Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού

 

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού

 

Στις 11 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού και γιορτάζουν τα παιδιά όλου του κόσμου.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η χώρα μας την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Τα 54 άρθρα καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών και μπορούν να ομαδοποιηθούν σε τέσσερις ευρύτερες κατηγορίες :

- Δικαιώματα επιβίωσης.
Καλύπτουν τα δικαιώματα του παιδιού για την ζωή και τις ανάγκες που είναι πιο βασικές για την ύπαρξή του. Αυτά συμπεριλαμβάνουν ένα επαρκές επίπεδο διαβίωσης, στέγη, τροφή και πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες.

- Δικαιώματα Προστασίας.
Τα παιδία πρέπει να προφυλάσσονται από κάθε είδους κακοποίησης, αμέλειας και εκμετάλλευσης. Καλύπτουν θέματα όπως ειδική φροντίδα για προσφυγόπουλα, βασανιστήρια, κακοποίηση στο σωφρονιστικό σύστημα, ανάμειξη σε εμπόλεμες διαμάχες, εργασία ανηλίκων, χρήση ναρκωτικών, σεξουαλική εκμετάλλευση, ενδοοικογενειακή βία.

- Δικαιώματα Ανάπτυξης – Εξέλιξης.
Συμπεριλαμβάνουν όλα όσα τα παιδία χρειάζονται για να μπορέσουν να εκμεταλλευθούν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Το δικαίωμα στην εκπαίδευση, στο παιχνίδι, στην αναψυχή, στην πρόσβαση σε πληροφορίες, καθώς και το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας.

- Δικαιώματα Συμμετοχής.
Επιτρέπουν στα παιδία να παίζουν ενεργό ρόλο στις κοινωνίες και στα έθνη τους. Αυτά περικλείουν την ελευθερία να εκφράζουν την γνώμη τους, να έχουν λόγο σε ζητήματα που αφορούν την ζωή τους, να συμμετέχουν σε οργανώσεις και να συναθροίζονται ειρηνικά.
Δυστυχώς όμως κάποιοι καταπατούν αυτά τα δικαιώματα με τον πιο βάναυσο τρόπο. Το λυπηρό είναι ότι η εφαρμογή και η τήρηση της Συνθήκης βλέπουμε πολλές φορές να «σπάει» ακόμα και στις χώρες που τη έχουν υπογράψει.

Τα στοιχεία των ερευνών είναι τρομακτικά :
(πηγή στοιχείων UNESCO, Unicef)
• Ο υποσιτισμός συντελεί σε περισσότερους από το ένα τρίτο όλων των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών. Πάνω από το ένα τρίτο των παιδιών που πεθαίνουν από πνευμονία, διάρροια και άλλες ασθένειες θα μπορούσαν να είχαν επιβιώσει αν δεν ήταν υποσιτισμένα.
• Περίπου το 40% των παιδιών στον αναπτυσσόμενο κόσμο - πάνω από μισό δισεκατομμύριο παιδιά - αγωνίζονται να επιβιώσουν με λιγότερο από 1 δολάριο την ημέρα.
• Τα παιδιά που επιβιώνουν από υποσιτισμό συχνά έχουν ασθενή υγεία σε όλη τη ζωή τους και μειωμένες νοητικές ικανότητες που περιορίζουν τη δυνατότητά τους να πάνε σχολείο και να κερδίσουν όταν μεγαλώσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Έτσι παγιδεύονται σε ένα φαύλο κύκλο ασθενικής υγείας και φτώχειας από γενιά σε γενιά.
• Στην Ελλάδα, πρόσφατη έκθεση της Ελληνικής Επιτροπής της UNICEF, έδειξε ότι περισσότερα από 439.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
• 69 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο δεν πηγαίνουν σχολείο.
• Ερευνητές, διεθνώς, εκτιμούν ότι τουλάχιστον ένα στα πέντε κορίτσια και ένα στα 10 αγόρια θα γίνει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης πριν ακόμη φτάσει την ηλικία των 18 ετών, ενώ, μόνο μία στις τρεις υποθέσεις θα δηλωθεί. Τουλάχιστον 1,8 εκατομμύρια παιδιά οδηγούνται στη σεξουαλική εκμετάλλευση
• μόνο για εφέτος στην Ελλάδα, 700 παιδιά πέσανε θύματα σωματικής ή σεξουαλικής κακοποίησης από τους γονείς τους, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Τηλεφωνικής Γραμμής SOS
• υπολογίζεται πως 250.000 παιδιά παγκοσμίως είναι εξαναγκασμένα να συμμετέχουν ακόμη και σήμερα ενεργά σε πολέμους
• από το 1990 πάνω από 2.000.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί και πάνω από 6.000.000 παιδιά τραυματίσθηκαν ή έμειναν ανάπηρα σε ένοπλες συγκρούσεις, 12.000.000 παιδιά έμειναν άστεγα, τουλάχιστον 1.000.000 έμειναν ορφανά ή αποχωρίσθηκαν τους δικούς τους και 10.000.000 παιδιά έχουν ψυχολογικά τραύματα λόγω πολέμου.
• 25 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται σήμερα ξεριζωμένα από την εστία τους, πάνω  από 40 εκατομμύρια ξεριζωμένοι ανά τον κόσμο, 9 εκατομμύρια από αυτά έχουν τεθεί υπό την προστασία της Ύπατης Αρμοστεία του ΟΗΕ.  Επίσης  2 εκατομμύρια       παιδιά σκοτώθηκαν  και 6 εκατομμύρια τραυματίσθηκαν σε εμπόλεμες συγκρούσεις την περασμένη δεκαετία.
• Στον πλανήτη οι ανήλικοι εργάτες ξεπερνούν τα 210 εκατομμύρια ενώ ο μεγαλύτερος αριθμός συγκεντρώνεται στην Αφρική όπου καταγράφονται 157 εκατομμύρια παιδιά-εργάτες. Τα παιδιά αυτά αναγκάζονται να δουλεύουν μαζί με ενηλίκους σε σκληρές και ανθυγιεινές εργασίες σε συνθήκες άκρως βλαβερές για την υγεία και την ανάπτυξή τους
• Στις Ηνωμένες Πολιτείες ο αριθμός φθάνει τα 5,5 εκατομμύρια
• στην Ελλάδα οι ανήλικοι εργαζόμενοι ξεπερνούν τις 15.000
      Διαβάζοντας τα παραπάνω κανένας από εμάς δεν πρέπει να «κλείνει» τα μάτια. Τα παιδία υπάρχουν, αισθάνονται και ζούνε από την εμβρυακή τους ηλικία• όταν κακοποιείς, χτυπάς, χαστουκίζεις, βρίζεις, βιάζεις, σκοτώνεις μια έγκυο γυναίκα, κακοποιείς, βιάζεις και σκοτώνεις και το παιδί μέσα της.
Παρακάτω μας μιλάει ένα μωράκι μέσα από την κοιλία της μαμάς του:
(αποσπάσματα από το φυλλάδιο «Εγώ το αγέννητο παιδί» του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού)
την 7η εβδομάδα : ……… ο εγκέφαλός μου είναι τέλειος. Μπορώ να αισθανθώ και να αντιδρώ σύμφωνα με τα ερεθίσματα………
την 8η εβδομάδα : ……… όλα τα όργανά μου έχουν σχηματισθεί……..
την 9η εβδομάδα : ……… τώρα πια λειτουργούν όλα μου τα όργανα, τώρα πια αν με τρυπούν αισθάνομαι πόνο, ακούω τους ήχους, τις φωνές και θυμάμαι τους χτύπους της καρδίας της μητέρας μου. Όταν γεννηθώ θα τους αναζητώ………
την 11η με 12η εβδομάδα : ……… ότι αισθάνεται η μητέρα μου το αισθάνομαι και εγώ, όταν φοβάται το νιώθω και εγώ, όταν την πιάνει αγωνία το νιώθω και εγώ. Όλες οι ψυχικές και εγκεφαλικές μεταβολές της μητέρας μου επηρεάζουν και εμένα……... Κι ωστόσο κάποιοι λένε ότι δεν νιώθω και ότι δεν υπάρχω, ότι δεν έχω ψυχή, ότι δεν καταλαβαίνω και ότι δεν θα ΘΥΜΑΜΑΙ!!!

Ας αναλογιστούμε τι κόσμο θέλουμε για τα παιδιά και ας δράσουμε αλλάζοντας τον κόσμο.

Από εμάς εξαρτάται γιατί όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι, με αυτά που κάνουμε ή αυτά που δεν κάνουμε, στη διαμόρφωση αυτού του κόσμου. Αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε ή να στρουθοκαμηλίζουμε εξορκίζοντας απλά το κακό, ή αφήνοντας κάποια επέτειο να μας θυμίσει το αυτονόητο, τότε το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να παραδώσουμε στα παιδιά ένα ζοφερό μέλλον.

Παγκόσμια Ημέρα Βουνού,11η Δεκεμβρίου

Η 11η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 2003 από τα Ηνωμένα Έθνη ως Διεθνής Ημέρα Βουνού για να αναδείξει τον ζωτικό ρόλο που παίζει το βουνό στη ζωή των ανθρώπων και να υπενθυμίσει στη διεθνή κοινότητα την ευθύνη που έχει για τη διατήρησή του.
Τα βουνά καλύπτουν το 1/5 της ξηράς και παρέχουν ζωή στο 1/10 του παγκοσμίου πληθυσμού. Η δασική αποψίλωση συμβάλλει στην οικολογική υποβάθμιση και την απώλεια της βιοποικιλότητας.

Πρόκειται για την ημέρα που μας θυμίζει πως τα βουνά είναι σημαντικά για το περιβάλλον, αλλά και τον άνθρωπο, για αυτό και πρέπει να τα διατηρήσουμε, χωρίς την ανθρώπινη επέμβαση. Το γεγονός ότι καλύπτουν το 1/5 της ξηράς παγκοσμίως αποδεικνύει τη σημασία τους, με την αποψίλωση των δασών να τροποποιεί την οικολογική ισορροπία.

Πώς θα γιορτάσουμε τη μέρα;
 Ας πάρουμε τα βουνά!

Αντιπροσωπευτικά τοπία από βουνα και ομορφιές της Ηλείας.........

Παγκόσμια Ημέρα Ιδιοκτησίας,10 Δεκεμβρίου

Η Διεθνής Ημέρα Ιδιοκτησίας καθιερώθηκε με απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Ακινήτων και εορτάζεται ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 10 Δεκεμβρίου, επειδή η ιδιοκτησία είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις του ΟΗΕ, του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 
Η ιδιοκτησία, θεσμός που στην ιστορική πορεία του ανθρώπου αγιοποιήθηκε, αλλά και δαιμονοποιήθηκε έντονα, σήμερα είναι ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, που εορτάζεται μάλιστα διεθνώς τη 10 Δεκεβρίου με απόφαση της Διεθνούς Ένωσης  Ακινήτων.
Σύμφωνα με την Οικουμενικη Διακηρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948, άρθρο 17, α) Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και β) Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.
Είναι πολύ επιεικής ο Βολταίρος λέγοντας ότι «το πνεύμα ιδιοκτησίας διπλασιάζει τη δύναμη του ανθρώπου», αφού ο… πνευματικός αυτός πολλαπλασιαστής φαίνεται να παράγει πολύ μεγαλύτερα γινόμενα. Και απεικονίζει σε σοβαρό βαθμό την αλήθεια το γνωστό ανέκδοτο με τον τράγο που, όταν διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος, έχασε την…παραγωγικότητά του. (Η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι σαν…επιχειρηματίας, πολλές φορές… βίαζε τις προβατίνες!)
Το πρόβλημα, όμως, δημιουργείται όταν κινούμαστε από το καλό αλλά από το «κ α κ ό  π ν ε ύ μ α » της ιδιοκτησίας, την ιδιοκτησιακή αντίληψη για πράγματα που δεν είναι δικά μας. Γιατί άλλο να βλέπουμε κάτι «σαν δικό μας»  και άλλο ως ιδιοκτησία μας. Άλλο η συναισθηματικά φορτισμένη κτητική αντωνυμία μου/μας, που μαρτυρεί ενδιαφέρον, συν-πάθεια, αγάπη για κάτι, και άλλο η κτητική αντίληψη που πηγάζει από τον ατομικισμό, τον εγωισμό, τη στενόμυαλη αντίληψη και οδηγεί στον αυταρχισμό, στην αυθαιρεσία, στην αντιδημοκρατική συμπεριφορά, στην αρπαγή…
Έτσι, δεν είναι λίγες οι συγκεκριμένες περιπτώσεις που περιγελούν ή ακόμη σαρκάζονται το παραπάνω άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης. Και όχι μόνο σχετικά με την ιδιωτική αλλά και τη δημόσια, την ακίνητη ή την κινητή, την υλική ή πνευματική ιδιοκτησία.
Δείγματα και δήγματα της κακώς εννοούμενης ιδιοκτησιακής αντίληψης διαπιστώνονται ανέκαθεν στην ιμπεριαλιστική συμπεριφορά των ισχυρών χωρών στις κλασικού ή νεοαποικιακού τύπου (κατα)κτήσεις τους, αλλά και απέναντι στις «συμμαχικές» κατά τ’ άλλα χώρες που ανήκουν στις «σφαίρες επιρροής» τους.
Η ιδιοκτησιακή αντίληψη εντοπίζεται ανέκαθεν στους πολιτικούς εκείνους που βλέπουν το κράτος, την περιφέρεια, το δήμο, ή ακόμα το κόμμα, την παράταξη  και τους ψηφοφόρους ως κτήμα τους. Κτήμα με την έννοια του υποζυγίου. (Είδαμε πάλι με πόση ευκολία οι αποτυχόντες του Α` γύρου των   αυτοδιοικητικών εκλογών «έδωσαν γραμμή» στους φηφοφόρους «τους» για τον β` γύρο. Ούτε πρόβατα να ήταν!)
Κάποιοι, μάλιστα, φτάνουν στην πλήρη ταύτιση,  κατ’ απομίμηση του λουδοβίκειου «Το κράτος είμαι εγώ».  Γι’ αυτό αναφέρονται διαρκώς στο «εγώ» και σπάνια ή καθόλου στο «εμείς». (Αυτός δεν είναι και ένας από τους πολλούς λόγους που εμποδίζουν τους πολίτες να δουν το κράτος «σαν δικό τους» και τους προκαλούν αντιπάθεια  ακόμη και καταστροφική μανία για οτιδήποτε κρατικό; Η ανασφάλεια μάλιστα που προκαλεί η κακοδιοίκηση και κατασπατάληση της κρατικής ιδιοκτησίας δεν ενισχύει την τάση αύξησης της ατομικής ιδιοκτησίας;)
Η ίδια αντίληψη ανιχνεύεται στην οικογενειοκρατία διάφορων δημόσιων, κατά τ’ άλλα, φορέων που κάποιοι ένοικοι τους βλέπουν σαν φέουδά τους, και φροντίζουν να εγκαταστήσουν και να αποκαταστήσουν ουκ ολίγα συγγενικά ή φιλικά τους πρόσωπα με μοναδικό προσόν τους τη συγγένεια! (Στην πρόσφατη αξιολόγηση των πανεπιστημίων σε παγκόσμιο επίπεδο από τους TIMES του Λονδίνου με κριτήρια την ποιότητα διδασκαλίας, την έρευνα και τις δημοσιεύσεις, η Ελλάδα έλαμψε με την απουσία της και από τις διακόσες αξιολογικές θέσεις. Μήπως η ιεράρχηση αυτή «συγγενεύει» και με την ανίερη οικογενειοκρατία των «Πανεπιστημίων μας»;)
Θα ήταν… παραβίαση ανοικτών θυρών να αναφερόμαστε στο ιδιοκτησιακό καθεστώς που ισχύει ακόμα στις ενδοοικογενειακές σχέσεις, μεταξύ άνδρα και γυναίκας ή γονιών και παιδιών και που οδηγεί συχνά σε οικογενειακά δράματα… (Και μην πάει το μυαλό μας μόνο στις χώρες της …μπούργκας!…)
Πιο συγκεκριμένες παρεμβάσεις  σε κρατικές ή ιδιωτικές ιδιοκτησίες που περιγελούν σήμερα ή ακόμη σαρκάζονται το παραπάνω άρθρο της Π.Δ.Α.Δ είναι: η κατοχή της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν ή της μισής Κύπρου∙ η αδυναμία στην τελευταία των εκτοπισμένων (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων) να επιστρέψουν στις ιδιοκτησίες τους, στα σπίτια και τις περιουσίες τους∙ το τεραστίων διαστάσεωδουλεμπόριο για την ικανοποίηση όλων των…τάσεων∙ η κλοπή της ιστορίας και η κλεπτωνυμία, όπως από τους Σκοπιανούς γείτονές μας∙ η κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και η καταπάτηση πνευματικών δικαιωμάτων από συρραφείς συγγραφείς, μπλόγκερς, δημοσιογράφους, κασετοπειρατές, αρχαιοκάπηλους και  τους κάθε είδους δεξιοτέχνες της ξεπατικούρας∙ οι περικοπές των συντάξεων μας ή του εφάπαξ μας για την αντιμετώπιση της μεγάλης «τρύπας» που άφησε το μεγάλο κλεπτοφαγοπότι που προηγήθηκε∙ η ζωοκλοπή, που ζει και βασιλεύει (ιδιαίτερα κάθε Χριστούγεννα!…)∙ το «εθνικό σπορ» μας, όπως τείνει να εξελιχθεί τελευταία η συνήθεια να κλέβουν σκάρες υπονόμων, καμπάνες, κομμάτια από σιδηροδρομικές ράγες, καλώδια της ΔΕΗ και του ΟΤΕ, είδη μεταλλικής οικοσκευής και ό,τι μπορεί να πουληθεί στα παλιατζίδικα….
Εξάλλου, σε μια υπερχρεωμένη χώρα, με υπερχρεωμένα νοικοκυριά και μαγαζιά πόσο ιδιοκτήτες στα σπίτια τους και στις επιχειρήσεις τους ή πόσο αφέντες στην πατρίδα τους αισθάνονται οι πολίτες; Μη ξεχνούμε ότι σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση Ελλάδας και τρόικας «ούτε ο δανειολήπτης (δηλαδή η Ελλάδα) ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής  κυριαρχίας», πράγμα που σημαίνει ότι σε περίπτωση μη εμπρόθεσμης ή ολοκληρωτικής εξόφλησης του δανείου οι δανειστές μπορούν να εκποιήσουν ελληνική δημόσια ιδιοκτησία ανυπολόγιστης πολιτιστικής ή υλικής αξίας, όπως λιμάνια, λίμνες, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, οπλισμό…! (Γιατί δεν αναφέρω και την καταπάτηση εθνικής ιδιοκτησίας στο Σκάνδαλο του Βατοπεδίου; Πού κολλάει τώρα αυτό; Και ποιο «Σκάνδαλο του Βατοπεδίου»;) *          *           *
Παράλληλα, αντιμετωπίζεται με ειρωνεία η επισήμανση του Ρουσσό στο «Κοινωνικό Συμβόλαιό» του: «Κανείς δεν πρέπει να είναι τόσο πλούσιος, ώστε να μπορεί να εξαγοράζει τον άλλον ούτε τόσο φτωχός ώστε να αναγκάζεται να εξαγοράζεται». Αλλά και η «παραβολή του άφρονος πλουσίου» και ο λαϊκός στίχος «Όλοι δύο μέτρα παίρνουν γη», κάθε άλλο παρά ανακόπτουν τη  μανία αύξησης της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και μάλιστα αθέμιτης.
Και αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί να προχωρήσει μια χώρα όταν το χωρατό του Καραγκιόζη  «Τα δικά μου είναι δικά μου και τα δικά σου και των δυο μας» λειτουργεί ως σοβαρή οικονομική αρχή για το αυγάτισμα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας σε βάρος της δημόσιας!… Όταν αρνούμαστε πεισματικά να παραχωρήσουμε ένα ελάχιστο κομματάκι της ιδιόκτητης γης μας για να διαπλατυνθεί ένας δρόμος που θα αναβαθμίσει την υπόλοιπή μας και θέλουμε αυτό να γίνει αποκλειστικά από  τον απέναντι!…Όταν «όλοι βρίσκονται στο στόχαστρο», αλλά εντός του βεληνεκούς, μόνο οι «μπουκαδόροι», οι «κασαδόροι», οι «γριλάκιες», οι «ποντικοί», οι «κλειδάδες»,οι  «πορτοφολάδες» και οι διάφορες άλλες κατηγορίες κλεφτών και κλεφτρονιών που κυκλοφορούν στην πιάτσα του υποκόσμου (για να θυμηθούμε το «Εγχειρίδιον του καλού κλέφτη» του Ηλία Πετρόπουλου)∙ οι αρχικλέφτες, οι φαταούλες  του «καλού κόσμου» την ίδια στιγμή κυκλοφορούν με καμαρωτή αναίδεια στο απυρόβλητο, και μάλιστα κάποιοι από αυτούς που ομολόγησαν!
Τελικά το θέμα είναι  αν ο εαυτός μας είναι ιδιοκτησία μας ή αποικία της αλλοτρίωσης!…


Γιώργος Φρυγανάκης

Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,10 Δεκεμβρίου

                              Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

10 Δεκεμβρίου .......

Η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της, ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις.

  Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι μια διακήρυξη που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (A/RES/217, 10 Δεκεμβρίου 1948), περιγράφοντας την άποψή τους για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Το προσχέδιο γράφτηκε από τον Τζων Πήτερς Χάμφρεϋ από τον Καναδά, με τη βοήθεια της Ελέανορ Ρούσβελτ από τις ΗΠΑ, του Ρενέ Κασίν από τη Γαλλία, του Π. Σ. Τσάνγκ από την Κίνα και άλλων.
Παρ' όλο που δεν είναι νομικά δεσμευτικό έγγραφο, έγινε η βάση για δύο νομικές συνθήκες, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα. Συνεχίζει να αναφέρεται από ακαδημαϊκούς, νομικούς και συνταγματικά δικαστήρια. Υπάρχει ασυμφωνία μεταξύ διεθνών δικηγόρων για το ποια σημεία της αντιπροσωπεύουν διεθνές εθιμικό δίκαιο. Οι απόψεις κυμαίνονται μεταξύ μερικών άρθρων και ολόκληρης της διακήρυξης.

Νο 1 είμαστε όλοι γεννημένοι ελεύθεροι και ίσοι Νο 2 Μην κάνεις διακρίσεις Νο 3 το δικαίωμα στην ζωή Νο 4 ΟΧΙ σκλαβιά Νο 5 ΟΧΙ βασανιστήρια Νο 6 έχεις δικαίωμα όπου κι αν πήγαίνεις Νο 7 είμαστε όλοι ΙΣΟΙ ενώποιον του νόμου Νο 8 Τα δικαιώματα σου προστατεύονται απο το νόμο Νο 9 ΟΧΙ άδικη φυλάκιση Νο 10 Το δικαίωμα για δίκη Νο 11 Είμαστε πάντα αθώοι μέχρι να αποδειχθούμε ένοχοι Νο 12 Το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή Νο 13 Ελευθερία κίνησης

	#3
	Νο 14 Το δικαίωμα στο να αναζητάς ασφαλή τόπο να ζήσεις Νο 15 Το δικαίωμα στην εθνικότητα Νο 16 Γάμος και οικογένεια Νο 17 Δικαίωμα στα δικά σου πράγματα Νο 18 Ελευθερία της σκέψης Νο 19 Ελευθερία της έκφρασης Νο 20 Δικαίωμα στις δημόσιες συγκεντρώσεις No 21 Το δικαίωμα στην δημοκρατία Νο 22 ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ Νο 23 Δικαίωμα εργαζομένων Νο 24 Το δικαίωμα στο παιχνίδι Νο 25 Τροφή και στέγη για ΟΛΟΥΣ Νο 26 Το δικαίωμα στην εκπαίδευση Νο 27 Το δικαίωμα στην πνευματική ιδιοκτησία

	Νο 28 ένας δίκαιος και ελεύθερος κόσμος Νο 29 Υπευθυνότητα !!!! Νο 30 ΚΑΝΕΙς ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Ένα γράμμα για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

«Φωνές» αισιοδοξίας θα ακουστούν από κάθε γωνιά του πλανήτη, τη Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου στις 18.00, στα σκαλιά της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών η Διεθνής Αμνηστία.

Ένα κερί είναι αρκετό για να φωτίσει τα δύσκολα μονοπάτια της ζωής ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Μια «συμβολική» εκδήλωση με την οποία κορυφώνεται ο Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων 2012, μια από τις παλαιότερες ακτιβιστικές δράσεις της Διεθνούς Αμνηστίας για την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Στόχος του Μαραθώνιου Γραμμάτων, στον οποίο συμμετέχουν χιλιάδες άνθρωποι από 80 χώρες του κόσμου, είναι η συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων γραμμάτων συμπαράστασης σε ανθρώπους που κινδυνεύουν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.

Με τα γράμματα αυτά, καθώς και με την υπογραφή γραμμάτων πίεσης προς τις κυβερνήσεις, απλοί πολίτες ενώνουν τις φωνές τους εναντίον της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτωνΜέσα από την ακτιβιστική αυτή δράση η Διεθνής Αμνηστία φιλοδοξεί να ανάψει το φως της ελπίδας, αλλά και να αποτελέσει ένα μοχλό αλλαγής στις ζωές ανθρώπων, από τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο μέχρι τα μέλη του ρωσικού συγκροτήματος Pussy Riot και τον κινέζο δικηγόρο Gao Zhisheng.

Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας συμμετέχει στον φετινό Παγκόσμιο Μαραθώνιο Γραμμάτων σε συνεργασία με τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Στόχος του να συγκεντρώσει 7.000 γράμματα και υπογραφές, ξεπερνώντας το φετινό ρεκόρ των 5.500.

Για να πετύχουμε το σκοπό μας, μας καλεί όλους να γίνουμε ακτιβιστές έστω και για μια ώρα, γράφοντας ένα γράμμα αλλά και φτιάχνοντας το δικό μας φαναράκι, προκειμένου να φωτίσουμε τις δύσκολες στιγμές των συνανθρώπων μας.


http://ysterografa.gr/

 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948
ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.
Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.
Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.
Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.
Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.
Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.
Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,
Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.
ΑΡΘΡΟ 1

'Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.
ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.
Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.
ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.
ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.
ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.
ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.
ΑΡΘΡΟ 7

'Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. 'Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.
ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.
ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.
ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.
ΑΡΘΡΟ 11

1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
2. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.
ΑΡΘΡΟ 13

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

1. Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

1. Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.
ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.
ΑΡΘΡΟ 20

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
ΑΡΘΡΟ 23

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
2. 'Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
4. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.
ΑΡΘΡΟ 25

1. Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. 'Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. 'Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
3. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.
ΑΡΘΡΟ 29

1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
2. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

Δύο χρόνια από την τραγωδία της Marfin-Kανείς δεν τιμωρήθηκε για το έγκλημα

1

Θύματα Marfin (Πηγή φωτογραφίας:iefimerida.gr)

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα, από το ατιμώρητο έγκλημα της πυρπόλησης του πρώην υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου και τον τραγικό θάνατο τριών υπαλλήλων της τράπεζας, ανάμεσα τους και μιας γυναίκας εγκύου στον 4ο μήνα, από άγνωστους κουκουλοφόρους στη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων κατά του πρώτου Μνημονίου.
Η φωτιά προκλήθηκε μετά από ρίψη μολότοφ από κουκουλοφόρους και είχε ως αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν μέσα στο νεοκλασικό κτίριο οι υπάλληλοι της τράπεζας, τρεις από τους οποίους βρήκαν τραγικό θάνατο από ασφυξία, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή Φίλιππο Κουτσάφτη.
Στη δίνη εκείνων των τραγικών γεγονότων, στην απαρχή των δεινών που επέφερε στη χώρα και στους Έλληνες το Μνημόνιο, την τελευταία τους πνοή άφησαν η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η 35χρονη Βιβή Ζούλια και ο 36χρονος Νώντας Τσακάλης.
Οι σκηνές φρίκης που έζησαν το μεσημέρι της 5ης Μαΐου 2010 οι εργαζόμενοι στο υποκατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου, ήταν απερίγραπτες. Ήταν 14:00 το μεσημέρι, όταν στη διάρκεια πορείας προς το Σύνταγμα, άγνωστοι κουκουλοφόροι έσπασαν την τζαμαρία του υποκαταστήματος και έριξαν στο εσωτερικό μολότοφ, αδιαφορώντας για τις κραυγές των εργαζομένων.
Η φωτιά εξαπλώθηκε αμέσως, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει πανικός. Κάποιοι κατάφεραν και βγήκαν σώοι, άλλοι πηδούσαν από τα μπαλκόνια στο κενό για να σωθούν, ή σκαρφάλωναν στα μπαλκόνια του διπλανού κτιρίου προκειμένου να ξεφύγουν από τον καπνό. Τρεις όμως δεν τα κατάφεραν.
Το τραγικό χρονικό θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη των εργαζομένων, αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονταν μπροστά από το κτίριο και έγιναν μάρτυρες των σκηνών αλλοφροσύνης που εκτυλίχτηκαν εκεί στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του φωτογράφου Γιώργου Μουτάφη, στο πρόσφατο αφιέρωμα του CNN. «Οι κουκουλοφόροι κρατώντας 150 μολότοφ άρχισαν να φωνάζουν «κάψτε τους, κάψτε τους πλούσιους«. Όταν δε κάποιοι τους παρακάλεσαν να μην κάψουν την τράπεζα εκείνοι αποκρίθηκαν ότι δεν υπήρχε κόσμος μέσα συνεχίζοντας να φωνάζουν συνθήματα»… Αυτή ήταν κι η αρχή της τραγωδίας» δήλωσε ο ίδιος, που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του εγκλήματος.
Τα θύματα της βαρβαρότητας
Δεν πρόλαβε να φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί. «Έφυγαν» μαζί, προδομένοι στη βία και το πάθος των «ιδεολόγων» κουκουλοφόρων. Η 32χρονη Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ήταν πτυχιούχος της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές λογιστικής στο ελληνικό πανεπιστήμιο και το City του Λονδίνου, εργαζόταν από το 2008 στο τμήμα συναλλαγών επιχειρήσεων του υποκαταστήματος στη Σταδίου. Η καταγωγή της ήταν από το Αίγιο όπου ζουν οι γονείς και η μεγαλύτερη αδερφή της.
Η 35χρονη Βιβή Ζούλια, καταγόταν από τη Μήλο αλλά μεγάλωσε και έζησε στο Μαρούσι. Ήταν πτυχιούχος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου και είχε πάρει το μεταπτυχιακό της από το University Of Greenwich στα διεθνή τραπεζικά και χρηματοοικονομικά. Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο τμήμα συναλλαγών επιχειρήσεων της Marfin. Η άτυχη υπάλληλος, επέστρεψε στην Ελλάδα μετά τις σπουδές της και έπιασε αμέσως δουλειά στην τράπεζα.
Με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, θυμούνται συνάδελφοι και φίλοι, τον 36χρονο Νώντα Τσακάλη, προϊστάμενος του τμήματος συναλλαγών του υποκαταστήματος. Με καταγωγή από την Λευκάδα, είχε σπουδάσει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ενώ είχε κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Στίρλινγκ στη Σκωτία και ήταν άγαμος. Ως μοναχοπαίδι ήταν το μοναδικό στήριγμα της χήρας μητέρας του, με την οποία ζούσε μαζί στην Ηλιούπολη.
Δύο χρόνια μετά το έγκλημα της Marfin, οι έρευνες της ΕΛ.ΑΣ εξακολουθούν να παραμένουν στο σκοτάδι, παρά τις κατά καιρούς συλλήψεις «υπόπτων» που ανήκουν στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο.
Συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι των αδικοχαμένων τριών θυμάτων της τυφλής βίας, άφησαν λίγα λουλούδια στον τόπο της τραγωδίας, με την υπόσχεση πως δεν θα ξεχάσουν. Όπως δεν πρέπει να ξεχάσει και το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, για να μην ξαναβρούμε μπροστά μας νέες τραγωδίες, με νέα θύματα όπως η Αγγελική, η Βιβή και ο Νώντας.

29/04/2013  [18:41]

«Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι» Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου

«Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που είπε στο σύζυγό της η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία έχασε τη ζωή της στην πυρκαγιά σε υποκατάστημα της Marfin, στις 5 Μαΐου του 2010. Συγκλονίζουν οι καταθέσεις υπαλλήλων που έζησαν την πύρινη φρίκη στο τραπεζικό υποκατάστημα της Σταδίου, όπου πέθαναν τρεις εργαζόμενοι.

Τη Δευτέρα συνεχίστηκε η δίκη στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με τις καταθέσεις του συζύγου της Αγγελικής και τριών τραπεζικών υπαλλήλων.

Χρήστος Καραπαναγιώτης - Σύζυγος Αγγελικής

"Tο σχέδιο ήταν να φύγει στις 3 από το γραφείο και στις 4 είχε ραντεβού στο γυναικολόγο, αν όλα πήγαιναν καλά.

Στις 2 παρά, μου τηλεφώνησε εμφανώς πανικόβλητη και μου είπε με έντονο ύφος "Μας έχουν βάλει φωτιά, θα σε πάρω σε λίγο". Μου το έκλεισε. Αμέσως μετά την πήρα πίσω και μου είπε: "Δεν μπορώ να μιλήσω τώρα. Πνίγομαι". Μου το έκλεισε πάλι. Την πήρα ξανά αλλά δεν το σήκωσε. Με πήρε τη στιγμή που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να σωθεί. Αφού είχε κάνει ό,τι μπορούσε για να φύγει από τη φωτιά.

Η μοναδική είσοδος - έξοδος του καταστήματος ήταν κλειδωμένη και κανείς δεν βγήκε με ορθόδοξο τροπο. Τους εξανάγκασαν να ζήσουν ένα φρικτό θάνατο. Εγώ δεν θα τους κρατούσα μέσα να πεθάνουν σαν τα ποντίκια".

Γκολιάς Γιώργος - υπάλληλος τράπεζας

"Άκουσα συναδέλφους να ανεβαίνουν τη σκάλα και να φωνάζουν "μας καίνε, μας καίνε". Δεν μπορούσαμε να δούμε ούτε να αναπνεύσουμε. Βγήκα σε ένα πολύ μικρό μπαλκόνι, περίπου 30 πόντους, και μέσα στον πανικό μου πήδηξα. Έπεσα στο κενό γιατί το σημείο όπου προσπάθησα να πηδήξω, υποχώρησε. Δεν είχα επιλογή: ή θα έσκαγα ή θα πήδαγα.

Θεώρησα ότι είχαν πεθάνει όλοι, γιατί δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου για να βγουν. Όλοι κάναμε σπασμωδικές κινήσεις γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Δεν ήμασταν εκπαιδευμένοι. Χάσαμε χρόνο γιατί δεν ξέραμε τί να κάνουμε".

Σταυρογιαννάκης Γιώργος - υπάλληλος στον τελευταίο όροφο

"Ειχα την τύχη να βγω από την ταράτσα, αφού ένας συνάδελφος έσπασε μια καταπακτή. Το κτίριο δεν είχε άλλη έξοδο πέρα από την κυρία είσοδο. Ήταν σαν να ήμασταν στο εσωτερικό μιας καμινάδας.

Η τράπεζα δεν αναγνωρίζει την ευθύνη, ούτε μας έχει αποζημιώσει. Δεν μας κατηγόρησαν αλλά σε μία προσωπική συνάντηση που είχαμε λίγες μέρες μετά την επίθεση, με το δ.σ. της Marfin, όπου είχε παρευρεθεί και ο κ. Βγενόπουλος ουσιαστικά μας είπαν ότι έπρεπε να παραβούμε τις εντολές που είχαμε. Μας είπαν τί καθόμασταν για να κλείσουμε ταμείο ή τις επιταγές ενώ έπρεπε να φύγουμε, τη στιγμή που είχαμε εντολές".

Σωτήρης Παπατζίκης - υπάλληλος τράπεζας

"Οταν συνέβη το περιστατικό, όλοι ούρλιαζαν και ήταν χαμένοι. Ανέβαιναν στους πάνω ορόφους σαν τα ποντίκια. Δεν ήταν το πρόβλημα η μολότοφ. Ήταν ότι δεν ξέραμε τί να κάνουμε. Ο χρόνος υπήρχε. Θέλαμε μόνο να ακούσουμε ένα συγγνώμη και ένα γιατί.

Εχουν περάσει τρία χρόνια, αλλά ακόμα δεν έχουμε ακούσει τίποτα από την τράπεζα. Αντ' αυτού στη συνάντηση με το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας, ο άνθρωπος για τον οποίο δουλεύαμε, μας είπε γιατί δεν πήραμε την πρωτοβουλία να φύγουμε παρά τις εντολές που είχαμε να μείνουμε. Ποιός θα τολμούσε εν μέσω κρίσης να κάνει του κεφαλιού του, αναρωτιέμαι...

Η ασφαλιστική εταιρεία της τράπεζας θέλησε να κάνει μια προσφορά στον ιδιοκτήτη του κτιρίου, όμως τελικά δεν μπορούσε να το ασφαλίσει γιατί ζητούσαν πυροπροστασία και σύστημα πυρόσβασης που δεν υπήρχαν".

Η συνέχεια της δίκης ορίστηκε για τις 15 Μαΐου.

Είχε διακοπεί σε βαρύ κλίμα την πρώτη ημέρα και ενώ κατέθετε ο Χρήστος Καραπαναγιώτης, σύζυγος της Αγγελικής, καθώς μια εκ των κατηγορουμένων ένιωσε έντονη αδιαθεσία και κλήθηκε το ΕΚΑΒ, προκειμένου να διακομισθεί σε νοσοκομείο.

Υπενθυμίζεται ότι στο εδώλιο κάθονται τέσσερα στελέχη της τράπεζας με τις κατηγορίες της ανθρωποκτονίας κατά συρροήν από αμέλεια και της βαριάς σωματικής βλάβης από αμέλεια.

enet.gr

Marfin: Την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων εισηγήθηκε η εισαγγελέας

Με βάση το αποδεικτικό υλικό η εισαγγελική λειτουργός ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι και οι τέσσερις κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της σωματικής βλ

Δημήτρης Δαμιανός

Δημοσίευση: 15/07/2013 - 19:09 Τελευταία ενημέρωση: 15/07/2013 - 19:09

 Την ενοχή των τεσσάρων κατηγορουμένων - διευθύντρια και υποδιευθύντρια του υποκαταστήματος της Marfin στην οδό Σταδίου, διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας και ο υπεύθυνος ασφαλείας του κτιρίου - , που από τον περασμένο Απρίλιο κάθονται στο εδώλιο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Αθήνας εισηγήθηκε σήμερα η εισαγγελέας της έδρας.

Με βάση το αποδεικτικό υλικό η εισαγγελική λειτουργός ζήτησε να κηρυχθούν ένοχοι και οι τέσσερις κατηγορούμενοι για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια και της σωματικής βλάβης.

Κατά τη διάρκεια της αγόρευσής της η εισαγγελέας παρέθεσε όλα εκείνα τα στοιχεία που την οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι συγκεκριμένοι κατηγορούμενοι δια παραλείψεως τέλεσαν όσα τους αποδίδονται επισημαίνοντας ότι παρά το γεγονός πως το εν λόγω κτίριο είχε γίνει κατ΄ επανάληψη στόχος αγνώστων δραστών, εν τούτοις « λειτουργούσε γυμνό και απροστάτευτο από μέτρα πυροπροστασίας και πυρασφάλειας».

Νωρίτερα, απολογούμενοι οι κατηγορούμενοι δεν αποδέχθηκαν την πράξη που τους αποδίδεται, ενώ η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί τις επόμενες μέρες.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/greece/article/237795/marfin-tin-enohi-ton-tessaron-katigoroumenon-http

Η ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ MARFIN
ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ

Με την απόφαση του Δικαστηρίου καταλογίστηκαν οι ευθύνες των στελεχών της Τράπεζας Marfin, που θεωρήθηκαν υπεύθυνα για λάθη και παραλήψεις θεμάτων ασφαλείας. Η απόφαση φέρνει ξανά στις μνήμες μετά, από τρία χρόνια, το θλιβερό γεγονός του θανάτου τριών τραπεζοϋπαλλήλων και ενός αγέννητου βρέφους.
Η απόφαση δικαιώνει τα θύματα και τις οικογένειές τους στο μέρος της απόδοσης των ευθυνών στα στελέχη της Τράπεζας, ενώ παραμένει ανοιχτό το θέμα της απόδοσης ευθυνών στους φυσικούς αυτουργούς, τους οποίους η πολιτεία ακόμα αναζητά!!!
Το θλιβερό αυτό γεγονός της 5ης Μαΐου 2010, σκόρπισε το φόβο στην πιο μεγαλειώδη πορεία διαμαρτυρίας του συνδικαλιστικού κινήματος εναντίον των μέτρων της Κυβέρνησης και της Τρόικας.
Από τότε μέχρι σήμερα οι Τράπεζες άλλαξαν, η ανεργία γιγαντώθηκε, η κοινωνία πληρώνει σταθερά την κρίση και τις αποφάσεις των κυβερνώντων.
Η ΟΤΟΕ ζήτησε από την πρώτη στιγμή την απόδοση των ευθυνών στους φυσικούς και στους ηθικούς αυτουργούς. Η απόφαση του δικαστηρίου για τα τραγικά θύματα της Marfin, έχει πολλούς αποδέκτες.

Τις οικογένειες των θυμάτων να συνεχίσουν τις προσπάθειες για πλήρη και ολοκληρωτική δικαίωση.
Τις Τράπεζες να εντείνουν και να διευρύνουν τα μέτρα ασφαλείας και προστασίας της ζωής των εργαζομένων και του συναλλασσόμενου κοινού, με σεβασμό στο εργατικό δίκαιο και στους Νόμους που αφορούν στην υγιεινή και ασφάλεια.
Τη Κυβέρνηση η οποία οφείλει να παρακολουθεί και να εποπτεύει την εφαρμογή όλων των απαραίτητων μέτρων ασφαλείας.

Η ΟΤΟΕ συνεχίζει τις προσπάθειές της προς κάθε κατεύθυνση προκειμένου ο χώρος των τραπεζών να είναι απόλυτα ασφαλής για τους εργαζόμενους και τους συναλλασσόμενους.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΟΤΟΕ

Πύργος: Αφιέρωμα στο Κτήμα Μερκούρη απο το εβδομαδιαίο Free Press "τέταρτο"

Πύργος: Αφιέρωμα στο Κτήμα Μερκούρη απο το εβδομαδιαίο Free Press "τέταρτο"

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς, 9η Δεκεμβρίου

Έχει υπολογιστεί ότι κάθε χρόνο πληρώνονται σε όλο τον κόσμο για δωροδοκίες 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, γεγονός που εντείνει τη διαφθορά και συμβάλλει στην υπονόμευση του μέλλοντος των επερχόμενων γενεών. Κάθε πράξη δωροδοκίας συμβάλλει στη φτώχεια, αποτελεί τροχοπέδη στην πρόοδο και αποστερεί πόρους για επενδύσεις.
Τη διαφθορά μάχεται εδώ και χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο η μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια», που έπεισε τον ΟΗΕ να υιοθετήσει σχετικές πρωτοβουλίες. Η 9η Δεκεμβρίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς, γιατί την ημερομηνία αυτή του 2003 η γενική συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Συνθήκη κατά της Διαφθοράς.

Μήνυμα Παπούλια ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Διαφθοράς

«Πρόκειται για ένα αποκρουστικό φαινόμενο το οποίο υποσκάπτει το κύρος και την αξιοπιστία των θεσμών, διαβρώνει τον κοινωνικό και οικονομικό ιστό, υπονομεύει κάθε προσπάθεια βιώσιμης ανάπτυξης και προόδου», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και υπογραμμίζει ότι η καταπολέμηση της διαφθοράς συνδέεται άρρηκτα και με τον πυρήνα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Κράτους Δικαίου και αφορά εν τέλει την ποιότητα της δημοκρατίας και τον κοινωνικό πολιτισμό.


Ο κ. Παπούλιας σημειώνει ακόμη στο μήνυμά του ότι για να περιορισθεί η εκτεταμένη διαφθορά, δεν αρκούν τα ευχολόγια αλλά είναι ζητούμενο η ισχυροποίηση του νομικού οπλοστασίου, η συγκρότηση ελεγκτικών μηχανισμών, η ηθική απονομιμοποίηση κάθε έκφανσης του φαινομένου της διαφθοράς.

«Η οικονομική παρακμή των τελευταίων χρόνων έδειξε ότι ουσιώδης και απαραίτητη προϋπόθεση, όχι μόνο για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης, αλλά και για την αποφυγή παρόμοιων κινδύνων στο μέλλον, είναι η αλλαγή δομών και στερεοτύπων ώστε να γίνουν αυτονόητοι οι κανόνες διαφάνειας παντού», υπογραμμίζει.

«Ας μην ξεχνάμε ότι και η προσέλκυση επενδύσεων συνδέεται άρρηκτα με τη δημιουργία ενός καθαρού περιβάλλοντος στο οποίο δεν χωρούν σκοτεινές συναλλαγές», καταλήγει στο μήνυμά του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η Διαφθορά στην Ελλάδα

Πόθεν έσχες για τους δημοσίους υπαλλήλους και αυστηρή τιμωρία όσων παίρνουν μίζες ή φακελάκια. Αυτό αξιώνουν οι πολίτες σε έρευνα για την διαφθορά.
Σε υψηλά ποσοστά η διαφθορά στην Ελλάδα. Στα νοσοκομεία, στις πολεοδομίες και στις εφορίες το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Η διαφθορά συνεχίζει να πλήττει τη χώρα μας και να μειώνει το κύρος της σε διεθνές επίπεδο. Τα νέα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα πρόσφατη έκθεση της Public Issue για λογαριασμό της Οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια, καταδεικνύουν το μέγεθος της διαφθοράς στη χώρα μας που εξακολουθεί να παραμένει σε υψηλά επίπεδα.
Η Εθνική έρευνα για τη διαφθορά δόθηκε στην δημοσιότητα αρχές Μαρτίου. Για μία ακόμα χρονιά, στην κορυφή της κατάταξης των φορέων του δημοσίου τομέα όπου εντοπίζονται περιστατικά διαφθοράς, βρίσκονται τα δημόσια νοσοκομεία, με τις Πολεοδομίες και τις Εφορίες να μοιράζονται τη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα, αντιστρέφοντας τη σειρά κατάταξης του 2008. Την πρώτη πεντάδα συμπληρώνουν οι υπηρεσίες του ΙΚΑ και των νομαρχιών. Σημειώνεται ότι το 65% (το 2008 ήταν το 61%) της διαφθοράς στον δημόσιο τομέα εντοπίζεται στις τρεις πρώτες υπηρεσίες (Νοσοκομεία, Πολεοδομίες, Εφορίες).
Και στον ιδιωτικό τομέα πρωτοστατούν οι υπηρεσίες Υγείας στον εντοπισμό περιστατικών διαφθοράς. Το ουσιαστικότερο πόρισμα της έρευνας για το 2009 αφορά στην εκτίμηση του μεγέθους της μικροδιαφθοράς, το οποίο ανέρχεται περίπου στα 790 εκατομμύρια ευρώ, σημειώνοντας αύξηση σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (περίπου 750 εκατομμύρια το 2008).
Σύμφωνα με την έκθεση, που για πρώτη φορά καλύπτει και τον ιδιωτικό τομέα, η διαφθορά στο σύνολό της κυμάνθηκε πάνω / κάτω στα ίδια με πέρυσι επίπεδα (13,4%), με 9,5% στο δημόσιο τομέα και 5,3% στον ιδιωτικό. Στο δημόσιο τομέα μειώθηκε το ποσοστό εκείνων που δεν τους ζητήθηκε φακελάκι, την ίδια στιγμή που ο μέσος όρος ζητηθέντος χρηματικού ποσού μειώθηκε -1,4%, φτάνοντας τα 1355 ευρώ κατά μέσον όρο στο δημόσιο τομέα, αλλά με αύξηση 6,1% στον ιδιωτικό τομέα, τουτέστιν 1671 ευρώ.
Τα ποσοστά διαφθοράς στα νοικοκυριά στο δημόσιο τομέα κυμάνθηκαν γύρω στο 9,3%, ενώ στον ιδιωτικό στο 5,3%. Το συνολικό μέγεθος της διαφθοράς έφτασε  συνολικά τα 787 εκατομ. ευρώ το 2009, κάτι που σημαίνει +37 εκατομ. ευρώ επιπλέον σε σχέση με την περσινή χρονιά.
Όπως βλέπουμε, λοιπόν, τα ποσοστά διαφθοράς αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο και η κατάσταση δεν φαίνεται να αλλάζει προς το καλύτερο. Παρά το γεγονός ότι οι πολίτες ζητούν τη λήψη άμεσων μέτρων για την καταπολέμησή της, εντούτοις, πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα παραμένει μια διεφθαρμένη χώρα, χωρίς να μπορεί να απαλλαγεί σχεδόν ποτέ από αυτό το καρκίνωμα.
Υψηλά ποσοστά διαφθοράς παρατηρούνται και στα ποσοστά όσων πίστευαν προεκλογικά ότι η κατάσταση δεν αλλάζει επί κυβέρνησης Καραμανλή. Όμως, μετά τις εκλογές πολλοί στήριξαν τις ελπίδες τους για καταπολέμηση της διαφθοράς στην κυβέρνηση Παπανδρέου.
Στην ερώτηση της έρευνας, αν πρέπει να δωροδοκήσουμε ή να βάλουμε «μέσον» σε κάποιες περιπτώσεις, το μεγαλύτερο ποσοστό αποδοχής συγκέντρωσε ο στρατός και οι μεταθέσεις των φαντάρων. Το μεγαλύτερο ποσοστό αποδοχής παρουσιάζει, επίσης, η απάντηση στο ερώτημα για το αν πειράζει να δώσουμε φακελάκι προκειμένου να κάνουμε τη δουλειά μας. Αρκετά μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων πολιτών, από την άλλη συνηγορούν στο να εφαρμοστεί πραγματικά το «πόθεν έσχες» για τους δημοσίους υπαλλήλους και να τιμωρούνται αυστηρά όσοι παίρνουν μίζες ή φακελάκια.
Το παράδοξο είναι ότι πολλοί σε καθημερινή βάση «λαδώνουν» χωρίς πολλές αντιρρήσεις, προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους. Βέβαια, στις έρευνες όλοι απαιτούν και αξιώνουν καταπολέμηση της διαφθοράς. Αλλά –είπαμε– στην Ελλάδα άλλα λένε και άλλα κάνουν.
Αναφορικά με τα μέτρα, που μπορούν να εφαρμοστούν για να μειωθεί η διαφθορά, οι πολίτες θέλουν το κράτος να παρεμβαίνει  λιγότερο στην οικονομία, να εξασφαλιστεί η ανεξαρτησία των δικαστών και να γίνουν μαθήματα στα σχολεία για την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Σύμφωνα με την έρευνα, λοιπόν, οι πολίτες επιθυμούν να αλλάξουν πολλά σε ό,τι αφορά τη διαφθορά. Όμως, το ζητούμενο είναι αν και η ίδια η Πολιτεία παίρνει μέτρα, προκειμένου να παύσει το φαινόμενο αυτό. Ως τώρα, οι πρωτοβουλίες δεν στρέφονται προς την κατεύθυνση της βαριάς τιμωρίας σε περιπτώσεις διαφθοράς. Και με τον τρόπο αυτό δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια αλλαγή.
Τα ποσοστά της Ελλάδας παραμένουν υψηλά. Χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για ν’ αλλάξουν νοοτροπίες και συνήθειες χρόνων. Μα, πάνω απ’ όλα, χρειάζεται μια Πολιτεία που να προλαμβάνει το κακό «εν τη γενέσει» του. Κάτι που ως τώρα δεν έχει συμβεί.
Πηγή gnomihalkidikis.g