Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς

18η Απριλίου 

Μετέωρα

Η 18η Απριλίου κάθε χρόνου έχει ορισθεί από την UNESCO και το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ΙCOMOS) ως Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η πρόταση έγινε στις 18 Απριλίου του 1982, κατά τη διάρκεια ενός συμποσίου του ICOMOS στην Τυνησία και υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση της UNESCO τον Νοέμβριο του 1983.
Η επέτειος αυτή αποβλέπει στην ευαισθητοποίηση του κοινού στο σημαντικό θέμα της προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Για το σκοπό αυτό διοργανώνονται σ' όλο τον κόσμο κάθε μορφής εκδηλώσεις, με τις οποίες επιδιώκεται όχι μόνο να γίνουν γνωστά στο ευρύτερο κοινό η σημασία των μνημείων κάθε χώρας και τα προβλήματά τους, αλλά και να προωθηθεί η υπόθεση της προστασίας και ένταξή τους στη σύγχρονη κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ζωή.
Το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών ICOMOS, που εδρεύει στο Παρίσι, είναι ο πιο έγκυρος διεθνής, επαγγελματικός, μη κυβερνητικός οργανισμός τεχνικός σύμβουλος της UNESCO για την προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Έχει ως μέλη ειδικούς επιστήμονες (αρχαιολόγους, αρχιτέκτονες, χημικούς, νομικούς κ.ά) από όλο τον κόσμο και δραστηριοποιείται σε 104 χώρες στις 5 ηπείρους.
Το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS οργανώνει κάθε χρόνο εκδηλώσεις με την ευκαιρία της παραπάνω επετείου. Στα πλαίσια των παραπάνω εκδηλώσεων, το Ελληνικό ICOMOS έχει προτείνει δράσεις για την καθιέρωση της ημέρας αυτής, ως ημέρα ελεύθερης εισόδου στα μνημεία, τη δημοσιοποίηση κάθε χρόνο την ημέρα αυτή καταλόγου των αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς που απειλούνται, την ευαισθητοποίηση των νέων στο θέμα της προστασίας και διατήρησης των μνημείων.

Κατάλογος των αγάθων παγκόσμιας κληρονομιάς στην Ελλάδα

• 1986 Ναός Επικουρείου Απόλλωνα στις Βάσσες
• 1987 Δελφοί
• 1987 Ακρόπολη
• 1988 Άθως
• 1988 Μετέωρα
• 1988 Παλαιοχριστιανικά και Βυζαντινά Μνημεία Θεσσαλονίκης
• 1988 Επίδαυρος
• 1988 Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου
• 1989 Μυστράς
• 1989 Ολυμπία
• 1990 Δήλος
• 1990 Μονή Δαφνίου, Μονή Οσίου Λουκά, Νέα Μονή Χίου
• 1992 Πυθαγόρειο και Ηραίον Σάμου
• 1996 Βεργίνα
• 1999 Μυκήνες, Τίρυνς
• 1999 Χώρα, Ιερά Μονή Αγ. Ιωάννη Θεολόγου και Σπήλαιο της Αποκάλυψης Πάτμου

από Σαν Σήμερα...

Μαραθώνιος δρόμος: 42,195 χιλιόμετρα δόξας & Ιστορίας

Μια διαδρομή 42,195 χιλιόμετρων που αναδεικνύει το μεγαλείο της ανθρώπινης δύναμης. Ένας μύθος 2.500 χρόνων που ξεκινά από το θρύλο του Φειδιππίδη και φτάνει στους σύγχρονους ήρωες του κλασσικού αθλητισμού. Ένα αγώνισμα που ενώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτός είναι ο μαραθώνιος δρόμος και αυτή που ακολουθεί η ιστορία του…

Νενικήκαμεν!

Η γέννηση του μαραθωνίου δρόμου ταυτίζεται ουσιαστικά με το έπος της Μάχης του Μαραθώνα το 490 π.Χ. Οι ιστορικοί κάνουν λόγο για τη μεταφορά της χαρμόσυνης είδησης της νίκης των Ελλήνων από το Μαραθώνα στην Αθήνα, από έναν οπλίτη που διένυσε 42,195 χιλιόμετρα για να φτάσει από την πεδιάδα της μάχης στη σημερινή ελληνική πρωτεύουσα.

Σύμφωνα με το μύθο ο οπλίτης αυτός δεν ήταν άλλος από το Φειδιππίδη, ξακουστό δρομέα της εποχής, στον οποίο - όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος - είχε ανατεθεί να τρέξει απόσταση 1.140 σταδίων (περισσότερα από διακόσια χιλιόμετρα) μέσα σε δύο μέρες, προκειμένου να μεταβεί από το Μαραθώνα στη Σπάρτη και να ζητήσει τη βοήθεια των Λακεδαιμονίων μόλις αποβιβάστηκαν οι Πέρσες στα παράλια της Αττικής. Σύμφωνα με την παράδοση μάλιστα, μόλις ο Φειδιππίδης εισήλθε στο χώρο  της Συνέλευσης της Βουλής αναφώνησε το περίφημο «Νενικήκαμεν» και στη συνέχεια ξεψύχησε…

Ωστόσο καμιά ιστορική αναφορά δεν επιβεβαιώνει ότι η Φειδιππίδης ήταν εκείνος που έτρεξε πρώτος τη διαδρομή Μαραθώνας – Αθήνα.

Τον 1^ο αιώνα μ.Χ. ο Πλούταρχος ανέφερε ότι το αγγελτήριο της νίκης έφτασε στην Αθήνα από έναν απλό μαραθωνοδρόμο οπλίτη, που είχαν πολεμήσει στο Μαραθώνα, τον Ευκλή. Φορώντας την πανοπλία του και τον οπλισμό του ο μαραθωνομάχος Ευκλής διέτρεξε 42.195 μέτρα και στα βήματα του έμελλε να βαδίσουν μετά από πολλούς αιώνες εκατομμύρια άνθρωποι…

Ο μαραθώνιος στη σύγχρονη εποχή

Η ιδέα της γέννησης του μαραθωνίου δρόμου ως αγώνισμα του κλασσικού αθλητισμού ανήκει στο Γάλλο γλωσσολόγο και ελληνιστή Michel Breal φίλο του Πιέρ ντε Κουμπερτέν που πρότεινε κατά την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896 στην Αθήνα «την επανάληψη του διάσημου εκείνου δρόμου που εξετέλεσε ο στρατιώτης του Μαραθώνος».

Έτσι η επίσημη έναρξη της ιστορίας του μαραθωνίου δρόμου καταγράφεται στις 10 Μαρτίου 1896 με τη διεξαγωγή των πανελληνίων προκριματικών αγώνων που θα καθόριζαν την ταυτότητα των έξι αθλητών που θα λάμβαναν μέρος στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης εποχής.

Η απόσταση των 42,195 μέτρων καθορίστηκε στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου του 1908, καθώς τόσα ήταν τα χιλιόμετρα που χώριζαν τα ανάκτορα του Ουίνδσορ και το Ολυμπιακό Στάδιο του Shepherd’s Bush στα δυτικά του Λονδίνου. Ο συγκεκριμένος μαραθώνιος, μάλιστα, έμεινε στην ιστορία ως «η κούρσα του αιώνα», καθώς ο δρομέας που έκοψε πρώτος το νήμα, ο Ντοράντο Πιέτρι, κατάφερε να τερματίσει παραπαίοντας και αφού νωρίτερα είχε σωριαστεί εφτά φορές στο στίβο. Ο Πιέτρι έφτασε στη γραμμή του τερματισμού βοηθούμενος από τους κριτές, μοιραία αποκλείστηκε, αλλά παρέλαβε για την υπεράνθρωπη προσπάθειά του αναμνηστικό κύπελλο από τη Βασίλισσα Αλεξάνδρα της Δανίας.

Το παγκόσμιο ρεκόρ

Αν και είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσδιορίσει κανείς την καλύτερη επίδοση μαραθωνοδρόμου στην ιστορία του αγωνίσματος (καθώς οι διαδρομές και οι καιρικές συνθήκες ποικίλουν ανά αγώνα) η IAAF αναγνωρίζει ως παγκόσμιο ρεκόρ τις 2 ώρες, 3 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα που σημείωσε ο μεγάλος Αιθίοπας ολυμπιονίκης Χάιλε Γκεμπρεσελασιέ στο μαραθώνιο του Βερολίνου, στις 28 Σεπτεμβρίου 2008.

Ο μαραθώνιος των γυναικών

Ο μαραθώνιος των γυναικών διεξήχθη για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του  1984 στο Λος Άντζελες με νικήτρια την Τζόαν Μπενόιτ (Joan Benoit) από τις Ηνωμένες Πολιτείες με χρόνο 2 ώρες 24 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα. Ο συγκεκριμένος μαραθώνιος, μάλιστα, μας χάρισε μια από τις πλέον συγκλονιστικές στιγμές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, με πρωταγωνίστρια την 39χρονη Ελβετίδα, Γκαμπριέλα Άντερσεν, η οποία κατάφερε να τερματίσει σε κατάσταση πλήρους εξάντλησης κόβοντας την ανάσα χιλιάδων θεατών στο στάδιο και εκατομμυρίων τηλεθεατών σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στις γυναίκες εμφανίζεται επίσημα η Βρετανή Πώλα Ράντκλιφ (Paula Radcliffe) η οποία στο μαραθώνιο του Λονδίνου στις 13 Απριλίου 2003, τερμάτισε σε 2 ώρες 15 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα.

Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών: Ο δρόμος της δόξας!

Από τους εκατοντάδες μαραθώνιους που διεξάγονται παγκοσμίως κάθε χρόνο, υπάρχει μόνο ένας που φέρει τον τίτλο του «κλασικού». Κι αυτός δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από αυτόν που ξεκινάει από το Μαραθώνα και τερματίζει στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας.

Θεωρείται ιδιαίτερα απαιτητική διαδρομή ακόμη – λόγω των 21 δύσκολων ανηφορικών χιλιομέτρων που περιλαμβάνει – ωστόσο αποτελεί πόλο έλξης κάθε χρόνια για περισσότερους από 5.000 δρομείς που έρχονται στην Ελλάδα από ολόκληρο τον κόσμο.

Στον επετειακό μαραθώνιο  για τη συμπλήρωση 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα, συμμετείχαν περισσότεροι από 15.000 αθλητές, σημειώνοντας ρεκόρ συμμετοχών στη διοργάνωση.

Ο φετινός Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας θα διεξαχθεί στις 13 Νοεμβρίου 2011 και ήδη οι δηλώσεις συμμετοχής αυξάνονται με εντυπωσιακούς ρυθμούς.

Ο πρώτος μαραθώνιος της ελληνικής πρωτεύουσας διεξήχθη το 1972 υπό την αιγίδα του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και της Ομοσπονδίας Στίβου, αλλά πήρε τη σημερινή του οργανωτική μορφή το 1983. Συγκαταλέγεται πλέον στους Χρυσούς Μαραθώνιους Δρόμους της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου (IAAF).

Η αφετηρία δίνεται πάντα στο Μαραθώνα και η διαδρομή διέρχεται τον ιστορικό χώρο του Τύμβου, τη Νέα Μάκρη, το περίφημο άγαλμα του Δρομέα στο κέντρο της Αθήνας και καταλήγει στο Παναθηναϊκό Στάδιο, εκεί ακριβώς που τερμάτισαν οι δρομείς που συμμετείχαν στον πρώτο μαραθώνιο της σύγχρονης εποχής, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896.

Από το 1982 ο Κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας είναι αφιερωμένος στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη, Έλληνα βουλευτή και αθλητή η δολοφονία του οποίου έγινε σύμβολο του αγώνα για την προάσπιση της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Τελετή έναρξης

Από το 2007 οι εκδηλώσεις για τη διεξαγωγή του Κλασσικού Μαραθώνιου Αθηνών συνοδεύονται από μια ιδιαίτερα λαμπρή τελετή έναρξης που πραγματοποιείται στον ιστορικό χώρο του Τύμβου του Μαραθώνα. Σε αυτόν το μοναδικό χώρο πραγματοποιείται η αφή της μαραθώνιας φλόγας η οποία οδηγείται στο βωμό που βρίσκεται στο χώρο της αφετηρίας και από εκεί φωτίζει τις προσπάθειες των δρομέων.

από 

Ερύμανθος ο μυθικός - 12/03/2013

Ερύμανθος ο μυθικός - 12/03/2013

πατήστε τον παραπάνω σύνδεσμο
ένα συναρπαστικό video 

Παν.Γεννηματας, νέο βιβλίο με τίτλο'' Ελλάς: Δύση ή Ανατολή; Ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος

Οι Εκδόσεις ΡΟΕΣ
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου

του Παναγιώτη Ν. Γεννηματά

Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;

 Ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος

 
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Τη συζήτηση συντονίζει ο δημοσιογράφος
Αλέξανδρος Βέλιος

Τετάρτη, 24 Απριλίου 2013, ώρα 7:30 μ.μ.
Στην Αίθουσα Λόγου της
ΣΤΟΑΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πεσμαζόγλου 5 και Σταδίου, Αθήνα

Αλέκος Παπαδόπουλος
πρώην Υπουργός

Τάκης Θεοδωρόπουλος
συγγραφέας

Ανδρέας Ανδριανόπουλος
πρώην Υπουργός

Κωνσταντίνος Ι. Αγγελόπουλος
δημοσιογράφος

Περικλής Βαλλιάνος
καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λίγα λόγια του συγγραφέα....

Η σημερινή Ελλάδα παραμένει κατ’ ουσίαν απόλυτα εξωευρωπαϊκή και δυσκολεύεται να ευθυγραμμιστεί με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Ο εκδυτικισμός της είναι μιμητικός και προσποιητός. Κατά τον Π. Γεννηματά, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κληρονομιά του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, αντιδυτισμός, κρατικομονοπωλιακή οικονομία και ιδεολογία της διαμεσολάβησης) εξακολουθεί να υπερκαθορίζει ως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη «εθνική ταυτότητα» και, στην πραγματικότητα, έχει διαμορφώσει τις ιδεολογικές παραστάσεις και τα συμπεριφορικά αντανακλαστικά της νεοελληνικής κοινωνίας. Η μακροχρόνια συμβίωση με τον Οθωμανό κατακτητή ολοκλήρωσε τη μακραίωνη σκοταδιστική βυζαντινοχριστιανική διαπαιδαγώγηση. Και τούτο παρά το ότι η έκρηξη της ευρωπαϊκής Αναγέννησης αποτελεί κοινή ελληνολατινική υπόθεση. Ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε, εν ονόματι της διαφύλαξης της ανατολικής ορθοδοξίας, σε αποκλεισμό από την πολιτισμική πρωτοπορία της ιστορίας και σε μακροχρόνια οθωμανική καραντίνα.

Ο συγγραφέας, επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, στοιχειοθετεί με εντυπωσιακή ευρυμάθεια την άποψη ότι η ανατολική ορθοδοξία έχει ιστορικά αναδειχθεί ως ιδεολογία της οικονομικής καθυστέρησης, της κοινωνικής υπανάπτυξης και του εσωστρεφούς κοινοτικού βίου. Είναι καιρός –τονίζει– να ξεφύγουμε από τα πρότυπα του Βυζαντίου, το κόστος των οποίων έχει υπάρξει ιλιγγιώδες για τον νεοελληνισμό.

Η πρόκληση της εθνικής υπέρβασης των βυζαντινών καταβολών, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως ανεδαφική και «προδοτική» απέναντι στη διαχρονική «εθνική ταυτότητα», ιστορικά παραμένει επιτακτική. Δεν ζητείται βεβαίως η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μια σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση, ικανή να εξασφαλίσει τη δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι – θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία. Μόνον έτσι –καταλήγει ο Π. Γεννηματάς– θα μπορέσουμε ως έθνος να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα ιστορικής αναγέννησης που προσφέρει σήμερα ο κόσμος

   http: //pangennimatas.blogspot.com

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ.

           

                       Την Τετάρτη 24 Απριλίου έγινε στην αίθουσα της ΣΤΟΑΣ του ΒΙΒΛΙΟΥ  στην Αθήνα η παρουσίαση του νέου βιβλίου του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ με τίτλο «ΕΛΛΑΣ: ΔΥΣΗ ή ΑΝΑΤΟΛΗ» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΡΟΕΣ. Για το νέο βιβλίο  του επιτίμου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων   μίλησαν οι:

                          

Αλέκος Παπαδόπουλος, πρώην υπουργός,

                          Ανδρέας Ανδριανόπουλος, πρώην υπουργός, πρόεδρος του Ινστιτούτου Διπλωματίας και Διεθνών Σχέσεων του Κολεγίου  DEREE,

                        Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος, δημοσιογράφος, πρώην διευθυντής της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»,

                         Αθανάσιος Παπανδρόπουλος, τ. πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων,

                         Τάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας.

                   Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Βέλιος.

                  

             Οι ομιλητές  τόνισαν την ριζοσπαστικότητα της ιστορικής θεώρησης του συγγραφέα για την μεσαιωνική ιστορία του νεοελληνισμού (Βυζάντιο), στο διάστημα της οποίας ο νεοελληνισμός γεννήθηκε και διαπαιδαγωγήθηκε μέσα σε συνθήκες θεολογικής και ιδεολογικής σύγκρουσης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με την ιστορικά ανερχόμενη Δύση. Η σύγκρουση αυτή έχει σημαδέψει ανεπανόρθωτα μέχρι σήμερα τον νεοελληνισμό και την κοινωνία του νεοελληνικού κράτους κατά τρόπον που δεν της επιτρέπει να σταθεροποιήσει έναν ξεκάθαρο ιδεολογικό και μορφωτικό προσανατολισμό, ικανό να στηρίξει μακροπρόθεσμα μια διατηρήσιμη αναπτυξιακή διαδικασία.

                   Κλείνοντας τη συζήτηση ο συγγραφέας εχαρακτήρισε το έργο του ως «..Δοκίμιο μιας διαφοροποιημένης αφήγησης της ιστορίας του νεοελληνισμού.» Την αφήγηση αυτή, που χαρακτηρίζει μια ριζοσπαστική διαφοροποίηση από την παραδοσιακή γραμμή της τυφλής εθνικοπατριωτικής βυζαντινολατρείας που επικρατεί ως σήμερα στην νεοελληνικήν ιστοριογραφία, ο συγγραφέας θεωρεί σήμερα ως πολιτική προτεραιότητα. Την ώρα που, όπως είπε, το έθνος αποδεικνύεται ανίκανο να χαράξει μια νέα πολιτική εθνικής σωτηρίας και ανασυγκρότησης, μια νέα αναθεωρητική ιστορική αφήγηση του μεσαιωνικού παρελθόντος μας, που θα αποτελεί περιεχόμενο μιας αναγκαίας μορφωτικής επανάστασης, αποτελεί προϋπόθεση για τη ανάδειξη στο προσεχές μέλλον μιας αναγεννησιακής εθνικής πολιτικής. 


  

27 – 5 – 2013

κυρία Χ. Δημακοπούλου

εφημερίδα ΕΣΤΙΑ

Παρουσίαση βιβλίου

ΕΛΛΑΣ: ΔΥΣΗ Ή ΑΝΑΤΟΛΗ;

Ένα σημαντικό βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά για τον «ακοινώνητο εκσυγχρονισμό στο νεοελληνικό κράτος»

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

                Με μία φράση θα λέγαμε ότι το βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή, ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος» (εκδόσεις Ροές, σειρά Δοκίμια, Επίμετρο: Κώστας Λάβδας), είναι ταυτοχρόνως ιστορική ανάλυση και εν μέρει ψυχο-πολιτική καταγραφή. Είναι επίσης και απάντηση σε πολλά ερωτήματα που σχετίζονται με το παρελθόν και το παρόν και που ασφαλώς επεκτείνονται στο μέλλον.

Χρεωκοπημένη χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) και της ευρωζώνης, η Ελλάδα, από γεωπολιτικής πλευράς, πάντα ανήκε στον δυτικό κόσμο. Όχι, όμως, χωρίς να αποτελεί ιδιόρρυθμη περίπτωση χώρας που μάλλον δεν γνώριζε αν έπρεπε να είναι μέλος της δυτικής γεωπολιτικής και οικονομικής λέσχης. Και δεν είμεθα καθόλου βέβαιοι ότι η άγνοια αυτή θα συμβάλει στην σημερινή έξοδο της χώρας μας από την κρίση της και αν θα την βοηθήσει να αποφασίσει για το μέλλον της. Διότι, στον υπό εκκόλαψη και διαμόρφωση νέο κόσμο –που το 2020 θα έχει φθάσει τα 7 δισεκατομμύρια ψυχές και η πτωχή πλευρά του θα αναπτύσσεται με ρυθμούς 7% και 10% ετησίως– οι αναπτυγμένες χώρες πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τις πρακτικές και τις συμπεριφορές τους και να επαναθεωρήσουν τα αναπτυξιακά και κοινωνικά τους πρότυπα.

Το ερώτημα που θέτει ο Παναγιώτης Γεννηματάς είναι αν μια τέτοιας εμβέλειας ψυχο-πνευματική μεταβολή μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα. Μία Ελλάδα που ο συγγραφέας θεωρεί θύμα της κληρονομιάς του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, κρατικομονοπωλιακή οικονομία, αντιδυτικισμός, ιδεολογία της διαμεσολαβήσεως), γεγονός που εξακολουθεί να υπερκαθορίζει έως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη εθνική ταυτότητα. «Τα πρότυπα του Βυζαντίου είναι προς αποφυγήν και το κόστος του για τον νεοελληνισμό έχει υπάρξει ιλιγγιώδες. Πρέπει να ξεπεράσουμε την υπνωτική επιρροή που ασκεί επάνω μας η φαινομενική του μεγαλοσύνη,», γράφει ο Παν. Γεννηματάς. Για να συμπληρώσει, ωστόσο, ότι «δεν ζητείται βεβαίως η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μία σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση ικανή να εξασφαλίσει την δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι –θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία».

Όντως, με αυτή την τελευταία παρατήρησή του ο συγγραφέας θέτει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα προς επίλυση στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα. Πρόκειται για την κυρίαρχη κουλτούρα –ή, μάλλον, για να είμεθα πιο ακριβείς, έχουμε να κάνουμε με μια πολιτιστική σύγκρουση, η οποία, κατά την γνώμη μας, δεν είναι μόνον απότοκος της κληρονομιάς του ύστερου Βυζαντίου. Στο νεοελληνικό κράτος, η ύστερη βυζαντινή κληρονομιά συμπληρώθηκε και από ολοκληρωτικές πολιτικές αντιλήψεις, τόσον του φασισμού όσον και του κομμουνισμού, οι οποίες διαμόρφωσαν και την σχετική γραφειοκρατική και αντιδυτικές κουλτούρα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει έτσι να διαφεύγει της προσοχής ότι οι ολοκληρωτικές ιδεολογίες, που η πολιτική τους αφετηρία έχει ρίζες σε ένα κομμάτι της γερμανικής φιλοσοφίας, δεν παύουν να έχουν και θρησκευτικό χαρακτήρα και να προτείνουν την επί της γης σωτηρία.

Στο επίπεδο αυτό, ο Παν. Γεννηματάς, με μοναδική μαεστρία και βαθειά γνώση της πραγματικότητος, περιγράφει την γέννηση του μεταπολεμικού ελληνικού κρατικού και κοινωνικού μορφώματος και της οικονομικής του πορείας. Ονομάζει δε το κατασκεύασμα αυτό «νέο αστικό συγκρότημα εξουσίας», φέρνοντας στην μνήμη μας ανάλογη έκφραση του Μπερτράν ντε Ζουβενέλ στο βιβλίο του για την «Δικτατορία της Δημοκρατίας». Χαρακτηριστικά, ο συγγραφέας –που είναι και επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων– γράφει τα ακόλουθα:

«Προς την κατεύθυνση αυτή (σ.σ. αστικό συγκρότημα εξουσίας) επινοήθηκαν και εφαρμόστηκαν σατανικής εφευρετικότητας τεχνάσματα διανεμητικής πολιτικής. Στο ευρηματικό και πληθωρικό αυτό χαρτοφυλάκιο μέτρων διανεμητικού χαρακτήρα καταλυτικό ρόλο έπαιξαν οι πάσης φύσεως παροχές δημοσίων προνομίων, κατ’ αρχήν προς τους πολιτικούς επίστρατους της νίκης κατά της κομμουνιστικής ανταρσίας της περιόδου 1946-1949. Δειγματοληπτικά καταγράφουμε τις πάσης φύσεως άδειες μετά δημοσίου προνομίου για φούρνους, λεωφορεία, φορτηγά, ταξί, πρακτορεία στοιχημάτων, περίπτερα, φαρμακεία, λαχεία λαϊκές αγορές, δραστηριότητα εξόρυξης αδρανών υλικών, αλιεία, για καταστήματα ψυχαγωγίας, νυχτερινά κέντρα, πλανόδιο εμπόριο, εκτελωνισμούς και άπειρα παρόμοια. Η καταχρηστική αυτή άσκηση κρατικού διανεμητισμού οδήγησε σε μία κατακερματισμένη σε κατοχυρωμένα μικροσυμφέροντα αντιπαραγωγική οικονομία, η κεφαλαιώδης συμμετοχή της οποίας στην ευθύνη για τη σημερινή δημοσιονομική χρεοκοπία είναι αδύνατο να υπολογιστεί. Η ελεγχόμενη πελατειακή πρόσβαση στο Δημόσιο, στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας εξασφάλιζε την καθεστωτική οχύρωση της μεταπολεμικής ανασφαλούς πολιτείας, ενώ δασμολογικές και φορολογικές απαλλαγές αλλά και υψηλή δασμολογική προστασία στις νέες εντόπιες παραγωγικές προσπάθειες, καθώς και πολιτικά κατευθυνόμενη δια μέσου της Νομισματικής Επιτροπής τραπεζική χρηματοδότηση σε μη αποδοτικές επιχειρηματικές δραστηριότητες, ανέλαβαν να εγγυηθούν την ανοικοδόμηση μιας λεμφατικής εθνικής παραγωγικής δομής. Εκτός διοικητικών διαδικασιών έμειναν μόνον η οικοδομή, το βιβλίο και η τέχνη. Πράγμα που εξηγεί τη συντριπτική αργότερα υπεροχή της Αριστεράς στους συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας και της πνευματικής ζωής.

»Η κατασκευή της νέας μεταπολεμικής αστικής τάξης υπήρξε πολιτικό εγχείρημα που συναρτήθηκε με τον απόλυτο έλεγχο του κράτους. Η ολοκλήρωση του σχεδίου συντελέστηκε σε περισσότερες φάσεις της μεταπολεμικής ζωής, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν του τη σταθερή συνέχεια εφαρμογής της ίδιας διαδικασίας κοινωνικής παραγωγής κρατικά κατασκευασμένου αστισμού και μικροαστισμού κατά τις επόμενες ιστορικές περιόδους, ήτοι της δικτατορίας, της Μεταπολίτευσης, της πρώτης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, αλλά κυρίως κατά τη λεγόμενη (και σε πείσμα του φιλόδοξου τίτλου της) «εκσυγχρονιστική» περίοδο Κων. Σημίτη (1995-2004). Κατά το διάστημα της φθίνουσας εκσυγχρονιστικής αποδοτικότητας κυβερνήσεων Κων. Σημίτη, η ωρίμανση της οικονομίας σε συνδυασμό με μεγεθυμένους προϋπολογισμούς έργων και κοινοτικών επιδοτήσεων, κυρίως όμως με τη βοήθεια της εκρηκτικής χρηματιστηριακής άνθησης της τριετίας 1996-1999, οδήγησε στην ταχεία εμφάνιση μιας φρανκενσταϊνικής νεοπλουτικής τάξης, χωρίς αποσαφηνισμένη ταξική συνείδηση και με παντελή έλλειψη κοινωνικής και διευθυντικής ευθύνης.

»Το έλλειμμα υπεύθυνης διευθυντικής συνείδησης, η ιστορική παρουσία της οποίας αποτελεί παρεπόμενο μιας σχετικής αυτονομίας της αστικής τάξης απέναντι στο κράτος, στην Ελλάδα αποτελεί καθ’ όλη τη μεταπολεμική περίοδο σταθερό δεδομένο του δημόσιου βίου. Κατά την πρώτη όμως δεκαετία του 21^ου αιώνα σημείωσε κορύφωση ανάλογη με την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974). Το πολιτικοκοινωνικό αυτό έλλειμμα αποτελεί την κυριότερη ίσως αιτία για την υποπαραγωγικότητα του πολιτικού συστήματος σε στρατηγική αίσθηση και ποιοτικές πολιτιστικές επιλογές. Η απουσία ιθύνουσας επιχειρηματικής δομής με συνειδητή κοινωνική και πολιτική συνυπευθυνότητα συνετέλεσε επίσης στην άνετη αναπαραγωγή των πελατειακών πολιτικών ηθών και στη ραγδαία επέκταση της οικονομικής διαφθοράς σε όλα τα μέτωπα της οικονομίας. Κυρίως όμως ευθύνεται για την ποιοτική έκπτωση του πολιτικού προσωπικού της τελευταίας εικοσαετίας. Η ρευστότητα της κοινωνικής δομής και η αενάως εκ των άνω μοχλευόμενη κοινωνική κινητικότητα αφ’ ενός δεν ευνοεί την αποκατάσταση ποιοτικών κριτηρίων δημόσιας στελεχιακής επιλογής (από τους εκ των άνω χαλκευμένους «επιχειρηματίες»), αφ’ ετέρου ευνοεί την αναπαραγωγή πολιτικού προσωπικού μειωμένης ηθικής και πολιτικής αντίστασης».

Το πώς, λοιπόν, αυτή η κοινωνία θα μπορέσει αν ανταποκριθεί στις κοσμογονικές πολυεπίπεδες προκλήσεις του 21^ου αιώνα αποτελεί ιστορικό ζητούμενο –το οποίο, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον γνωστό ιστορικό Πωλ Κέννεντυ, δεν πρέπει απαραιτήτως να έχει και ευνοϊκή έκβαση. Εκτός και αν…

ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

Στο επίκαιρο βιβλίο του «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή;», ο συγγραφέας θέτει ένα καυτό για το μέλλον της χώρας ερώτημα: αυτό της πολιτικής ταυτότητας –και ό,τι αυτή συνεπάγεται σε επιλογές και συμπεριφορές

Από: EBR - Δημοσίευση: Δημοσίευση: Δευτέρα, 22 Απριλίου 2013

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Όσοι αναρωτιούνται γιατί η Χρυσή Αυγή οδεύει να γίνει τρίτο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ την ίδια περίοδο λαϊκισμός, βία και ασυναρτησία αποτελούν αδρά χαρακτηριστικά της καθημερινής ζωής στην χώρα μας, ίσως να εύρισκαν πολλές και καλά τεκμηριωμένες απαντήσεις στο τελευταίο βιβλίο του Παναγιώτη Γεννηματά, επίτιμου προέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Με τίτλο «Ελλάς: Δύση ή Ανατολή –ο ακοινώνητος εκσυγχρονισμός στο νεοελληνικό κράτος» (εκδ. Ροές, σειρά «Δοκίμια»), το βιβλίο προσφέρει πολλά ερμηνευτικά κλειδιά για να καταλάβει ο αναγνώστης ποια είναι τα βαθύτερα αίτια της κακοδαιμονίας μιας χώρας, οικονομικώς εξουθενωμένης σήμερα, η οποία, αν επιβιώνει, το οφείλει αποκλειστικά και μόνον στον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό και στην δυτική ένταξή της.

Παρόλα αυτά, πολύ σωστά ο Παν. Γεννηματάς επισημαίνει ότι η σημερινή Ελλάδα παραμένει κατ’ ουσίαν απόλυτα εξωευρωπαϊκή και δυσκολεύεται να ευθυγραμμιστεί με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα. Ο εκδυτικισμός της είναι μιμητικός και προσποιητός.

Αυτό, κατά τον συγγραφέα, οφείλεται στο γεγονός ότι η κληρονομιά του ύστερου Βυζαντίου (θεοκρατική ανατολική παράδοση, αντιδυτισμός, κρατικομονοπωλιακή οικονομία και ιδεολογία της διαμεσολάβησης) εξακολουθεί να υπερκαθορίζει ως σήμερα ασφυκτικά την υποτιθέμενη «εθνική ταυτότητα» και, στην πραγματικότητα, έχει διαμορφώσει τις ιδεολογικές παραστάσεις και τα συμπεριφορικά αντανακλαστικά της νεοελληνικής κοινωνίας. Η μακροχρόνια συμβίωση με τον Οθωμανό κατακτητή ολοκλήρωσε την μακραίωνη σκοταδιστική βυζαντινοχριστιανική διαπαιδαγώγηση –και τούτο παρά το ότι η έκρηξη της ευρωπαϊκής Αναγέννησης αποτελεί κοινή ελληνολατινική υπόθεση. Εν ονόματι της διαφύλαξης της ανατολικής ορθοδοξίας, ο ελληνικός λαός καταδικάστηκε σε αποκλεισμό από την πολιτισμική πρωτοπορία της ιστορίας και σε μακροχρόνια οθωμανική καραντίνα.

Στην βάση αυτής της τοποθέτησής του, ο συγγραφέας στοιχειοθετεί με εντυπωσιακή ευρυμάθεια την άποψη ότι η ανατολική ορθοδοξία έχει ιστορικά αναδειχθεί ως ιδεολογία της οικονομικής καθυστέρησης, της κοινωνικής υπανάπτυξης και του εσωστρεφούς κοινοτικού βίου. Είναι καιρός, τονίζει, να ξεφύγουμε από τα πρότυπα του Βυζαντίου, το κόστος των οποίων έχει υπάρξει ιλιγγιώδες για τον νεοελληνισμό.

Η πρόκληση της εθνικής υπέρβασης των βυζαντινών καταβολών, όσο και αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίσως ανεδαφική και «προδοτική» απέναντι στην διαχρονική «εθνική ταυτότητα», ιστορικά παραμένει επιτακτική. Βεβαίως, δεν ζητείται η εκούσια αλλοτρίωση εν ονόματι ενός καινούργιου ευρωπαϊκού προσωπείου. Ζητείται μια σύγχρονη νεοελληνική αλήθεια, μια νέα σύνθεση, ικανή να εξασφαλίσει την δημιουργικότερη εθνική συμμετοχή στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι –θεμελιωμένη σε μια νέα παραγωγική αντίληψη στην οικονομία και σε ένα νέο μορφωτικό πρότυπο στην παιδεία. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε ως έθνος να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα ιστορικής αναγέννησης που προσφέρει σήμερα ο κόσμος, καταλήγει ο Παν.Γεννηματάς.

Και προσθέτει: «Η κρίση που σήμερα διερχόμαστε πρέπει επιτέλους να αποβεί καθαρτική και εθνεγερτική. Αν το έθνος και η κοινωνία δεν συνεργήσουν με όσους και για όποιους δικούς τους λόγους μάς στηρίζουν εκ των έξω, η Ελλάδα όχι μόνον θα βρεθεί έξω από το ευρώ αλλά θα σαρωθεί και από τα πλημμυρικά κύματα των ανερχόμενων στο ιστορικό προσκήνιο απελεύθερων εθνών που διεκδικούν μια θέση στην νέα ιστορία. Αν απ’ την κρίση δεν πυροδοτηθεί έγκαιρα συνολική οικονομική και μορφωτική εθνεγερσία, η Ελλάδα οδεύει ακάθεκτη σε μια νέα, τηρουμένων των σημερινών αναλογιών, μακροχρόνια τουρκοκρατία».

Σημειώνουμε ότι εξόχως ενδιαφέρον είναι και το επίμετρο του καθηγητή κ. Κώστα Λάβδα, ο οποίος χαρακτηρίζει το βιβλίο «προκλητικό, αποκαλυπτικό μιας παιδείας με απίστευτη ευρύτητα, που ανατέμνει τα ουσιαστικά περιεχόμενα της περιπέτειας του νεοελληνικού πνεύματος»

Ο συγγραφέας είναι παλιός γνώριμος στον Πύργο...
Ο κ.Παναγιώτης Γεννηματάς, ήταν ομιλητής, καλεσμένος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών Ηλείας την 20-02-2011 στον Πύργο με θέμα την Κρίση.....
Συντονιστής ο κ. Γιώργης Τάκης Δόξας....

[ομοίως και ο εισηγητής,πρώην υπουργός κ. Αλέκος Παπαδόπουλος την  13-03-2010]

χαρακτηριστικά στιγμιότυπα και δημοσιεύματα από την ομιλία του Επιτίμου Αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων...

 

ΠΡΟΦΗΤΙΚΟΣ 

Παν. Γεννηματάς: Έτσι θα αναπτυχθεί η Ηλεία…

Ανάπτυξη ( 21/02/2011 10:40 )    δήμος: Πύργου

Δύο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση με ομιλητή τον Παναγιώτη Γεννηματά στον Πύργο.

Καταξιωμένος επιστήμονας και βαθύς γνώστης των οικονομικών δεδομένων ο επίτιμος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, μίλησε χθες σε εκδήλωση στον Πύργο για την κρίση.

Σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» εστίασε στην Ηλεία και στις προοπτικές που υπάρχουν για το νομό που διαθέτει τις καλύτερες προϋποθέσεις στην Πελοπόννησο. Και έδειξε το δρόμο λέγοντας πως ο θησαυρός κρύβεται στη γη μας, αλλά δεν είναι απαραίτητα το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, αλλά η αναγέννηση της αγροτικής οικονομίας.

«Η Ελλάδα μπροστά στην αγωνία της εξόδου από την κρίση» ήταν το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πύργου η Πολιτιστική Λέσχη Τραπεζικών Ν. Ηλείας. Άλλη μια ποιοτική και με μεγάλο ενδιαφέρον ομιλία για την οικονομία με κεντρικό ομιλητή τον κ. Γεννηματά. Με την εμπειρία από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων αναφέρθηκε γενικότερα στην οικονομική κατάσταση της χώρας και στο πόσο βαθιά είναι η κρίση που βιώνουμε. Μίλησε όμως και για την Ηλεία και τις ελπίδες που υπάρχουν στο μέλλον, εφόσον πραγματικά θέλουμε να έρθει η ανάπτυξη στον τόπο μας.

«Ο νομός έπρεπε να είναι στην πρωτοπορία της ελληνικής ανάπτυξης και αντίθετα κινδυνεύει να υποστεί περαιτέρω τα επίχειρα μιας κρίσης, που επωαζόταν δυστυχώς πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, αλλά τυφλοί και υπνωτισμένοι ακολουθήσαμε στης συγκυρίας το βάραθρο» ανέφερε σε δηλώσεις του στην «Πρώτη» ο κ. Γεννηματάς.

«Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, ένα σκοτεινό τούνελ, είναι δύσκολο να συντηρήσουμε την ελπίδα. Πρέπει όμως να κάνουμε μια υπερβατική προσπάθεια για να ξαναβάλουμε κάποιες καινούργιες βάσεις της χώρας, μέσα από ιδρώτα και αίμα. Ότι είναι η μεγάλη ελπίδα για την ελληνική αναγέννηση, για μια καινούργια Ελλάδα, ένα καινούργιο κράτος, μια καινούργια οικονομία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά όσοι είναι αποφασισμένοι και μπορούν να φέρουν όπλα αυτή τη στιγμή, πρέπει να ξέρουν ότι αγωνίζονται για τη μεθεπόμενη γενιά.

Θα είναι βαθιά η κρίση, θα έχουμε και χειρότερα, δεν κρύβω την αλήθεια από τον ελληνικό λαό, αλλά είναι και η μόνη ευκαιρία για μια καινούργια Ελλάδα, για μια χώρα που από φιλότιμο και από εθνική αξιοπρέπεια πρέπει να παλέψουμε μέσα σε αυτές τις αντίξοες περιστάσεις. Αλλά για δύο – τρία ακόμα χρόνια θα ταλαιπωρηθούμε πάρα πολύ. Ελπίζω με τη βοήθεια των ευρωπαίων ετέρων μας, οι οποίοι θέλουν ειλικρινά να μας σώσουν, αρκεί να θέλουμε και εμείς να σωθούμε, σίγουρα η ελπίδα, θα χαράξει βάσιμες προσδοκίες» εξήγησε στην πορεία της κουβέντας μας περιγράφοντας με λίγα λόγια την κατάσταση που επικρατεί και ότι επακολουθεί.

Επανερχόμενος στην Ηλεία τόνισε πως ο νομός πρέπει να ξυπνήσει  και να τραβήξει το δρόμο της ανάπτυξης. «Διότι από όλη την Πελοπόννησο έχει τις καλύτερες προϋποθέσεις, το έχει αποδείξει στο παρελθόν και πρέπει να αποτελέσει ξανά πρωτοπορία για μια καινούργια αγροτική Ελλάδα. Την Ελλάδα την αγροτική που σκότωσαν τα τελευταία τριάντα χρόνια πρέπει να την ξαναχτίσουν και εδώ είναι το καταλληλότερο έδαφος».

Ρωτήσαμε αν οι εξελίξεις που έχουν να κάνουν με το μαύρο χρυσό, μπορούν να προσφέρουν άνθιση στην οικονομία του τόπου, να δημιουργήσουν νέες προοπτικές για να λάβουμε την εξής απάντηση: «Όταν έχουμε το θησαυρό στα χέρια μας, είναι αυτό το χώμα που πατάμε και το ξέρουμε πολύ καλά και έχουμε και την τεχνογνωσία για να κάνουμε αυτό το χώμα χρυσό, τα άλλα είναι συμπληρωματικά. Αν υπάρχει ακόμα καλύτερα, αλλά είναι υπόθεση της επόμενης εικοσαετίας, δεν είναι του παρόντος. Θα δουλέψουμε με αυτά που έχουμε, με αυτά που μπορούμε τώρα να αναστήσουμε. Αν έρθει και κάτι άλλο να μας βοηθήσει ακόμα καλύτερα. Μη βασιζόμαστε στα μεθαυριανά και χάνουμε τα σημερινά» είπε με ξεκάθαρα ο κ. Γεννηματάς, θέλοντας να μας δείξει το σωστό δρόμο για την Ηλεία.

Τον κ. Γεννηματά προσφώνησε ο Γιώργης Τάκη Δόξας μιλώντας για την πορεία και το έργο του, αλλά και την γνωριμία που είχαν από το παρελθόν, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος της Πολιτιστικής Λέσχης Τραπεζικών κ. Τριανταφυλλόπουλος.

(Του Γιάννη Σπυρούνη, για την εφημερίδα "Πρώτη")