Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού

Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ

Η Παγκόσμια Ημέρα Τουρισμού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Σεπτεμβρίου, ημερομηνία, η οποία καθορίσθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού το 1970.
Κύριος στόχος του εορτασμού αυτού είναι η ανάδειξη της οικονομικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και πολιτικής συμβολής του τουρισμού στην ευδαιμονία της διεθνούς κοινότητας.

Ο Παρθενώνας του Κώστα Γαβρά (HD)/Πως βρέθηκαν τα μάρμαρα σε ξένα μουσεία/Διαμαρτυρία

                                                 

Πέμπτη, 5 Απριλίου 2012

από Ξυπνήστε ρε...

Πως βρέθηκαν τα αρχαία μας στα ξένα Μουσεία

Πώς βρέθηκαν σε γερμανικά μουσεία αρχαίοι ελληνικοί θησαυροί, ενώ παραμένει ανοικτό το θέμα της επιστροφής τους, όπως ανέφερε στη Βουλή ο Δ. Ρέππας

Οι άνθρωποι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας έκρυβαν τους πολιτιστικούς θησαυρούς, για να τους σώσουν, σε σπηλιές, σε αρχαίους τάφους, σε κρυφούς υπόγειους χώρους μουσείων (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), ακόμη και κάτω από τα .....
βάθρα των αγαλμάτων, όπως έκαναν με τον Ερμή του Πραξιτέλους στην Ολυμπία
Η Ελλάδα πλήρωσε το δικό της τίμημα από τη γερμανική Κατοχή και ως προς τις αρχαιότητές της. Θα ήταν απείρως βαρύτερο αν οι αρχαιολόγοι, αφοσιωμένοι στην επιστήμη τους, δεν είχαν προνοήσει να κρύψουν τα αρχαία μας πριν από τη γερμανική εισβολή. Και επίσης, αν δεν προστάτευαν όσα έμειναν με κίνδυνο ακόμα και της ζωής τους.
Ο Δημήτρης Ρέππας ανέφερε στη Βουλή πως η Ελλάδα δεν παραιτείται των αξιώσεών της επί των γερμανικών αρχών για όσα έγιναν στην κατοχή. Στις αξιώσεις αυτές υπάγονται και οι αρχαιότητές μας. Σε 37 πόλεις και περιοχές της χώρας έγιναν κλοπές αρχαιοτήτων από τους Γερμανούς κατακτητές. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής Γερμανοί αρχαιολόγοι έκαναν παράνομες ανασκαφές σε 17 περιοχές της Ελλάδας. Τα διάφορα ευρήματα τα έστελναν στη Γερμανία. Κατά την αναχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα προκλήθηκαν μεγάλες ζημιές σε αρχαιότητες. Με πυροβολισμούς και με ξιφολόγχες κατέστρεψαν αγάλματα και αγγεία στην Ακρόπολη και τον Κεραμεικό. Ολα αυτά περιγράφονται σε έκθεση που εκδόθηκε το 1946 από το υπουργείο Παιδείας.
Μήνες πριν από την πτώση του μετώπου και την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα οι φωτισμένοι εργάτες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας αποφάσισαν να κρύψουν τους πολιτιστικούς θησαυρούς της. Σε σπηλιές (Ακρόπολη), σε αρχαίους τάφους (Δελφοί), σε κρυφούς υπόγειους χώρους των μουσείων (Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), ακόμη και κάτω από τα βάθρα των αγαλμάτων (Ερμής του Πραξιτέλους στο αρχαιολογικό μουσείο Ολυμπίας) ή στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών (χρυσά αντικείμενα και αρχαία νομίσματα), οι σοφοί και σεμνοί άνθρωποι της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας διασφάλισαν όσα περισσότερα μπορούσαν. Με τάξη και επισημότητα. Ο ακαδημαϊκός Βασίλειος Πετράκος περιγράφει τα πάντα στο βιβλίο του «Τα αρχαία της Ελλάδος κατά τον πόλεμο 1940-1944».

Περιγράφει επίσης πώς ήδη από πρώτους μήνες της Κατοχής οι ναζί δημιούργησαν ειδική στρατιωτική «υπηρεσία προστασίας της τέχνης», δήθεν για να προστατεύσουν τις αρχαιότητες. Επικεφαλής της ορίστηκε ο αρχαιολόγος Χανς Ούρλιχ φον Σένεμπεργκ, ο οποίος έφερε τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Η «προστασία» κράτησε πολύ λίγο και τη διαδέχθηκε η αρπαγή με παράνομες ανασκαφές και κλοπές.

Παράνομες ανασκαφές έγιναν σε πολλά σημεία της Κρήτης (ακόμα και στην ίδια την Κνωσό), στην Αίγινα, στη Χαλκίδα, σε σπήλαιο της Κωπαΐδας, στη Λακωνία, στην Αγία Θεοδώρα Αρτας, στη Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας, στη Λάρισα, στον Βόλο, στη Θεσσαλονίκη, στη Βεργίνα.

Στην έκθεση του υπουργείου Παιδείας αναφέρονται χαρακτηριστικά παραδείγματα κλοπής αρχαίων:
Αρχαία κεφαλή γυναικός του 4ου π.Χ. αιώνα δωρήθηκε στον στρατάρχη Λιστ. Από το Μουσείο Κεραμεικού εκλάπη μελανόμορφος πίνακας. Από το μουσείο Χαιρώνειας χρυσό ενώτιο χρυσό φύλλο και 5 πήλινα αγγεία. Ο Γερμανός στρατιωτικός διοικητής Λάρισας Κόλερ εζήτησε και έλαβε από τον τότε νομάρχη άγαλμα Αθηνάς του 3ου π.Χ. αιώνα.
Στη Θεσσαλονίκη, οπλισμένοι Γερμανοί στρατιώτες αφαίρεσαν το μαρμάρινο άγαλμα Ηρακλειώτισσας (το οποίο επεστράφη το 1947), γεωμετρικό αγγείο, γυναικείο άγαλμα και πορτρέτο από τους χρόνους της υστερινής αρχαιότητας.
Από το Μουσείο Γόρτυνας εκλάπησαν άγαλμα νύμφης ή Αφροδίτης ρωμαϊκής εποχής, ένα άγαλμα καθήμενης γυναικός και επιτύμβιο ελληνιστικών χρόνων. Η αρχαιολογική συλλογή Ποτιδαίας, συγκεντρωμένη στο σχολείο, διερπάγη από τους Γερμανούς.
Οι κατακτητές πίεζαν να αποκαλυφθούν τα θαμμένα αρχαία αλλά συναντούσαν τη σθεναρή αντίσταση των υπευθύνων. Χαρακτηριστικά ο Κεραμόπουλος απαντά στο επιχείρημα ότι κινδυνεύουν από την υγρασία, λέγοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει άλλα να μεριμνήσει, όπως π.χ για τη σωτηρία από τον λιμό. Και ότι τα φιλάρχαια αισθήματα του λαού δεν είναι ζωηρά «εφόσον αυτός πεινά».
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΩΤΤΗ

                                                                              Μία ελληνική όπερα διαμαρτυρίας για την κλοπή των Μαρμάρων στο Μέγαρο Μουσικής

Το έχουμε ζητήσει με κάθε τρόπο: με επίσημα και ανεπίσημα διαβήματα, με διαμαρτυρίες όρθιες και καθιστές, με παρακάλια και με απειλές, με συνεντεύξεις και με happenings… Τώρα ζητάμε την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα και μετά μουσικής, για την ακρίβεια με… όπερα! «Opus Elgin. Η καταστροφή του Παρθενώνα» είναι ο τίτλος του δίπρακτου μεταμοντέρνου μελοδράματος του Χρήστου Στάθη με θέματα το ιστορικό της λεηλασίας της Ακρόπολης και το αίτημα επιστροφή των θησαυρών που εκλάπησαν στη χώρα μας. Διεύθυνση ορχήστρας Peter Tiboris, σκηνοθεσία Χριστόφορος Χριστοφής, σκηνογραφία Γιάννης Βαρελάς, χορογραφίες Ερση Πίττα. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η υψίφωνος Νίνα Λοτσάρη, η μεσόφωνος Ελένη Δάβου, ο βαρύτονος Διονύσης Σούρμπης και ο βαθύφωνος Δημήτρης Καβράκος....

Η Απαγωγη των Ελγινειων Μαρμαρων./ Αγώνας Μαρμαρων..Μ Μερκούρην

Η Ελλάδα από ψηλά..........

Ένα από τα πιο καλογυρισμένα video για την Ελλάδα, κάνει τον γύρο του Internet τον τελευταίο καιρό, αφού είναι γυρισμένο σε υψηλή ανάλυση (HD) με εκπληκτικά πλάνα από ελικόπτερο από όλη την Ελλάδα, με μία πολύ ωραία μουσική επένδυση!
Ενδεικτικά τα μέρη που φαίνονται στο βίντεο είναι:

Όλυμπος, Αθήνα, Πειραιάς, "Υψηλή Γέφυρα" (κρεμαστή) της Χαλκίδας, Φάρος Ρέπι - Σκιάθου (μάλλον), Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, Αιγαίο, Κυκλάδες, Μύκονος, Ο Φάρος Αρμενιστής - Μυκόνου, Δήλος, Νάξος (Η Πορτάρα, η μαρμάρινη πύλη στη νησίδα Παλάτια), Χαλκί Νάξου, Αμοργός - Η Παναγία Χοζοβιώτισσα, Αντίπαρος, Σίφνος, Πάρος, Κρατήρας Σαντορίνης, Νέα Καμένη, Αμμούδι (Σαντορίνης), Σαντορίνη, Ηφαιστειογενές έδαφος - Θηρασία, Χώρα Θήρας, Κνωσός, Κρήτη, Ρόδος, Λίνδος Ρόδου, Λέσβος, Μυτιλήνη - Η Παναγία της Πέτρας, Γενοβέζικο Φρούριο Μήθυμνας, Θράκη, Άλογα στο ποτάμι του Αξιού, Καβάλα, Αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων, Χερσόνησος όρους Άθως (Άγιο Όρος), Θεσσαλονίκη, Καταρράκτες Έδεσσας, Λίμνη Πρέσπα, Φαράγγι του Βίκου, Γέφυρα στην τεχνητή λίμνη του Αλιάκμονα, Λίμνη Ιωαννίνων, Μετέωρα, Διώρυγα της Κορίνθου, Οδοντωτός στο φαράγγι του Βουραϊκού, Μονεμβασιά, Πύλος, Νιόκαστρο Πύλου, Μπούρτζι Μεθώνης, Σπαρτιάτικο φρούριο Σφακτηρίας, Ναός της Αφαίας στην Αίγινα, Μυκήνες, Θέατρο της Επιδαύρου, Αρχαίο στάδιο της Ολυμπίας, Ζάκυνθος, Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, Μοναστήρι της Παναγίας της Βλαχέρνας - Κέρκυρα, Δελφοί, Ακρόπολη - Αθήνα, Ξωκλήσι και θάλασσα...!

Η μουσική είναι από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Σταύρο Ξαρχάκο, Γιάννη Μαρκόπουλο, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Κυριάκο Καλαϊτζίδη.

Δείτε το. Αξίζει

Φοιτητές φτιάχνουν βίντεο προβολής της χώρας με 24,70 ευρώ και σαρώνουν (video)

• 05/07/2013 - 18:44

Πηγή

iefimerida.gr

Για τις ανάγκες ενός μαθήματος, Ελληνες φοιτητές έφτιαξαν ένα βίντεο προώθησης της Ελλάδας αλλιώτικο απ' ότι έχουμε συνηθίσει και προκαλούν συγκίνηση, χαμόγελα

και κύμα αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ανατροπή ξεκινά από την αρχή με την παραδοσιακή εικόνα του Ζορμπά που κάπως αποδομείται αφού οι φοιτητές προτείνουν μερικές αληθινές εμπειρίες:

«Εχετε κοιτάξει κατάματα τον ήλιο;», «Εχετε φάει όλοι από ενα πιάτο;», «Εχετε νοιώσει την άμμο στα παπούτσια σας;», «Εχετε φάει ποτέ υποβρύχιο;», «Εχετε πάει ποτέ σε ένα νησί με τα πόδια;», «Εχετε φάει ποτέ τζατζίκι από τη μπλούζα σας».

Οι ηρωικοί πρόσκοποι του Αϊδινίου Μικράς Ασίας

Οι ηρωικοί πρόσκοποι του Αϊδινίου Μικράς Ασίας

Ακολούθησαν αρθρα στα
ΗΛΕΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
iNOTEBOOK

Για να μη γίνει ανάμνηση η μνήμη  ν.μ.
Έρνεστ Χέμινγουέι: “Στην προκυμαία της Σμύρνης”΄Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε ο μεγάλος Νομπελίστας
           «Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.»     (Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).

            Με τα παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Χεμινγουέι, αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή. Το απόσπασμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ο αμερικανός συγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονών τότε, και με το οποίο άρχισε να αποκτά παγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του «Στην εποχή μας» (In Our Times), όπου το πρώτο του διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογος του βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης».

            Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, ο συγγραφέας δεν γράφει από απλή φαντασία. Μόλις πριν τρία χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας “Toronto Star” ο Χεμινγουέι είχε βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυς στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράψει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto”.           Ως ανταποκριτής αυτής της εφημερίδας είχε ταξιδέψει από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλα μέρη της Τουρκίας στέλνοντας κατά την πορεία του τα άρθρα του στην καναδική εφημερίδα.       

  Στην έκδοση της 20ής Οκτωβρίου 1922 γράφει:          «Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά… Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».

          Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που πρώτη φορά αντικρίζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρός Χεμινγουέι είχε ζητήσει να καταταγεί ως εθελοντής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της κακής όρασής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκόμος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φορές στην Αυστρία και τελικά να αποσυρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείο ανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στην Τουρκία ως πολεμικός ανταποκριτής της Toronto Star, μόλις 23 χρονών.          Μέσα από το λογοτεχνικό του ταλέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγκλονιστικές περιγραφές μιας περιόδου που έχει σημαδέψει την ψυχή του Νεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.

          Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στο οποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προκυμαία της Σμύρνης», που θεωρείται αριστούργημα γραφής και διδάσκεται, καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοιτητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλά πανεπιστήμια, γράφει:         «Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε… Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό, αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα…Το παράξενο ήταν, είπε [ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν. …».

          Ο Χεμινγουέι ως πολεμικός ανταποκριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι 1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τα σπίτια τους με την ανταλλαγή των πληθυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη».

          Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη «Σταρ» γράφει:        «Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται…. Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωποθάλασσας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. .. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροιμία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922)

          «Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτό τον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα και όταν γινόταν εκκενώσεις περιοχών οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοί στρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλο πρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετωπίσει στη Θράκη. Ο λοχαγός Wittal του Ινδικού Ιππικού, που βρισκόταν στην Ανατόλια ως παρατηρητής κατά τη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κατηγορίας. Οι αξιωματικοί τους ήταν άριστοι…. Θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουν τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί». Κατά τον Χεμινγουέι η προδοσία αυτή πήγασε και από τους συμμάχους, αλλά και από τον βασιλιά Κωνσταντίνο που αντικατέστησε τους έμπειρους –αλλά βενιζελικούς- αξιωματικούς, με δικούς του«που ποτέ δεν είχαν ακούσει τον κρότο της μάχης».
          Και τελειώνει με μια πρόταση που δεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος, αν δεν είχε μέσα του το ταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [ανθρωπιστικές] οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).

         Μπορεί ο συγγραφέας να ήταν σκληραγωγημένος και από τη φύση του (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ) ή από τη ζωή του ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά δε μπορεί αν μη συγκινηθεί με τόσο πόνο. Χρόνια αργότερα, αφού είχε καλύψει δημοσιογραφικά και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία, μιλώντας μέσα από το στόμα ενός ήρωά του γράφει:        «Δε θέλω να κοιμηθώ γιατί έχω τη προαίσθηση ότι αν κλείσω τα μάτια μου στο σκοτάδι και αφεθώ στον εαυτό μου, η ψυχή μου θα βγει από το σώμα».
         Σε ένα από τελευταία του άρθρα από την Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γράφει:        «Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: «Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».


Σημείωση: Το άρθρο αυτό στηρίχτηκε κυρίως στα βιβλία του Hemingway «Dateline: Toronto”, 1985, “In Our Times”, 1925 και «On the Quai at Smyrna”, 1995. Είναι μια μικρή συμβολή στο θέμα του τι ακριβώς συνέβη στην προκυμαία της Σμύρνης.

                  Οι πιο συντηρητικές πηγές μιλούν για χιλιάδες ή δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, Έλληνες και Αρμένιους, είτε από την πυρκαγιά, είτε από εκτελέσεις. Βλέπε: http://en.wikipedia.org/wiki/Great  Fire of Smyrna “The number of casualties from the fire and accompanying massacres is not precisely known, with estimates of up to 100,000 Greeks and Armenians killed. U.S. historian Norman Naimark gives a figure of 10,000-15,000 dead, while historian Richard Clogg gives a figure of 30,000. Larger estimates include that of John Freely at 50,000 and Rudolf Rummel at 100,000″.

Σχόλιο: Ποιο είναι προτιμητέο; Να αποσιωπούμε τις ωμότητες των άλλων λαών  εις βάρος του δικού μας  για να μην καλλιεργούμε εχθροπάθεια εναντίον τους στις επόμενες γενιές ή να καταγράφουμε και να διδάσκουμε τα γεγονότα όπως έγιναν, ώστε να γνωρίζουν οι νεότεροι την Ιστορία, ανεξάρτητα από τα όποια αισθήματα προκληθούν εις βάρος των άλλων;
Η απάντηση βρίσκεται στην υπέρτατη αναγκαιότητα της ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με όλους ανεξαιρέτως, πράγμα το οποίο προϋποθέτει καλή γνώση και σωστή διδασκαλία της Ιστορίας, ώστε μέσω αυτής να διδάσκονται οι νεότερες γενιές όχι πώς θα εκδικηθούν ή θα εξοντώσουν τους άλλους αλλά πώς δεν θα επιτρέψουν να επαναληφθούν τα σφάλματα του παρελθόντος. Αυτό επιτυγχάνεται με τη στενότερη επαφή και γνωριμία μεταξύ των απλών πολιτών και με την κοινή προσέγγιση στο λεπτό αυτό θέμα και την αμοιβαία εφαρμογή των προταγμάτων του εκ μέρους των πολιτικών.

Η σφαγή των Ελλήνων Προσκόπων στη Μικρά Ασία

Στον ελληνικό προσκοπισμό ανήκει η πιο αιματηρή πτυχή του παγκόσμιου προσκοπισμού.^[2] Συνέβη στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας, στις 17 Ιουνίου 1919, οπού Τούρκοι Τσέτες κατέσφαξαν δεκάδες προσκόπους που είχαν παραμείνει στην πόλη, η οποία είχε εγκαταλειφθεί προσωρινά από τον ελληνικό στρατό.^{[3] [4][5]}
Το Αϊδίνιο κατελήφθη από τον ελληνικό στρατό στις 14 Μαΐου 1919. Έναν μήνα μετά ο ελληνικός στρατός δέχτηκε επίθεση από Τούρκους Τσέτες και αναγκάστηκε να υποχωρήσει εγκαταλείποντας την πόλη για τρεις ημέρες, κατά τις οποίες ακολούθησε σφαγή του πληθυσμού και των σωμάτων των προσκόπων που βρίσκονταν στην πόλη. Συνολικά αναφέρονται 31 πρόσκοποι ανάμεσα στους σφαγιαθέντες Έλληνες του Αϊδινίου.
Παρόμοια τραγωδία επαναλήφθηκε τρία χρόνια μετά στην πόλη Σώκια της Ιωνίας, οπού αιχμαλωτίστηκαν από τουρκικό στρατιωτικό σώμα συνολικά 78 πρόσκοποι, από τους οποίους εκτελέστηκαν οι 13.^[5] Ένα τρίτο περιστατικό σφαγής προσκοπων αναφέρεται στο χωριό Κάτω Παναγιά, τον Αύγουστο του 1822, κατά την αποχώρηση του ελληνικού στρατού από την Μικρά Ασία. Στο χωριό εισέβαλαν τουρκικά σώματα αφήνοντας πίσω τους 800 νεκρούς, ανάμεσά τους και νεαρούς πρόσκοπους.^[3]
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Παγκόσμιο Συνεδριο Πόιησης 2011/Ο Νίτσε για τον ευρωπαϊκό ανθελληνισμό.

Στις 29/6-3/7/2011 συμμετείχαμε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποίησης, το οποίο διοργάνωσε η Διεθνής Ένωση Βραβευμένων Ποιητών, με συνέδρους 205 ποιητές από 65 χώρες. Εκεί παρουσιάστηκαν τα «Παγκόσμια Μηνύματα από την Ποίηση του ποιητή και φιλοσόφου Δ. Κακαλίδη».

Η ομιλία απέσπασε θερμές κριτικές: «αυτός είναι ένας ποιητής του σήμερα!», «μας γέμισες την καρδιά μας!», είπαν ποιητές, πνευματικοί άνθρωποι, καθηγητές Παν/μίου κ.ά. Σε ποιητική βραδιά που πραγματοποιήθηκε, απαγγέλθηκαν αποσπάσματα από το έργο του Δασκάλου Λόγος ο Τρίτος και μέλη του Ομίλου απήγγειλαν από ένα δικό τους ποίημα.

1ο Παγκόσμιο Βραβείο Ποίησης & Τιμητικό Βραβείο Εξαιρετικής Ποίησης στο 22ο Παγκόσμιο Συνέδριο Ποίησης

 

ΜΑΡΜΑΡΑ ΣΕ ΕΞΟΡΙΑ
Σας είδα να ποζάρετε στον σκοτεινό ουρανό
Στο Βρετανικό μουσείο
Λαχταρώντας τον γαλάζιο ουρανό
Της Ακρόπολης στην Αθήνα.
Βλέπω τους Λάπηθες και τους Κένταυρους
Την Καρυάτιδα του Ερεχθείου
Κομμάτια απ’ τα Προπύλαια
Και κατεστραμμένες σκηνές των Θεών.
Ω Θεοί μου και Θεές μου!
Δεχτήκατε επίθεση από τον Έλγιν
Πουληθήκατε από έναν σουλτάνο της εποχής
Τώρα ήθελα εγώ να σας απαγάγω
Να γίνω κλέφτης αυτών που μου ανήκουν.
Ο βανδαλισμός ονομάστηκε προστασία
Φήμες λένε ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να σας
συντηρήσουν
Λες και το ορφανοτροφείο είναι καλλίτερη τροφός
Από τη φυσική μητέρα

                                                                                        

 

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ Κωστή Παλαμά

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΓΥΦΤΟΥ
του Κωστή Παλαμά 


Κωστής Παλαμάς, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου
απόσπασμα από τον Προφητικό)

Μες τις παινεμένες χώρες, Χώρα
παινεμένη, θα 'ρθει κι η ώρα,
και θα πέσεις, κι από σέν' απάνου η Φήμη
το στερνό το σάλπισμά της θα σαλπίσει
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση.
Πάει το ψήλος σου, το χτίσμα σου συντρίμι.
Θα 'ρθει κι η ώρα• εσένα ήταν ο δρόμος
σε βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση,
σαν το δρόμο του ήλιου• γέρνεις• όμως
το πρωί για σε δε θα γυρίσει.
Και θα σβήσεις καθώς σβήνουνε λιβάδια
από μάισσες φυτρωμένα με γητειές•
πιο αλαφρά του περασμού σου τα σημάδια
κι από τις δροσοσταλαματιές•
θα σε κλαιν' τα κλαψοπούλια στ' αχνά βράδια
και στα μνήματα οι κλωνόγυρτες ιτιές.
...................................................
Και θα φύγεις κι απ' το σάπιο το κορμί,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα,
και δε θά' βρει το κορμί μια σπιθαμή
μες στη γη για να την κάμει μνήμα,
κι άθαφτο θα μείνει το ψοφίμι,
να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά,
κι ο Καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη
κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.
Όσο να σε λυπηθεί της αγάπης ο Θεός,
και να ξημερώσει μιαν αυγή,
και να σε καλέσει ο λυτρωμός,
ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα!
Και θ' ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,
θα γθυθείς της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,
θα σαλέψεις σαν τη χλόη, σαν το πουλί,
σαν το κόρφο το γυναικείο,
σαν το κύμα,
και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
στου Κακού τη σκάλα,
για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
Τα φτερά, τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!

Α. ΑΝΑΛΥΣΗ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο "Δωδεκάλογος του Γύφτου" είναι ένα συνθετικό ποίημα που εκδόθηκε το 1907 και αποτελείται από δώδεκα λόγους. Σ' αυτό ο γύφτος συμβολίζει την ψυχή που δεν υποτάσσεται σε τίποτα, αλλά συνέχεια προσπαθεί να δημιουργήσει κάτι καινούργιο και στερεό, γκρεμίζοντας ο,τιδήποτε παλιό. Το ποίημα του σχολικού βιβλίου είναι απόσπασμα από τον "Προφητικό", τον όγδοο από τους δώδεκα λόγους. Ο Κ. Παλαμάς έγραψε τον "Προφητικό" δέκα χρόνια μετά την ήττα στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Σ' αυτόν ο ποιητής παρουσιάζει ως προφητείες τα γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί στην εποχή του. Το σκηνικό τοποθετείται στο Βυζάντιο. Η πολιτική ηγεσία είχε παραδοθεί στην αδιαφορία και τη διαφθορά, με αποτέλεσμα να μην πάρει είδηση την τουρκική απειλή, που ολοένα και πλησίαζε. Στο απόσπασμα του σχολικού βιβλίου ο ποιητής - προφήτης πληγωμένος από την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας και των συμπολιτών του, προβλέπει αρχικά τον ξεπεσμό της χώρας του, αλλά στο τέλος εκφράζει την ελπίδα για την ανάσταση και αναγέννηση του ελληνικού έθνους.

2. ΓΛΩΣΣΙΚΑ - ΠΡΑΓΜΑΤΟΛΟΓΙΚΑ
• Φήμη = αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή θεά, προσωποποίηση των διαδόσεων και αγγελιαφόρος των νικών.
• το ψήλος = το ύψος, το ανάστημα
• μάισσες = μάγισσες
• γητεία = μάγια
• Ψυχή = εδώ πρόκειται για την ψυχή της πολιτείας, της χώρας
• σκέλεθρο = ο σκελετός
3. ΔΟΜΗ
• 1η Ενότητα: (Στίχοι 1-24). Η προφητεία της καταστροφής.
• 2η Ενότητα: (Στίχοι 25-41). Η ελπίδα της ανάστασης. 

4. ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Ο ποιητής προφητεύει την παρακμή της ελληνικής πολιτείας από την εποχή της βυζαντινής αυτοκρατορίας και ύστερα. Προβλέπει πως θα' ρθει η ώρα που η Χώρα θα πέσει, γεγονός που θα διαδοθεί σ' όλο τον κόσμο. Η θεά Φήμη θα στείλει παντού το τελευταίο της σάλπισμα. Επίσης, προβλέπει ότι η Χώρα θα χάσει το μεγαλείο της και θα καταστραφεί. Στη συνέχεια παρομοιάζει την ιστορική διαδρομή της πολιτείας με την πορεία του ήλιου. `Οπως ο ήλιος, έτσι και η χώρα έλαμψε, όμως τώρα είναι η ώρα να δύσει οριστικά. Η πολιτεία θα χαθεί, όπως χάνονται τα μαγεμένα λιβάδια από τις μάγισσες στα παραμύθια. Η Χώρα θα καταστραφεί και δε θ' αφήσει τίποτα πίσω της. Αφού χαθεί η πολιτεία, θα κλαινε τα πουλιά στα μνήματα και οι ιτιές θα γέρνουν θρηνητικά. Το πτώμα της πολιτείας θα μείνει άθαφτο και θα αποτελέσει λεία για τα σκυλιά και τα ερπετά. Οι μεταγενέστεροι θα τη θυμούνται σαν ένα άθλιο σκελετό. Σ' αυτή την κατάσταση θα βρίσκεται η Ψυχή της Χώρας μέχρι να τη λυπηθεί ο Θεός της αγάπης και να την απαλλάξει από την αμαρτία. Η Ψυχή της πολιτείας, που είχε φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι του ξεπεσμού, θα ανεβεί τη σκάλα που οδηγεί στο καλό. Θα νιώσει να φυτρώνουν πάνω της τα παλιά της φτερά, που θα τη βοηθήσουν να ξαναποκτήσει τη χαμένη της δόξα. 

5. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ
Η Ελλάδα ποτέ δε θα χαθεί. ακόμη κι αν έχει καταστραφεί προσωρινά, θα ξαναποκτήσει την παλιά δόξα της και θα αποκαταστήσει το εθνικό της γόητρο.

ΕΙΔΙΚΑ
(Απόσπασμα από τον Προφητικό) (Κ.Ν.Λ. Α΄ Λυκείου, σσ. 413-415)
Είδος: Μεγάλο επικολυρικό ποίημα με χαλαρή μυθική ενότητα χωρισμένο σε 12 λόγους. Είναι αποσπασματικό, όπως τονίζει ο Παλαμάς. Το ενώνει ο όμως η ταυτότητα του ήρωα, του Γύφτου, το εγώ του ποιητή που είναι πίσω από το Γύφτο, πότε κρυφά και πότε φανερά.
Θέμα: Ο ποιητής-προφήτης εκφράζει τον πόνο του αλλά και την ελπίδα για ανάσταση του έθνους μετά την παρακμή.
Γύφτος: Ο Π. διαλέγει το Γύφτο όχι γιατί θέλει να τον εξυψώσει ή τη φυλή του αλλά γιατί μοιάζει με την ψυχή του ποιητή: αδέσμευτος, ελεύθερος, ανυπότακτος, δεν έχει πατρίδα, αναζητεί πάντα κάτι, ζητά να δημιουργήσει, αποτυγχάνει, γίνεται αρνητής, μετά δημιουργός αξιών. Γκρεμίζει τα πάντα, τα σάπια και χτίζει καινούρια και γερά. Ο Κ. Τσάτσος παρατηρεί: «κανένας γύφτος δεν είναι σαν το Γύφτο του Δωδεκάλογου. Μονάχα ο ποιητής είναι σαν αυτό. Μα πήρε από τους πραγματικούς γύφτους την εξωτερική έκφραση. Ο Π. χρησιμοποιώντας το Γύφτο διευκολύνεται μεν, αλλά δεν αποποιείται την ευθύνη των ιδεών του έργου.»
Εποχή που γράφτηκε: 1899 – 1907= Δίσεκτα χρόνια για τον ελληνισμό.
Χρόνος που αναφέρεται: 14ος αι. παρακμή Βυζαντίου = παραλληλισμός των δύο εποχών.
Τόπος: Θράκη, έξω από την Κωνσταντινούπολη. Όχι τυχαία η εκλογή. Είναι το σταυροδρόμι, το χωνευτήρι των λαών και των ιδεών Δύσης – Ανατολής, Χριστιανισμού, Ελληνισμού και Βαρβάρων. Είναι κοσμογονικός αυτός ο τόπος. Όλοι χωράνε σε τέτοιο τόπο, ακόμα και οι γύφτοι.
• Ποιο μήνυμα στέλλει ο ποιητής;
Μήνυμα αισιόδοξο, ελπίδας για αποκατάσταση του εθνικού γοήτρου και εξευτελισμού μετά την ήττα του 1897.
• Ο ποιητής μιλά ως προφήτης• σε ποια όμως ενότητα βρίσκεται η πραγματική προφητεία και γιατί;
Όχι βέβαια στην πρώτη, διότι μας μιλά για τον ξεπεσμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κάτι που ήταν γνωστό. Βρίσκεται στη β’, γιατί εκεί γίνεται λόγος για την αναγέννηση του ελληνισμού, είναι δηλ. η Μεγάλη Ιδέα, η πεποίθηση ότι θα ξαναπάρει η Ελλάδα τα χαμένα εδάφη, θα ξαναζήσει η Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
• Πώς φαίνεται η παρακμή και ο ξεπεσμός στην α’ ενότητα;
Από τα ρήματα και τις λέξεις που χρησιμοποιεί: θα πέσεις, το στερνό το σάλπισμα, συντρίμι, γέρνεις, θα σβήσεις, θα σε κλαιν, θα φύγεις, ψοφίμι, σκέλεθρο.
Δύση του ήλιου = δύση πολιτείας.
• Με ποιες λέξεις εκφράζεται η ελπίδα της ανάστασης στη β’ ενότητα;
Θα ξημερώσεις, θα σε καλέσει ο λυτρωμός, θα ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή, θα φυτρώσουν τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα.
• Στην α’ ενότητα για ποια χώρα μιλά, πώς τη χαρακτηρίζει και γιατί; Τι προφητεύει;
Α. Χώρα είναι το Βυζάντιο, η παλιά μεγάλη αυτοκρατορία.
Β. Τη χαρακτηρίζει «χώρα παινεμένη μες στις παινεμένες» θέλοντας να δείξει με το χαρακτηρισμό αυτό το παλιό της μεγαλείο, τη δύναμη και τη δόξα.
Γ. Προφητεύει την παρακμή, τον ξεπεσμό της, τη φθορά και τη διάλυσή της.
• Στη β’ ενότητα σε ποιον απευθύνεται ο ποιητής; Τι σημαίνει η φράση «παραδαρμένη από το κρίμα»; Ποιο είναι το τελικό μήνυμα;
Α. Απευθύνεται στην προσωποποιημένη ψυχή της πολιτείας, την Ελλάδα, με τη φράση «ω Ψυχή παραδαρμένη από το κρίμα».
Β. Η φράση αυτή αναφέρεται στα λάθη που κατά καιρούς έγιναν στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Λάθη που την οδήγησαν στο τελευταίο σκαλοπάτι της καταστροφής.
Γ. Μήνυμα αισιόδοξο, θα έρθει η ημέρα της αναγέννησης.
• Ποιος ο στόχος του Π. όταν προφητεύει;
Να κάνει τους συμπατριώτες του να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει το έθνος και να συσπειρωθούν για την ανάστασή του.
• Ποια τεχνική χρησιμοποιεί;
Αυτά που βλέπει και στοχάζεται ο ίδιος ο Ποιητής, τα βάζει στο στόμα ενός προφήτη που μιλάει από το παρελθόν προβλέποντας δήθεν το μέλλον. Για τον ίδιο τον Ποιητή είναι ήδη παρελθόν και παρόν.
• Ποια στοιχεία δίνουν στο ποίημα προφητικό χαρακτήρα;
Διακρίνουμε τρία στοιχεία.
Α. Συνεχής χρήση μορίου ΘΑ= αναγωγή στο μέλλον.
Β. Αποκαλυπτικός χαρακτήρας λόγου= ο λ. αποκαλύπτει και προβάλλει στο παρόν τις εικόνες και τα γεγονότα του μέλλοντος.
Γ. Επίσημη και αφοριστική γλώσσα= θυμίζει προφητείες Παλαιάς Διαθήκης. Προσθέτει και αρκετά λυρικά στοιχεία, ώστε η γλώσσα να γίνει πιο ποιητική. Χρησιμοποιεί πολλά ΚΑΙ= επομένως παρατακτική σύνδεση. 

'' φιλόλογος''

 Αναρτήθηκε από ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΗΣ