά της λέξης και θα μείνει περισσότερο στο πρώτο συνθετικό.

Η ώρα είχε περάσει…     

 

παραπέμπουμε στο http://kostasladas.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7.html
http://kostasladas.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html ).

Καταρράκτες Νεμούτας- Φαράγγι Ερυμάνθου