Ο Ιούνιος είναι έκτος μήνας του χρόνου και το όνομά του προήλθε από τη ρωμαική θεά Γιούνα αντίστοιχη της Ελληνικής Ήρας. Κατά μια άλλη εκδοχή πήρε το όνομα αυτό από τον πρώτο ύπατο της Ρώμης Λευκό Ιούνιο Βρούτο. Στο ημερολόγιο του Ρωμύλου ήταν τέταρτος μήνας. Ο Ιούνιος αντιστοιχεί προς το τέλος του αρχαίου Ελληνικού μήνα Θαργηλιώνος και τις αρχές του Σκιραφοριώνος. Στην Ελληνική λαογραφία ο Ιούνιος έχει διάφορες ονομασίες. Η επικρατέστερή του είναι “θεριστής” γιατί τότε γίνεται ο θερισμός των σιτηρών στην Ελλάδα. Άλλα τοπικά του ονόματα είναι Αλυθτσάρης, Ρινιστής, Κερασινός, Κερασάρης, Αγιανίτης κ.λ.π.
Κι ο θεριστής, θησαυριστής οπόχει τα σιτάρια
του κάμπου τα μαργαριτάρια.
Από του θέρους ως τις ιλιές, ποτέ δεν σώνονται οι δ΄λιές.
Στο μήνα αυτό (21-22 Ιουνίου) γίνεται η θερινή τροπή του ήλιου και έχουμε τη μεγαλύτερη ημέρα Τον Ιούνιο τον λένε και Κλήδονα ή Αηγιάννη γιατί στις 24 του μήνα γιορτάζεται ο Αη-Γιάννης ο Κλήδονας, οπότε ανάβουν φωτιές και πηδούν πάνω απ΄αυτές. Το έθιμο αυτό διατηρείται ακόμα και σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος.
Όπως αναφέραμε παραπάνω τον Ιούνιο τον ονομάζουν και Κερασάρη, γιατί τότε ωριμάζουν τα κεράσια. Οι πόντιοι τον ονομάζουν κερασινό δηλ. μήνα των κερασιών. Για τα κεράσια λένε και μια παροιμία που η έννοια της είναι πολύ γνωστή, “Οπ' ακούς πολλά κεράσια παρ΄μικρό καλάθ”. Κοντά στα κεράσια ωριμάζουν τα βύσινα και τα κορόμηλα ( τα Τζέρτζιλα που τα λένε στη Σιάτιστα).
Εκεί που πρασινίζουν τα κορόμηλα τα βλέπουμε έξαφνα ν΄αρχίζουν τα κοκκινίζουν. Να και ένα σχετικό ανέκδοτο “Κάποτε ο Μουσταφάς (ένας Βαλαάς) ήταν άρρωστος και ένας φίλος του πήγε μια μέρα να τον επισκεφθεί. Είχε μαζί του για αρρωστικό μερικά κορόμηλα. Είδε το Μουσταφά και για να τον ενθαρρύνει του είπε “Γκάιρετ Μουσταφά, χάψι ένα κουρόμπλου”. Η παροιμία λέγεται ειρωνικά όταν σε κατάλληλη ώρα θέλουμε να ενθαρρύνουμε κάποιον. Τον μήνα αυτόν θερίζουν τις βρίζες. Ο καρπός της βρίζας δίνεται τροφή στους χοίρους, κατά τους πρώτους μήνες της διατροφής τους. Σήμερα το βρίζινο ψωμί είναι το πιο κατάλληλο γι αυτούς που έχουν ζαχαροδιαβήτη. Η βρίζα ευδοκιμεί κυρίως στα ψηλώματα και όταν η παραγωγή είναι μεγάλη συγκεντρώνεται σε αποθήκες όπου ενίοτε ψειριάζει. Όταν δε θέλουν να ειρωνευθούν έναν που κάνει τον εύπορο ενώ δεν είναι λεν την παροιμία “Ψείριασιν η βρίζατ”. Και μια άλλη παροιμία λένε για τη βρίζα . “Θα ρθει η ώρα να τουν τσιουλήσου τ΄βρίζα”. Στις 24 Ιουνίου γιορτή του Προδρόμου ο κούκος σταματά να κελαηδεί και τότε λένε την παροιμία “Βουβάθκιν σαν ου κούκος τ΄Αγιαννιού”.
Ο λαός θέλει και αγαπάει τον Ιούνιο και λέει το παρακάτω “Θεριστή καλέ μου μήνα, να σουν δυό φορές το χρόνο”.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Μ. ΜΠΟΝΤΑΣ
ΛΑΟΓΡΑΦΟΣ
ΤΕΩΣ Δ/ΝΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ
ditiki.gr
Τάκης ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, «Η τελευταία κραυγή» (απόσπασμα) “Στεγνός επύρωνε κι αθέριστος Ιούνιος μήνας
σε τούτο το ύψωμα σε φωτεινούς αγρούς… Τι να ‘ναι αναρωτήθηκα τούτο το κάλεσμα που έτσι γλυκά σα μέθη ολάκερο με πλημμυρίζει… Κι όπως λαχτάραγα να σηκωθώ στον ώμο μ’ άγγιξε το χέρι ανάλαφρο δίνοντας με ταραχή βαθιά. Σχήμα δεν έβλεπα μα το άγγιγμα… της παρουσίας αυτής που μ’ αιχμαλώτιζε μέσα μου εξύπναγε τ’ ανθρώπινο κι η δίψα πρωτόγονη ακυβέρνητη… κι εχτύπαγε με δύναμη τις σφραγισμένες θύρες. Μνήμες δεσπόζουσες τυφλές μαινάδες μνήμες εντός μου εκραύγαζαν ανάστατες… Και τότε ορθώθηκα κι άνοιξα διάπλατα τα κοιμισμένα μάτια κι είδα το καύχημα του σώματος σε νικητήριαν άνθηση… Πρώτη ήρθε η Σκίλα ελάφι ανήσυχο… Καταμεσής στα μάτια ορθή σάρκα μονάχα σάρκα με τους ηδονικούς αρμούς ολόγυμνους… κι οι λόγοι που δεν λέγονταν την έκαιγαν σαν δάδα. Ύστερα η Άλμα με το μαύρο βλέμμα χαμόγελο αινιγματικό λιγνή κυπάρισσος… Το σώμα διαφανές μονάχα σώμα η Άλμα και διαχυθήκαμε κι ιδρώσαμε φριχτά… Και τελευταία η Λάουρα. Εσμίξαμε γυμνοί στον αλμυρό γιαλό η θάλασσα έκαιγε το δέρμα. Για να κερδίσουμε τα έξαλλα σώματα δοθήκαμε στον άδειο πυρετό. Κι η Λάουρα χάθηκε όλα χαθήκαν κι ιδού γυμνός σε τούτο το ύψωμα στον πυρωμένο αγρό. Κι είπα καιρός να φύγω η μνήμη γίνηκε μες στο ακυβέρνητο κορμί φωτιά αδυσώπητη…” ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Ο Ιούνιος είναι έκτος μήνας του χρόνου και το όνομά του προήλθε από τη ρωμαική θεά Γιούνα αντίστοιχη της Ελληνικής Ήρας. Κατά μια άλλη εκδοχή πήρε το όνομα αυτό από τον πρώτο ύπατο της Ρώμης Λευκό Ιούνιο Βρούτο. Στο ημερολόγιο του Ρωμύλου ήταν τέταρτος μήνας. Ο Ιούνιος αντιστοιχεί προς το τέλος του αρχαίου Ελληνικού μήνα Θαργηλιώνος και τις αρχές του Σκιραφοριώνος. Στην Ελληνική λαογραφία ο Ιούνιος έχει διάφορες ονομασίες. Η επικρατέστερή του είναι “θεριστής” γιατί τότε γίνεται ο θερισμός των σιτηρών στην Ελλάδα. Άλλα τοπικά του ονόματα είναι Αλυθτσάρης, Ρινιστής, Κερασινός, Κερασάρης, Αγιανίτης κ.λ.π.
Κι ο θεριστής, θησαυριστής οπόχει τα σιτάρια
του κάμπου τα μαργαριτάρια.
Από του θέρους ως τις ιλιές, ποτέ δεν σώνονται οι δ΄λιές.
Στο μήνα αυτό (21-22 Ιουνίου) γίνεται η θερινή τροπή του ήλιου και έχουμε τη μεγαλύτερη ημέρα Τον Ιούνιο τον λένε και Κλήδονα ή Αηγιάννη γιατί στις 24 του μήνα γιορτάζεται ο Αη-Γιάννης ο Κλήδονας, οπότε ανάβουν φωτιές και πηδούν πάνω απ΄αυτές. Το έθιμο αυτό διατηρείται ακόμα και σήμερα σε πολλά μέρη της Ελλάδος.
Όπως αναφέραμε παραπάνω τον Ιούνιο τον ονομάζουν και Κερασάρη, γιατί τότε ωριμάζουν τα κεράσια. Οι πόντιοι τον ονομάζουν κερασινό δηλ. μήνα των κερασιών. Για τα κεράσια λένε και μια παροιμία που η έννοια της είναι πολύ γνωστή, “Οπ' ακούς πολλά κεράσια παρ΄μικρό καλάθ”. Κοντά στα κεράσια ωριμάζουν τα βύσινα και τα κορόμηλα ( τα Τζέρτζιλα που τα λένε στη Σιάτιστα).
Εκεί που πρασινίζουν τα κορόμηλα τα βλέπουμε έξαφνα ν΄αρχίζουν τα κοκκινίζουν. Να και ένα σχετικό ανέκδοτο “Κάποτε ο Μουσταφάς (ένας Βαλαάς) ήταν άρρωστος και ένας φίλος του πήγε μια μέρα να τον επισκεφθεί. Είχε μαζί του για αρρωστικό μερικά κορόμηλα. Είδε το Μουσταφά και για να τον ενθαρρύνει του είπε “Γκάιρετ Μουσταφά, χάψι ένα κουρόμπλου”. Η παροιμία λέγεται ειρωνικά όταν σε κατάλληλη ώρα θέλουμε να ενθαρρύνουμε κάποιον. Τον μήνα αυτόν θερίζουν τις βρίζες. Ο καρπός της βρίζας δίνεται τροφή στους χοίρους, κατά τους πρώτους μήνες της διατροφής τους. Σήμερα το βρίζινο ψωμί είναι το πιο κατάλληλο γι αυτούς που έχουν ζαχαροδιαβήτη. Η βρίζα ευδοκιμεί κυρίως στα ψηλώματα και όταν η παραγωγή είναι μεγάλη συγκεντρώνεται σε αποθήκες όπου ενίοτε ψειριάζει. Όταν δε θέλουν να ειρωνευθούν έναν που κάνει τον εύπορο ενώ δεν είναι λεν την παροιμία “Ψείριασιν η βρίζατ”. Και μια άλλη παροιμία λένε για τη βρίζα . “Θα ρθει η ώρα να τουν τσιουλήσου τ΄βρίζα”. Στις 24 Ιουνίου γιορτή του Προδρόμου ο κούκος σταματά να κελαηδεί και τότε λένε την παροιμία “Βουβάθκιν σαν ου κούκος τ΄Αγιαννιού”.
Ο λαός θέλει και αγαπάει τον Ιούνιο και λέει το παρακάτω “Θεριστή καλέ μου μήνα, να σουν δυό φορές το χρόνο”.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Μ. ΜΠΟΝΤΑΣ
ΛΑΟΓΡΑΦΟΣ
ΤΕΩΣ Δ/ΝΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ
ditiki.gr
Τάκης ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, «Η τελευταία κραυγή» (απόσπασμα) “Στεγνός επύρωνε κι αθέριστος Ιούνιος μήνας
σε τούτο το ύψωμα σε φωτεινούς αγρούς… Τι να ‘ναι αναρωτήθηκα τούτο το κάλεσμα που έτσι γλυκά σα μέθη ολάκερο με πλημμυρίζει… Κι όπως λαχτάραγα να σηκωθώ στον ώμο μ’ άγγιξε το χέρι ανάλαφρο δίνοντας με ταραχή βαθιά. Σχήμα δεν έβλεπα μα το άγγιγμα… της παρουσίας αυτής που μ’ αιχμαλώτιζε μέσα μου εξύπναγε τ’ ανθρώπινο κι η δίψα πρωτόγονη ακυβέρνητη… κι εχτύπαγε με δύναμη τις σφραγισμένες θύρες. Μνήμες δεσπόζουσες τυφλές μαινάδες μνήμες εντός μου εκραύγαζαν ανάστατες… Και τότε ορθώθηκα κι άνοιξα διάπλατα τα κοιμισμένα μάτια κι είδα το καύχημα του σώματος σε νικητήριαν άνθηση… Πρώτη ήρθε η Σκίλα ελάφι ανήσυχο… Καταμεσής στα μάτια ορθή σάρκα μονάχα σάρκα με τους ηδονικούς αρμούς ολόγυμνους… κι οι λόγοι που δεν λέγονταν την έκαιγαν σαν δάδα. Ύστερα η Άλμα με το μαύρο βλέμμα χαμόγελο αινιγματικό λιγνή κυπάρισσος… Το σώμα διαφανές μονάχα σώμα η Άλμα και διαχυθήκαμε κι ιδρώσαμε φριχτά… Και τελευταία η Λάουρα. Εσμίξαμε γυμνοί στον αλμυρό γιαλό η θάλασσα έκαιγε το δέρμα. Για να κερδίσουμε τα έξαλλα σώματα δοθήκαμε στον άδειο πυρετό. Κι η Λάουρα χάθηκε όλα χαθήκαν κι ιδού γυμνός σε τούτο το ύψωμα στον πυρωμένο αγρό. Κι είπα καιρός να φύγω η μνήμη γίνηκε μες στο ακυβέρνητο κορμί φωτιά αδυσώπητη…” ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στην προσπάθειά του να αναδείξει τον ρόλο των μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, καθιέρωσε από το 1977 τη 18η Μαΐου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων (International Museum Day). Το μήνυμα αυτής της επετείου είναι να γίνουν τα μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών “με σκοπό την ενίσχυση της μόρφωσης, την προώθηση της αμοιβαίας κατανόησης, την ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των λαών”.
Κάθε χρόνο, παράλληλα με το γενικότερο μήνυμα του εορτασμού, διερευνάται σ’ όλες τις χώρες-μέλη του ICOM, με ομιλίες, εκθέσεις, συναντήσεις και άλλες εκδηλώσεις, ένα ειδικό θέμα που συνδέεται με τα μουσεία και το ρόλο τους στη σύγχρονη κοινωνία.
Με την ευκαιρία του εορτασμού, το Ελληνικό Τμήμα του ICOM διοργανώνει κατά τον μήνα Μάιο ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Επίσης τιμά κάθε χρόνο ένα ή περισσότερα ελληνικά μουσεία, όπου πραγματοποιείται η κεντρική εκδήλωση του εορτασμού.
** Τη 18η Μαΐου, η είσοδος σε όλα τα μουσεία είναι ελεύθερη**
Η Ηλεία από τα βάθη της Ιστορίας καταλαμβάνει μια αξιοζήλευτη και εξέχουσα θέση, σαν γενέτειρα του Πνεύματος, του Πολιτισμού και του Αθλητισμού και των αντίστοιχων Ιδεών και Αξιών που εκπορεύονται , της Ειρήνης ,της ευγενικής Άμιλλας και της Συναδέλφωσης των Λαών της Γης.
Σήμερα η Ηλεία είναι ένας φτωχός ουραγός,αν και διαθέτει Ιστορία και Πολιτισμό, τον Φάρο της Ανθρωπότητας αλλά και πλουτοπαραγωγικές πηγές, φυσικούς πόρους και τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης. Η Αρχ.Ολυμπία θα έπρεπε να αποτελεί μόνιμη έδρα Ελληνικών και Διεθνών Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων και διάσπαρτες σχολές σε όλη την Ηλεία, διαρκής στόχος που θα πρέπει να επιδιώκεται διαχρονικά με προπομπό το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελληνικών Σπουδών που είναι αποτυπωμένο στο Νόμο 2413/96 ΦΕΚ Α.124/96,Γυμναστική Ακαδημία κλ και σήμερα να μην είμαστε στη δυσάρεστη θέση να μαχόμαστε να διατηρήσουμε τις υπάρχουσες σχολές ΤΕΙ .
Εμείς ζητάμε όχι μόνο να μην κλείσει κανένα τμήμα ΤΕΙ στην Ηλεία, που υπολείπεται σε Πνευματικά Ιδρύματα, αλλά επιβάλλεται και η ίδρυση πανεπιστημιακής σχολής και αυτόνομου ΤΕΙ τα τμήματα του οποίου να έχουν το ίδιο και χωρίς μεταβολή γνωστικό αντικείμενο με τα τμηματα που λειτουργούν σήμερα, Να κληθούν οι Επιτροπές Διαβούλευσης των πόλεων, που απεικονίζουν τους φορείς τους και να πάρουν δεσμευτικές αποφάσεις... Συμμετέχουμε σε δράσεις οι οποίες θα στοχεύουν στην κατανόηση του μεγάλου αυτού προβλήματος και στις κινητοποιήσεις που θα αποφασισiliaτούν για την ευόδωση των σκοπών αυτών..
Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας Κωνστ. Τριανταφυλλόπουλος Αννα Χρυσανυακοπούλου
«Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι» Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου
«Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που είπε στο σύζυγό της η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία έχασε τη ζωή της στην πυρκαγιά σε υποκατάστημα της Marfin, στις 5 Μαΐου του 2010. Συγκλονίζουν οι καταθέσεις υπαλλήλων που έζησαν την πύρινη φρίκη στο τραπεζικό υποκατάστημα της Σταδίου, όπου πέθαναν τρεις εργαζόμενοι.
Τη Δευτέρα συνεχίστηκε η δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με τις καταθέσεις του συζύγου της Αγγελικής και τριών τραπεζικών υπαλλήλων.
Χρήστος Καραπαναγιώτης - Σύζυγος Αγγελικής
"Tο σχέδιο ήταν να φύγει στις 3 από το γραφείο και στις 4 είχε ραντεβού στο γυναικολόγο, αν όλα πήγαιναν καλά.
Στις 2 παρά, μου τηλεφώνησε εμφανώς πανικόβλητη και μου είπε με έντονο ύφος "Μας έχουν βάλει φωτιά, θα σε πάρω σε λίγο". Μου το έκλεισε. Αμέσως μετά την πήρα πίσω και μου είπε: "Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι". Μου το έκλεισε πάλι. Την πήρα ξανά αλλά δεν το σήκωσε. Με πήρε τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σωθεί. Αφού είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να φύγει από τη φωτιά.
Η μοναδική είσοδος - έξοδος του καταστήματος ήταν κλειδωμένη και κανείς δεν βγήκε με ορθόδοξο τροπο. Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια".
Γκολιάς Γιώργος - υπάλληλος τράπεζας
"Άκουσα συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν "μας καίνε, μας καίνε". Δεν μπορούσαμε να δούμε ούτε να αναπνεύσουμε. Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα.
Θεώρησα ότι είχαν πεθάνει όλοι, γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για να βγουν. Όλοι κάναμε σπασμωδικές κινήσεις γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι. Χάσαμε χρόνο γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε".
Σταυρογιαννάκης Γιώργος - υπάλληλος στον τελευταίο όροφο
"Ειχα την τύχη να βγω από την ταράτσα, αφού ένας συνάδελφος έσπασε μια καταπακτή. Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο πέρα από την κυρία είσοδο. Ήταν σαν να ήμασταν στο εσωτερικό μιας καμινάδας.
Η τράπεζα δεν αναγνωρίζει την ευθύνη, ούτε μας έχει αποζημιώσει. Δεν μας κατηγόρησαν αλλά σε μία προσωπική συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες μετά την επίθεση, με το δ.σ. της Marfin, όπου είχε παρευρεθεί και ο κ. Βγενόπουλος ουσιαστικά μας είπαν ότι έπρεπε να παραβούμε τις εντολές που είχαμε. Μας είπαν τί καθόμασταν για να κλείσουμε ταμείο ή τις επιταγές ενώ έπρεπε να φύγουμε, τη στιγμή που είχαμε εντολές".
Σωτήρης Παπατζίκης - υπάλληλος τράπεζας
"Οταν συνέβη το περιστατικό, όλοι ούρλιαζαν και ήταν χαμένοι. Ανέβαιναν στους πάνω ορόφους σαν τα ποντίκια. Δεν ήταν το πρόβλημα η μολότοφ. Ήταν ότι δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Ο χρόνος υπήρχε. Θέλαμε μόνο να ακούσουμε ένα συγγνώμη και ένα γιατί.
Εχουν περάσει τρία χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουμε ακούσει τίποτα από την τράπεζα. Αντ' αυτού στη συνάντηση με το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιός θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι...
Η ασφαλιστική εταιρεία της τράπεζας θέλησε να κάνει μια προσφορά στον ιδιοκτήτη του κτιρίου, όμως τελικά δεν μπορούσε να το ασφαλίσει γιατί ζητούσαν πυροπροστασία και σύστημα πυρόσβασης που δεν υπήρχαν".
Η συνέχεια της δίκης ορίστηκε για τις 15 Μαΐου.
Είχε διακοπεί σε βαρύ κλίμα την πρώτη ημέρα και ενώ κατέθετε ο Χρήστος Καραπαναγιώτης, σύζυγος της Αγγελικής, καθώς μια εκ των κατηγορουμένων ένιωσε έντονη αδιαθεσία και κλήθηκε το ΕΚΑΒ, προκειμένου να διακομισθεί σε νοσοκομείο.
Υπενθυμίζεται ότι στο εδώλιο κάθονται τέσσερα στελέχη της τράπεζας με τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας κατά συρροήν από αμέλεια και της βαριάς σωματικής βλάβης από αμέλεια.
enet.gr
Marfin: Την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων εισηγήθηκε η εισαγγελέας
Με βάση το αποδεικτικό υλικό η εισαγγελική λειτουργός ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι και οι τέσσερις κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της σωματικής βλ
Δημήτρης Δαμιανός
Την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων - διευθύντρια και υποδιευθύντρια του υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου, διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας και ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου - , που από τον περασμένο Απρίλιο κάθονται στο εδώλιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας εισηγήθηκε σήμερα η εισαγγελέας της έδρας.
Με βάση το αποδεικτικό υλικό η εισαγγελική λειτουργός ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι και οι τέσσερις κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της σωματικής βλάβης.
Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής της η εισαγγελέας παρέθεσε όλα εκείνα τα στοιχεία που την οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι δια παραλείψεως τέλεσαν όσα τους αποδίδονται επισημαίνοντας ότι παρά το γεγονός πως το εν λόγω κτίριο είχε γίνει κατ΄ επανάληψη στόχος αγνώστων δραστών, εν τούτοις « λειτουργούσε γυμνό και απροστάτευτο από μέτρα πυροπροστασίας και πυρασφάλειας».
Νωρίτερα, απολογούμενοι οι κατηγορούμενοι δεν αποδέχθηκαν την πράξη που τους αποδίδεται, ενώ η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες μέρες.
Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ MARFIN ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ
Με την απόφαση του Δικαστηρίου καταλογίστηκαν οι ευθύνες των στελεχών της Τράπεζας Marfin, που θεωρήθηκαν υπεύθυνα για λάθη και παραλήψεις θεμάτων ασφαλείας. Η απόφαση φέρνει ξανά στις μνήμες μετά, από τρία χρόνια, το θλιβερό γεγονός του θανάτου τριών τραπεζοϋπαλλήλων και ενός αγέννητου βρέφους. Η απόφαση δικαιώνει τα θύματα και τις οικογένειές τους στο μέρος της απόδοσης των ευθυνών στα στελέχη της Τράπεζας, ενώ παραμένει ανοιχτό το θέμα της απόδοσης ευθυνών στους φυσικούς αυτουργούς, τους οποίους η πολιτεία ακόμα αναζητά!!! Το θλιβερό αυτό γεγονός της 5ης Μαΐου 2010, σκόρπισε το φόβο στην πιο μεγαλειώδη πορεία διαμαρτυρίας του συνδικαλιστικού κινήματος εναντίον των μέτρων της Κυβέρνησης και της Τρόικας. Από τότε μέχρι σήμερα οι Τράπεζες άλλαξαν, η ανεργία γιγαντώθηκε, η κοινωνία πληρώνει σταθερά την κρίση και τις αποφάσεις των κυβερνώντων. Η ΟΤΟΕ ζήτησε από την πρώτη στιγμή την απόδοση των ευθυνών στους φυσικούς και στους ηθικούς αυτουργούς. Η απόφαση του δικαστηρίου για τα τραγικά θύματα της Marfin, έχει πολλούς αποδέκτες.
Τις οικογένειες των θυμάτων να συνεχίσουν τις προσπάθειες για πλήρη και ολοκληρωτική δικαίωση. Τις Τράπεζες να εντείνουν και να διευρύνουν τα μέτρα ασφαλείας και προστασίας της ζωής των εργαζομένων και του συναλλασσόμενου κοινού, με σεβασμό στο εργατικό δίκαιο και στους Νόμους που αφορούν στην υγιεινή και ασφάλεια. Τη Κυβέρνηση η οποία οφείλει να παρακολουθεί και να εποπτεύει την εφαρμογή όλων των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας.
Η ΟΤΟΕ συνεχίζει τις προσπάθειές της προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου ο χώρος των τραπεζών να είναι απόλυτα ασφαλής για τους εργαζόμενους και τους συναλλασσόμενους. ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ
Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από το ατιμώρητο έγκλημα της πυρπόλησης του πρώην υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου και τον τραγικό θάνατο τριών υπαλλήλων της τράπεζας, ανάμεσα τους και μιας γυναίκας εγκύου στον 4ο μήνα, από άγνωστους κουκουλοφόρους στη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων κατά του πρώτου Μνημονίου. Η φωτιά προκλήθηκε μετά από ρίψη μολότοφ από κουκουλοφόρους και είχε ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν μέσα στο νεοκλασικό κτίριο οι υπάλληλοι της τράπεζας, τρεις από τους οποίους βρήκαν τραγικό θάνατο από ασφυξία, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Φίλιππο Κουτσάφτη. Στη δίνη εκείνων των τραγικών γεγονότων, στην απαρχή των δεινών που επέφερε στη χώρα και στους Έλληνες το Μνημόνιο, την τελευταία τους πνοή άφησαν η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η 35χρονη Βιβή Ζούλια και ο 36χρονος Νώντας Τσακάλης. Οι σκηνές φρίκης που έζησαν το μεσημέρι της 5ης Μαΐου 2010 οι εργαζόμενοι στο υποκατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου, ήταν απερίγραπτες. Ήταν 14:00 το μεσημέρι, όταν στη διάρκεια πορείας προς το Σύνταγμα, άγνωστοι κουκουλοφόροι έσπασαν την τζαμαρία του υποκαταστήματος και έριξαν στο εσωτερικό μολότοφ, αδιαφορώντας για τις κραυγές των εργαζομένων. Η φωτιά εξαπλώθηκε αμέσως, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει πανικός. Κάποιοι κατάφεραν και βγήκαν σώοι, άλλοι πηδούσαν από τα μπαλκόνια στο κενό για να σωθούν, ή σκαρφάλωναν στα μπαλκόνια του διπλανού κτιρίου προκειμένου να ξεφύγουν από τον καπνό. Τρεις όμως δεν τα κατάφεραν. Το τραγικό χρονικό θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των εργαζομένων, αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονταν μπροστά από το κτίριο και έγιναν μάρτυρες των σκηνών αλλοφροσύνης που εκτυλίχτηκαν εκεί στο κέντρο της πρωτεύουσας. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του φωτογράφου Γιώργου Μουτάφη, στο πρόσφατο αφιέρωμα του CNN. «Οι κουκουλοφόροι κρατώντας 150 μολότοφ άρχισαν να φωνάζουν «κάψτε τους, κάψτε τους πλούσιους«. Όταν δε κάποιοι τους παρακάλεσαν να μην κάψουν την τράπεζα εκείνοι αποκρίθηκαν ότι δεν υπήρχε κόσμος μέσα συνεχίζοντας να φωνάζουν συνθήματα»… Αυτή ήταν κι η αρχή της τραγωδίας» δήλωσε ο ίδιος, που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος. Τα θύματα της βαρβαρότητας Δεν πρόλαβε να φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί. «Έφυγαν» μαζί, προδομένοι στη βία και το πάθος των «ιδεολόγων» κουκουλοφόρων. Η 32χρονη Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ήταν πτυχιούχος της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές λογιστικής στο ελληνικό πανεπιστήμιο και το City του Λονδίνου, εργαζόταν από το 2008 στο τμήμα συναλλαγών επιχειρήσεων του υποκαταστήματος στη Σταδίου. Η καταγωγή της ήταν από το Αίγιο όπου ζουν οι γονείς και η μεγαλύτερη αδερφή της. Η 35χρονη Βιβή Ζούλια, καταγόταν από τη Μήλο αλλά μεγάλωσε και έζησε στο Μαρούσι. Ήταν πτυχιούχος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και είχε πάρει το μεταπτυχιακό της από το University Of Greenwich στα διεθνή τραπεζικά και χρηματοοικονομικά. Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο τμήμα συναλλαγών επιχειρήσεων της Marfin. Η άτυχη υπάλληλος, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά τις σπουδές της και έπιασε αμέσως δουλειά στην τράπεζα. Με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, θυμούνται συνάδελφοι και φίλοι, τον 36χρονο Νώντα Τσακάλη, προϊστάμενος του τμήματος συναλλαγών του υποκαταστήματος. Με καταγωγή από την Λευκάδα, είχε σπουδάσει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ είχε κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Στίρλινγκ στη Σκωτία και ήταν άγαμος. Ως μοναχοπαίδι ήταν το μοναδικό στήριγμα της χήρας μητέρας του, με την οποία ζούσε μαζί στην Ηλιούπολη. Δύο χρόνια μετά το έγκλημα της Marfin, οι έρευνες της ΕΛ.ΑΣ εξακολουθούν να παραμένουν στο σκοτάδι, παρά τις κατά καιρούς συλλήψεις «υπόπτων» που ανήκουν στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο. Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι των αδικοχαμένων τριών θυμάτων της τυφλής βίας, άφησαν λίγα λουλούδια στον τόπο της τραγωδίας, με την υπόσχεση πως δεν θα ξεχάσουν. Όπως δεν πρέπει να ξεχάσει και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, για να μην ξαναβρούμε μπροστά μας νέες τραγωδίες, με νέα θύματα όπως η Αγγελική, η Βιβή και ο Νώντας.
“Του Μαϊου ροδοφαίνεται η μέρα που ωραιότερη φύση ξυπνάει και την κάνουν λαμπρά και γελάει πρασινάδες, αχτίδες, νερά. Άνθη κι άνθη βαστούνε στο χέρι παιδιά κι άντρες, γυναίκες και γέροι ασπροεντύματα, γέλια και κρότοι, όλοι οι δρόμοι γιομάτοι χαρά. Ναι, χαρείτε του χρόνου τη νιότη, άνδρες, γέροι, γυναίκες παιδιά.”
