[προτάσεις σας,δεκτές]
Tα 4 Πελοποννησιακά μνημεία που έχει επιλέξει η UNESCO! - Μέσα και η Αρχαία Ολυμπία
απόPATRISNEWS
Πελοπόννησος
(06/07/2013 12:10 )
Εντυπωσιάζεστε κάθε φορά που διαβάζετε σε έναν ταξιδιωτικό οδηγό για κάποιο μνημείο ότι είναι «ενταγμένο στην Λίστα των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO»;
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι ακριβώς σημαίνει αυτό, και γιατί δεν είναι, ας πούμε, όλα τα μνημεία του πλανήτη σε αυτή τη λίστα; Με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ξεσκονίζουμε την σχετική λίστα της UNESCO για την Ελλάδα, και προγραμματίζουμε τις επόμενες εκδρομές στα «αριστουργήματα της ανθρώπινης δημιουργίας» που μας έχουν ξεφύγει.
Μια πρώτη γνωριμία με την Λίστα
Όλα ξεκίνησαν στις 16 Νοεμβρίου του 1972, όταν στο Γενικό Συνέδριο της UNESCO ψηφίστηκε η Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Η Συνθήκη αυτή λέει με λίγα λόγια ότι τα κράτη που την υπογράφουν (ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σε 186 μέχρι στιγμής) αναγνωρίζουν πως οι χώροι που βρίσκονται στην εθνική επικράτειά τους και έχουν εγγραφεί στη λίστα, αποτελούν, με κάθε επιφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, παγκόσμια κληρονομιά «για την προστασία της οποίας είναι υπεύθυνη η διεθνής κοινότητα, που πρέπει να εργαστεί ως σύνολο για αυτό τον σκοπό». Από την πλευρά της, η UNESCO βοηθά τα κράτη να προστατεύσουν τους χώρους αυτούς παρέχοντας τεχνική βοήθεια, επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και έκτακτη οικονομική βοήθεια σε χώρους που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο.
Για την ένταξή του στη λίστα ένα μνημείο πρέπει να πληροί ένα από τα δέκα κριτήρια της UNESCO, τα οποία μπορείτε να δείτε αναλυτικά εδώ. Αν βαριέστε να διαβάζετε μακροσκελείς λίστες, τα κριτήρια συνοψίζονται ωραιότατα σε αυτές τις δύο προτάσεις: «να επιδεικνύει σημαντικές ανθρώπινες αξίες για μακρά περίοδο χρόνου» και «να φέρει μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία για κάποια πολιτισμική παράδοση, ζώντα ή εξαφανισμένου πολιτισμού».
Ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βασσές: Χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα, εντάχθηκε στη λίστα το 1986. Ήταν, μάλιστα, το πρώτο ελληνικό μνημείο που αναγνώρισε η UNESCO ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Βρίσκεται λίγο έξω από την Ανδρίτσαινα, εκεί που συναντιούνται τα βουνά της Αρκαδίας με τις πεδιάδες της Ηλείας. Είναι ο ναός με το αρχαιότερο κορινθιακό κιονόκρανο του κόσμου.
Το Ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο: Μην μπερδεύεστε, ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει (φυσικά) και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Συμπεριλήφθηκε στη Λίστα το 1988, ως πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τις ιαματικές λατρείες της Ελληνικής και Ρωμαϊκής περιόδου.
Η Αρχαία Ολυμπία: Εντάχθηκε στη Λίστα το 1989 ως χώρος που συγκεντρώνει σημαντικά αρχιτεκτονήματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, και αντανακλά την Ιστορία και τα ιδεώδη του αθλητισμού
Οι Μυκήνες και η Τίρυνθα: Συμπεριλήφθηκαν στη λίστα το 1999, ως «οι δύο μεγαλύτερες πόλεις του μυκηναϊκού πολιτισμού, που κυριάρχησε στην ανατολική Μεσόγειο από τον 15ο έως τον 12ο αιώνα π.Χ. και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του κλασσικού ελληνικού πολιτισμού. Οι δύο πόλεις συνδέονται με τα Ομηρικά έπη, Ιλιάδα και Οδύσσεια, τα οποία επηρέασαν την ευρωπαϊκή τέχνη και λογοτεχνία για περισσότερες από τρεις χιλιετίες».
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι ακριβώς σημαίνει αυτό, και γιατί δεν είναι, ας πούμε, όλα τα μνημεία του πλανήτη σε αυτή τη λίστα; Με αφορμή την αυριανή Παγκόσμια Ημέρα Πολιτιστικής Κληρονομιάς, ξεσκονίζουμε την σχετική λίστα της UNESCO για την Ελλάδα, και προγραμματίζουμε τις επόμενες εκδρομές στα «αριστουργήματα της ανθρώπινης δημιουργίας» που μας έχουν ξεφύγει.
Μια πρώτη γνωριμία με την Λίστα
Όλα ξεκίνησαν στις 16 Νοεμβρίου του 1972, όταν στο Γενικό Συνέδριο της UNESCO ψηφίστηκε η Συνθήκη για την Προστασία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς. Η Συνθήκη αυτή λέει με λίγα λόγια ότι τα κράτη που την υπογράφουν (ο αριθμός των οποίων ανέρχεται σε 186 μέχρι στιγμής) αναγνωρίζουν πως οι χώροι που βρίσκονται στην εθνική επικράτειά τους και έχουν εγγραφεί στη λίστα, αποτελούν, με κάθε επιφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, παγκόσμια κληρονομιά «για την προστασία της οποίας είναι υπεύθυνη η διεθνής κοινότητα, που πρέπει να εργαστεί ως σύνολο για αυτό τον σκοπό». Από την πλευρά της, η UNESCO βοηθά τα κράτη να προστατεύσουν τους χώρους αυτούς παρέχοντας τεχνική βοήθεια, επαγγελματική εκπαίδευση καθώς και έκτακτη οικονομική βοήθεια σε χώρους που βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο.
Για την ένταξή του στη λίστα ένα μνημείο πρέπει να πληροί ένα από τα δέκα κριτήρια της UNESCO, τα οποία μπορείτε να δείτε αναλυτικά εδώ. Αν βαριέστε να διαβάζετε μακροσκελείς λίστες, τα κριτήρια συνοψίζονται ωραιότατα σε αυτές τις δύο προτάσεις: «να επιδεικνύει σημαντικές ανθρώπινες αξίες για μακρά περίοδο χρόνου» και «να φέρει μια μοναδική ή τουλάχιστον εξαιρετική μαρτυρία για κάποια πολιτισμική παράδοση, ζώντα ή εξαφανισμένου πολιτισμού».
Ο Ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βασσές: Χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα, εντάχθηκε στη λίστα το 1986. Ήταν, μάλιστα, το πρώτο ελληνικό μνημείο που αναγνώρισε η UNESCO ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά. Βρίσκεται λίγο έξω από την Ανδρίτσαινα, εκεί που συναντιούνται τα βουνά της Αρκαδίας με τις πεδιάδες της Ηλείας. Είναι ο ναός με το αρχαιότερο κορινθιακό κιονόκρανο του κόσμου.
Το Ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο: Μην μπερδεύεστε, ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει (φυσικά) και το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Συμπεριλήφθηκε στη Λίστα το 1988, ως πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τις ιαματικές λατρείες της Ελληνικής και Ρωμαϊκής περιόδου.
Η Αρχαία Ολυμπία: Εντάχθηκε στη Λίστα το 1989 ως χώρος που συγκεντρώνει σημαντικά αρχιτεκτονήματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, και αντανακλά την Ιστορία και τα ιδεώδη του αθλητισμού
Οι Μυκήνες και η Τίρυνθα: Συμπεριλήφθηκαν στη λίστα το 1999, ως «οι δύο μεγαλύτερες πόλεις του μυκηναϊκού πολιτισμού, που κυριάρχησε στην ανατολική Μεσόγειο από τον 15ο έως τον 12ο αιώνα π.Χ. και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του κλασσικού ελληνικού πολιτισμού. Οι δύο πόλεις συνδέονται με τα Ομηρικά έπη, Ιλιάδα και Οδύσσεια, τα οποία επηρέασαν την ευρωπαϊκή τέχνη και λογοτεχνία για περισσότερες από τρεις χιλιετίες».
