εφημεριδα ΠΡΩΙΝΗ
ΑΡΘΡΑ-ΓΝΩΜΕΣ Το πορτραίτο του Νίκου Βαζά
- Αργυρώ Βαζά
Ήταν
ο πρωτότοκος γιος του παπα- Αχιλλέα Βαζά και της πρεσβυτέρας του
Αγγελικής, απ΄τα πέντε παιδιά που απέκτησαν (σήμερα τρία εν ζωή).
Ήταν
ο πρωτότοκος γιος του παπα- Αχιλλέα Βαζά και της πρεσβυτέρας του
Αγγελικής, απ΄τα πέντε παιδιά που απέκτησαν (σήμερα τρία εν ζωή).
Γεννήθηκε στο χωριό των γονιών του, στο Κατσαρού Ηλείας, στις 14 Νοέμβρη του 1933.
Ανήσυχος, ζωηρός (τον έλεγαν ωτομοτρίς), έζησε τα παιδικά του χρόνια, στο Κατσαρού και το Λάττα της Πηνείας, όπου ο πατέρας του έγινε ιερέας στα 1940, στα δύσκολα χρόνια του Ελληνοϊταλικού και Γερμανοϊταλικού πολέμου.
Από μικρός έδειξε τη δυναμη της σκέψης και του λόγου του, μα κυρίως την ψυχική του δύναμη!
Ήταν πάντα δυνατός αυτός!
Στα Βυτινέικα του Πύργου, όπου η οικογένεια μεταφέρθηκε στα 1945, άρχισε να μαθαίνει Βυζαντινή Μουσική απ΄ τον καλλίφωνο μουσικό Ιερέα πατέρα του, ενώ βέβαια η ακουστική του Παιδεία και η υποχρεωτική του θήτευση στο Ιερό, απ΄ τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ήταν μεγάλη άσκηση για την αγάπη του στη μουσική, στην ψαλμωδία και την εκκλησία.
Στο Γυμνάσιο Αρρένων Πύργου, όπου φοίτησε στις πρώτες τάξεις, διακρίθηκε για τις δυνατές, καλογραμμένες εκθέσεις του, και για την αθλητική του επίδοση στα 100 μέτρα δρόμου.
Παράλληλα, έψαλλε ως δεξιός Ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Σκουροχωρίου, έφηβος ων!
Σε ηλικία 16 χρόνων, κατετάγη στο τότε Βασιλικό Ναυτικό, όπου όμως οι προοπτικές που ανεμένοντο, κάθε άλλο παρά εξυπηρετούντο, πέρα απ΄ τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της οποίας ετύγχαναν όλοι οι δόκιμοι.
Μία έξοδος οδυνηρή μα ηρωική, έδωσε τη δυνατότητα στις επόμενες να απολαύουν των προοπτικών.... και στον ίδιο το Νίκο Βαζά να επιστρέψει στην οικογένειά του για να συνεχίσει τις Γυμνασιακές του Σπουδές στο Γυμνάσιο Λεχαινών στα 1955, ενώ παράλληλα έψαλλε ως δεξιός Ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ανδραβίδας, όπου και διέμενε με τις δύο κοντινές στην ηλικία αδελφές του.
Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία 24 μήνες, στη βάση Τανάγρας, Καβουρίου, Βόλου και ΣΕΔΕΣ Θεσσαλονίκης. Και στο Ναυτικό 3 χρόνια και στην Αεροπορία 2 χρόνια διηύθυνε τη χορωδία των βάσεων.
5 χρόνια- έλεγε- στρατιώτης!
Στο ΣΕΔΕΣ, όπου υπηρέτησε ως σμηνίτης, μετέβη έπειτα από παρέμβαση της τότε Βασιλίσσης Φρειδερίκης (ο πατέρας το ζήτησε) για να εκπαιδευτεί και να μυηθεί στη Βυζαντινή Μουσική απ΄ το φίλο του πατέρα του μαγάλο Δάσκαλο, Άρχοντα Πρωτοψάλτη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, Μακαριστό πλέον Αθανάσιο Καραμάνη, του οποίου υπήρξε διακεκρεμμένος μαθητής. Δύο και τρεις φορές την εβδομάδα έκανε τη διαδρομή ΣΕΔΕΣ- Θεσσαλονίκη με τα πόδια κυρίως, (13 χιλιόμετρα) εφόσον η οικογένεια αδυνατούσε να βοηθήσει.
Εκεί γνωρίστηκε με το Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο και το Μεγάλο Κωνσταντίνο Πρίγγο, τον Αθανάσιο Παναγιωτίδη, του οποίου θαλυμαζε την πληθωρική έκφραση, και τόοοοσους άλλους Μεγάλους ψάλτες.
Απ΄ το Σταφιδόκαμπο, όπου η οικογένεια έφθασε στα 1956, μετέβαινε στο Βαρθολομιό, όπου έψαλλε δεξιά στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Έκανε παντού φίλους και μαθητές της Βυζαντινής Μουσικής!
Είχε το μεράκι στα χείλη κάθε στιγμή!
Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα Λεχαινών, ένώ είχε μνηστευθεί τη Χαραλαμπία- Μπία Ηλιοπούλου απ΄ το Τραγανό, με την οποία ήρθε αργότερα σε γάμο κι απέκτησαν την κόρη τους Αγγελική.
Στο Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Ανδραβίδας έψαλλε για μεγάλο διάστημα, και ακόμα ενώ διέμενε στον Πύργο εργαζόμενος στη ΔΕΗ ως "διαχειριστής".
Στο Ναό Αγίου Διονυσίου Πύργου (μετόχι του Αγίου της Ζακύνθου) έψαλλε ωσότου η θαυμάσια λυρική φωνή του "εκάμφθη" λόγω μεγαλοκαρδίας (αθλητής γαρ) και καής κυκλοφορίας του αίματος.
Τούτο όμως δεν τον εμπόδισε να να ψάλλει έως υπήρξε, παντού, καθοδηγώντας συναδέλφους του, βοηθώντας, διδάσκοντας, επικρίνοντας, κρίνοντας, όντας κάτοχος όπως λέει ο ίδιος της Βυζαντνής Μουσικής την οποία θεωρεί Θεοδίδακτη.
Έτσι αυστηρός κριτής- υπολογίσιμη δύναμη για τους γνώστες της Μουσικής, παύει ή προσπερνά αδιάφορα τους παριστάνοντας τους Γνώστες της!
Η Τέχνη θέλει κριτική- όχι ευγένεια! Για να διατηρηθεί και να εξελιχθεί.
Ο Νίκος Βαζάς έχει φοβερό αισθητήριο και γνώσεις...
Τούτος λοιπόν ο δυνατός του Λόγου και της Βυζαντινής Μουσικής, νιώθει μετά από χρόνια, "περιττός" να δώσει τις εκλεπτυσμένες γραμμές Μουσικής στο μικρότερο αδελφό και μαθητή του Δημητράκη, κατάπληκτος απ΄ την ερμηνεία της Ιεροψαλτικής Υμνογραφίας που ο μικρός αποδίδει με ψυχή και μεγαλοπρέπεια! Λέει λοιπόν γι΄ αυτόν ο Νίκος Βαζάς: Είναι γεννημένος ψάλτης! Είναι μεγάλο ταλέντο!
Στο σπίτι του παπα- Αχιλλέα, τα μικρά συμπόσια Λόγου και Βυζαντινής ψαλμωδίας με τη συμμετοχής ψαλτών- Ιερωμένων- Θεολόγων, είναι δυνατά κρατημένα στην ψυχή μου, σαν πνευματικά μαθήματα Ιερατικής οικογένειας... και Τέχνης!!!
Ο Νίκος Βαζάς εξαιρετικός αφηγητής, έκανε την ομήγυρη να βιώνει παραστατικότατα και το πιο ασήμαντο σενάριό του.
Εύστοχος στους χαρακτηρισμούς, ψυχολογεί τον συνομιλητή του διαπεραστικά, αναντίρρητα και δεν φοβάται να ομολογήσει την αλήθεια τεκμηριώνοντάς την.
Δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτα και φυσικά ούτε το θάνατο! Είχε τις απαντήσεις του!
Κυριαρχούσε η γνώμη και το θέλω του σ΄ όλη την οικογένεια, επιβλητικός όπως ήταν και δυνατός στη σκέψη και το Λόγο.
Μία φορά μόνο τον είδα γελαστά πικραμένο. Είδα τις πρώτες γκρίζες τρίχες των κροτάφων του να παίρνουν τη θέση των μαύρων, τη στιγμή του κινδύνου να χάσει τη ζωή της η αφοσιωμένη και συνετή σύζυγός του Μπία.
Με χαμόγελο δύναμης, αντιμετώπισε την αντικατάσταση τριών αγγείων (by pass) σε εγχείριση ανοικτής καρδιάς στο Λονδίνο το 1985 από τον Mr Write, διαπρεπή καρδιοχειρουργό. Τι δύναμη Θεέ μου!
Τρομάζει κανείς μπροστά στην τόση ετοιμότητα!
Για όλα είχε λύσεις ρεαλιστικές όσο και συναισθηματικές. Γήινος, οστέινος όπως λέει, παλεύει με το λόγο του και απαιτεί ισοτιμία- δικαιοσύνη, αγάπη, ειρήνη.
Στηρίζει ηθικά αδυνάτους, αδικημένους χωρίς να ισορροπεί, ανάμεσα στα λάθη του και τα μεγάλα έργα του πολύ συχνά. Δικαιολογεί την ανθρώπινη φύση του! Αγαπά την καλή ποιότητα ζωής και τους ανθρώπους του βιβλίου. Σε κάθε συγκέντρωση, δίνει γνώση- συμβουλές- πολλαπλά μαθήματα με τις πλατειές και υψηλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του.
Έχει πάντα να δίνει πολλά πνευματικά στοιχεία για μελέτη- έρευνα.
Ο Νίκος Βαζάς, γράφει με τις δικές του ιδέες κι ευαισθησίες, ανεξάντλητες- διευρυμένες συνεχώς....
Και τι δεν διάβασε.....
Η βιβλιοθήκη του δυνατή- ποικίλη, σε παραπέμπει σε έρευνα με πολύχρωμες παραπομπές και συμπεράσματα.
Ο συγγραφέας Νίκος Βαζάς, απευθύνεται σε όλους, μα όποιος τον κατανοήσει, γίνεται ο συνερευνητής, ο συνοδοιπόρος, ο πνευματικός συγγενής, ο δικαιώνων εαυτόν και τον γράψαντα!
Έχοντας αποκομίσει τους καρπούς της βαθειάς έρευνας του Σύμπαντος, της Πίστης στο Θεό Πατέρα- Παντεπόπτη, καρπούς που διψούσε ν΄ αποκτήσει, πέταξε λεβέντικα σαν αϊτός, στις 15 Οκτώβρη του 2002 για να μεταφέρει την ολότητά του, εκεί που αυτός τόσο καλά γνωρίζει.....
Γεννήθηκε στο χωριό των γονιών του, στο Κατσαρού Ηλείας, στις 14 Νοέμβρη του 1933.
Ανήσυχος, ζωηρός (τον έλεγαν ωτομοτρίς), έζησε τα παιδικά του χρόνια, στο Κατσαρού και το Λάττα της Πηνείας, όπου ο πατέρας του έγινε ιερέας στα 1940, στα δύσκολα χρόνια του Ελληνοϊταλικού και Γερμανοϊταλικού πολέμου.
Από μικρός έδειξε τη δυναμη της σκέψης και του λόγου του, μα κυρίως την ψυχική του δύναμη!
Ήταν πάντα δυνατός αυτός!
Στα Βυτινέικα του Πύργου, όπου η οικογένεια μεταφέρθηκε στα 1945, άρχισε να μαθαίνει Βυζαντινή Μουσική απ΄ τον καλλίφωνο μουσικό Ιερέα πατέρα του, ενώ βέβαια η ακουστική του Παιδεία και η υποχρεωτική του θήτευση στο Ιερό, απ΄ τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ήταν μεγάλη άσκηση για την αγάπη του στη μουσική, στην ψαλμωδία και την εκκλησία.
Στο Γυμνάσιο Αρρένων Πύργου, όπου φοίτησε στις πρώτες τάξεις, διακρίθηκε για τις δυνατές, καλογραμμένες εκθέσεις του, και για την αθλητική του επίδοση στα 100 μέτρα δρόμου.
Παράλληλα, έψαλλε ως δεξιός Ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Σκουροχωρίου, έφηβος ων!
Σε ηλικία 16 χρόνων, κατετάγη στο τότε Βασιλικό Ναυτικό, όπου όμως οι προοπτικές που ανεμένοντο, κάθε άλλο παρά εξυπηρετούντο, πέρα απ΄ τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης της οποίας ετύγχαναν όλοι οι δόκιμοι.
Μία έξοδος οδυνηρή μα ηρωική, έδωσε τη δυνατότητα στις επόμενες να απολαύουν των προοπτικών.... και στον ίδιο το Νίκο Βαζά να επιστρέψει στην οικογένειά του για να συνεχίσει τις Γυμνασιακές του Σπουδές στο Γυμνάσιο Λεχαινών στα 1955, ενώ παράλληλα έψαλλε ως δεξιός Ιεροψάλτης στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ανδραβίδας, όπου και διέμενε με τις δύο κοντινές στην ηλικία αδελφές του.
Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία 24 μήνες, στη βάση Τανάγρας, Καβουρίου, Βόλου και ΣΕΔΕΣ Θεσσαλονίκης. Και στο Ναυτικό 3 χρόνια και στην Αεροπορία 2 χρόνια διηύθυνε τη χορωδία των βάσεων.
5 χρόνια- έλεγε- στρατιώτης!
Στο ΣΕΔΕΣ, όπου υπηρέτησε ως σμηνίτης, μετέβη έπειτα από παρέμβαση της τότε Βασιλίσσης Φρειδερίκης (ο πατέρας το ζήτησε) για να εκπαιδευτεί και να μυηθεί στη Βυζαντινή Μουσική απ΄ το φίλο του πατέρα του μαγάλο Δάσκαλο, Άρχοντα Πρωτοψάλτη του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, Μακαριστό πλέον Αθανάσιο Καραμάνη, του οποίου υπήρξε διακεκρεμμένος μαθητής. Δύο και τρεις φορές την εβδομάδα έκανε τη διαδρομή ΣΕΔΕΣ- Θεσσαλονίκη με τα πόδια κυρίως, (13 χιλιόμετρα) εφόσον η οικογένεια αδυνατούσε να βοηθήσει.
Εκεί γνωρίστηκε με το Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο και το Μεγάλο Κωνσταντίνο Πρίγγο, τον Αθανάσιο Παναγιωτίδη, του οποίου θαλυμαζε την πληθωρική έκφραση, και τόοοοσους άλλους Μεγάλους ψάλτες.
Απ΄ το Σταφιδόκαμπο, όπου η οικογένεια έφθασε στα 1956, μετέβαινε στο Βαρθολομιό, όπου έψαλλε δεξιά στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Έκανε παντού φίλους και μαθητές της Βυζαντινής Μουσικής!
Είχε το μεράκι στα χείλη κάθε στιγμή!
Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα Λεχαινών, ένώ είχε μνηστευθεί τη Χαραλαμπία- Μπία Ηλιοπούλου απ΄ το Τραγανό, με την οποία ήρθε αργότερα σε γάμο κι απέκτησαν την κόρη τους Αγγελική.
Στο Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Ανδραβίδας έψαλλε για μεγάλο διάστημα, και ακόμα ενώ διέμενε στον Πύργο εργαζόμενος στη ΔΕΗ ως "διαχειριστής".
Στο Ναό Αγίου Διονυσίου Πύργου (μετόχι του Αγίου της Ζακύνθου) έψαλλε ωσότου η θαυμάσια λυρική φωνή του "εκάμφθη" λόγω μεγαλοκαρδίας (αθλητής γαρ) και καής κυκλοφορίας του αίματος.
Τούτο όμως δεν τον εμπόδισε να να ψάλλει έως υπήρξε, παντού, καθοδηγώντας συναδέλφους του, βοηθώντας, διδάσκοντας, επικρίνοντας, κρίνοντας, όντας κάτοχος όπως λέει ο ίδιος της Βυζαντνής Μουσικής την οποία θεωρεί Θεοδίδακτη.
Έτσι αυστηρός κριτής- υπολογίσιμη δύναμη για τους γνώστες της Μουσικής, παύει ή προσπερνά αδιάφορα τους παριστάνοντας τους Γνώστες της!
Η Τέχνη θέλει κριτική- όχι ευγένεια! Για να διατηρηθεί και να εξελιχθεί.
Ο Νίκος Βαζάς έχει φοβερό αισθητήριο και γνώσεις...
Τούτος λοιπόν ο δυνατός του Λόγου και της Βυζαντινής Μουσικής, νιώθει μετά από χρόνια, "περιττός" να δώσει τις εκλεπτυσμένες γραμμές Μουσικής στο μικρότερο αδελφό και μαθητή του Δημητράκη, κατάπληκτος απ΄ την ερμηνεία της Ιεροψαλτικής Υμνογραφίας που ο μικρός αποδίδει με ψυχή και μεγαλοπρέπεια! Λέει λοιπόν γι΄ αυτόν ο Νίκος Βαζάς: Είναι γεννημένος ψάλτης! Είναι μεγάλο ταλέντο!
Στο σπίτι του παπα- Αχιλλέα, τα μικρά συμπόσια Λόγου και Βυζαντινής ψαλμωδίας με τη συμμετοχής ψαλτών- Ιερωμένων- Θεολόγων, είναι δυνατά κρατημένα στην ψυχή μου, σαν πνευματικά μαθήματα Ιερατικής οικογένειας... και Τέχνης!!!
Ο Νίκος Βαζάς εξαιρετικός αφηγητής, έκανε την ομήγυρη να βιώνει παραστατικότατα και το πιο ασήμαντο σενάριό του.
Εύστοχος στους χαρακτηρισμούς, ψυχολογεί τον συνομιλητή του διαπεραστικά, αναντίρρητα και δεν φοβάται να ομολογήσει την αλήθεια τεκμηριώνοντάς την.
Δεν φοβήθηκε ποτέ τίποτα και φυσικά ούτε το θάνατο! Είχε τις απαντήσεις του!
Κυριαρχούσε η γνώμη και το θέλω του σ΄ όλη την οικογένεια, επιβλητικός όπως ήταν και δυνατός στη σκέψη και το Λόγο.
Μία φορά μόνο τον είδα γελαστά πικραμένο. Είδα τις πρώτες γκρίζες τρίχες των κροτάφων του να παίρνουν τη θέση των μαύρων, τη στιγμή του κινδύνου να χάσει τη ζωή της η αφοσιωμένη και συνετή σύζυγός του Μπία.
Με χαμόγελο δύναμης, αντιμετώπισε την αντικατάσταση τριών αγγείων (by pass) σε εγχείριση ανοικτής καρδιάς στο Λονδίνο το 1985 από τον Mr Write, διαπρεπή καρδιοχειρουργό. Τι δύναμη Θεέ μου!
Τρομάζει κανείς μπροστά στην τόση ετοιμότητα!
Για όλα είχε λύσεις ρεαλιστικές όσο και συναισθηματικές. Γήινος, οστέινος όπως λέει, παλεύει με το λόγο του και απαιτεί ισοτιμία- δικαιοσύνη, αγάπη, ειρήνη.
Στηρίζει ηθικά αδυνάτους, αδικημένους χωρίς να ισορροπεί, ανάμεσα στα λάθη του και τα μεγάλα έργα του πολύ συχνά. Δικαιολογεί την ανθρώπινη φύση του! Αγαπά την καλή ποιότητα ζωής και τους ανθρώπους του βιβλίου. Σε κάθε συγκέντρωση, δίνει γνώση- συμβουλές- πολλαπλά μαθήματα με τις πλατειές και υψηλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις του.
Έχει πάντα να δίνει πολλά πνευματικά στοιχεία για μελέτη- έρευνα.
Ο Νίκος Βαζάς, γράφει με τις δικές του ιδέες κι ευαισθησίες, ανεξάντλητες- διευρυμένες συνεχώς....
Και τι δεν διάβασε.....
Η βιβλιοθήκη του δυνατή- ποικίλη, σε παραπέμπει σε έρευνα με πολύχρωμες παραπομπές και συμπεράσματα.
Ο συγγραφέας Νίκος Βαζάς, απευθύνεται σε όλους, μα όποιος τον κατανοήσει, γίνεται ο συνερευνητής, ο συνοδοιπόρος, ο πνευματικός συγγενής, ο δικαιώνων εαυτόν και τον γράψαντα!
Έχοντας αποκομίσει τους καρπούς της βαθειάς έρευνας του Σύμπαντος, της Πίστης στο Θεό Πατέρα- Παντεπόπτη, καρπούς που διψούσε ν΄ αποκτήσει, πέταξε λεβέντικα σαν αϊτός, στις 15 Οκτώβρη του 2002 για να μεταφέρει την ολότητά του, εκεί που αυτός τόσο καλά γνωρίζει.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου