Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Δίκτυο μαρτυρικών πόλεων & χωριών της Ελλάδος...

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι
να πούνε…
Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
«όχι» θα ξαναέλεγε.

- See more at: http://left.gr/news/megalo-ohi-k-varnalis#sthash.RU5tCNEE.2agHGxbx.dpuf

Δίκτυο μαρτυρικών πόλεων & χωριών της Ελλάδος

Στις 12 Δεκεμβρίου 2000 37 Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης της Χώρας ιδρύουν το ΔΙΚΤΥΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ & ΧΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ 1940-1945, "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ" με έδρα τη Μαρτυρική Πόλη των Καλαβρύτων.

Σκοποί του Δικτύου

Η ανάληψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών για τη λήψη και εφαρμογή μέτρων και προγραμμάτων για τη διατήρηση άσβεστης της ιστορικής μνήμης των εκατομμυρίων θυμάτων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου για να μην ξαναγίνει πόλεμος, της μνήμης του Ελληνικού λαού για τη συνεισφορά του στον αγώνα για τη συντριβή του Ναζισμού και του φασισμού και της καταξίωσης των αγωνισθέντων, σφαγιασθέντων, εκτελεσθέντων, διωχθέντων, φυλακισθέντων, μαρτυρησάντων, βασανισθέντων κατοίκων των πόλεων και των χωριών τους κατά τη Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική Κατοχή της περιόδου 1940-1945.

Η προώθηση των αδελφοποιήσεων μεταξύ των μαρτυρικών περιοχών και η δημιουργία μονίμου δικτύου συνεργασίας και διασύνδεσης μεταξύ τους, αλλά και μεταξύ αυτών και αντιστοίχων περιοχών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σε όλες τις χώρες που αντιμετώπισαν παρόμοια βαρβαρότητα και καταστροφή , για την κοινή και αποδοτικότερη διερεύνηση της ιστορίας, την ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών , καθώς επίσης η δημιουργία Δικτύου στα πλαίσια του ευρύτερου ελληνισμού για τη στήριξη αντιστοίχων σκοπών σε διεθνές επίπεδο.

Μαρτυρικές Πόλεις & Χωριά της Ελλάδος 1940 - 1945:

Πηγή: Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων & Χωριών της Ελλάδος

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου........Δίκτυο μαρτυρικών πόλεων & χωριών της Ελλάδος

- See more at: http://left.gr/news/megalo-ohi-k-varnalis#sthash.RU5tCNEE.2agHGxbx.dpuf

για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Η ιστορία μας είναι γεμάτη από μεγάλες στιγμές, από δύσκολες και κρίσιμες στιγμές. Όλες δοξασμένες. Ένα είναι το χαρακτηριστικό της τρισένδοξης ελληνικής ιστορίας: Ότι πάντα οι Έλληνες αγωνίστηκαν ενάντια σε ισχυρότερους εχθρούς. Και πάντα νικούσαν, έστω πέφτοντας κι ο τελευταίος.

Είναι καλό να μη ξεχνούν οι λαοί την ιστορία τους, γιατί ξεχνώντας την, παρακμάζουν και χάνονται. Ενώ όταν τη θυμούνται επιζούν προκόβουν και παίρνουν ζηλευτή θέση ανάμεσα στους λαούς.

Ας θυμηθούμε λοιπόν πάλι σήμερα, τα όσα συνέβησαν εκείνο το φθινοπωριάτικο πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Μια ολοκληρωτική αυτοκρατορία που έπασχε από υπερβολικό εγωισμό εξαιτίας της αφέλειας των ανθρώπων της και από μερικές εύκολες νίκες, θέλησε να βιάσει με τον πιο ύπουλο τρόπο, τα εθνικά μας σύνορα. Το μόνο που καταδέχτηκε ήταν να μας αναγγείλει μερικές ώρες πριν, τον επικείμενο βιασμό. Φυσικά δεν περίμενε να συναντήσει αντίσταση. Μόνο αυτό το λάθος είχε κάμει στους υπολογισμούς της. Κι αυτό το λάθος της στοίχισε την καταρράκωση του γοήτρου της,

       Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα. Όμως η ελληνική αυτοθυσία και η ελληνική ομοψυχία συνετέλεσαν να γίνει η Ελλάδα ακόμα μια φορά σημαιοφόρος της λευτεριάς, καλώντας τους λαούς της γης να μιμηθούν το παράδειγμά της.
       Η απάντηση ολόκληρου του έθνους προς τους επιδρομείς με το θρυλικό εκείνο «ΟΧΙ», έγινε τραγούδι και αντιλάλησε απ΄ άκρη σ΄ άκρη της ελληνικής γης, συγκλόνισε τις καρδιές και χαλύβδωσε τα κορμιά.
   Η 28η του Οκτώβρη 1940, έκαμε κομμάτια το θρύλο του ανίκητου εχθρού, το κήρυγμα του συμβιβασμού και της υποτέλειας, παρά τις δυσκολίες.
       Παρά τη δικτατορία του Μεταξά, που είχε απομακρύνει από το στράτευμα ικανούς αξιωματικούς για τα δημοκρατικά τους φρονήματα και είχε στις φυλακές πολλούς αγωνιστές που ήθελαν να πολεμήσουν.
       Στις 29 Οκτώβρη 1940, οι πολιτικοί κρατούμενοι του στρατοπέδου της Ακροναυπλίας υποβάλανε υπόμνημα στην κυβέρνηση του δικτάτορα Μεταξά, ζητώντας να σταλούν στην πρώτη γραμμή του πυρός για τη συντριβή των επιδρομέων και την υπεράσπιση της χώρας μας.
      Υπόμνημα, που δεν έγινε δεκτό. Κι όχι μόνο αυτό. Αυτοί οι πολιτικοί κρατούμενοι παραδόθηκαν τελικά στους Γερμανούς (!)
      Από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας του Μανιαδάκη, στις 30 Οκτώβρη 1940, ο Νίκος Ζαχαριάδης έγραφε και καλούσε συνάμα το λαό: «Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά… Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή…. Όλοι στον αγώνα. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας ».
   Στο μέτωπο ο ελληνικός στρατός μπόρεσε να συγκρατήσει τις ανώτερες αριθμητικά και σε εξοπλισμό φασιστικές ιταλικές δυνάμεις, γιατί οι Έλληνες στρατιώτες και αξιωματικοί (μόνιμοι και έφεδροι), πολέμησαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους, με αφάνταστο ηρωισμό, αποφασιστικότητα και πίστη για τη νίκη, για τη λευτεριά και την τιμή της πατρίδας.
       Η προσφορά της Ελλάδας στο συμμαχικό αγώνα ήταν αποφασιστικής σημασίας. Κι αυτό αναγνωρίστηκε απ΄ όλους τους συμμάχους μας με τον πιο επίσημο τρόπο. Μίλησαν για Θερμοπύλες. Και τότε όπως το ΄40 η χώρα μας έσωσε τον πολιτισμό από τη βαρβαρότητα.
       Ότι δεν πέτυχαν οι Ιταλοί, το κατάφεραν οι Γερμανοί. Κι αυτό, όχι για να βοηθήσουν τους συμμάχους τους Ιταλούς, μα γιατί τους ενδιέφερε η γεωγραφική θέση της χώρας μας.
       Οι καταχτητές Γερμανοί, χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να υποτάξουν αυτόν τον ελεύθερο λαό. Όμως ο λαός οργανωμένος σε αντιστασιακές οργανώσεις, ρίχτηκε σ’ ένα φοβερό αγώνα, γράφοντας την αθάνατη εποποιία της εθνικής μας αντίστασης, φλογισμένος από τα ιδανικά της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και προκοπής. Οι οργανώσεις της εθνικής αντίστασης απλώθηκαν σε πόλεις και σε χωριά. Το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη, σπίτι με σπίτι έγινε φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα Τα βουνά μας πλημμύρισαν αγωνιστές της λευτεριάς.
        Παρ΄ όλα αυτά, εμείς οι Έλληνες δεν αποκομίσαμε λάφυρα από τη συμμαχική νίκη, που ήρθε μετά από πέντε χρόνια. Αντίθετα, στο διάστημα της κατοχικής πενταετίας των σκληρών αγώνων, εμποδίσαμε με τα δόντια την ψυχή, που γύρευε να εγκαταλείψει από την πείνα το σκελετωμένο κορμί.
       Έτσι, όταν σήμαναν γιορταστικά οι καμπάνες της λευτεριάς, ζούσαμε ακόμα. Και είμαστε περήφανοι που είχαμε γεννηθεί Έλληνες και είχαμε πολεμήσει σαν Έλληνες.
Σήμερα, η 28η του Οκτώβρη 1940 ακτινοβολεί επίκαιρα διδάγματα. Το ιστορικό «ΟΧΙ» θα επαναλαμβάνεται πάντα σ΄ οποιονδήποτε επιδρομέα επιβουλευτεί την ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας μας.
       Η 28η του Οκτώβρη είναι η λαϊκή αγωνιστική υποθήκη. Είναι, πρώτ’ απ΄ όλα το μήνυμα αγώνα στις σημερινές εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ο λαός μας θέλει ειρήνη και προκοπή.
      Είναι το μήνυμα, προς αυτούς που μοιράζονται την εξουσία αλλά και για τον καθένα μας, πώς πάνω απ΄ όλα και πρώτα απ’ όλα προέχει το συμφέρον της Πατρίδας μας.
      Οι 700.000 νεκροί μας, μας στέλνουν το μήνυμα: «Ποτέ πια φασισμός! Ποτέ πια πόλεμος!»
      Με τις σκέψεις αυτές, γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο του «ΟΧΙ». Ας είμαστε όλοι ενωμένοι και αδελφωμένοι. Είμαστε Έλληνες, γνήσιοι απόγονοι των δοξασμένων προγόνων μας,
Οι σκιές των ηρώων, μας παραστέκουν στη σημερινή μας γιορτή.

Ζήτω το ΟΧΙ του Σαράντα !
Ζήτω ο ελληνικός λαός.

iPaideia

26 Οκτωβρίου 1912.....Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

- See more at: http://left.gr/news/megalo-ohi-k-varnalis#sthash.RU5tCNEE.2agHGxbx.dpuf

Δίκτυο μαρτυρικών πόλεων & χωριών της Ελλάδος

Σκοποί του Δικτύου
Η ανάληψη ουσιαστικών πρωτοβουλιών για τη λήψη και εφαρμογή μέτρων και προγραμμάτων για τη διατήρηση άσβεστης της ιστορικής μνήμης των εκατομμυρίων θυμάτων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου για να μην ξαναγίνει πόλεμος, της μνήμης του Ελληνικού λαού για τη συνεισφορά του στον αγώνα για τη συντριβή του Ναζισμού και του φασισμού και της καταξίωσης των αγωνισθέντων, σφαγιασθέντων, εκτελεσθέντων, διωχθέντων, φυλακισθέντων, μαρτυρησάντων, βασανισθέντων κατοίκων των πόλεων και των χωριών τους κατά τη Γερμανική, Ιταλική και Βουλγαρική Κατοχή της περιόδου 1940-1945.

Μαρτυρικές Πόλεις & Χωριά της Ελλάδος 1940 - 1945:

Πηγή: Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων & Χωριών της Ελλάδος

- See more at: http://left.gr/news/megalo-ohi-k-varnalis#sthash.RU5tCNEE.2agHGxbx.dpuf

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

Αφιερωμένο στο Θυρεό της Ηλείας...

Γενικά Χαρακτηριστικά
Αρπακτικό πουλί, με εντυπωσιακή εμφάνιση, προικισμένο με οξύτατη όραση και κυρτό γαμψό ράμφος. Τα πόδια του έχουν 4 δάκτυλα, 3 μπρος και 1 πίσω με νύχια αγκιστροειδή με τα οποία αρπάζει και κομματιάζει την λεία του. Ζει και χτίζει την φωλιά του σε απρόσιτους βράχους ορεινών περιοχών. Οι νεοσσοί του είναι αδέξιοι στην αρχή γι αυτό τους ανατρέφει για πολύ καιρό με μεγάλη επιμέλεια. Το πέταγμα του είναι μεγαλοπρεπές. Πολλές φορές καθώς πετάει αργά με τα φτερά του ανοιχτά και ακίνητα, μοιάζει σαν να γλιστράει μέσα στον αέρα. Εκμεταλλεύεται επιτήδεια τα ανοδικά ρεύματα του αέρα για να ανεβαίνει σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια. Έχουν υπολογίσει πως ο αϊτός μπορεί να πετάξει με ταχύτητα 31 μέτρα το δευτερόλεπτο, ένας φτερωτός κεραυνός.
Ο Όμηρος του δίνει πολλά επίθετα αγκυλοχείλης, υψιπετής, αίθων. Μέλας, κάρτιστος, ώκιστος, πετεη νώ ν, τελειότατος. Άλλες ιδιότητες που οι αρχαίοι του προσέδιδαν ήταν σκηπτροβάμων (που κάθεται πάνω στο σκήπτρο, εννοείται του Δία). Ζει περίπου 100 χρόνια.
Γνήσια είδη αετών είναι: Ο Χρυσαετός , είναι ο αετός της ιστορίας και των λαϊκών παραδόσεων. Είναι μεγαλόσωμο και εξαιρετικά δυνατό πουλί, με σκούρο καστανό χρώμα, που χρυσίζει στο λαιμό. Πετάει σε μεγάλα ύψη, διαγράφοντας κύκλους πολλές ώρες, με ελάχιστα χτυπήματα των φτερών και είναι ικανός να αντιμετωπίζει και τις πιο δυνατές καταιγίδες. Ο χρυσαετός είναι σύμβολο του Μεξικού και ήταν ο «Αυτοκρατορικός» αετός της σημαίας των ρωμαικών λεγεωνών. Άλλοι είναι ο Βασιλαετόc, στεπαετός, κραυναετός, στικταετός, σπιζαετός. σταυραετός.
Συμβολισμός
Ηλιακό έμβλημα. Το σύμβολο όλων των Ουράνιων θεών, ο ήλιος του μεσημεριού, η πνευματική αρχή, βασιλεία, ισχύς, ύφος, αντιπροσωπεύει την Πνευματική αρχή στον άνθρωπο, η οποία είναι ικανή να πετάει στα Ουράνια. Ο Ουράνιος θόλος είναι «κάτι τελείως διαφορετικό», από το ελάχιστο που αντιπροσωπεύει ο άνθρωπος και ο ζωτικός του χώρος. Η υπερβατικότητα του Ουρανού προέρχεται από την απλή, θα λέγαμε συνειδητοποίηση του ύψους του. το «πολύ ψηλό», γίνεται έτσι χαρακτηριστικό της θεότητας. Το ύφος σαν νόημα για τον άνθρωπο είναι ασύλληπτο. ανήκει δικαιωματικά σε υπεράνθρωπες δυνάμεις και υπάρξεις. Έτσι ο αετός, εξαιτίας της ικανότητάς του να υπερίπταται των νεφών και να ατενίζει κατ' ευθεία τον ήλιο, και αλάθητα το καθετί θεωρήθηκε Ουράνιο και Ηλιακό σύμβολο και βασιλιάς των πουλιών στον ουρανό, όπως το λιοντάρι στη γη. Επειδή ατενίζει τον Ήλιο, είναι σύμβολο του αγνού πνευματικού φωτός.
Η μάχη ανάμεσα στον αετό και στο φίδι ή η σκηνή του αετού με ένα φίδι στα νύχια του, απεικονίζει την πνευματική νίκη, αφού ο αετός συμβολίζει τις Ουράνιες δυνάμεις του αγαθού και το φίδι αντιπροσωπεύει τις κακές και χθόνιες δυνάμεις. Ο αετός είναι επίσης ανεκδήλωτο φως, ενώ το φίδι ανεκδήλωτο σκοτάδι. Από κοινού είναι ένα σύνολο, μία κοσμική ένωση, η ένωση πνεύματος και ύλης. Ο αετός που κάθεται στην κορφή μιας στήλης, είναι ένα έμβλημα των ηλιακών θεών, σαν sol invictus (ήλιος ανίκητος), νικητών του σκότους. (Κούπερ, λεξικό συμβόλων).
Ο Αετός σαν σύμβολο στην Αρχαία Ελλάδα
Η αρχαία Ελληνική μυθολογία έδωσε πολύ νωρίς σπουδαία θέση στον αετό, γιατί όπως πίστευαν ήταν κατεξοχήν θεϊκό πτηνό. Ήταν το σύμβολο του πατέρα των θεών, του Δία, και φορέας του θεϊκού του όπλου του κεραυνού. Ήδη ο Όμηρος αναφέρει τον αετό σαν το προσφιλέστερο πτηνό του Δία: «ος τε σοί αυτώ φίλτατος οιωνών»(Ιλ. Ω 310). Αρχικά ήταν σύμβολο του Πάνα, ο οποίος το πρόσφερε στον Δία. Πολλές αρχαίες παραδόσεις αναφέρονται στην σχέση του Δία με τον αετό. Σύμφωνα με μία από αυτές ο αετός γεννήθηκε την ίδια ώρα με τον Δία, σύμφωνα με μία άλλη ο αετός προείπε, ως μάντης, στον Δία τη νίκη του κατά των γιγάντων. Έτσι στην μαντική, ιδιαίτερα στην οιωνοσκοπία, πήρε την πρώτη θέση και αναφέρεται ως τελειότατος πετεεινών (Ιλ. Θ 247) και μαντείας πρόεδρος (Αριστ. 8,18). Ο αετός έπαιζε ιδιαίτερο ρόλο και στην ερμηνεία των ονείρων (Αρτεμίδ. 2,20). Σύμφωνα με μία κρητική παράδοση, ο αετός ανέλαβε την προστασία και διατροφή του Δία, αμέσως μετά την γέννησή του. Τάιζε τον Δία με μέλι και όταν ο μικρός ακόμη θεός κοιμόταν άπλωνε τις φτερούγες του από πάνω του και τον έκρυβε από το διαπεραστικό βλέμμα του Κρόνου. Σε πολλές ερωτικές περιπέτειες του ο Δίας έπαιρνε την μορφή αετού, όπως κατά την ένωσή του με τις νύμφες Αίγινα και Αστερία (Οβίδ. Μεταμορφώσεις, 6,108), επίσης σε αετούς μεταμορφώνονται οι θνητοί βασιλιάδες. Ακόμη ο αετός, κρατώντας στα χέρια του τους κεραυνούς του Δία, γίνεται και αγγελιοφόρος του θεού, διαβιβάζοντας στους θνητούς τις θελήσεις του. Σαν αγγελιοφόρος του Δία, εκτελεί την εντολή του να μεταφέρει από την γη στον Όλυμπο τον πανέμορφο νεαρό Γανυμήδη για να γίνει ο οινοχόος των θεών, (ο Γανυμήδης που ραντίζει έναν αετό, συμβολίζει την υπερνίκηση του θανάτου). Το θέμα του αετού, που μεταφέρει στον ουρανό έναν θνητό υπάρχει στην ελληνική μυθολογία και τέχνη. Πάρα πολλές είναι οι παραστάσεις που δείχνουν τον Γανυμήδη να ανυψώνεται από έναν αετό, γνωστότερο έργο ήταν ένα θαυμαστό χάλκινο σύμπλεγμα, φτιαγμένο από τον γλύπτη του 4ου π.Χ. αι. Λεοχάρη, του οποίου αντίγραφο βρίσκεται στο Βατικανό. Επίσης σταλμένος από τον Δία κατατρώει το συκώτι του αλυσοδεμένου στον Καύκασο Τιτάνα, Προμηθέα.
Γνωστός είναι ο μύθος για τους δύο αετούς, που έστειλε ο Δίας τον ένα προς την Ανατολή και τον άλλο προς την Δύση, θέλοντας να βρει που είναι το κέντρο του κόσμου. Αυτοί συναντήθηκαν πάνω από τους Δελφούς, στο κέντρο-ομφαλό των Δελφών, που συμβόλιζε το κέντρο του κόσμου (Στράβων 9,419). Σε ανάμνηση αυτής της παράδοσης είχαν στηθεί δύο χρυσοί αετοί πάνω στον λίθινο ομφαλό που βρισκόταν μέσα στον ναό του Απόλλωνα.

Ο Παυσανίας (6,20,12), αναφέρει ότι στην Ολυμπία κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων, οι αγώνες δρόμου άρχιζαν με την ύψωση στον βωμό του σταδίου ενός χάλκινου αετού, με την βοήθεια ενός μηχανισμού.
Όλες σχεδόν οι παραστάσεις του Δία στην αρχαία Ελληνική τέχνη, έχουν και το σύμβολό του, τον αετό. Ο Φειδίας στο περίφημο χρυσελεφάντινο έργο του στην Ολυμπία, είχε τοποθετήσει τον αετό πάνω στο σκήπτρο του θεού: «τη δε αριστερά του θεού, xαρίειν εστί σκήπρον μετάλλοις τοις πάσιν ηνθισμένον. Ο δε όρνις ο επί τω σκήπτρω καθήμενος έστιν ο αετός» (Παυσαν. 6,9,1).

....ΟΙ ΑΕΤΟΙ......ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΥ ΝΑ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ..

Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα απότομα βράχια: μονάχα οι αετοί και τα ερπετά μπορούν να φτάσουν στην κορυφή. [Madame de Stael]

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Γιατί παραμένουμε παθητικοί έναντι μιας αδιέξοδης πολιτικής; του Παν.Γεννηματα

Γνώμες....
Απόψεις.....

Γιατί παραμένουμε παθητικοί έναντι μιας αδιέξοδης πολιτικής;

Δευτέρα, 21 Οκτωβρίου, 2013 12:18 μμ

Παρά την, με όλα τα επικοινωνιακά μέσα, διατυμπανιζόμενη κοπιώδη προσπάθεια της κυβέρνησης να επιτύχει τους δημοσιονομικούς στόχους του μνημονιακού προγράμματος και να επισπεύσει τις διαδικασίες ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας, η σπείρα της ύφεσης συνεχίζει ακάθεκτη την αποαναπτυξιακή της διαδρομή, υπό την πίεση κυρίως της φορολογικής επιδρομής εναντίον των σταθερώς συρρικνούμενων εισοδημάτων, των πλασματικών αξιών της καταδιωκόμενης ακινήτου περιουσίας και της πραγματικής αδυναμίας του τραπεζικού συστήματος να ανταποκριθεί –στοιχειωδώς έστω- στις οξυνόμενες καθημερινώς ανάγκες ρευστότητας των επιχειρήσεων.

Γράφει ο Παναγιώτης Γεννηματάς*
Οι εκτιμήσεις για την φετινή ύφεση, για μια ακόμη φορά, δείχνουν να ξεπερνούν τις αρχικές προβλέψεις της τρόϊκας για ρυθμό συρρίκνωσης 4,5% στο σύνολο του 2013. Η ύφεση κινείται ήδη στο επίπεδο του 5,3%, που προεξοφλεί το ρυθμό της οικονομικής επιβράδυνσης στο πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους.
Παρ’ όλη την αύξουσα επιβάρυνση που παρουσιάζεται στα βάρη περιουσιών και εισοδημάτων καθώς επίσης και την εκτίναξη της ανεργίας σε επίπεδα που συγκλίνουν προς το 30%, όπως επίσης και παρά την απουσία σοβαρών και ρεαλιστικών επιχειρημάτων υπέρ της άμβλυνσης των σχετικών πιέσεων στο προσεχές ορατό μέλλον, η ελληνική κοινωνία παρουσιάζεται ασυμμέτρως παθητική έναντι των παρατεινόμενων -επ’ αόριστον- αρνητικών προοπτικών της οικονομίας. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι από τις τελευταίες εκλογές (Μαΐου / Ιουνίου 2012) και μετά, η κοινωνία έχει πλήρως αποσυνδεθεί από την πολιτική διαδικασία, αφήνοντας τα πολιτικά κόμματα συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης να βαλτώνουν στα ίδια περίπου ποσοστά πολιτικής επιρροής των τελευταίων εκλογών. Θλιβερή εξαίρεση στην στασιμότητα αυτή αποτελεί η διαφαινόμενη (και όχι ανεξήγητη) άνοδος της επιρροής της Χρυσής Αυγής, σε συνδυασμό βεβαίως με την εντυπωσιακή καθήλωση της απήχησης της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ΣΥΡΙΖΑ).
Η απάθεια της κοινωνίας έναντι των ζωτικών προβλημάτων που την απασχολούν και ιδιαιτέρως έναντι της εμφανούς αδυναμίας της οικονομικής διαχείρισης να αποκολληθεί αποτελεσματικώς από τις εκ του μνημονίου(;) υπαγορευόμενες εσφαλμένες υφεσιακές πολιτικές, αποτελεί φαινόμενο που χρήζει κάποιας απόπειρας επεξήγησης. Προς την κατεύθυνση αυτή οι κατωτέρω αιτιολογίες μπορεί να συμβάλλουν σε μια πληρέστερη προσπάθεια κατανόησης.

Πρώτον: Η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία δημογραφικώς γερασμένη. Είναι μια κοινωνία σταθερώς αυξανόμενων συνταξιούχων. Το 30% του πληθυσμού είναι άνω των 60. Η συνολική δημογραφική τάση είναι σταθερώς φθίνουσα. Υπό την πίεση, μάλιστα, της απογοητευτικής οικονομικής πραγματικότητας , ο συντελεστής γεννήσεων δεν αναμένεται να βελτιωθεί. Η κοινωνία μας, λοιπόν, βαρύνεται από μια δημογραφική καταδίκη που σε μεγάλο ποσοστό εξηγεί και την συντηρητική αντίδραση των τελευταίων είκοσι ετών σε κάθε ριζοσπαστική αναγεννητική πολιτική πρωτοβουλία.

Δεύτερον: Έναντι της αποτυχημένης πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης της πτωχευτικής συγκυρίας, θα ήταν λογικό να αναμένεται μια δημιουργική πολιτική αντίδραση από τις γενιές μεταξύ των 35 και 60 ετών. Όμως, ακριβώς οι γενιές αυτές είναι ευνουχισμένες από τις προνομιακές εμπειρίες της περασμένης εικοσαετίας. Είναι οι γενιές που απήλαυσαν τα δωρεάν ευεργετήματα του εύκολου πλουτισμού της εποχής των παχέων αγελάδων της ελληνικής και διεθνούς οικονομίας. Ταυτοχρόνως, είναι οι γενιές των υπνωτισμένων της περασμένης εικοσαετίας, οι οποίες και κατελήφθησαν εξ απίνης από τις μετά το 2007 αναπάντεχες οικονομικές αντιστροφές. Σήμερα, λοιπόν, είτε είναι ηθικώς εξουθενωμένες, από τον οικονομικό τους αιφνιδιασμό, είτε λαθροβιώνουν μέσα στην παραίσθηση και την αυταπάτη για μια εξ ίσου ξαφνική νεκρανάσταση του φαύλου οικονομικοπολιτικού παρελθόντος της ανέμελης διανομής των δανειακών κολλύβων.

Τρίτον: Η τρίτη εμπειρική διαπίστωση που δεν επιτρέπει, εξ ίσου με τις προηγούμενες, εθνική αισιοδοξία είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι μια ανοικτή κοινωνία εν μέσω ενός κόσμου ανοικτών κοινωνιών. Τα πιο δυναμικά στοιχεία της κοινωνία μας, αυτοί δηλαδή από τους οποίους θα περίμενε ο τόπος να αναλάβουν τη σκυτάλη της νέας αναγεννητικής δημιουργικής προσπάθειας, μπορούν να φύγουν και να εργασθούν στο εξωτερικό. Και αυτό ακριβώς -και ορθότατα- κάνουν. Ήδη έχουν αναχωρήσει περί τις 80.000 εκλεκτού επιστημονικού και εργασιακού εν γένει δυναμικού, το οποίο ασφαλώς αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική οικονομία. Αλλά, όταν οι καλλίτεροι και οι πλέον δυναμικοί, όπως αναμφισβητήτως είναι όσοι μεταναστεύουν, εγκαταλείπουν μια κοινωνία που χειμάζεται, κακοδιοικείται και γερνάει, ποιοι θα αντιδράσουν δυναμικώς και θα σηκώσουν τη σημαία της εσωτερικής αναγέννησης και δημιουργίας;

Πέραν των ανωτέρω, εμπειρικώς διαπιστώσιμων και αναγνωρίσιμων ερμηνειών , λογικό είναι να υποθέσει κανείς ότι η κρίση -παρά την μέχρι στιγμής διαπιστωμένη οξύτητά της- δεν έχει ακόμη εξαντλήσει τα περιθώρια αντοχής της «πολυσθενικής» ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ότι υπάρχουν ακόμη νησίδες στις τάξεις της, που όχι μόνον δεν έχουν αρχίσει να υποφέρουν αλλά διατηρούν και την άνεση να κερδοσκοπούν. Η ελληνική οικονομία και κοινωνία έχει μακρό ιστορικό αναλόγων παραδειγμάτων σε δύσκολες για το έθνος εποχές. Σε ενίσχυση της προηγούμενης υπόθεσης έρχεται το -επίσης εμπειρικώς διαπιστώσιμο- γεγονός, που επιβεβαιώνεται από τις εμπειρίες ευάριθμων επιχειρηματικών κύκλων, μιας περιορισμένης πραγματικής ροπής προς αναζήτηση εργασίας από μεγάλο ποσοστό των καταγεγραμμένων στους ιλιγγιώδεις δείκτες ανεργίας. Τούτο με τη σειρά του δεν μπορεί να σημαίνει παρά ότι μεγάλο ακόμη μέρος των -σχετικώς συρρικνωμένων- οικογενειακών προϋπολογισμών διατηρεί σημαντική ικανότητα απορρόφησης μη απασχολούμενων μελών.

Τα ανωτέρω είναι αρκούντως δηλωτικά και επεξηγηματικά της απουσίας πραγματικών πολιτικών πιέσεων προς την κατεύθυνση μιας ριζοσπαστικής πολιτικής αλλαγής. Διαπίστωση, βεβαίως, που μόνον αισιοδοξία δεν μπορεί να εμπνέει σε όσους είδαν ως σήμερα την χρεωκοπία της χώρας ως μια ιστορική ευκαιρία για μια βαθύτερη και ουσιαστικότερη εκσυγχρονιστική μεταβολή.
από koolnews

Ο συγγραφέας είναι παλιός γνώριμος στον Πύργο...
Ο κ.Παναγιώτης Γεννηματάς, ήταν ομιλητής, καλεσμένος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών Ηλείας την 20-02-2011 στον Πύργο με θέμα την Κρίση.....
Συντονιστής ο κ. Γιώργης Τάκης Δόξας....

[ομοίως και ο εισηγητής,πρώην υπουργός κ. Αλέκος Παπαδόπουλος την 13-03-2010]

χαρακτηριστικά στιγμιότυπα και δημοσιεύματα από την ομιλία του Επιτίμου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων...

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ

Παν. Γεννηματάς: Έτσι θα αναπτυχθεί η Ηλεία…

Ανάπτυξη ( 21/02/2011 10:40 ) δήμος: Πύργου

Δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση με ομιλητή τον Παναγιώτη Γεννηματά στον Πύργο.

Καταξιωμένος επιστήμονας και βαθύς γνώστης των οικονομικών δεδομένων ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, μίλησε χθες σε εκδήλωση στον Πύργο για την κρίση.

Σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» εστίασε στην Ηλεία και στις προοπτικές που υπάρχουν για το νομό που διαθέτει τις καλύτερες προϋποθέσεις στην Πελοπόννησο. Και έδειξε το δρόμο λέγοντας πως ο θησαυρός κρύβεται στη γη μας, αλλά δεν είναι απαραίτητα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά η αναγέννηση της αγροτικής οικονομίας.

«Η Ελλάδα μπροστά στην αγωνία της εξόδου από την κρίση» ήταν το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πύργου η Πολιτιστική Λέσχη Τραπεζικών Ν. Ηλείας. Άλλη μια ποιοτική και με μεγάλο ενδιαφέρον ομιλία για την οικονομία με κεντρικό ομιλητή τον κ. Γεννηματά. Με την εμπειρία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αναφέρθηκε γενικότερα στην οικονομική κατάσταση της χώρας και στο πόσο βαθιά είναι η κρίση που βιώνουμε. Μίλησε όμως και για την Ηλεία και τις ελπίδες που υπάρχουν στο μέλλον, εφόσον πραγματικά θέλουμε να έρθει η ανάπτυξη στον τόπο μας.

«Ο νομός έπρεπε να είναι στην πρωτοπορία της ελληνικής ανάπτυξης και αντίθετα κινδυνεύει να υποστεί περαιτέρω τα επίχειρα μιας κρίσης, που επωαζόταν δυστυχώς πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, αλλά τυφλοί και υπνωτισμένοι ακολουθήσαμε στης συγκυρίας το βάραθρο» ανέφερε σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» ο κ. Γεννηματάς.

«Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, ένα σκοτεινό τούνελ, είναι δύσκολο να συντηρήσουμε την ελπίδα. Πρέπει όμως να κάνουμε μια υπερβατική προσπάθεια για να ξαναβάλουμε κάποιες καινούργιες βάσεις της χώρας, μέσα από ιδρώτα και αίμα. Ότι είναι η μεγάλη ελπίδα για την ελληνική αναγέννηση, για μια καινούργια Ελλάδα, ένα καινούργιο κράτος, μια καινούργια οικονομία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά όσοι είναι αποφασισμένοι και μπορούν να φέρουν όπλα αυτή τη στιγμή, πρέπει να ξέρουν ότι αγωνίζονται για τη μεθεπόμενη γενιά.

Θα είναι βαθιά η κρίση, θα έχουμε και χειρότερα, δεν κρύβω την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, αλλά είναι και η μόνη ευκαιρία για μια καινούργια Ελλάδα, για μια χώρα που από φιλότιμο και από εθνική αξιοπρέπεια πρέπει να παλέψουμε μέσα σε αυτές τις αντίξοες περιστάσεις. Αλλά για δύο – τρία ακόμα χρόνια θα ταλαιπωρηθούμε πάρα πολύ. Ελπίζω με τη βοήθεια των ευρωπαίων ετέρων μας, οι οποίοι θέλουν ειλικρινά να μας σώσουν, αρκεί να θέλουμε και εμείς να σωθούμε, σίγουρα η ελπίδα, θα χαράξει βάσιμες προσδοκίες» εξήγησε στην πορεία της κουβέντας μας περιγράφοντας με λίγα λόγια την κατάσταση που επικρατεί και ότι επακολουθεί.

Επανερχόμενος στην Ηλεία τόνισε πως ο νομός πρέπει να ξυπνήσει και να τραβήξει το δρόμο της ανάπτυξης. «Διότι από όλη την Πελοπόννησο έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις, το έχει αποδείξει στο παρελθόν και πρέπει να αποτελέσει ξανά πρωτοπορία για μια καινούργια αγροτική Ελλάδα. Την Ελλάδα την αγροτική που σκότωσαν τα τελευταία τριάντα χρόνια πρέπει να την ξαναχτίσουν και εδώ είναι το καταλληλότερο έδαφος».

Ρωτήσαμε αν οι εξελίξεις που έχουν να κάνουν με το μαύρο χρυσό, μπορούν να προσφέρουν άνθιση στην οικονομία του τόπου, να δημιουργήσουν νέες προοπτικές για να λάβουμε την εξής απάντηση: «Όταν έχουμε το θησαυρό στα χέρια μας, είναι αυτό το χώμα που πατάμε και το ξέρουμε πολύ καλά και έχουμε και την τεχνογνωσία για να κάνουμε αυτό το χώμα χρυσό, τα άλλα είναι συμπληρωματικά. Αν υπάρχει ακόμα καλύτερα, αλλά είναι υπόθεση της επόμενης εικοσαετίας, δεν είναι του παρόντος. Θα δουλέψουμε με αυτά που έχουμε, με αυτά που μπορούμε τώρα να αναστήσουμε. Αν έρθει και κάτι άλλο να μας βοηθήσει ακόμα καλύτερα. Μη βασιζόμαστε στα μεθαυριανά και χάνουμε τα σημερινά» είπε με ξεκάθαρα ο κ. Γεννηματάς, θέλοντας να μας δείξει το σωστό δρόμο για την Ηλεία.

Τον κ. Γεννηματά προσφώνησε ο Γιώργης Τάκη Δόξας μιλώντας για την πορεία και το έργο του, αλλά και την γνωριμία που είχαν από το παρελθόν, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών κ. Τριανταφυλλόπουλος.

(Του Γιάννη Σπυρούνη, για την εφημερίδα "Πρώτη")