Ημέρα Μνήμης και Τιμής για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα - ...

 

Μαρτυρίες...

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 13 Δεκεμβρίου 1943

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

Στο κτίριο του σχολείου έγινε ο χωρισμός και ο αποχωρισμός. Τα γυναικόπαιδα κλείστηκαν στο σχολείο και οι άνδρες από 14 χρονών και πάνω οδηγήθηκαν σε φάλαγγες στην κοντινή Ράχη του Καππή. Ο χώρος ήταν προσεκτικά επιλεγμένος. Η αμφιθεατρική του διαμόρφωση δεν θα επέτρεπε σε κανένα να γλιτώσει. Οι Καλαβρυτινοί ήταν αναγκασμένοι να βλέπουν τις περιουσίες τους, τα σπίτια και ολόκληρη την πόλη, να καίγονται και, μαζί τους, να παραδίδονται στη φωτιά οι γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά τους έγκλειστα στο κτίριο του Σχολείου, το οποίο φρουρούσαν πάνοπλοι στρατιώτες.

Ο Γερμανός Διοικητής, για να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους συγκεντρωμένους, έδωσε το λόγο της στρατιωτικής του τιμής ότι δεν πρόκειται να τους σκοτώσουν. Ολόκληρη η πόλη παραδόθηκε σης φλόγες.

Την ίδια στιγμή ο Οδοντωτός κατηφόριζε κατάφορτος με τις σοδιές από το πλιάτσικο των Γερμανών στα σπίτια, στα μαγαζιά και τις αποθήκες, απ΄ όπου άρπαξαν ότι πολύτιμο υπήρχε. Μαζί και τα χρήματα και τα αποθέματα των Τραπεζών και των Δημοσιών Υπηρεσιών, αφού προηγουμένως ανάγκασαν τους Διευθυντές να τα παραδώσουν.

Από το ξενοδοχείο «Μέγας Αλέξανδρος», με μια πράσινη και ύστερα μια κόκκινη φωτοβολίδα, δόθηκε το σύνθημα της εκτέλεσης. Τα πολυβόλα θέρισαν τους Καλαβρυτινούς. Ακολούθησε η χαριστική βολή που ολοκλήρωσε το έγκλημα. Διασώθηκαν 13 άτομα.

Στο δημοτικό σχολείο, τα γυναικόπαιδα έζησαν στιγμές αγωνίας και τρόμου, καθώς οι φλόγες έζωναν το κτίριο του σχολείου. Σπάζοντας πόρτες και παράθυρα κατάφεραν τελικά να ξεφύγουν τρέχοντας μακριά από τα σπίτια που φλέγονταν, άρχισαν να αναζητούν τους δικούς τους, Μία από τις γυναίκες, η ηλικιωμένη Κρίνα Τσαβαλά, ποδοπατήθηκε από το πανικόβλητο πλήθος των γυναικόπαιδων και ξεψύχησε πριν αντικρίσει το αποτρόπαιο έγκλημα.

Ύστερα, οι γυναίκες ανηφόρισαν προς το μέρος που είχαν οδηγήσει τους άνδρες και βρέθηκαν μπροστά στο πιο φρικιαστικό και απάνθρωπο θέαμα. Άνδρες, πατεράδες, γιοι και αδελφοί κείτονταν νεκροί πλημμυρισμένοι στο αίμα.

Το μεγάλο Δράμα των Καλαβρύτων είχε ξεκινήσει. Τα νιάτα, οι δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, περιουσίες και κόποι χρόνων αφανίστηκαν στις 2:34΄ της 13ης Δεκεμβρίου 1943, όπως δείχνουν οι δείκτες του σταματημένου ρολογιού της εκκλησίας.

Η συνέχεια του δράματος βρήκε τις γυναίκες να προσπαθούν με τα νύχια να σκάψουν πρόχειρους τάφους στην παγωμένη γη του Δεκέμβρη, για να θάψουν τους νεκρούς τους. Με τις κουβέρτες που είχαν κοντά τους, μετέφεραν τους σκοτωμένους στο νεκροταφείο και άλλους έθαψαν εκεί στο λόφο, μια τραγική σκηνή που κράτησε μέρες.

Ακολούθησε η προσπάθεια της επιβίωσης μέσα στα χαλάσματα, που έμελλε για χρόνια να στεγάσουν τις απορφανισμένες οικογένειες.

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων «συγκίνησε και συνένωσε τους Έλληνες - δυνάμωσε τον αγώνα τους κατά του κατακτητή», ομολογεί ο τότε γενικός στρατιωτικός διοικητής των Γερμανών στην Ελλάδα.

Οι Καλαβρυτινές Γυναίκες, οι Καλαβρυτινές Μανάδες, μορφές ηρωικές, παλεύοντας κάτω από δύσκολες συνθήκες, κατάφεραν να αναθρέψουν τα παιδιά τους και να ξαναχτίσουν την πόλη μέσα από τα ερείπια.

Στον Τόπο της Εκτέλεσης, ο Λευκός Σταυρός και η Πετρωμένη Καλαβρυτινή Μάνα, αιώνια σύμβολα του μαρτυρίου, εξακολουθούν να στέλνουν μηνύματα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών του κόσμου.

Ύμνος προς τη Δόξα των Καλαβρύτων

ΦΤΕΡΩΤΗ ΚΟΡΗ

Αφιερωμένο στους πεσόντες του ολοκαυτώματος
των Καλαβρύτων 13 – 12 – 1943

Με βλέμμα λουσμένο στο Απολλώνιο φώς,

με χέρια π’ αγγίζουν την ίσαλο γραμμή του αιθέρα

στέκεις κόρη, τώρα εδώ, φτερωτή

της ψυχής ν’ απαλύνεις τον πόνο.

Έλα, έλα κόρη Λευκάτη να στέψεις με δάφνης

στεφάνι, με κλωνάρι ελιάς και με άνθη

τους άνδρες που πήρε η οργή του πολέμου.

Έλα Μούσα να ψάλεις τη Δόξα των ανδρών όπου

΄πέσαν στην πλαγιά του Χελμού για πατρίδα.

Δες τη λάμψη, το στεφάνι που φωτίζει την όψη.

Δες τους, όλοι στον ανθό της ωραίας της νιότης.

Έλα, έλα Μούσα να ψάλλεις της Δόξας αθάνατη ωδή.

Δεκεμβρίου 13, 2011
Γιώργος Σπηλιώτης
Δρ. Πολιτικός Μηχανικός,
Μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών

ΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΗ ΓΗ

Γη, που σπαρμένη κόκαλα και ποτισμένη μ’ αίμα,

Γη, Λευτεριάς ξημέρωμα και Ιστορίας θρέμμα.

Γη, ρωμιοσύνης καύχημα και δόξας περηφάνια,

που τα’ όνομά σου τραγουδούν ως τα εφτά ουράνια,

που ήρωες στεφάνωσες και τάγματα μαρτύρων, 

που ’χεις αγάπη ζηλευτή ευεργετών απείρων, 

που και η φύση απλόχερα σε στόλισε με χάρη, 

με κάνεις όλο να ριγώ, να είμ’ όλο καμάρι, 

να προσκυνώ μ’ ευλάβεια τα Άγια Χώματά σου

Καλάβρυτα, Πατρίδα μου! Να ζουν τα Ιδανικά σου!

(Από την ποιητική συλλογή 

του Νίκου Παπακωνσταντόπουλου "Έμμετρα")

Ομιλία του ομότιμου καθηγητή Σπύρου Γ. Καμπέρου στις εκδηλώσεις μνήμης του Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος 

Καλάβρυτα 13 Δεκεμβρίου 2012 

Σεβασμιότατε,

Πονεμένες Καλαβρυτινές Μάνες και διασωθέντα παιδιά του Καλαβρυτινού ολοκαυτώματος, Κύριε Δήμαρχε της Μαρτυρικής πόλης των Καλαβρύτων Κύριοι εκπρόσωποι των Πολιτικών, Στρατιωτικών και Δικαστικών Αρχών, Σεβαστό Εκκλησίασμα

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ, Δευτέρα, 13ις Δεκέμβρη 1943

Έχουν περάσει 69 χρόνια, από την ημέρα εκείνη που στα Καλάβρυτα παίχτηκε μία πολυπρόσωπη Τραγωδία. Μια τραγωδία που απέδειξε πόσο διαχρονικός είναι ο στίχος, του χορού, στη Αντιγόνη του Σοφοκλή.

« Πολλά τα δεινά κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει »

« Πολλά είναι τα φοβερά, αλλά τίποτα δεν είναι πιο ικανό, πιο αξιοθαύμαστο από τον άνθρωπο ». Πιστεύω ότι, μία αναδρομή, στα μονοπάτια της Καλαβρυτινής εκείνης Τραγωδίας, θα το επιβεβαιώσει.

Η σύντομη αναδρομή σε εκείνη, την ημέρα, είναι:

- Ένα ευλαβικό μνημόσυνο σε εκείνους που θυσιάστηκαν,

- Ένα μεγάλο, ευχαριστώ, στις Καλαβρυτινές Μάνες, που πάλεψαν να επιβιώσουμε,

- Μία θύμηση, σ΄ όσους έζησαν, εδώ, την ημέρα εκείνη και

- Μία παρακαταθήκη, για τις νεότερες γενιές των Ελλήνων.

Η αναδρομή αυτή βασίζεται κυρίως

- στις διηγήσεις των διασωθέντων της σφαγής και

- όσων έζησαν την ημέρα εκείνη.

...........................................

Λόγος τιμής και Μνήμης και για το Ολοκαύτωμα τις 8-12-1943 της δ. Ευτυχίας Καραπατή.

Αγαπητοί συμπατριώτες και /-ισσες

Κύριε δήμαρχε,

Αγαπητές κυρίες και κύριοι,

      Συγκεντρωθήκαμε όλοι μας εδώ για να αποδώσουμε φόρο τιμής και χρέους, στην μνήμη των άδικα εκτελεσθέντων συμπατριωτών μας σε αυτό εδώ το μέρος όπου σε λίγες ημέρες, στις 8 Δεκέμβρη κλείνουν 74 χρόνια  από την αποφράδα εκείνη μέρα που οι Γερμανοί-ναζί κατακτητές εκτελούν τον άμαχο πληθυσμό, λεηλατούν και πυρπολούν το χωριό μας ενώ την ίδια τύχη θα έχουν και τα γύρω χωριά ,οι Ρωγοί, το Μέγα Σπήλαιο και στις 13 Δεκέμβρη ολοκληρώνουν τη θηριωδία τους στα Καλάβρυτα. Ένα από τα χειρότερα ναζιστικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στην Ελλάδα της Κατοχής ήταν αυτό του Ολοκαυτώματος στην επαρχίας  Καλαβρύτων.

Είμαστε εδώ κύριες και κύριοι για να κρατήσουμε την μνήμη ζωντανή, ως φάρος, που λάμπει, διδάσκει και εμπνέει όπως σωστά λέει και στο κεντρικό του μήνυμα ο Δήμος Καλαβρύτων για τα τραγικά γεγονότα στην επαρχίας μας.

Είναι ημέρα μνήμης, τιμής και χρέους όλων μας, γιατί

“Η μνήμη είναι η μητέρα της σοφίας”. Αυτό έλεγε, 2.500 χρόνια πριν ο Αισχύλος. Κι αυτή η αλήθεια δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Γιατί χωρίς μνήμη δεν μπορείς να γνωρίζεις τον εαυτό σου, να αναγνωρίζεις τις ανάγκες σου, να θέτεις στόχους και να αποκτάς ενέργεια για να προχωράς μπροστά.

Κάθε πόλεμος φέρνει νεκρούς, καταστροφές, συμφορές. Σ’αυτόν εδώ όμως τον πόλεμο ειδικά, ο ναζισμός και ο φασισμός λειτουργούν ως επιταχυντές της απανθρωπιάς και της φρίκης.

Ο απολογισμός για το Χωριό μας εκείνη την μαύρη ημέρα στις 8 Δεκεμβρίου του 1943, είναι  45 άοπλοι και αθώοι  άντρες να  εκτελούνται εν ψυχρώ χωρίς διακρίσεις ,ανάμεσά τους ένας βαριά τραυματισμένος άντρας - ο δάσκαλος του χωριού -και ένας επιζών ο Φίλιππος Γκρίντζος, σπίτια καμένα, ορφανά να περιφέρονται σαν να έχασαν την γη κάτω από τα πόδια τους και χήρες να φωνάζουν ,να κλαίνε και να οδύρονται.

Την επόμενη ξημερώνει η Μεγάλη Παρασκευή του χωριού μας!

 Πόνος, οδύνη, φρίκη, ερείπια, ορφάνια. Από τα 130 σπίτια που είχε τότε η Κερπινή καταστράφηκαν ολοσχερώς πάνω από τα 80 και γύρω στα 20 μερικώς ,ανάμεσα τους και το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μας .

Οι Κερπινιώτες και οι Κερπινιώτισσες γνωρίζουν κυριολεκτικά την πρωτόγονη ζωή στα σπήλαια και στην ύπαιθρο, που ήταν στο εξής η κατοικία τους, Οι περισσότερες οικογένειες βολεύτηκαν χειμωνιάτικα ,σε χαμοκέλες ,αποθήκες, αχυρώνες ή σε πρόχειρα παραπήγματα ,κάτω από παλιές λαμαρίνες.

Ενώ οι αληθινά πρωτόγονοι κατακτητές, σήμερα λογίζονται για πολιτισμένοι και μας κουνάνε το δάκτυλο!

Το χωριό μας θα κάνει χρόνια να συνέλθει. Οι κάτοικοι χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια ,με στερήσεις με κόπους και ιδρώτα, αγωνίστηκαν, πάλεψαν και ανέστησαν το χωριό, το ξαναζωντάνεψαν.

 Να συμπληρώσουμε ακόμα και τούτο. Η Κερπινή είναι ίσως το μοναδικό χωριό της επαρχίας μας που στην ιστορική της πορεία γνώρισε τέσσερις φορές την καταστροφική μανία διαφόρων επιδρομέων. Η πρώτη ήταν το 1773 από τους Αλβανούς, η δεύτερη από τον Καραϊσκάκη μαζί με τον Κίτσο τζαβέλλα από 14-17,πάλι Μήνα Δεκέμβριο το 1824, η Τρίτη το 1827 από τους τουρκοαιγύπτιους του Ιμπραήμ και η τέταρτη και ολοκληρωτική ήταν στις 8 Δεκεμβρίου 1943 από τους ΝΑΖΙ κατακτητές.

Και όμως παρόλα αυτά επιζήσαμε…

Το Χωρίο μας, η επαρχία Καλαβρύτων γνώρισαν και υπέστησαν το απόλυτο κακό στην πιο ακραία εκδοχή του.

Μιλάμε για εγκλήματα που ξεπερνούν τα όρια της θηριωδίας.

- Εγκλήματα, που δεν τα διαπράττει ποτέ ο τακτικός στρατός.

- Εγκλήματα, που η Ιστορία αποδίδει σ΄ορδές Βαρβάρων.

Είμαστε εδώ όμως κύριες και κύριοι ,για να διδαχθούμε πως σαν λαός και σαν άνθρωπος πρέπει:
Να θυμάσαι, να παλεύεις, 
να μην τα παρατάς, 
να μαθαίνεις ακόμα και από τα λάθη σου».

Είμαστε εδώ για να υπενθυμίσουμε, κ.Δήμαρχε, ότι δεν ξεχνάμε και ότι πρέπει να παλέψουμε για το  θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, ότι, πρέπει η Γερμανία επιτέλους να αναλάβει τις ευθύνες που τις αναλογούν για αυτό το τόπο. Να δοθούν οι αποζημιώσεις για τις καταστροφές και θηριωδίες που έγιναν από την Γερμανική κατοχή.

κύριες και κύριοι ,

Από αυτόν εδώ τον αιματοβαμμένο τόπο, θα πρέπει να κάνουμε γνωστό ότι δεν ξεχνάμε το έγκλημα που διαπράχτηκε και να στείλουμε το μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση σε όλη την Ελλάδα και σε όλο το στην κόσμο, το μήνυμα της Ειρήνης, της καταδίκης των πολέμων, της καταδίκης του ναζισμού και του κάθε μορφής ολοκληρωτισμού .

 Και η σκέψη μας να κυριαρχείται από δύο λέξεις: «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!».

Ας είναι αιωνία η μνήμη όλων αυτών που θυσιάστηκαν …
.....................................................................................

Η "Ελευθεροτυπία" για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα - Συνέντευξη Δημ. Βαρβιτσιώτη

Ολοσέλιδο αφιέρωμα είχε το χθεσινό φύλλο (28.11) της "Ελευθεροτυπίας" για το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα  με αφορμή την επετειακή εκδήλωση που διοργανώνει η Παγκαλαβρυτινή Ένωση" τη Κυριακή 1η Δεκεμβρίου (διαβάστε για την εκδήλωση εδώ) με συνέντευξη του προέδρου της Παγκαλαβρυτινής, κ. Δημ. Βαρβιτσιώτη στην συντάκτη Γιώργο Κιούση.

Το δημοσίευμα έχει ως εξής:

Από 5 μέχρι 15 Δεκεμβρίου 1943 στην «Επιχείρηση Καλάβρυτα» εκτελέστηκαν συνολικά 779 Ελληνες στις περιοχές Καλάβρυτα, Κερπινή, Ρωγοί, Κάτω Ζαχλωρού, Ανω Ζαχλωρού, Μοναστήρι του Μεγάλου Σπηλαίου, Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, Σούβαρδο, Βραχνί, Πριόλιθος, Σκεπαστό, Τρεχλό, Μάνεσι, Μάζι, Βλασία, Παπαντώνη, Μαζέικα (Κλειτορία), Τουρλάδα, Αρμπουνας, Παγκράτι και αλλού.

Ορθρος της ελευθερίας, βωμός θυσίας για την ελευθερία της Ευρώπης. Μνήμη, πένθος, ελπίδα

Όρθρος της ελευθερίας, βωμός θυσίας για την ελευθερία της Ευρώπης. Μνήμη, πένθος, ελπίδα

Τα Καλάβρυτα, τα μοναστήρια και πολλά χωριά πυρπολήθηκαν, ενώ άλλα βομβαρδίστηκαν και ισοπεδώθηκαν. Γενικότερα οι γερμανικές και ιταλικές επιχειρήσεις του 1943 στην περιοχή Καλαβρύτων στοίχισαν τη ζωή σε περίπου 900 ανθρώπους, ενώ οι Γερμανοί αποχωρώντας πήραν μαζί τους τεράστιες ποσότητες τροφίμων και ζώντων ζώων, όλα τα χρήματα από τις τράπεζες των Καλαβρύτων και όλα τα τιμαλφή των πολιτών. Την Κυριακή, ώρα 10.00 έως 3.00 μ.μ. στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας Αθηνών, Πανεπιστημίου 22 και Ομήρου στην Αθήνα, η Παγκαλαβρυτινή Ενωση διοργανώνει εκδήλωση Μνήμης και Τιμής για τα 70 χρόνια από το καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα από τα γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα Κατοχής. Μιλάμε με τον πρόεδρο της Ένωσης, Δημήτρη Βαρβιτσιώτη.

- Η πιο βαριά περίπτωση πολεμικού εγκλήματος στην Ελλάδα;

«Για την τραγωδία των Καλαβρύτων έχουν γραφεί σελίδες που στη συνείδηση του λαού έχουν αποτυπωθεί σαν μία από τις πιο τραγικές ιστορίες του έθνους. Στόχος του γερμανικού επιτελείου ήταν να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού. Αποφάσισαν να δώσουν τέτοιου είδους χτυπήματα στην Ελλάδα, ώστε να πλήξουν όλο τον πληθυσμό και τρομοκρατημένος αυτός να σταματήσει να υποστηρίζει το αντάρτικο κίνημα. Ενας τρίτος στόχος του γερμανικού επιτελείου ήταν να χτυπήσουν τα Καλάβρυτα καθότι βρίσκονταν σε στρατηγική τοποθεσία, σε περίπτωση που οι Σύμμαχοι αποφάσιζαν να κάνουν απόβαση στην Πελοπόννησο, ενώ επίσης αποτελούσαν σύμβολο της Επανάστασης από το 1821».

- Στυγνός εγκληματίας;

«Πρόκειται για μια χαρακτηριστική περίπτωση ναζιστή στρατιωτικού ηγέτη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, του διοικητή της Βέρμαχτ στην Πελοπόννησο, του στρατηγού Καρλ φον Λε Σουίρ, που διέταξε τη διεξαγωγή εκκαθαριστικών επιχειρήσεων στην επαρχία Καλαβρύτων. Στυγνός εγκληματίας πολέμου. Σαράντα πέντε ετών τότε, είχε λάβει μέρος στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε ήδη διακριθεί για τις υπηρεσίες του στο ναζισμό κατά τον Β', ώστε να αναλάβει ύψιστα στρατιωτικά αξιώματα και το 1942 να παρασημοφορηθεί με τον "χρυσό γερμανικό σταυρό". Ως διοικητής της 117 Μεραρχίας Καταδρομών ευθύνεται για πολυάριθμα εγκλήματα πολέμου εναντίον αμάχων στη βόρεια Πελοπόννησο, με αποκορύφωμα το καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα».

- Μόνο αυτός;

«Η απόφαση αυτή είχε ληφθεί οπωσδήποτε πριν από την εκτέλεση των αιχμαλώτων, όπως προκύπτει από σχετικές πηγές, και επομένως δεν ευσταθεί η ευρύτατα διαδεδομένη και αποπροσανατολιστική "θεωρία περί αντιποίνων". Αντίθετα, η "Επιχείρηση Καλάβρυτα" συνδέεται άμεσα με γενικότερες σχετικές επιτελικές αποφάσεις των ναζί».

- Οι γερμανικές αποζημιώσεις;

«Οι εξελίξεις αναδεικνύουν την αναγκαιότητα το θέμα να στοιχειοθετηθεί με αδιαμφισβήτητα στοιχεία και να υποστηριχθεί τόσο νομικά όσο και από πλευράς πολιτείας. Το έγκλημα του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων το 1943 παραμένει αδικαίωτο. Ακόμη δεν έχει καν ζητηθεί "συγγνώμη" από τους Γερμανούς αναγνωρίζοντας την ευθύνη τους. Τα Καλάβρυτα αποτελούν μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου η ληστρική επιδρομή των ναζί έχει καταγραφεί με πλήρη λεπτομέρεια. Με την ύπαρξη αυτών των στοιχείων μπορεί και πρέπει να στοιχειοθετηθούν διεκδικήσεις και εμείς ως Παγκαλαβρυτινός Φορέας θα λειτουργήσουμε υποστηρίζοντας ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή»

Παγκόσμια Ημέρα Ιδιοκτησίας 10η Δεκεμβρίου

Η Διεθνής Ημέρα Ιδιοκτησίας καθιερώθηκε με απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Ακινήτων και εορτάζεται ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 10 Δεκεμβρίου, επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 
Η ιδιοκτησία, θεσμός που στην ιστορική πορεία του ανθρώπου αγιοποιήθηκε, αλλά και δαιμονοποιήθηκε έντονα, σήμερα είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, που εορτάζεται μάλιστα διεθνώς τη 10 Δεκεβρίου με απόφαση της Διεθνούς Ένωσης  Ακινήτων.
Σύμφωνα με την Οικουμενικη Διακηρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948, άρθρο 17, α) Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και β) Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.
Είναι πολύ επιεικής ο Βολταίρος λέγοντας ότι «το πνεύμα ιδιοκτησίας διπλασιάζει τη δύναμη του ανθρώπου», αφού ο… πνευματικός αυτός πολλαπλασιαστής φαίνεται να παράγει πολύ μεγαλύτερα γινόμενα. Και απεικονίζει σε σοβαρό βαθμό την αλήθεια το γνωστό ανέκδοτο με τον τράγο που, όταν διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος, έχασε την…παραγωγικότητά του. (Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι σαν…επιχειρηματίας, πολλές φορές… βίαζε τις προβατίνες!)
Το πρόβλημα, όμως, δημιουργείται όταν κινούμαστε από το καλό αλλά από το «κ α κ ό  π ν ε ύ μ α » της ιδιοκτησίας, την ιδιοκτησιακή αντίληψη για πράγματα που δεν είναι δικά μας. Γιατί άλλο να βλέπουμε κάτι «σαν δικό μας»  και άλλο ως ιδιοκτησία μας. Άλλο η συναισθηματικά φορτισμένη κτητική αντωνυμία μου/μας, που μαρτυρεί ενδιαφέρον, συν-πάθεια, αγάπη για κάτι, και άλλο η κτητική αντίληψη που πηγάζει από τον ατομικισμό, τον εγωισμό, τη στενόμυαλη αντίληψη και οδηγεί στον αυταρχισμό, στην αυθαιρεσία, στην αντιδημοκρατική συμπεριφορά, στην αρπαγή…
Έτσι, δεν είναι λίγες οι συγκεκριμένες περιπτώσεις που περιγελούν ή ακόμη σαρκάζονται το παραπάνω άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης. Και όχι μόνο σχετικά με την ιδιωτική αλλά και τη δημόσια, την ακίνητη ή την κινητή, την υλική ή πνευματική ιδιοκτησία.
Δείγματα και δήγματα της κακώς εννοούμενης ιδιοκτησιακής αντίληψης διαπιστώνονται ανέκαθεν στην ιμπεριαλιστική συμπεριφορά των ισχυρών χωρών στις κλασικού ή νεοαποικιακού τύπου (κατα)κτήσεις τους, αλλά και απέναντι στις «συμμαχικές» κατά τ’ άλλα χώρες που ανήκουν στις «σφαίρες επιρροής» τους.
Η ιδιοκτησιακή αντίληψη εντοπίζεται ανέκαθεν στους πολιτικούς εκείνους που βλέπουν το κράτος, την περιφέρεια, το δήμο, ή ακόμα το κόμμα, την παράταξη  και τους ψηφοφόρους ως κτήμα τους. Κτήμα με την έννοια του υποζυγίου. (Είδαμε πάλι με πόση ευκολία οι αποτυχόντες του Α` γύρου των   αυτοδιοικητικών εκλογών «έδωσαν γραμμή» στους φηφοφόρους «τους» για τον β` γύρο. Ούτε πρόβατα να ήταν!)
Κάποιοι, μάλιστα, φτάνουν στην πλήρη ταύτιση,  κατ’ απομίμηση του λουδοβίκειου «Το κράτος είμαι εγώ».  Γι’ αυτό αναφέρονται διαρκώς στο «εγώ» και σπάνια ή καθόλου στο «εμείς». (Αυτός δεν είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που εμποδίζουν τους πολίτες να δουν το κράτος «σαν δικό τους» και τους προκαλούν αντιπάθεια  ακόμη και καταστροφική μανία για οτιδήποτε κρατικό; Η ανασφάλεια μάλιστα που προκαλεί η κακοδιοίκηση και κατασπατάληση της κρατικής ιδιοκτησίας δεν ενισχύει την τάση αύξησης της ατομικής ιδιοκτησίας;)
Η ίδια αντίληψη ανιχνεύεται στην οικογενειοκρατία διάφορων δημόσιων, κατά τ’ άλλα, φορέων που κάποιοι ένοικοι τους βλέπουν σαν φέουδά τους, και φροντίζουν να εγκαταστήσουν και να αποκαταστήσουν ουκ ολίγα συγγενικά ή φιλικά τους πρόσωπα με μοναδικό προσόν τους τη συγγένεια! (Στην πρόσφατη αξιολόγηση των πανεπιστημίων σε παγκόσμιο επίπεδο από τους TIMES του Λονδίνου με κριτήρια την ποιότητα διδασκαλίας, την έρευνα και τις δημοσιεύσεις, η Ελλάδα έλαμψε με την απουσία της και από τις διακόσες αξιολογικές θέσεις. Μήπως η ιεράρχηση αυτή «συγγενεύει» και με την ανίερη οικογενειοκρατία των «Πανεπιστημίων μας»;)
Θα ήταν… παραβίαση ανοικτών θυρών να αναφερόμαστε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που ισχύει ακόμα στις ενδοοικογενειακές σχέσεις, μεταξύ άνδρα και γυναίκας ή γονιών και παιδιών και που οδηγεί συχνά σε οικογενειακά δράματα… (Και μην πάει το μυαλό μας μόνο στις χώρες της …μπούργκας!…)
Πιο συγκεκριμένες παρεμβάσεις  σε κρατικές ή ιδιωτικές ιδιοκτησίες που περιγελούν σήμερα ή ακόμη σαρκάζονται το παραπάνω άρθρο της Π.Δ.Α.Δ είναι: η κατοχή της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν ή της μισής Κύπρου∙ η αδυναμία στην τελευταία των εκτοπισμένων (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) να επιστρέψουν στις ιδιοκτησίες τους, στα σπίτια και τις περιουσίες τους∙ το τεραστίων διαστάσεωδουλεμπόριο για την ικανοποίηση όλων των…τάσεων∙ η κλοπή της ιστορίας και η κλεπτωνυμία, όπως από τους Σκοπιανούς γείτονές μας∙ η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και η καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων από συρραφείς συγγραφείς, μπλόγκερς, δημοσιογράφους, κασετοπειρατές, αρχαιοκάπηλους και  τους κάθε είδους δεξιοτέχνες της ξεπατικούρας∙ οι περικοπές των συντάξεων μας ή του εφάπαξ μας για την αντιμετώπιση της μεγάλης «τρύπας» που άφησε το μεγάλο κλεπτοφαγοπότι που προηγήθηκε∙ η ζωοκλοπή, που ζει και βασιλεύει (ιδιαίτερα κάθε Χριστούγεννα!…)∙ το «εθνικό σπορ» μας, όπως τείνει να εξελιχθεί τελευταία η συνήθεια να κλέβουν σκάρες υπονόμων, καμπάνες, κομμάτια από σιδηροδρομικές ράγες, καλώδια της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, είδη μεταλλικής οικοσκευής και ό,τι μπορεί να πουληθεί στα παλιατζίδικα….
Εξάλλου, σε μια υπερχρεωμένη χώρα, με υπερχρεωμένα νοικοκυριά και μαγαζιά πόσο ιδιοκτήτες στα σπίτια τους και στις επιχειρήσεις τους ή πόσο αφέντες στην πατρίδα τους αισθάνονται οι πολίτες; Μη ξεχνούμε ότι σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση Ελλάδας και τρόικας «ούτε ο δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής  κυριαρχίας», πράγμα που σημαίνει ότι σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης ή ολοκληρωτικής εξόφλησης του δανείου οι δανειστές μπορούν να εκποιήσουν ελληνική δημόσια ιδιοκτησία ανυπολόγιστης πολιτιστικής ή υλικής αξίας, όπως λιμάνια, λίμνες, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, οπλισμό…! (Γιατί δεν αναφέρω και την καταπάτηση εθνικής ιδιοκτησίας στο Σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Πού κολλάει τώρα αυτό; Και ποιο «Σκάνδαλο του Βατοπεδίου»;) *          *           *
Παράλληλα, αντιμετωπίζεται με ειρωνεία η επισήμανση του Ρουσσό στο «Κοινωνικό Συμβόλαιό» του: «Κανείς δεν πρέπει να είναι τόσο πλούσιος, ώστε να μπορεί να εξαγοράζει τον άλλον ούτε τόσο φτωχός ώστε να αναγκάζεται να εξαγοράζεται». Αλλά και η «παραβολή του άφρονος πλουσίου» και ο λαϊκός στίχος «Όλοι δύο μέτρα παίρνουν γη», κάθε άλλο παρά ανακόπτουν τη  μανία αύξησης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και μάλιστα αθέμιτης.
Και αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί να προχωρήσει μια χώρα όταν το χωρατό του Καραγκιόζη  «Τα δικά μου είναι δικά μου και τα δικά σου και των δυο μας» λειτουργεί ως σοβαρή οικονομική αρχή για το αυγάτισμα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε βάρος της δημόσιας!… Όταν αρνούμαστε πεισματικά να παραχωρήσουμε ένα ελάχιστο κομματάκι της ιδιόκτητης γης μας για να διαπλατυνθεί ένας δρόμος που θα αναβαθμίσει την υπόλοιπή μας και θέλουμε αυτό να γίνει αποκλειστικά από  τον απέναντι!…Όταν «όλοι βρίσκονται στο στόχαστρο», αλλά εντός του βεληνεκούς, μόνο οι «μπουκαδόροι», οι «κασαδόροι», οι «γριλάκιες», οι «ποντικοί», οι «κλειδάδες»,οι  «πορτοφολάδες» και οι διάφορες άλλες κατηγορίες κλεφτών και κλεφτρονιών που κυκλοφορούν στην πιάτσα του υποκόσμου (για να θυμηθούμε το «Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη» του Ηλία Πετρόπουλου)∙ οι αρχικλέφτες, οι φαταούλες  του «καλού κόσμου» την ίδια στιγμή κυκλοφορούν με καμαρωτή αναίδεια στο απυρόβλητο, και μάλιστα κάποιοι από αυτούς που ομολόγησαν!
Τελικά το θέμα είναι  αν ο εαυτός μας είναι ιδιοκτησία μας ή αποικία της αλλοτρίωσης!…


Γιώργος Φρυγανάκης

                                 Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

10 Δεκεμβρίου .......

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις.

  Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (A/RES/217, 10 Δεκεμβρίου 1948), περιγράφοντας την άποψή τους για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το προσχέδιο γράφτηκε από τον Τζων Πήτερς Χάμφρεϋ από τον Καναδά, με τη βοήθεια της Ελέανορ Ρούσβελτ από τις ΗΠΑ, του Ρενέ Κασίν από τη Γαλλία, του Π. Σ. Τσάνγκ από την Κίνα και άλλων.
Παρ' όλο που δεν είναι νομικά δεσμευτικό έγγραφο, έγινε η βάση για δύο νομικές συνθήκες, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. Συνεχίζει να αναφέρεται από ακαδημαϊκούς, νομικούς και συνταγματικά δικαστήρια. Υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ διεθνών δικηγόρων για το ποια σημεία της αντιπροσωπεύουν διεθνές εθιμικό δίκαιο. Οι απόψεις κυμαίνονται μεταξύ μερικών άρθρων και ολόκληρης της διακήρυξης.

Νο 1 είμαστε όλοι γεννημένοι ελεύθεροι και ίσοι Νο 2 Μην κάνεις διακρίσεις Νο 3 το δικαίωμα στην ζωή Νο 4 ΟΧΙ σκλαβιά Νο 5 ΟΧΙ βασανιστήρια Νο 6 έχεις δικαίωμα όπου κι αν πήγαίνεις Νο 7 είμαστε όλοι ΙΣΟΙ ενώποιον του νόμου Νο 8 Τα δικαιώματα σου προστατεύονται απο το νόμο Νο 9 ΟΧΙ άδικη φυλάκιση Νο 10 Το δικαίωμα για δίκη Νο 11 Είμαστε πάντα αθώοι μέχρι να αποδειχθούμε ένοχοι Νο 12 Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή Νο 13 Ελευθερία κίνησης

	#3
	Νο 14 Το δικαίωμα στο να αναζητάς ασφαλή τόπο να ζήσεις Νο 15 Το δικαίωμα στην εθνικότητα Νο 16 Γάμος και οικογένεια Νο 17 Δικαίωμα στα δικά σου πράγματα Νο 18 Ελευθερία της σκέψης Νο 19 Ελευθερία της έκφρασης Νο 20 Δικαίωμα στις δημόσιες συγκεντρώσεις No 21 Το δικαίωμα στην δημοκρατία Νο 22 ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ Νο 23 Δικαίωμα εργαζομένων Νο 24 Το δικαίωμα στο παιχνίδι Νο 25 Τροφή και στέγη για ΟΛΟΥΣ Νο 26 Το δικαίωμα στην εκπαίδευση Νο 27 Το δικαίωμα στην πνευματική ιδιοκτησία

	Νο 28 ένας δίκαιος και ελεύθερος κόσμος Νο 29 Υπευθυνότητα !!!! Νο 30 ΚΑΝΕΙς ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Ένα γράμμα για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

«Φωνές» αισιοδοξίας θα ακουστούν από κάθε γωνιά του πλανήτη, τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου στις 18.00, στα σκαλιά της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών η Διεθνής Αμνηστία.

Ένα κερί είναι αρκετό για να φωτίσει τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Μια «συμβολική» εκδήλωση με την οποία κορυφώνεται ο Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων 2012, μια από τις παλαιότερες ακτιβιστικές δράσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Στόχος του Μαραθώνιου Γραμμάτων, στον οποίο συμμετέχουν χιλιάδες άνθρωποι από 80 χώρες του κόσμου, είναι η συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων γραμμάτων συμπαράστασης σε ανθρώπους που κινδυνεύουν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Με τα γράμματα αυτά, καθώς και με την υπογραφή γραμμάτων πίεσης προς τις κυβερνήσεις, απλοί πολίτες ενώνουν τις φωνές τους εναντίον της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτωνΜέσα από την ακτιβιστική αυτή δράση η Διεθνής Αμνηστία φιλοδοξεί να ανάψει το φως της ελπίδας, αλλά και να αποτελέσει ένα μοχλό αλλαγής στις ζωές ανθρώπων, από τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο μέχρι τα μέλη του ρωσικού συγκροτήματος Pussy Riot και τον κινέζο δικηγόρο Gao Zhisheng.

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας συμμετέχει στον φετινό Παγκόσμιο Μαραθώνιο Γραμμάτων σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Στόχος του να συγκεντρώσει 7.000 γράμματα και υπογραφές, ξεπερνώντας το φετινό ρεκόρ των 5.500.

Για να πετύχουμε το σκοπό μας, μας καλεί όλους να γίνουμε ακτιβιστές έστω και για μια ώρα, γράφοντας ένα γράμμα αλλά και φτιάχνοντας το δικό μας φαναράκι, προκειμένου να φωτίσουμε τις δύσκολες στιγμές των συνανθρώπων μας.


http://ysterografa.gr/

 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948
ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.
Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.
Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.
Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.
Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.
Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,
Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
ΑΡΘΡΟ 1

'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.
ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.
ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.
ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.
ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.
ΑΡΘΡΟ 7

'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.
ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.
ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.
ΑΡΘΡΟ 11

1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
2. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.
ΑΡΘΡΟ 13

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

1. Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

1. Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.
ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.
ΑΡΘΡΟ 20

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
ΑΡΘΡΟ 23

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
2. 'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
4. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.
ΑΡΘΡΟ 25

1. Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
3. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.
ΑΡΘΡΟ 29

1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
2. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

  Τρία χρόνια από την τραγωδία της Marfin

1

Θύματα Marfin (Πηγή φωτογραφίας:iefimerida.gr)

Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από το ατιμώρητο έγκλημα της πυρπόλησης του πρώην υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου και τον τραγικό θάνατο τριών υπαλλήλων της τράπεζας, ανάμεσα τους και μιας γυναίκας εγκύου στον 4ο μήνα, από άγνωστους κουκουλοφόρους στη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων κατά του πρώτου Μνημονίου.
Η φωτιά προκλήθηκε μετά από ρίψη μολότοφ από κουκουλοφόρους και είχε ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν μέσα στο νεοκλασικό κτίριο οι υπάλληλοι της τράπεζας, τρεις από τους οποίους βρήκαν τραγικό θάνατο από ασφυξία, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Φίλιππο Κουτσάφτη.
Στη δίνη εκείνων των τραγικών γεγονότων, στην απαρχή των δεινών που επέφερε στη χώρα και στους Έλληνες το Μνημόνιο, την τελευταία τους πνοή άφησαν η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η 35χρονη Βιβή Ζούλια και ο 36χρονος Νώντας Τσακάλης.
Οι σκηνές φρίκης που έζησαν το μεσημέρι της 5ης Μαΐου 2010 οι εργαζόμενοι στο υποκατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου, ήταν απερίγραπτες. Ήταν 14:00 το μεσημέρι, όταν στη διάρκεια πορείας προς το Σύνταγμα, άγνωστοι κουκουλοφόροι έσπασαν την τζαμαρία του υποκαταστήματος και έριξαν στο εσωτερικό μολότοφ, αδιαφορώντας για τις κραυγές των εργαζομένων.
Η φωτιά εξαπλώθηκε αμέσως, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει πανικός. Κάποιοι κατάφεραν και βγήκαν σώοι, άλλοι πηδούσαν από τα μπαλκόνια στο κενό για να σωθούν, ή σκαρφάλωναν στα μπαλκόνια του διπλανού κτιρίου προκειμένου να ξεφύγουν από τον καπνό. Τρεις όμως δεν τα κατάφεραν.
Το τραγικό χρονικό θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των εργαζομένων, αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονταν μπροστά από το κτίριο και έγιναν μάρτυρες των σκηνών αλλοφροσύνης που εκτυλίχτηκαν εκεί στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του φωτογράφου Γιώργου Μουτάφη, στο πρόσφατο αφιέρωμα του CNN. «Οι κουκουλοφόροι κρατώντας 150 μολότοφ άρχισαν να φωνάζουν «κάψτε τους, κάψτε τους πλούσιους«. Όταν δε κάποιοι τους παρακάλεσαν να μην κάψουν την τράπεζα εκείνοι αποκρίθηκαν ότι δεν υπήρχε κόσμος μέσα συνεχίζοντας να φωνάζουν συνθήματα»… Αυτή ήταν κι η αρχή της τραγωδίας» δήλωσε ο ίδιος, που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος.
Τα θύματα της βαρβαρότητας
Δεν πρόλαβε να φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί. «Έφυγαν» μαζί, προδομένοι στη βία και το πάθος των «ιδεολόγων» κουκουλοφόρων. Η 32χρονη Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ήταν πτυχιούχος της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές λογιστικής στο ελληνικό πανεπιστήμιο και το City του Λονδίνου, εργαζόταν από το 2008 στο τμήμα συναλλαγών επιχειρήσεων του υποκαταστήματος στη Σταδίου. Η καταγωγή της ήταν από το Αίγιο όπου ζουν οι γονείς και η μεγαλύτερη αδερφή της.
Η 35χρονη Βιβή Ζούλια, καταγόταν από τη Μήλο αλλά μεγάλωσε και έζησε στο Μαρούσι. Ήταν πτυχιούχος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και είχε πάρει το μεταπτυχιακό της από το University Of Greenwich στα διεθνή τραπεζικά και χρηματοοικονομικά. Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο τμήμα συναλλαγών επιχειρήσεων της Marfin. Η άτυχη υπάλληλος, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά τις σπουδές της και έπιασε αμέσως δουλειά στην τράπεζα.
Με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, θυμούνται συνάδελφοι και φίλοι, τον 36χρονο Νώντα Τσακάλη, προϊστάμενος του τμήματος συναλλαγών του υποκαταστήματος. Με καταγωγή από την Λευκάδα, είχε σπουδάσει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ είχε κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Στίρλινγκ στη Σκωτία και ήταν άγαμος. Ως μοναχοπαίδι ήταν το μοναδικό στήριγμα της χήρας μητέρας του, με την οποία ζούσε μαζί στην Ηλιούπολη.
Δύο χρόνια μετά το έγκλημα της Marfin, οι έρευνες της ΕΛ.ΑΣ εξακολουθούν να παραμένουν στο σκοτάδι, παρά τις κατά καιρούς συλλήψεις «υπόπτων» που ανήκουν στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο.
Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι των αδικοχαμένων τριών θυμάτων της τυφλής βίας, άφησαν λίγα λουλούδια στον τόπο της τραγωδίας, με την υπόσχεση πως δεν θα ξεχάσουν. Όπως δεν πρέπει να ξεχάσει και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, για να μην ξαναβρούμε μπροστά μας νέες τραγωδίες, με νέα θύματα όπως η Αγγελική, η Βιβή και ο Νώντας.

29/04/2013  [18:41]

«Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι» Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου

«Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που είπε στο σύζυγό της η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία έχασε τη ζωή της στην πυρκαγιά σε υποκατάστημα της Marfin, στις 5 Μαΐου του 2010. Συγκλονίζουν οι καταθέσεις υπαλλήλων που έζησαν την πύρινη φρίκη στο τραπεζικό υποκατάστημα της Σταδίου, όπου πέθαναν τρεις εργαζόμενοι.

Τη Δευτέρα συνεχίστηκε η δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με τις καταθέσεις του συζύγου της Αγγελικής και τριών τραπεζικών υπαλλήλων.

Χρήστος Καραπαναγιώτης - Σύζυγος Αγγελικής

"Tο σχέδιο ήταν να φύγει στις 3 από το γραφείο και στις 4 είχε ραντεβού στο γυναικολόγο, αν όλα πήγαιναν καλά.

Στις 2 παρά, μου τηλεφώνησε εμφανώς πανικόβλητη και μου είπε με έντονο ύφος "Μας έχουν βάλει φωτιά, θα σε πάρω σε λίγο". Μου το έκλεισε. Αμέσως μετά την πήρα πίσω και μου είπε: "Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι". Μου το έκλεισε πάλι. Την πήρα ξανά αλλά δεν το σήκωσε. Με πήρε τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σωθεί. Αφού είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να φύγει από τη φωτιά.

Η μοναδική είσοδος - έξοδος του καταστήματος ήταν κλειδωμένη και κανείς δεν βγήκε με ορθόδοξο τροπο. Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια".

Γκολιάς Γιώργος - υπάλληλος τράπεζας

"Άκουσα συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν "μας καίνε, μας καίνε". Δεν μπορούσαμε να δούμε ούτε να αναπνεύσουμε. Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα.

Θεώρησα ότι είχαν πεθάνει όλοι, γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για να βγουν. Όλοι κάναμε σπασμωδικές κινήσεις γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι. Χάσαμε χρόνο γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε".

Σταυρογιαννάκης Γιώργος - υπάλληλος στον τελευταίο όροφο

"Ειχα την τύχη να βγω από την ταράτσα, αφού ένας συνάδελφος έσπασε μια καταπακτή. Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο πέρα από την κυρία είσοδο. Ήταν σαν να ήμασταν στο εσωτερικό μιας καμινάδας.

Η τράπεζα δεν αναγνωρίζει την ευθύνη, ούτε μας έχει αποζημιώσει. Δεν μας κατηγόρησαν αλλά σε μία προσωπική συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες μετά την επίθεση, με το δ.σ. της Marfin, όπου είχε παρευρεθεί και ο κ. Βγενόπουλος ουσιαστικά μας είπαν ότι έπρεπε να παραβούμε τις εντολές που είχαμε. Μας είπαν τί καθόμασταν για να κλείσουμε ταμείο ή τις επιταγές ενώ έπρεπε να φύγουμε, τη στιγμή που είχαμε εντολές".

Σωτήρης Παπατζίκης - υπάλληλος τράπεζας

"Οταν συνέβη το περιστατικό, όλοι ούρλιαζαν και ήταν χαμένοι. Ανέβαιναν στους πάνω ορόφους σαν τα ποντίκια. Δεν ήταν το πρόβλημα η μολότοφ. Ήταν ότι δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Ο χρόνος υπήρχε. Θέλαμε μόνο να ακούσουμε ένα συγγνώμη και ένα γιατί.

Εχουν περάσει τρία χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουμε ακούσει τίποτα από την τράπεζα. Αντ' αυτού στη συνάντηση με το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιός θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι...

Η ασφαλιστική εταιρεία της τράπεζας θέλησε να κάνει μια προσφορά στον ιδιοκτήτη του κτιρίου, όμως τελικά δεν μπορούσε να το ασφαλίσει γιατί ζητούσαν πυροπροστασία και σύστημα πυρόσβασης που δεν υπήρχαν".

Η συνέχεια της δίκης ορίστηκε για τις 15 Μαΐου.

Είχε διακοπεί σε βαρύ κλίμα την πρώτη ημέρα και ενώ κατέθετε ο Χρήστος Καραπαναγιώτης, σύζυγος της Αγγελικής, καθώς μια εκ των κατηγορουμένων ένιωσε έντονη αδιαθεσία και κλήθηκε το ΕΚΑΒ, προκειμένου να διακομισθεί σε νοσοκομείο.

Υπενθυμίζεται ότι στο εδώλιο κάθονται τέσσερα στελέχη της τράπεζας με τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας κατά συρροήν από αμέλεια και της βαριάς σωματικής βλάβης από αμέλεια.

enet.gr

Marfin: Την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων εισηγήθηκε η εισαγγελέας

Με βάση το αποδεικτικό υλικό η εισαγγελική λειτουργός ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι και οι τέσσερις κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της σωματικής βλ

Δημήτρης Δαμιανός

Δημοσίευση: 15/07/2013 - 19:09 Τελευταία ενημέρωση: 15/07/2013 - 19:09

 Την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων - διευθύντρια και υποδιευθύντρια του υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου, διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας και ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου - , που από τον περασμένο Απρίλιο κάθονται στο εδώλιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας εισηγήθηκε σήμερα η εισαγγελέας της έδρας.

Με βάση το αποδεικτικό υλικό η εισαγγελική λειτουργός ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι και οι τέσσερις κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της σωματικής βλάβης.

Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής της η εισαγγελέας παρέθεσε όλα εκείνα τα στοιχεία που την οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι δια παραλείψεως τέλεσαν όσα τους αποδίδονται επισημαίνοντας ότι παρά το γεγονός πως το εν λόγω κτίριο είχε γίνει κατ΄ επανάληψη στόχος αγνώστων δραστών, εν τούτοις « λειτουργούσε γυμνό και απροστάτευτο από μέτρα πυροπροστασίας και πυρασφάλειας».

Νωρίτερα, απολογούμενοι οι κατηγορούμενοι δεν αποδέχθηκαν την πράξη που τους αποδίδεται, ενώ η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες μέρες.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/greece/article/237795/marfin-tin-enohi-ton-tessaron-katigoroumenon-http

Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ MARFIN
ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Με την απόφαση του Δικαστηρίου καταλογίστηκαν οι ευθύνες των στελεχών της Τράπεζας Marfin, που θεωρήθηκαν υπεύθυνα για λάθη και παραλήψεις θεμάτων ασφαλείας. Η απόφαση φέρνει ξανά στις μνήμες μετά, από τρία χρόνια, το θλιβερό γεγονός του θανάτου τριών τραπεζοϋπαλλήλων και ενός αγέννητου βρέφους.
Η απόφαση δικαιώνει τα θύματα και τις οικογένειές τους στο μέρος της απόδοσης των ευθυνών στα στελέχη της Τράπεζας, ενώ παραμένει ανοιχτό το θέμα της απόδοσης ευθυνών στους φυσικούς αυτουργούς, τους οποίους η πολιτεία ακόμα αναζητά!!!
Το θλιβερό αυτό γεγονός της 5ης Μαΐου 2010, σκόρπισε το φόβο στην πιο μεγαλειώδη πορεία διαμαρτυρίας του συνδικαλιστικού κινήματος εναντίον των μέτρων της Κυβέρνησης και της Τρόικας.
Από τότε μέχρι σήμερα οι Τράπεζες άλλαξαν, η ανεργία γιγαντώθηκε, η κοινωνία πληρώνει σταθερά την κρίση και τις αποφάσεις των κυβερνώντων.
Η ΟΤΟΕ ζήτησε από την πρώτη στιγμή την απόδοση των ευθυνών στους φυσικούς και στους ηθικούς αυτουργούς. Η απόφαση του δικαστηρίου για τα τραγικά θύματα της Marfin, έχει πολλούς αποδέκτες.

Τις οικογένειες των θυμάτων να συνεχίσουν τις προσπάθειες για πλήρη και ολοκληρωτική δικαίωση.
Τις Τράπεζες να εντείνουν και να διευρύνουν τα μέτρα ασφαλείας και προστασίας της ζωής των εργαζομένων και του συναλλασσόμενου κοινού, με σεβασμό στο εργατικό δίκαιο και στους Νόμους που αφορούν στην υγιεινή και ασφάλεια.
Τη Κυβέρνηση η οποία οφείλει να παρακολουθεί και να εποπτεύει την εφαρμογή όλων των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας.

Η ΟΤΟΕ συνεχίζει τις προσπάθειές της προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου ο χώρος των τραπεζών να είναι απόλυτα ασφαλής για τους εργαζόμενους και τους συναλλασσόμενους.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

Απορρίμματα

μεσα σε 1,25΄

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ...........

Ν.ΜΑΝΤΕΛΑ - ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

ΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Σε ηλικία 95 ετών 

Ενα μεγάλος Φιλέλληνας.... 

Υ

Ο Νέλσον Μαντέλα, ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύμβολα προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της εποχής μας, είναι ένας άνθρωπος που η αφοσίωσή του στις ελευθερίες του λαού του ενέπνευσαν υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.
Ο Μαντέλα γεννήθηκε στο Τρασκέι, στη Νότιο Αφρική και είναι γιος ενός φυλάρχου. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο, τη Νομική Σχολή. Το 1944, έγινε μέλος του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ANC) και εργάστηκε ενεργά για την εξάλειψη των πολιτικών του απαρτχάιντ του κυβερνώντος Εθνικού Κόμματος. Κατά τη διάρκεια της δίκης του για τις δραστηριότητές του, ο Μαντέλα διακήρυξε, «Πάλεψα ενάντια στην κυριαρχία των λευκών, πάλεψα και ενάντια στην κυριαρχία των μαύρων. Αυτό που επιθυμώ είναι το ιδανικό μιας δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας, όπου όλοι οι άνθρωποι συμβιώνουν αρμονικά και απολαμβάνουν ίσων ευκαιριών. Είναι ένα ιδανικό, το οποίο ελπίζω να ζήσω και να το πραγματοποιήσω. Αλλά αν χρειαστεί, είναι ένα ιδανικό για το οποίο είμαι προετοιμασμένος να πεθάνω».
Ο Μαντέλα καταδικάστηκε σε ισόβια αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει σύμβολο της αντίστασης στο διογκούμενο κίνημα κατά του απαρτχάιντ, αρνούμενος κατ’ επανάληψη να συμβιβάσει τις πολιτικές του θέσεις για να επιτύχει την απελευθέρωσή του. Τελικά, αποφυλακίστηκε το Φεβρουάριο του 1990 και ενέτεινε τη μάχη του εναντίον της καταπίεσης για να επιτύχει τους στόχους που αυτός και άλλοι είχαν θέσει σχεδόν σαράντα χρόνια πριν.
Το Μάιο του 1994, ο Μαντέλα ορκίστηκε ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής, ένα αξίωμα που κράτησε μέχρι το 1999. Προέδρευσε κατά την περίοδο που η χώρα άφησε πίσω της την διακυβέρνηση από μια μειονότητα και το απαρτχάιντ κερδίζοντας το διεθνή σεβασμό για την προάσπιση της εθνικής και διεθνούς συμφιλίωσης. Κατά την 90ή επέτειο των γενεθλίων του, το 2008, έγινε ένας παγκόσμιος εορτασμός προς τιμήν του και αναζωπυρώθηκαν οι στόχοι της ελευθερίας και της ισότητας.
«Αν μιλάς σ’ έναν άνθρωπο σε μια γλώσσα που καταλαβαίνει, μιλάς στο μυαλό του. Αν του μιλάς στη δική του γλώσσα, μιλάς στην καρδιά του». − Νέλσον Μαντέλα

87χρονος Γιώργος Μπίζος, ο πιο στενός φίλος, συνεργάτης και δικηγόρος του  ηγέτη της Νότιας Αφρικής μιλά για τον «φιλέλληνα αγωνιστή»

Ο Νέλσον Μαντέλα έλεγε συχνά ότι «η Ελλάδα είναι μητέρα της Δημοκρατίας και θα ήθελε η Νότια Αφρική να γίνει μία από τις νέες θυγατέρες της» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 87χρονος Γιώργος Μπίζος, ο πιο στενός φίλος, συνεργάτης και δικηγόρος του Νέλσον Μαντέλα, ο πιο τακτικός επισκέπτης του στα 27 χρόνια της φυλάκισής του. Ο μεγάλος Έλληνας από το Βασιλίτσι της Μεσσηνίας, που έφτασε στη Νότια Αφρική μετανάστης κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Ο Έλληνας που έμαθε στο πλευρό του Μαντέλα να πολεμά μαζί του για το δίκιο, την κατάργηση του απαρτχάιντ και των φυλετικών διακρίσεων, για τα δικαιώματα των αδυνάτων και τη Δημοκρατία.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον Γιώργο Μπίζο ίσως στη δυσκολότερη στιγμή της ζωής του. Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του Νέλσον Μαντέλα. Ήταν στο σπίτι τού «στρατιώτη της ελευθερίας», όπου είχε μεταβεί για να συλλυπηθεί την οικογένεια του εκλιπόντος. Δέχθηκε να μιλήσει, αν και η φωνή του δύσκολα έβγαινε από τη συγκίνηση.

«Να πείτε εκεί στην πατρίδα ότι ο Νέλσον Μαντέλα ήταν θερμός φιλέλληνας. Θυμάμαι που, ως πρόεδρος, είχε πει ότι η Ελλάδα είναι μητέρα της Δημοκρατίας και θα ήθελε η Νότια Αφρική να γίνει μια από τις νέες θυγατέρες της».

Ο κ. Μπίζος περιγράφει τη σκηνή όταν ο Μαντέλα ήρθε στην Αθήνα το 2002 και αντίκρισε για πρώτη φορά τον Παρθενώνα από το παράθυρο του ξενοδοχείου του. «Κοίταξε τον Παρθενώνα, κοίταξε και ξανακοίταξε και μου είπε: "Γιώργο, πιστεύω ότι το έχω δει αυτό το θαύμα πριν". Δεν το είχε δει πριν, αλλά στο πνεύμα του ο Παρθενώνας ήταν το σύμβολο της Δημοκρατίας, το οποίο είχε στο μυαλό του».

«Το 1982, θυμάται ο Γιώργος Μπίζος, ο δήμος της Αρχαίας Ολυμπίας τον είχε κηρύξει επίτιμο δημότη της Αρχαίας Ολυμπίας. Μου είπε τότε ο δήμαρχος ότι του στείλανε γράμμα, αλλά δεν μας απάντησε. Του είπα να μην τον κατηγορείτε αυτόν, διότι οι Αρχές δεν δίνουν τα γράμματα, τα οποία δεν τους συμφέρει να μάθει ο Μαντέλα ότι λαμβάνει τιμές από ξένα κράτη. Είπα στον πρόεδρο της Αρχαίας Ολυμπίας ότι το '96 όλοι ελπίζαμε ότι θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα και ότι θα έλθουμε μαζί με τον Νέλσον Μαντέλα στην Ελλάδα. Εννοούσα βέβαια ότι θα έχει απελευθερωθεί και ότι το είχαμε σχεδόν σίγουρο πως οι Αγώνες θα γίνουν το '96 στην Ελλάδα. Όταν επέστρεψα στη Νότια Αφρική από την Ελλάδα και το είπα στον Μαντέλα, ενθουσιάστηκε. "Με κολακεύει πολύ περισσότερο από όλα τα πτυχία και τις τιμές που έχω" μου είπε».

Ολόκληρη η συνέντευξη του Γιώργου Μπίζου:

-Τι ήταν για την Αφρική, αλλά και για εσάς, ο Νέλσον Μαντέλα;

-Ήταν περισσότερο από καλός φίλος. Για πρώτη φορά συναντηθήκαμε στο πανεπιστήμιο το 1948. Ήταν σχεδόν δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου. Σχεδόν κάθε μεσημέρι μιλούσε σε συγκεντρώσεις κατά του απαρτχάιντ. Γίναμε φίλοι και τη φιλία αυτή την έσπασε ο θάνατος. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους δικηγόρους. Μαζί παίρναμε υποθέσεις για φτωχούς ανθρώπους με λίγα χρήματα και πολιτικές δίκες χωρίς χρήματα. Γίναμε καλύτεροι φίλοι μέσα στους διαδρόμους των δικαστηρίων. Έγινε Πρόεδρος της Νότιας Αφρικής στη δεκαετία του ΄90. Ήταν θερμός φιλέλληνας. Θυμάμαι που ως Πρόεδρος είχε πει ότι η Ελλάδα είναι μητέρα της Δημοκρατίας και θα ήθελε η Νότια Αφρική να γίνει μια από τις νέες θυγατέρες της.

-Ήσασταν ο πιο στενός του φίλος, ο άνθρωπος που τον υπερασπίστηκε στα πολλά και δύσκολα χρόνια της φυλακής. Τι θυμάστε από τότε;

Έκανε 27 χρόνια στη φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος, αλλά αντί να τον αλλάξει η φυλακή, αυτός κατόρθωσε να αλλάξει τους φύλακες. Γιατί ήθελε να αποδείξει στο καθεστώς ότι μπορούσαμε να συμβιώσουμε ειρηνικά και να μην γίνει ένας καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, που θα κόστιζε πολλές ζωές και θα υπέφερε η χώρα για γενεές. Το πέτυχε. Έπεισε την τότε κυβέρνηση να αλλάξει δρόμο και τον εμπιστεύθηκαν τελικώς ότι εμείς οι λευκοί δεν είχαμε λόγο να φοβούμαστε ότι αν η εξουσία περάσει στα χέρια των εγχρώμων θα μας κυνηγούσαν και θα μας πετούσαν στη θάλασσα. Ο Μαντέλα κατόρθωσε να πείσει όλους μας ότι δεν ήταν αυτό το πρόγραμμα του κόμματός του. Ο Νέλσον Μαντέλα έφυγε από τη ζωή έχοντας κατορθώσει εν μέρει αυτό που πίστευε, αν και έχουμε μείνει πίσω, ως χώρα, σε μερικά ζητήματα. Ακόμη υπάρχουν ανισότητες, προβλήματα στον τομέα της Υγείας, υπάρχει ανεργία, αλλά και άλλα προβλήματα, που υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου. Πιστεύαμε ότι μετά από 20 χρόνια θα ήμασταν κάπως σε καλύτερη κατάσταση, αλλά δυστυχώς δεν το έχουμε κατορθώσει.

-Πόσο αγαπούσε την Ελλάδα ο Νέλσον Μαντέλα;

Ο Μαντέλα ήταν στη φυλακή όταν είχα έλθει στην Ελλάδα εγώ το 1982 και πήγα στην Αρχαία Ολυμπία. Ο πρόεδρος της κοινότητας της Αρχαίας Ολυμπίας δεν μιλούσε αγγλικά και δεν μπορούσε να συνεννοηθεί με τα ξένα μέλη του συνεδρίου, που είχε οργανωθεί στην πόλη. Μου ζήτησε να βοηθήσω στη μετάφραση στα Αγγλικά. Όταν τελείωσε η συνάντηση του προέδρου με τους ξένους προσκεκλημένους, μου είπε: «Παιδί μου, εσύ μιλάς τα ελληνικά, αλλά καλύτερα τα αγγλικά, έχεις τον αέρα τους. Πού τα έμαθες; Του είπα, στη Νότια Αφρική. Με πήγε τότε στο γραφείο του και μου έδειξε μια φωτογραφία του Μαντέλα. Τον έχουμε κηρύξει επίτιμο δημότη της Αρχαίας Ολυμπίας. Και του γράψαμε γράμμα, αλλά δεν μας απάντησε. Του είπα να μην τον κατηγορείτε αυτόν, διότι οι Αρχές δεν δίνουν τα γράμματα τα οποία δεν τους συμφέρει να μάθει ο Μαντέλα ότι λαμβάνει τιμές από ξένα κράτη. Είπα στον πρόεδρο της Αρχαίας Ολυμπίας ότι το '96 όλοι ελπίζαμε ότι θα γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα και ότι θα έλθουμε μαζί με τον Νέλσον Μαντέλα στην Ελλάδα. Εννοούσα βέβαια ότι θα έχει απελευθερωθεί και ότι το είχαμε σχεδόν σίγουρο πως οι Αγώνες θα γίνουν το '96 στην Ελλάδα.

Όταν του το είπα το περιστατικό επιστρέφοντας από την Ελλάδα στη Νότια Αφρική, ο Μαντέλα ενθουσιάστηκε. «Με κολακεύει πολύ περισσότερο από όλα τα πτυχία και τις τιμές που έχω» είπε. Απελύθη ο Μαντέλα από τη φυλακή, αλλά η Ελλάδα δεν πήρε τους Αγώνες και γι αυτό ήρθαμε αργότερα, το 2002. Τότε υπέγραψε μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου και με τον Μίκη Θεοδωράκη την Ολυμπιακή Εκεχειρία. Ήταν ο Μαντέλα που υπέγραψε πρώτος την Ολυμπιακή Εκεχειρία, δεύτερος ο Γιώργος Παπανδρέου, που ήταν υπουργός Εξωτερικών, εγώ και μερικοί άλλοι στο Μέγαρο Μουσικής, όπου είχε γίνει η εκδήλωση.

-Για την ανθρωπότητα είναι μια τεράστια απώλεια ο θάνατος του Νέλσον Μαντέλα...

Θέλω να σας πω κάτι άλλο για τη σχέση του Μαντέλα με την Ελλάδα. Όταν είδε από το παράθυρο τον Παρθενώνα, κοίταξε και ξανακοίταξε και μου είπε: «Γιώργο, πιστεύω ότι το έχω δει αυτό το θαύμα πριν». Δεν το είχε δει πριν, αλλά στο πνεύμα του ο Παρθενών ήταν το σύμβολο της Δημοκρατίας, το οποίο είχε στο μυαλό του.